Υπήρχε πρόβλημα με την εισαγωγή τους στον Καναδά;
Γενικά Ανασκόπηση-φώτο απο τα αμαζονάκια
- Θεματοθέτης Φοίβος
- Ημερομηνία
Δεν το έψαξα λεπτομερώς διότι ήρθαμε ήδη με 2 ζώα και 11 αποσκευές και φιλοξενηθήκαμε σε γνωστούς μέχρι να βρούμε δικό μας σπίτι. Επίσης στην πορεία διαπίστωσα πώς είναι λίγες οι οικοδομές που επιτρέπουν κατοικίδια και δηλώνοντας αρχικά 4 θα μας δυσκόλευε περισσότερο να βρούμε. Το μόνο που ξέρω είναι πως θα περνούσαν 6μηνη καραντίνα και δίστασα να τα υποβάλω σε τέτοια διαδικασία. Ίσως αργότερα το πάρω απόφαση αν οι συνθήκες μας το ευνοήσουν.
6μηνη καραντίνα σε δομές της Πολιτείας ή στο σπίτι σας;
Δεν ξέρω να σου απαντήσω στα σίγουρα Γιάννη. Στο σπίτι μας θα ήταν καραντίνα; Απο ποιόν και ποιος θα μπορούσε το ελέγχει ανα πάσα στιγμή;
Δεν ξέρω Ανέστη. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι πώς(;) να αφήσεις ένα ζωντανό με υψηλή νοημοσύνη σε έναν άδειο χώρο (σκέψου να είναι και γεμάτος από άλλα) για τόσο πολύ καιρό, που να φροντίζεται, άντε μια φορά την ημέρα από κάποιους... Κι αναρωτιόμουν μήπως και τελικά η επιταγή της καραντίνας για τόσον πολύ καιρό, τελικά αφορά περισσότερο περιορισμό στο σπίτι και τακτικές εξετάσεις με αναφορά τους στην Πολιτεία. Για αυτό και ρώτησα.
Ούτε κι εγώ. Αν έρθει εκείνη η ώρα και μάθω σίγουρα τι γίνεται θα σας το γράψω.
Αντε βρε Ανεστη! Περιμενουμε!
Τώρα έχω μεγαλύτερη περιέργεια να μάθω για τις συγκεκριμένες ''λεπτομέρειες'' (βασικότατες για όλους όσους γνωρίζουμε τη νοημοσύνη αυτών των πλασμάτων).
Μακάρι να υπάρχουν νόμοι που στηρίζονται και στην ψυχολογία των ''ζωντανών'' . Για να δούμε
Και μεγάλωναν. Κι είχα αποφασίσει ότι δεν θα τα κρατούσα. Ούτε ένα καθώς σκεφτόμουν ότι του χρόνου αν είχα ξανά γεννητούρια θα προέκυπταν κι άλλα μωρά και πάει λέγοντας. Έτσι άρχισα να τα κοινωνικοποιώ όσο καλύτερα μπορούσα ώστε να τα χαρούν εύκολα οι άνθρωποι που τα θα υιοθετούσαν. Κι έβαλα αγγελίες.
Η Μπέττυ ήταν το πιο ζόρικο απο τα δύο, είχε έντονο ταμπεραμέντο και φαινόταν απο το αυγό της που αναπήδησε στο χέρι μου. Σαν μωρό έκανε "χχχχ" όταν άνοιγα τη φωλιά και συνήθως το πρώτο πεντάλεπτο μαζευόταν και δεν ήθελε να την πιάνω. Ο Μπάρνι δεν αντιδρούσε έτσι, ήταν πιο αγκαλίτσας και δεκτικός. Τα τηλέφωνα ήταν πολλά καθημερινά για τις αγγελίες και οι υποψήφιοι ο ένας πιο ακατάλληλος απο τον άλλον. Ίσως κι εγώ να παραήμουν ανακριτικός αλλά με αυτά που άκουγα γινόμουν όλο και χειρότερος. :D Σε ένα απο τα τηλεφωνήματα που θυμάμαι ο υποψήφιος αγοραστής στην ερώτηση αν ξαναείχαν μεγάλο παπαγάλο μου είπε ναι ότι είχε δυο. Τον ρώτησα λοιπόν τι απέγιναν και μου είπε ο ένας τράκαρε στον τοίχο και σκοτώθηκε και ο άλλος του έφυγε απο το παράθυρο. Ατυχήματα δε λέω αλλά σκέφτηκα δεν θα σου δώσω το δικό μου μωρό να τριτώσεις.
Ένας άλλος με τον οποίο μείναμε "φίλοι" στο ΦΒ στον οποίο τελευταία στιγμή αρνήθηκα να του το πουλήσω μετά απο τα δικά μου πουλιά αγόρασε και ξαναπούλησε 4-5 παπαγάλους. Δηλαδή δεν θα είχα την παραμικρή ιδέα που θα είχαν καταλήξει σήμερα. Μ'αυτά και με εκείνα κι επειδή ο Μπάρνι ήταν πολύ φιλικός κι εμείς δενόμασταν άλλαξα γνώμη κι έλεγα πως ίσως να τον κρατήσουμε. Την Μπέττυ πίστευα ακόμη ότι καλύτερο θα ήταν να την έδινα.Κι ένα βιντεάκι τους
συνεχίζεται...
Τέλεια ιστορία, παρακολουθούμε τις "συνέχειες" της σειράς "Πουπουλομπελάδες" με αγωνία.
Καθημερινά τα έβγαζα πάνω στο τραπέζι με πολλά παιχνίδια, σχήματα, χρώματα για να συνηθίσουν να έχουν νέα πράγματα στο χώρο τους χωρίς να φοβούνται. Κι έτσι μεγάλωσαν, ακόμη και σήμερα μπορώ να ανοίξω την πόρτα απο το κλουβί τους και να βάλω μέσα οτιδήποτε καινούριο χωρίς να τρομοκρατηθούν και μέσα σε 5 λεπτά το πολύ θα το ακουμπούν με το ράμφος τους.
Τους έμαθα να φορούν το χάρνες πολύ εύκολα καθώς όταν είναι τόσο μικρά είναι σαν τα παιδιά, δεν έχουν άποψη. :D
Με άλλα λόγια τα μεγάλωνα και τα προετοίμαζα όπως ακριβώς θα ήθελα να είναι μεγαλωμένο ένα πουλί αν έψαχνα εγώ να αγοράσω.
Και εδώ με τη μαμά τους.
Μετά απο όλα αυτά επέστρεφαν στην ασφάλεια της φωλιάς και στην φροντίδα των γονιών τους.
συνεχίζεται...
Τελευταία επεξεργασία:
Nαι Ηλέκτρα, αν διαβάσεις το θέμα απο την αρχή θα βρεις περισσότερες πληροφορίες που έγραψα.
Συνέχεια...
Είχαν αρχίσει οι έξοδοι απο τη φωλιά και τα μαθήματα απο τους γονείς σχετικά με το φαγητό. Στις παρακάτω φώτο ο Μπάρνι παρακολουθεί τον Τζόι να σπάει το αμύγδαλο και ζητιανεύει μια μπουκιά. Η Μπέττυ κάθεται στην είσοδο της φωλιάς.
Στης αρχή φορούσαν πολύ τα χάρνες τους σε κάθε σχεδόν έξοδο στην αυλή. Δεν είχαν ψαλιδισμένα φτερά μιας κι ήθελα να μάθουν να πετούν και να προσγειώνονται σωστά και να βρουν την ισορροπία τους σαν πουλιά.
Τα έκανα μπάνιο και τα άφηνα να στεγνώσουν πάνω στο φοίνικα που είχα σε μια μεγάλη γλάστρα ή πάνω στο κάγκελο της σκάλας. Τα μικρά περνούσαν πολύ χρόνο εκτός κλουβιού μαζί μας στην αυλή.
Υπάρχει πιο γλυκιά φάτσα;
️️️
Τώρα Ανέστη, ποιος τα φροντίζει;
H Έλενα κι ο Δημήτρης ένα νέο ζευγάρι φίλοι μας που έχουν κι άλλα πουλιά και ζώα περίπου όπως εμείς (αυτοί έχουν περισσότερα). Τους είχα προτείνει να γίνουν μέλη στο φόρουμ εδώ αλλά δεν έγιναν.
