Ο θάνατος των νεοσσών στη φωλιά είναι ένα περιστατικό που συμβαίνει δυστυχώς συχνά στην αναπαραγωγή των καναρινιών. Μάθετε για ποιους λόγους πεθαίνουν τα καναρινάκια στη φωλιά.
Σε ηλικία περίπου δύο εβδομάδων, οι νεοσσοί έχουν αναπτυχθεί αρκετά και απαιτούν περισσότερη τροφή. Εάν υπάρχει αρκετή διαφορά στο μέγεθος των νεοσσών, οι μικρότεροι μπορεί να μην καταφέρουν να βρεθούν σε προσιτή προς τον γονέα θέση, με αποτέλεσμα να αποδυναμωθούν και τελικά να λιμοκτονήσουν.
Εδώ, προσπαθώ να αποφύγω αυτό το σκληρό μέρος της φύσης.
Αρχικά, χρησιμοποιώ φωλιές διαμέτρου 10 εκατοστών, έτσι ώστε τα θηλυκά, να μπορούν να χτίσουν τη φωλιά τους και να επωάσουν. Εάν εκκολαφθούν 3 ή περισσότερα αυγά, αλλάζω τη φωλιά με μια των 12,5 εκατοστών, όταν οι νεοσσοί είναι μιας εβδομάδας.
Γεμίζω τον πάτο της νέας φωλιάς με αρκετό φρέσκο υλικό, μέχρι περίπου τα 2 εκατοστά κάτω από το χείλος της. Σιγουρεύομαι ότι στην περιοχή που βρίσκονται οι νεοσσοί, δεν δημιουργείται βαθούλωμα αλλά μια επίπεδη επιφάνεια, έτσι ώστε να βρίσκονται όλοι στο ίδιο επίπεδο.
Συχνά ξεχνάμε ότι ο μικρότερος νεοσσός, βρίσκεται συνήθως στο βαθύτερο σημείο της φωλιάς, έχοντας έτσι μικρότερες πιθανότητες επιβίωσής.
Εάν η φωλιά είναι πάρα πολύ βαθιά, βρομίζουν το γύρω εσωτερικό. Η φωλιά μεγαλύτερης διαμέτρου, επιτρέπει στους νεοσσούς να ελίσσονται πιο ελεύθερα, σε θέσεις όπου ένας γονέας μπορεί να τους βρει και να τους ταΐσει όλους.
Ακόμα και αφού μεγαλώσουν τα φτερά, τα φυσάω ή τα ανοίγω προσεκτικά κοντά στη βάση του λαιμού, για να δω εάν φαίνεται η "αποθηκευμένη" τροφή σε κάθε πλευρά.
Έχω ένα φλιτζάνι με τροφή έτοιμο με σκοπό να αφαιρέσω από τη φωλιά και να ταΐσω τους νεοσσούς με τους "άδειους λαιμούς". Αυτό το έχτρα τάισμα, τους δίνει τη δύναμη να διεκδικήσουν αποτελεσματικότερα την τροφή από τη μητέρα τους κατά τη διάρκεια της ημέρας, όταν εγώ θα λείπω.
Γυρνώ στο σπίτι και αρχίζω να βράζω μια μικρή ποσότητα νερού για να προετοιμάσω τροφή τους Ο βρασμός είναι το μέσο για την μείωση των βακτηριδίων και των σκληρών στοιχείων του νερού βρύσης. Επιπλέον, οι νεοσσοί προτιμούν την χλιαρή τροφή περισσότερο.
Ελέγχω τις φωλιές για ατάιστους νεοσσούς. Τους ταΐζω λίγο, για ενέργεια, χωρίς να χορτάσουν. Θέλω να πάρουν και "μητρικό γάλα", δεδομένου ότι είναι καλύτερο για τον οργανισμό τους. Μόλις λάβει κάθε νεοσσός την απαιτούμενη ποσότητα τροφής, προχωρώ τον εφοδιασμό με φρέσκια αυγοτροφή σε όλα τα κλουβιά.
Λίγο πριν σκοτεινιάσει, ελέγχω τις φωλιές μήπως υπάρχουν νηστικά μικρά. Τις περισσότερες φορές είναι χορτάτα ήδη. Το κάνω αυτό επειδή αν το παραλείψω μια ημέρα, βλέπω συνήθως τα δυσάρεστα την επόμενη. Το κακό είναι, ότι αυτό συμβαίνει συνήθως στους νεοσσούς ενός από τα αγαπημένα μου ζευγάρια.
Το άγγιγμα αυτών των ευαίσθητων γωνιών του ράμφους, αναγκάζει το μικροσκοπικό πουλί με τα κλειστά μάτια, να κλείσει το ράμφος και συνεπώς "να δαγκώσει" την τροφή.
Προσοχή! Η παραμονή της οδοντογλυφίδας με την τροφή πολύ κοντά στην άκρη του ράμφους, αναγκάζει το πουλί να αντιδράσει στη μυρωδιά και να στραφεί απότομα προς την κατεύθυνση της. Αυτό, το αναγκάζει συχνά να καταπίνει αέρα, ο οποίος γίνεται εμφανής με πρήξιμο στην περιοχή του λαιμού, όπως ένα μπαλόνι.
Ξαναβάλετε το στη φωλιά για λίγα λεπτά, έως ότου έτσι αποβληθεί ο αέρας. Μην προσπαθήστε να το αναγκάσετε να φάει, γιατί μπορεί να του προκαλέσετε ασφυξία.
Μετά από 10 ημέρες περίπου, χρησιμοποιώ ένα κανονικό κουταλάκι του γλυκού, με την τροφή προσκολλημένη την άκρη του ακριβώς, έτσι που ο νεοσσός να "τσιμπάει" μόνο την τροφή.
Ήδη η αίσθηση του γεμάτου στόματος, το αναγκάζει να το κλείσει γρήγορα και να καταπιεί. Συνεχίστε έως ότου σταματήσει να ζητά τροφή και παρατηρείστε αν τα πλάγια του λαιμού είναι γεμάτα.
Ο γεμάτος λαιμός, είναι ο τρόπος της φύσης για να βαρύνει και να κατεβάσει τα κεφάλια, ώστε να δώσει και στα υπόλοιπα μικρά μια ευκαιρία.
Πιθανά προβλήματα στην αναπαραγωγή καναρινιών
Για ποιους λόγους πεθαίνουν τα καναρινάκια στη φωλιά
Σε ηλικία περίπου δύο εβδομάδων, οι νεοσσοί έχουν αναπτυχθεί αρκετά και απαιτούν περισσότερη τροφή. Εάν υπάρχει αρκετή διαφορά στο μέγεθος των νεοσσών, οι μικρότεροι μπορεί να μην καταφέρουν να βρεθούν σε προσιτή προς τον γονέα θέση, με αποτέλεσμα να αποδυναμωθούν και τελικά να λιμοκτονήσουν.
Εδώ, προσπαθώ να αποφύγω αυτό το σκληρό μέρος της φύσης.
Θέση της φωλιάς
Δεν τοποθετώ τη φωλιά στις γωνίες των κλουβιών. Αυτό, περιορίζει την πρόσβαση στους γονείς μόνο από το κέντρο, λόγω του ότι η φωλιά ακουμπάει πλαϊνά του κλουβιού και έτσι δεν τους επιτρέπεται να φθάσουν τους νεοσσούς που βρίσκονται στην πίσω, μακρινή πλευρά.Αρχικά, χρησιμοποιώ φωλιές διαμέτρου 10 εκατοστών, έτσι ώστε τα θηλυκά, να μπορούν να χτίσουν τη φωλιά τους και να επωάσουν. Εάν εκκολαφθούν 3 ή περισσότερα αυγά, αλλάζω τη φωλιά με μια των 12,5 εκατοστών, όταν οι νεοσσοί είναι μιας εβδομάδας.
Γεμίζω τον πάτο της νέας φωλιάς με αρκετό φρέσκο υλικό, μέχρι περίπου τα 2 εκατοστά κάτω από το χείλος της. Σιγουρεύομαι ότι στην περιοχή που βρίσκονται οι νεοσσοί, δεν δημιουργείται βαθούλωμα αλλά μια επίπεδη επιφάνεια, έτσι ώστε να βρίσκονται όλοι στο ίδιο επίπεδο.
Συχνά ξεχνάμε ότι ο μικρότερος νεοσσός, βρίσκεται συνήθως στο βαθύτερο σημείο της φωλιάς, έχοντας έτσι μικρότερες πιθανότητες επιβίωσής.
Πάχος υλικού στο εσωτερικό της φωλιάς
Γιατί μόνο 2 εκατοστά από το χείλος της φωλιάς; Μετά από περίπου 10 ημέρες, τα μωρά από φυσικό ένστικτο για να κρατήσουν καθαρή τη φωλιά τους, βγάζουν τους μικρούς πισινούς τους στην άκρη της φωλιάς και εκτοξεύουν έξω από αυτήν τα κόπρανά τους.Εάν η φωλιά είναι πάρα πολύ βαθιά, βρομίζουν το γύρω εσωτερικό. Η φωλιά μεγαλύτερης διαμέτρου, επιτρέπει στους νεοσσούς να ελίσσονται πιο ελεύθερα, σε θέσεις όπου ένας γονέας μπορεί να τους βρει και να τους ταΐσει όλους.
Βοήθεια στο τάισμα των νεοσσών
Το πρωί, περιποιούμαι πρώτα τα κλουβιά με τους νεοσσούς. Ώσπου να τελειώσω τα υπόλοιπα, μια ώρα αργότερα, οι γονείς έχουν το χρόνο να ταΐσουν. Ελέγχω έπειτα τις φωλιές με 4 ή 5 νεοσσούς, για να σιγουρευτώ ότι έχουν ταϊστεί όλοι. Μπορώ να το κάνω, βλέποντας την κίτρινη τροφή στις άκρες του λαιμού.Ακόμα και αφού μεγαλώσουν τα φτερά, τα φυσάω ή τα ανοίγω προσεκτικά κοντά στη βάση του λαιμού, για να δω εάν φαίνεται η "αποθηκευμένη" τροφή σε κάθε πλευρά.
Έχω ένα φλιτζάνι με τροφή έτοιμο με σκοπό να αφαιρέσω από τη φωλιά και να ταΐσω τους νεοσσούς με τους "άδειους λαιμούς". Αυτό το έχτρα τάισμα, τους δίνει τη δύναμη να διεκδικήσουν αποτελεσματικότερα την τροφή από τη μητέρα τους κατά τη διάρκεια της ημέρας, όταν εγώ θα λείπω.
Γυρνώ στο σπίτι και αρχίζω να βράζω μια μικρή ποσότητα νερού για να προετοιμάσω τροφή τους Ο βρασμός είναι το μέσο για την μείωση των βακτηριδίων και των σκληρών στοιχείων του νερού βρύσης. Επιπλέον, οι νεοσσοί προτιμούν την χλιαρή τροφή περισσότερο.
Ελέγχω τις φωλιές για ατάιστους νεοσσούς. Τους ταΐζω λίγο, για ενέργεια, χωρίς να χορτάσουν. Θέλω να πάρουν και "μητρικό γάλα", δεδομένου ότι είναι καλύτερο για τον οργανισμό τους. Μόλις λάβει κάθε νεοσσός την απαιτούμενη ποσότητα τροφής, προχωρώ τον εφοδιασμό με φρέσκια αυγοτροφή σε όλα τα κλουβιά.
Λίγο πριν σκοτεινιάσει, ελέγχω τις φωλιές μήπως υπάρχουν νηστικά μικρά. Τις περισσότερες φορές είναι χορτάτα ήδη. Το κάνω αυτό επειδή αν το παραλείψω μια ημέρα, βλέπω συνήθως τα δυσάρεστα την επόμενη. Το κακό είναι, ότι αυτό συμβαίνει συνήθως στους νεοσσούς ενός από τα αγαπημένα μου ζευγάρια.
Πως ταΐζω τους νεοσσούς
Σε περίπτωση που υπάρχει κάποιος που δεν έχει ταΐσει ποτέ νεοσσούς, αυτός είναι ο δικός μου τρόπος.- Βράζω μια μικρή ποσότητα νερού και κατεβάζω το σκεύος από τη φωτιά για να το αφήσω να κρυώσει όσο χρειάζεται για τη μίξη.
- Σε ένα φλιτζάνι, προσθέτω 2 κουταλάκια του γλυκού ξηρά ανάμικτα δημητριακά για μωρά (ανθρώπινα) της Gerber και 1 κουταλάκι του γλυκού αυγοτροφή.
- Προσθέτω αρκετό από το βρασμένο νερό, που τώρα έχει χλιαρύνει και ανακατεύω τα συστατικά μέχρι να χυλώσει το μείγμα. Πρέπει να γίνει όσο πυκνό χρειάζεται, ώστε να κολλάει στην άκρη ενός κουταλιού.
Το άγγιγμα αυτών των ευαίσθητων γωνιών του ράμφους, αναγκάζει το μικροσκοπικό πουλί με τα κλειστά μάτια, να κλείσει το ράμφος και συνεπώς "να δαγκώσει" την τροφή.
Προσοχή! Η παραμονή της οδοντογλυφίδας με την τροφή πολύ κοντά στην άκρη του ράμφους, αναγκάζει το πουλί να αντιδράσει στη μυρωδιά και να στραφεί απότομα προς την κατεύθυνση της. Αυτό, το αναγκάζει συχνά να καταπίνει αέρα, ο οποίος γίνεται εμφανής με πρήξιμο στην περιοχή του λαιμού, όπως ένα μπαλόνι.
Ξαναβάλετε το στη φωλιά για λίγα λεπτά, έως ότου έτσι αποβληθεί ο αέρας. Μην προσπαθήστε να το αναγκάσετε να φάει, γιατί μπορεί να του προκαλέσετε ασφυξία.
Μετά από 10 ημέρες περίπου, χρησιμοποιώ ένα κανονικό κουταλάκι του γλυκού, με την τροφή προσκολλημένη την άκρη του ακριβώς, έτσι που ο νεοσσός να "τσιμπάει" μόνο την τροφή.
Ήδη η αίσθηση του γεμάτου στόματος, το αναγκάζει να το κλείσει γρήγορα και να καταπιεί. Συνεχίστε έως ότου σταματήσει να ζητά τροφή και παρατηρείστε αν τα πλάγια του λαιμού είναι γεμάτα.
Ο γεμάτος λαιμός, είναι ο τρόπος της φύσης για να βαρύνει και να κατεβάσει τα κεφάλια, ώστε να δώσει και στα υπόλοιπα μικρά μια ευκαιρία.
Σχετικό περιεχόμενο
Θνησιμότητα νεοσσών καναρινιών στη φωλιάΠιθανά προβλήματα στην αναπαραγωγή καναρινιών
