Έχω δει σε πολλά καταστήματα καναρίνια που προέρχονται από εκτροφείς. Καναρίνια φωνής, χρώματος, τύπου με αριθμούς δαχτυλιδιών ενδεικτικούς της προέλευσής τους για όποιον έχει και μια φευγαλέα έστω έποψη των εν ενεργεία συλλόγων και των μελών τους. Είναι εμφανώς πιο "δεύτερα" πουλιά. Αυτό καθιστά ξεκάθαρο το κριτήριο με το οποίο τα διέθεσαν οι εκτροφείς, ήθελαν απλά να τα ξεφορτωθούν. Αν δεν έβλεπα τα πουλιά τους σε κακές συνθήκες σε μαγαζιά, θα τους θεωρούσα υπεύθυνους κατά τα άλλα. Είναι δυσάρεστο κι αυτό... Πάντως, χωρίς να υπεραμύνομαι των καταστηματαρχών (ο ίδιος δεν είμαι καταστηματάρχης), οφείλω να ομολογήσω ότι έχω αναζητήσει πουλιά από ιδιώτες εκτροφείς πολλά υποσχόμενους πολλές φορές και τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά. Υπάρχουν κάποιοι πολύ υπεύθυνοι εκτροφείς (εκτιμώ πως είναι λίγοι) που όμως περιορίζουν τη διάθεση πουλιών σε στενό κύκλο κυρίως μεταξύ τους ή σε πολύ γνωστούς τους. Είναι οι άνθρωποι εκείνοι που είναι μέλη περιώνυμων και αξιόλογων συλλόγων και που, στην προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν το καλύτερο ποιοτικά αποτέλεσμα, δε διστάζουν να αναζητήσουν πουλιά και στο εξωτερικό. Ως απλός κάτοχος πουλιών δεν είχα την ευκαιρία να ανήκω σε σύλλογο ή να έχω επαφή με τέτοιους ανθρώπους. Έτσι, στην προσπάθειά μου να βρω κάτι καλό, προσέτρεξα σε πιο "δεύτερους" του χόμπι. Είχαν την εντιμότητα να με καλέσουν να δω από κοντά τα πουλιά που διέθεταν, αλλά ήταν πραγματικά απογοητευτικό να βλέπω προσεγμένες εγκαταστάσεις και συστηματικές εκτροφές που φιλοξενούσαν καναρίνια με λέπια στα πόδια! Να σκοντάφτουν δηλαδή στα απλά... Και ας μου επιτραπεί μια φλυαρία στο σημείο αυτό: πολλές φορές σκέφτηκα ότι, για να έχω καλά καναρίνια, πρέπει να περιμένω τη συνταξιοδότησή μου... Αν ήθελα ξανά να αγοράσω πουλί, θα πήγαινα μόνο από κατάστημα, για να έχω τουλάχιστον την απόδειξη στα χέρια μου και να αποφύγω τις τύψεις για την παράβαση του νόμου. Υπάρχουν μεταξύ των καταστημάτων, και μάλιστα εδώ στην Αθήνα, φωτεινές εξαιρέσεις.