Καλησπέρα παιδιά! Να σας περιγράψω λίγο τις συνθήκες από την αρχή, μήπως μπορέσετε να βρείτε τι πήγε «στραβά».
Ξεκίνησα με ένα ζευγαράκι ζεμπράκια, τα οποία ζευγάρωσαν το χειμώνα σε εσωτερικό χώρο και την πρωτοχρονιά είχαμε το πρώτο μας «δωράκι». Ένα πανέμορφο αγοράκι (το οποίο και κράτησα εκ των υστέρων ως το πρώτο μου πουλάκι ever). Ο μπαμπάς της οικογένειας όμως μού έφερνε κάποια προβλήματα και έτσι εξορίστηκε σε άλλο κλουβί και άλλο δωμάτιο μέχρι να μεγαλώσουν τα μωρά. Η μανούλα τα κατάφερε μια χαρά μόνη της και όλα πήγαν καλά. Από τότε (από το Γενάρη) δεν ξαναέβαλα ποτέ μαζί το αρχικό μου ζευγαράκι. Φαντάζομαι λοιπόν πως το αυγό μας, δεν υπάρχει περίπτωση να είναι ένσπορο με τίποτα.
Αργότερα, όταν απογαλακτίστηκαν τα μικρά μου, έβαλα με τον μπαμπά του το πρώτο μου αγοράκι και τα υπόλοιπα μικρά τα χάρισα στον αδερφό μου. Έτσι κατέληξα με 3 πουλάκια. 2 αρσενικά, ένα θηλυκό. Μετά, αγόρασα ένα θηλυκό (από τον @gianniskid ) για να δημιουργήσω 2 ζευγαράκια. Το καινούριο θηλυκό, μετά την καραντίνα, μπήκε στο ίδιο κλουβί με τη μαμά του πρώτου μου ζευγαριού. Έτσι, αυτή τη στιγμή έχουμε σε ένα διώροφο κλουβί 2 κορίτσια στον πάνω όροφο και 2 αγόρια στον κάτω. Τα νεαρά μου πουλάκια έχουν δαχτυλιδωθεί για να ξεχωρίζω τα ζευγαράκια και να μη γίνει κανένα λάθος και ζευγαρώσει ο γιος με τη μαμά αργότερα.
Στο κάθε κλουβί έχω από μία φωλιά, όπου αρέσει στα πουλάκια να κοιμούνται το βράδυ. Στη φωλιά των κοριτσιών λοιπόν, τελευταία είχα παρατηρήσει κάποιες περίεργες κινήσεις. Πολλά μπες- βγες κατά τη διάρκεια της ημέρας (νομίζω και από τα δύο κοριτσάκια), «μάδημα» της φωλιάς (την κατάσπασαν) και τριμμένα κομμάτια από τη φωλιά στο ταψάκι. Δεν έδωσα σημασία όμως, καθώς δεν είχα δει άλλα περίεργα σημάδια. Ούτε σκισμένο χαρτί από το υπόστρωμα, ούτε πούπουλα στρωμένα στη φωλιά, ούτε τσακωμούς, ούτε τίποτα. Σήμερα το πρωί άκουγα κάποιο πουλάκι να κάνει περίεργους ήχους, όπως αυτούς που άκουγα κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγής. Πάλι δεν έδωσα σημασία, αλλά καθώς σήμερα (Κυριακή) είναι η μέρα της γενικής καθαριότητας, πήγα να καθαρίσω τα κορίτσια και βρήκα αυτό το πανέμορφο αυγουλάκι…
Κάποια από της μικρές μου θέλει να γίνει μαμά. Το θέμα είναι ότι ούτε διατροφικά είναι έτοιμες, ούτε είναι κατάλληλη εποχή εφόσον όπου να ‘ναι θα ξεκινήσουμε πτερόρροια. Όταν λέω ότι δεν είναι διατροφικά έτοιμες, εννοώ ότι έχω μειώσει κατά πολύ την ποικιλία σε λαχανικά και φρούτα που τους έδινα κατά την αναπαραγωγή, και αυγό τους δίνω μία φορά στις 2 βδομάδες. Έχουν μειώσει και από μόνα τους την ποσότητα που τρώνε, λογικά λόγω θερμοκρασίας. Το συγκεκριμένο κλουβί είναι ακόμα σε εσωτερικό χώρο καθώς δεν είχα γι’ αυτό προστατευτικό πλέγμα και περιμένω τον πατέρα μου να μου φτιάξει ένα. Έχει όμως αρκετή δροσιά το δωμάτιο και δεν έχουμε πρόβλημα. (Γενικά στο σπίτι δεν έχει χρειαστεί να ανοίξουμε ερκοντίσιον ακόμα και τα βράδια σκεπαζόμαστε ακόμα με κουβερτάκια. Η ψηλότερη θερμοκρασία που έχω παρατηρήσει στο δωμάτιο που τα έχω είναι 25 βαθμοί το μεσημέρι, γύρω στις 14:30.)
Τι κάνω τώρα; Αφαιρώ το αυγό; Βγάζω τη φωλιά; Αν βγάλω το κλουβί έξω, με το σοκ της αλλαγής περιβάλλοντος, μήπως «της περάσει»; Πρέπει να βρω ποια είναι η κοπέλα που βιάζεται ή όχι; Να τις χωρίσω; Δεν μπορώ να ξεχωρίσω από μακριά ποια είναι αυτή που μπαίνει περισσότερο στη φωλιά, καθώς το δαχτυλίδι δε φαίνεται από απόσταση. Καμία δεν προσπαθεί να κλωσήσει. Μήπως μπορώ να καταλάβω από τις κοιλίτσες; Φυσικά τα αρσενικά μου δεν έχουν σταματήσει να κελαηδάνε και μάλλον γι’ αυτό πύρωσε κι αυτή. Δε βλέπονται όμως ποτέ, εκτός από την ώρα που βγάζω το ενδιάμεσο ταψάκι. Καμία ιδέα; Φαντάζομαι απαγορεύεται ακόμα και η σκέψη της αναπαραγωγής τέτοια εποχή, ε;
Ξεκίνησα με ένα ζευγαράκι ζεμπράκια, τα οποία ζευγάρωσαν το χειμώνα σε εσωτερικό χώρο και την πρωτοχρονιά είχαμε το πρώτο μας «δωράκι». Ένα πανέμορφο αγοράκι (το οποίο και κράτησα εκ των υστέρων ως το πρώτο μου πουλάκι ever). Ο μπαμπάς της οικογένειας όμως μού έφερνε κάποια προβλήματα και έτσι εξορίστηκε σε άλλο κλουβί και άλλο δωμάτιο μέχρι να μεγαλώσουν τα μωρά. Η μανούλα τα κατάφερε μια χαρά μόνη της και όλα πήγαν καλά. Από τότε (από το Γενάρη) δεν ξαναέβαλα ποτέ μαζί το αρχικό μου ζευγαράκι. Φαντάζομαι λοιπόν πως το αυγό μας, δεν υπάρχει περίπτωση να είναι ένσπορο με τίποτα.
Αργότερα, όταν απογαλακτίστηκαν τα μικρά μου, έβαλα με τον μπαμπά του το πρώτο μου αγοράκι και τα υπόλοιπα μικρά τα χάρισα στον αδερφό μου. Έτσι κατέληξα με 3 πουλάκια. 2 αρσενικά, ένα θηλυκό. Μετά, αγόρασα ένα θηλυκό (από τον @gianniskid ) για να δημιουργήσω 2 ζευγαράκια. Το καινούριο θηλυκό, μετά την καραντίνα, μπήκε στο ίδιο κλουβί με τη μαμά του πρώτου μου ζευγαριού. Έτσι, αυτή τη στιγμή έχουμε σε ένα διώροφο κλουβί 2 κορίτσια στον πάνω όροφο και 2 αγόρια στον κάτω. Τα νεαρά μου πουλάκια έχουν δαχτυλιδωθεί για να ξεχωρίζω τα ζευγαράκια και να μη γίνει κανένα λάθος και ζευγαρώσει ο γιος με τη μαμά αργότερα.
Στο κάθε κλουβί έχω από μία φωλιά, όπου αρέσει στα πουλάκια να κοιμούνται το βράδυ. Στη φωλιά των κοριτσιών λοιπόν, τελευταία είχα παρατηρήσει κάποιες περίεργες κινήσεις. Πολλά μπες- βγες κατά τη διάρκεια της ημέρας (νομίζω και από τα δύο κοριτσάκια), «μάδημα» της φωλιάς (την κατάσπασαν) και τριμμένα κομμάτια από τη φωλιά στο ταψάκι. Δεν έδωσα σημασία όμως, καθώς δεν είχα δει άλλα περίεργα σημάδια. Ούτε σκισμένο χαρτί από το υπόστρωμα, ούτε πούπουλα στρωμένα στη φωλιά, ούτε τσακωμούς, ούτε τίποτα. Σήμερα το πρωί άκουγα κάποιο πουλάκι να κάνει περίεργους ήχους, όπως αυτούς που άκουγα κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγής. Πάλι δεν έδωσα σημασία, αλλά καθώς σήμερα (Κυριακή) είναι η μέρα της γενικής καθαριότητας, πήγα να καθαρίσω τα κορίτσια και βρήκα αυτό το πανέμορφο αυγουλάκι…
Κάποια από της μικρές μου θέλει να γίνει μαμά. Το θέμα είναι ότι ούτε διατροφικά είναι έτοιμες, ούτε είναι κατάλληλη εποχή εφόσον όπου να ‘ναι θα ξεκινήσουμε πτερόρροια. Όταν λέω ότι δεν είναι διατροφικά έτοιμες, εννοώ ότι έχω μειώσει κατά πολύ την ποικιλία σε λαχανικά και φρούτα που τους έδινα κατά την αναπαραγωγή, και αυγό τους δίνω μία φορά στις 2 βδομάδες. Έχουν μειώσει και από μόνα τους την ποσότητα που τρώνε, λογικά λόγω θερμοκρασίας. Το συγκεκριμένο κλουβί είναι ακόμα σε εσωτερικό χώρο καθώς δεν είχα γι’ αυτό προστατευτικό πλέγμα και περιμένω τον πατέρα μου να μου φτιάξει ένα. Έχει όμως αρκετή δροσιά το δωμάτιο και δεν έχουμε πρόβλημα. (Γενικά στο σπίτι δεν έχει χρειαστεί να ανοίξουμε ερκοντίσιον ακόμα και τα βράδια σκεπαζόμαστε ακόμα με κουβερτάκια. Η ψηλότερη θερμοκρασία που έχω παρατηρήσει στο δωμάτιο που τα έχω είναι 25 βαθμοί το μεσημέρι, γύρω στις 14:30.)
Τι κάνω τώρα; Αφαιρώ το αυγό; Βγάζω τη φωλιά; Αν βγάλω το κλουβί έξω, με το σοκ της αλλαγής περιβάλλοντος, μήπως «της περάσει»; Πρέπει να βρω ποια είναι η κοπέλα που βιάζεται ή όχι; Να τις χωρίσω; Δεν μπορώ να ξεχωρίσω από μακριά ποια είναι αυτή που μπαίνει περισσότερο στη φωλιά, καθώς το δαχτυλίδι δε φαίνεται από απόσταση. Καμία δεν προσπαθεί να κλωσήσει. Μήπως μπορώ να καταλάβω από τις κοιλίτσες; Φυσικά τα αρσενικά μου δεν έχουν σταματήσει να κελαηδάνε και μάλλον γι’ αυτό πύρωσε κι αυτή. Δε βλέπονται όμως ποτέ, εκτός από την ώρα που βγάζω το ενδιάμεσο ταψάκι. Καμία ιδέα; Φαντάζομαι απαγορεύεται ακόμα και η σκέψη της αναπαραγωγής τέτοια εποχή, ε;
