Γενικά Ανεξήγητη συμπεριφορά του Senegal parrot μου

  • Θεματοθέτης Θεματοθέτης Yasmin
  • Ημερομηνία Ημερομηνία

Yasmin

PB Member
Εγγραφή
28 Αυγ 2008
Μηνύματα
1.184
Σήμερα το Σενεγαλεζάκι μου είπε σχεδόν καθαρά ''μωρό μου'' μετά από πολύ καιρό που το προσπαθούσε.. Όπως φαντάζεστε χάρηκα και αμέσως τον αντάμειψα με ένα σταφυλάκι που είναι και η αδυναμία του.. Μετά από κάποια ώρα έβγαλε έναν άλλο ήχο (δεν μπορώ να καταλάβω ακόμα τί) και αμέσως π΄γα να τον ανταμοίψω πάλι.. Τότε τσαντησμένος έρχεται με φόρα στο κλουδί έτοιμο για επίθεση..Φανήκε και από τα μάτια του που μια μεγάλωνε μια μίκραινε η κόρη.. Προχθές, πάλι με δάγκωσε ενώ πήγα να του βάλω τη φρουτοσαλάτα του που την λατρεύει και επειδή δεν το περίμενα, φώναξα λίγο..Αυτό σκέφτομαι ότι μπορεί να έγινε επειδή πήγα να τον ξεβολέψω κάπως επειδή καθόνταν στο σημείο που έμπαινε η ταίστρα του.. Μετά όμως του μίλησα ήρεμα.. Έχω κάποιο διάστημα να τον βγάλω από το κλουβί γιατί δεν του έχω ψαληδίσει φέτος τα φτερά.. Μήως για αυτό να έχει τσαντήλες; Τώρα που ηρέμησε του άνηξα την πορτούλα αν θέλει να βγει.. Μήπως προσπαθεί να μου ''σπάσει τον τσαμουκά''; Γενικά όταν έχουν τα φτερά τους έχουν πιο μεγάλη αυτοπεποίθηση από ότι ξέρω..😕
 
Ειναι πολυ ωραια οταν ακους κατι τετοιο απο ενα πουλακι! :D
Το κλουβι ειναι το δωματιο τους, ο χωρος τους. Οταν μπαινει μεσα στο χερι σου ειναι σα να γινεται εισβολη στο χωρο του. Μην εχεις τα δαχτυλα ανοιχτα αλλα κανε το χερι σου γροθια.

Εαν του ζητησεις να ανεβει στο χερι σου ανεβαινει; Το κλουβι του που το εχεις; Στην πατηθρα που καθεται ειναι πανω απο το επιπεδο των ματιων σου;

Σαφως και προσπαθει να παρει το πανω χερι και αν του δειξεις οτι τον φοβασαι θα το πετυχει. Ειναι καλα παντως να τον αφηνεις να βγαινει απο το κλουβι του καθημερινα. Θα του κανει και πολυ καλο για ασκηση και για να δεθειτε. Πηγαινε τον σε εναν πτηνιατρο να του ψαλιδισουνε τα φτερα για να ειναι πιο ευτυχισμενος κι αυτος που θα βγαινει εξω κι εσυ. 😉
 
Στο χέρι μου κάθεται κανονικά τον έχω εδώ και ένα χρόνο τον πήρα μωρό ταισμένο στο χέρι.. Δεν με αφήνει να τον χαιδεύω σε σημεία όπως κάτω από το λαιμό και να του πιάνω τα φτερά γενικά..Αλλά τον χαιδεύω, όμως μερικές φορές νομίζω ότι δεν σηκώνει πολλά πολλά και όταν γίνεται αυτό κάποιες φορές πάει να δαγκώσει. Όμως βλέπω ότι με αποζητάει και μου έχει αδυναμία.. Κατά κανόνα, επειδή τουλάχιστον πέρσι τον είχα αρκετές ώρες free (ήμουν κι εγώ αρκετές ώρες σπίτι) σκέφτομαι μήπως του κακοφαίνεται ακόμη που δεν σουλατσάρει ανενόχλητος.. Η αλήθεια είναι ότι το κλουβί δεν είναι στο ύψος των ματιών..Αλλά δεν υπάρχει κάποιος χώρος στο σπίτι που να ευνοεί αυτή τη θέση..Λες να φταίει αυτό;
 
Ειδικα στα πουλια που δειχνουν τετοια συμπεριφορα το κλουβι πρεπει να βρισκεται κατω απο το υψος των ματιων σου. 😉 Ισως και να θελει να βγει απο το κλουβι αλλα ισως και να προσπαθει να το κρατησει δικο του. Οι εξημερωμενοι παπαγαλοι πολλες φορες θα δοκιμασουν τα ορια τους και τα ορια μας για να παρουνε το πανω χερι εκει που μπορουνε. Οταν θα τον αφηνεις να βγαινει για λιγο καιρο και θα εξοικειωθει περισσοτερο με το να τον αγγιζεις τοτε θα σε αφησει ισως σταδιακα να τον ακουμπησεις παντου.

Πιστευω πως πρεπει να τον αφηνεις να βγαινει εξωγια τους λογους που σου ανεφερα και πριν ειτε με ψαλιδισμενα φτερα (εαν δεν μπορεις να τον ελεγχεις συνεχως και το χωρο που βρισκεται τοτε ειναι το καλυτερο) ειτε οχι. :)
 
A ok με βοήθησες πολύ.. Είχα αρχήσει να πιστεύω ότι είναι θέμα χαρακτήρα.. Έτσι μου είχε πει τουλάχιστον η Shady Lady (Αναστασία) για το χάιδεμα. Στην περίπτωση που δοκιμάζουν τα όριά μας (στη περίπτωση του δίκου είμαι σχεδόν σίγοθρη ότι ισχύει αυτό), επειδή έχω ακούσει 2 απόψεις.. Το αντιμετωπίζουμε με αυστηρότητα να δείξουμε ότι δεν τον παίρνει για πολλά πολλά ή αγνοούμε όσο μπορούμε την άσχημη συμπεριφορά όσο μπορούμε (δάγκωμα) και απλά επιβραβεύουμε την θετική; Θα πιάσει αυτό;
 
Την θετική θα την επιβραβεύεις πάντα...όσο για την άσχημη συμπεριφορά πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερα να κάνεις σαν να μην συμβαίνει τίποτα γιατί αν του φωνάζεις κτλ θα το κάνει συνέχεια για να είναι το επίκεντρο της προσοχής όλων σας.
 
Την θετική θα την επιβραβεύεις πάντα...όσο για την άσχημη συμπεριφορά πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερα να κάνεις σαν να μην συμβαίνει τίποτα γιατί αν του φωνάζεις κτλ θα το κάνει συνέχεια για να είναι το επίκεντρο της προσοχής όλων σας.
Απλά σκέφτηκα ότι αφού μέλημα του είναι να επιβληθεί..Λίγο τον νιάζει αν φέρεται καλά ή όχι..Αυτός ήταν ο μόνος μου ενδιασμός, διαφορετικά και εγώ υποστηρίζω την θετική εκπαίδευση!
Ευχαριστώ πολύ πάντως και τους δυο σας για τη βοήθεια..
 
Λίγο τον νιάζει αν φέρεται καλά ή όχι..

Σαφώς και λίγο θα τον νοιάζει η καλή συμπεριφορά, αν θέλει να επιβληθεί. Οι παπαγάλοι είναι πονηρά πλάσματα και έχουν κι αυτά την προσωπικότητά τους, όπως εμείς άλλωστε. Άλλοι μπορεί να είναι καλόβολοι και άλλοι ''διαόλου κάλτσα'':D
 
Ναι ναι, όντως έχεις δίκιο.. Τέσπα, εγώ θα τον αγνοώ όταν κάνει τις μαγκιές του κι ελπίζω να πάνε όλα καλά...)
 
... Επειδή έχω ακούσει 2 απόψεις.. Το αντιμετωπίζουμε με αυστηρότητα να δείξουμε ότι δεν τον παίρνει για πολλά πολλά ή αγνοούμε όσο μπορούμε την άσχημη συμπεριφορά όσο μπορούμε (δάγκωμα) και απλά επιβραβεύουμε την θετική; Θα πιάσει αυτό;


Αυτα εφαρμοζονται και τα δυο αλλα αναλογα με την περισταση. Δεν φωναζουμε και δεν μαλωνουμε ουσιαστικα ποτε. Εσυ μπορεις να δοκιμασεις ποιον τροπο θα ακολουθεις καθε φορα. Εαν γενικα περναει το δικο σου μια αγρια ματια και ενα αυστηρο Μη μπορει να φτανει για να τον σταματησουν. Εαν ομως δεν σε υπολογιζει και πολυ τοτε ισως ειναι καλυτερα να τον αγνοησεις ακομη και οταν θα σε δαγκωσει μηδενιζοντας ετσι την αξια αυτου που εκανε. 😉 Αφου ανεβαινει στο χερι σου τοτε ενας καλος τροπος για να του αποσπασεις την προσοχη και να τον αποτρεψεις απο αυτο που παει να κανει ειναι να του ζητησεις να ανεβει στο χερι σου και να τον κανεις να ανεβαινει εναλλαξ στα δυο χερια (στον καρπο οχι δαχτυλα αφου δαγκωνει) σαν σε σκαλα! 😉Τη θετικη συμπεριφορα παντα να την επιβραβευεις.
 
Μπορεί να κάθεται αρκετή ώρα και να τον χαιδεύω και δείχνει να του αρέσει.. Ξαφνικά του έρχεται και ρίχνει τη δαγκωνιά του.. Έχω ΄διαβάσει ότι όταν κάνουμε με τα χέρια μας πράγματα που τους τρομάζουν, τότε αρχίζουν και φοβούνται τα χέρια μας και τα δαγκώνουν.. Πιστεύω ότι ιχσύει αυτό γιατί το κάνει πιο έντονα όταν θα σηκώσω κάποια σακούλα ή τσάντα μεγάλη που τις φοβάται ή όταν θα βάλω ηλεκτική σκούπα, που την τρέμει..
 
οι σενεγαλης ειναι πολυ πονηρα πουλια αλλα ταυτοχρονα ειναι και πολυ βολικα! Λιγη υπομονη χρειαζεται μονο και θα ανταμειφθεις! Μαθαινουν πολυ ευκολα!
 
οι σενεγαλης ειναι πολυ πονηρα πουλια αλλα ταυτοχρονα ειναι και πολυ βολικα! Λιγη υπομονη χρειαζεται μονο και θα ανταμειφθεις! Μαθαινουν πολυ ευκολα!
Το έχω καταλάβει περί πονηριάς και έχεις δίκιο.. Το αγαπάω πολύ το μωρό μου, οπότε η υπομονή δεν είναι πρόβλημα.. Το κάθε πουλάκι εξάλλου δεν είναι το ίδιο έχει τη δική του ιδιοσυγκρασία και θέλει τον χρόνο του σαφώς! 😉
 
Πωπω.. Δεν το περίμενα.. Κατάφερε να πιάσει ''κρέας'' ακόμη και όταν είχα το χέρι μου γροθιά. Στην αρχή είπα να πάρω το αυστηρό μου και τον αγριοκοίταξα, αλλά δεν είδα να με παίρνει και πολύ σοβαρά.. Έτσι προσπάθησα να αγνοώ όσο γίνεται τα τσιμπήματα που ήταν και πιο ανώδυνα συγκρητικά με το να πιάνει τα δάκτυλα και δεν υποχωρούσα. Στο τέλος υπέκηψε και ανέβηκε στο χέρι μου.. Να σημειώσω ότι καθόμουν δίπλα από το κλουβί του και ανέβηκε μόνος του σε εμένα, περπάτησε και έκατσε στο γόνατό μου..Από εκεί μετά δεν έλεγε με τίποτα να ανέβει στο χέρι και το έπαιζε τσαμπουκάς! Κάποια στιγμή επιχείρησε να σκαρφαλώσει στον ώμο μου και δεν τον άφησα, γιατί από ότι διάβασα και έτσι αποκτά υπερωχή.. Πώςσας φάνηκαν αυτά; Έκανα κάτι λάθος;
 
Πωπω.. Δεν το περίμενα.. Κατάφερε να πιάσει ''κρέας'' ακόμη και όταν είχα το χέρι μου γροθιά. Στην αρχή είπα να πάρω το αυστηρό μου και τον αγριοκοίταξα, αλλά δεν είδα να με παίρνει και πολύ σοβαρά.. Έτσι προσπάθησα να αγνοώ όσο γίνεται τα τσιμπήματα που ήταν και πιο ανώδυνα συγκρητικά με το να πιάνει τα δάκτυλα και δεν υποχωρούσα. Στο τέλος υπέκηψε και ανέβηκε στο χέρι μου.. Να σημειώσω ότι καθόμουν δίπλα από το κλουβί του και ανέβηκε μόνος του σε εμένα, περπάτησε και έκατσε στο γόνατό μου..Από εκεί μετά δεν έλεγε με τίποτα να ανέβει στο χέρι και το έπαιζε τσαμπουκάς! Κάποια στιγμή επιχείρησε να σκαρφαλώσει στον ώμο μου και δεν τον άφησα, γιατί από ότι διάβασα και έτσι αποκτά υπερωχή.. Πώςσας φάνηκαν αυτά; Έκανα κάτι λάθος;

Εφη μια χαρα τα πηγες για πρωτη φορα! Οταν του ζητας να ανεβει στο χερι σου δε θα εισαι διστακτικη αλλα επιτακτικη αφου το παιζει μαγκας. Οταν απλωνεις το χερι σου θα περιμενεις οτι θα ανεβει και τιποτε αλλο σαν να μην εχει αλλη επιλογη. Να μην τραβηξεις πισω το χερι σου σε καμια περιπτωση και δειξεις δισταγμο η αδυναμια διοτι θα το καταλαβει αμεσως. Και γενικα να βρισκεσαι ορθια πιο πανω απο αυτον. Στον ωμο οχι να μην τον αφησεις ουτε για αστειο σε αυτη τη φαση διοτι του δινεις υψος και αρα θεση αφου εξισωνεται με τα ματια σου. Στα γονατα ειναι καλα! Και αφου τον αφηνεις λιγο να καθισει παλι θα του ζητας να ανεβει προτεινοντας το χερι σου επιτακτικα, συχνες επαναληψεις ωστε να το μαθει και να το εμπεδωσει και σε λιγο καιρο μολις θα ακουει τη λεξη θα σηκωνει το ποδι για να ανεβει πριν το ζητησεις.. 😀 Ειναι σωστο να χρησιμοποιεις μια λεξη οταν του ζητας κατι οτιδηποτε ειναι αυτο. Εγω για παραδειγμα λεω "Up!" και ανεβαινει. Ετσι θα λες τη λεξη και θα προτεινεις το χερι σου επειτα ωστε να προλαβει να ακουσει τι θελεις, να το συνειδητοποιησει και μετα να ανεβει. Αλλιως μπορει να το νιωθει ως απειλη εαν ξαφνικά ενα χερι πεταγεται μπροστα του και δεν ξερει τι να το κανει.

Και οπωσδηποτε οταν ειναι καλος και κανει οτι του λες θα τον επιβραβευεις με ενθουσιωδη φωνη και αν θελεις και με κατι που του αρεσει πολυ! 😉
 
Λοιπόν, όλο αυτόν τον καιρό, τα πράγματα πήγαιναν αρκετά καλά μπορώ να πω.. Μια μέρα έβαλα το χέρι μου μες στο κλουβί και χωρίς να το κάνω γλοθιά ανέβηκε! Για να πω την αλήθεια δεν τον πολυβολέυει να ανεβαίνει στο χέρι ενώ είναι γροθιά οπότε όταν με βλέπει να πλησιάζω και του τήνω το χέρι γροθιά, αν δυστάζει του δείνω το δάκτυλο και ανεβαίνει σχεδόν πάντα αμέσως! Έτσι συνήθως ανεβαίνει εύκολα στο δάκτυλο..Αν πάλι δυστάζει, επειδή φοβάμαι μήπως δαγκώσει κάνω αμέσως το χέρι γροθιά και ή ανεβαίνει ή του ξαναδείνω το δάκτυλο και επειδή το προτιμά, ανεβαίνει αμέσως..Αλλά χθες ενώ το πρωί τα είχαμε πάει πολύ καλα, το απόγευμα ξάπλωσα στον καναπέ και έτσι είμασταν σχεδόν στο ίδιο ύψος.. Δεν ασχολήθηκα μαζί του εκείνη τη στιγμή λόγω κούρασης.. Ε, σήμερα είχε ανέβει πάνω στο κλουβί και τον πλησίασα ενώ ήμουν πάνω από το ύψος του.. Έκανε λες και τον είχε πιάσει υστερία! Κοπανούσε το κεφάλι του στα κάγκελα και γενικά ήταν φανερό ότι δεν ήθελε με τίποτα να τον πλησιάσω.. Εγώ επέμεινα γιατί σκέφτηκα ότι αν κάνω πίσω το έχασα το παιχνίδι και τον ''κυνήγησα'' με το χέρι να ανέβει.. Μετά του είπα μπράβο και τον απομάκρυνα από το κλουβί για να γίνει η ''εκπαίδευση''. Μάλλον πρέπει να κράτησε παραπάνω ώρα και να μην του άρεσε..Ήταν αρκετά καλά στην αρχή αλλά μετά, αφού του έλεγα να ανέβει, προχωρούσε κατά μήκος του χεριού και καθόνταν στη γωνία που σχηματίζει ο αγκόνας με τον κορμό...Από εκεί στην αρχή παρόλα αυτά ανέβαινε στο άλλο χέρι όταν του το ζήταγα αλλά όχι τόσο εύκολα και γινόνταν πιο επιθετικός! Φαντάζομαι ότι χωνόνταν εκεί και ένιωθε ''ασφάλεια''..Από εκείνο το σημείο μου έριξε αρκετές δαγκωνιές! Ακόμη και με το χέρι γροθιά έχει βρει το κόλπο και δαγκώνει! Επίσης είχε την τάση να θέλει να σκερφαλώσει τον ώμο μου που τότε ή τον εμπόδιζα ή όταν δεν προλάβαινα τον έβγαζα αμέσως και τον έβαζα να καθίσει στο stand-καρέκλα του μαθαίνοντας έτσι και το κάτω.. Ευτυχώς πρόλαβε να ανέβει μόνο μια φορα. Φυσικά δεν παρέλειπα να τον ενθαρίνω και να τον επιβραβεύω! Όταν κάποια στιγμή όμως με δάγκωσε άσχημα ενώ ''χώθηκε'' στον αγκώνα και πήγα να του πώ να κάτσει στο άλλο χέρι, δεν άντεξα τον πόνο (είχε πιάσει το πετσάκι στην άκρη και το μάσαγε κανονικά) και του φώναξα πολύ έντονα ''ΕΛΑ'' και έσπρωξα το χέρι μου περισσότερο προς το μέρος μου.. Μάλλον δεν ήταν πολύ σωστό αυτό, αλλά δεν μπορούσα να το αγνοήσω.. Έσφηγκα, έσφηγκα τα δόντια, αλλά δεν.. Μετά από καποια ώρα ασχολίας, του λέω ''σπίτι'' και τον παίρνω από την καρέκλα και τον πάω στο κλουβί.. Μετά από τόση εκπαίδευση είπα να το δοκιμάσω να τον π"αρω από το κλουβί του να δω τί θα γίνει.. Πάλι το υπερασπίζονταν, ίσως ελαφρά πιο ήπια..Αλλά πάλι θα με δάγκωνε.. Τότε κατέβασα το μανίκι μου και έβαλα όλο το χέρι μου τελίως μέσα και του είπα να ανέβει.. Η αλήθεια είναι ότι μάλλον φοβήθηκε λίγο τότε, αλλά τελικά ανέβηκε..Ασχολήθηκα λίγο πάλι και του ξαναείπα ''σπίτι'' κσι τον έβαλα να μπεί στο κλουβί του..Αυτή η ξαφνική αλλαγή στη συμπεριφορά πάλι όσον αφορά τη προστασία του κλουβιού, από εκεί που είχε ηρεμήσει, έχει να κάνει με το ότι χθες ξάπλωσα στον κάναπε οπότε βρεθήκαμε στο ίδιο ύψος περίπου και ένιωσε ότι μπορούσε να ανέβει πάλι ιεραρχικά; Γιατί μετά από ένα χρόνο που τον έχω τώρα μου τα κάνει αυτά; Τόσο διεκδικιτικός δεν ήταν τις πρώτες μέρες που τον είχα πάρει.. Μου έκανε μια γερή δαγκωνιά την πρώτη μέρα και αυτό ήταν.. Κάνω τώρα τις ίδιες ασκήσεις που κάναμε τότε λες και έχω ξεκινήσει από το μηδέν μαζί του νιώθω ώρες ώρες..Φταίει ότι τον αμέλησα μέσα στην εξεταστική μου τώρα τον Σεπτέμβρη που ήθελα να πάρω πτυχίο; Από την άλλα καταλαβαίνω ότι με αγαπάει και μέ θέλει.. Όταν λείπω από το σπίτι ο αδερφός μου, μου λέει ότι δεν βγάζει άχνα πολλές φορές και όταν μπαίνω τότε αρχίζει πάλι. Συγγνώμη που σας κούρασα, αλλά από αυτό που είμαι εδώ σε αυτό το forum, έχω καταλάβει ότι χαίρεστε να βοηθάτε όποιον σας χρειάζεται.. Ευχαριστώ προκαταβολικά!
 
έχει να κάνει με το ότι χθες ξάπλωσα στον κάναπε οπότε βρεθήκαμε στο ίδιο ύψος περίπου και ένιωσε ότι μπορούσε να ανέβει πάλι ιεραρχικά;

Έφη μου δεν θα γίνει καμιά ιδιαίτερη αλλαγή από την μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται να του αφιερώσεις κάποιο χρονικό διάστημα για να πεις ότι θα γίνει κάτι. Και όπως έχει αναφερθεί τόσες και τόσες φορές, η εκπαίδευση δεν έχει συγκεκριμένο όριο. Αυτό εξαρτάται από το πόσες ώρες αφιερώνουμε στο πουλί μας και φυσικά από τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά του.
Μην τα παρατάς είσαι σε καλό δρόμο αφού κάθεται στο χέρι σου, σημαίνει ότι σου έχει κάποια εμπιστοσύνη😉

Φταίει ότι τον αμέλησα μέσα στην εξεταστική μου τώρα τον Σεπτέμβρη που ήθελα να πάρω πτυχίο;

Ίσως να είναι κι αυτός ένας λόγος. Γενικά αν αφήσουμε έναν ήμερο κι εξημερωμένο παπαγάλο κάποιο χρονικό διάστημα που να μην ασχολούμαστε και τόσο πολύ μαζί του, όπως κάναμε πιο πριν, αυτό θα έχει κάποιες αρνητικές συνέπειες (δεν είναι απόλυτο).
Τώρα πρέπει να κάνεις πάλι τον κόπο για να τον ξανακερδίσεις 100%

Επίσης θα ήθελα να κάνω μια διευκρίνηση πάνω σε κάτι... Η ώρα της εκπαίδευσης δεν πρέπει να ξεπερνά τα είκοσι λεπτά (και πολύ λέω). Ένα δεκάλεπτο-τέταρτο την ημέρα είναι καλά για να μάθουμε τον παπαγάλο μας να κάνει κάτι. Βέβαια αυτό πρέπει να γίνεται καθημερινά και όχι μία φορά την εβδομάδα ας πούμε, για να το εμπεδώσει. Και σαφώς εκτός από το δεκάλεπτο της εκπαίδευσης (αυτό που θέλουμε να μάθουμε στον παπαγάλο μας, ας πούμε για το που θα κάνει την τουαλέτα του δηλαδή) πρέπει να του αφιερώνουμε και κάποιες ώρες τις οποίες θα τις περνάει χαλαρά ο παπαγάλος μας, να διασκεδάζει, να παίζει μαζί μας για να έρχεται ολοένα και πιο ''κοντά'' μας. 🙂
 
Όχι ασχολούμαι επιμελώς και καθημερινά μαζί του..Απλά ίσως αυτό με το 10 λεπτο να μην κράτησα.. Οκ θα είμαι τυπική σε αυτό! Ευχαριστώ πολύ και πάλι!
 
Απλά ίσως αυτό με το 10 λεπτο να μην κράτησα..

Όταν θέλουμε να μάθουμε κάτι σε κάποιο πουλάκι μας δεν πρέπει να καταπιανόμαστε όλη μέρα με το να του μάθουμε κάποιο πράγμα, αυτό είναι κουραστικό για τον παπαγάλο μας. Καλύτερα να πηγαίνουμε με αργό και σταθερό βήμα παρά να ''τρέχουμε''. Πηγαίνοντας αργά και σταθερά θα έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα
Εκτός από το δεκάλεπτο εκπαίδευσης πρέπει να ασχολούμαστε πάλι μαζί του. Όχι να πούμε: α, εντάξει πέρασε το δεκάλεπτο, να το βάλω στο κλουβί κι εντάξει''. Πρέπει να υπάρχει επαφή με το κατοικίδιο και τον ιδιοκτήτη.
 
Ναι αυτό το κάνω έτσι και αλλιώς.. Οκ το έπιασα το νόημα! Ευχαριστώ!
 
Back
Top