Όταν το είχε ο άνθρωπος που σας το χάρισε, ήταν ήμερος, ανέβαινε πάνω του ?
Πιστεύω ότι χρειάζεται τον χώρο και χρόνο του, όταν μου είχαν χαρίσει έναν Ζακο, μαζί μου δέθηκε μετά από 1 μήνα αλλά με τους γονείς μου μετά από 1 χρόνο όταν πήγα κατασκήνωση και έπρεπε να το προσέχουν εκείνοι, για 1 χρόνο δεν τους άφηνε να τον ακουμπήσουν γιατί όταν τον έφερε η πρώην ιδιοκτήτης του, τον είχαν χαιδεψει μπροστά της, και τους άφησε γιατί ήταν και αυτή εκεί, ενώ εγώ δεν τον πλησίασα καν, σεβάστηκα τα αισθήματα που μπορεί να είχε σε έναν αποχωρισμό και του έδωσα χρόνο και χώρο, ήμουν δίπλα του σχεδόν όλη την ώρα αλλά δεν προσπαθούσα καν να τον ακουμπήσω, όταν τον άφησα βόλτα ήρθε από μόνος του. Ο μικρός που έχουμε Μονκ, έκανε κάπου 6 μήνες για να δεθεί μαζί μας.
Θέλει χρόνο και υπομονή και πιστεύω κάποια στιγμή θα έρθει πιο κοντά σε εσάς από μόνος του. Μην ανησυχείτε θα τα καταφέρετε.
Άλλη μια τακτική που είχα ακούσει είναι το βήμα βήμα, 1-2 εβδομάδες χωρίς χέρια , μόνο ομιλία, 1 εβδομάδα με το χέρι να φαίνεται αλλά να μην ακουμπάει το κλουβί, 1 εβδομάδα με το χέρι απλά να ακουμπάει χωρίς να είναι μέσα, 1 εβδομάδα με το να ακουμπάει την πόρτα το κλουβιου χωρίς να την ανοίγει. 1 εβδομάδα με την πόρτα ανοιχτή και το χέρι (μαζί με ένα γλύκισμα) στην πόρτα, 1 εβδομάδα με το χέρι μέσα στο πάτο του κλουβιου μακριά του (μαζί με ένα γλύκισμα) και έτσι κάθε φορά και λίγο πιο κοντά. Το γλύκισμα είναι σαν έπαινος αν πάει να κάτσει ή να το πάρει από το χέρι μόνο του και επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για περαιτέρω εκπαίδευση.
Κάθε παπαγάλος έχει διαφορετικό χαρακτήρα, συνήθως παίρνει τον χαρακτήρα του ιδιοκτήτη σαν αντιγραφή. Εμένα και οι δύο έχουν πάρει πάνω κάτω τον χαρακτήρα μου και την φωνή μου, με έχουν κάνει μιμιση
@giorgos messinia
