Γενικά μου έχει δημιουργηθεί η αίσθηση ότι στο ζωικό βασίλειο, αν δεν υπάρχει κίνητρο, δεν υπάρχει και η κατάλληλη διεργασία...π.χ. τα αγελαία ζώα περιπλανούνται ώστε να βρουν τροφή, τα σαρκοβόρα για τον ίδιον λόγο, άλλοι λόγοι είναι η αναπαραγωγή, η εύρεση καλύτερων συνθηκών διαβίωσης γενικότερα. Επομένως θεωρώ ότι όταν κάποιος τα έχει όλα όσα νιώθει ότι του χρειάζονται, δεν κάνει περιττές κινήσεις...αυτό πρέπει να έχει να κάνει με το ένστικτο αυτοσυντήρησης / επιβίωσης, καθώς η κίνηση απαιτεί ενέργεια και στη φύση η τροφή ενίοτε δεν δίδεται αφειδώς και χωρίς προσπάθεια και η τροφή είναι ενέργεια.
Φυσικά το κάθε είδος έχει και τα χαρακτηριστικά του και το κάθε άτομο την προσωπικότητά του.
Ίσως λοιπόν σκεπτόμενος κάπως εναλλακτικά, ίσως θα μπορούσες να το εκπαιδεύσεις το πουλάκι (με επιβράβευση) να πετά κυνηγώντας ένα τσαλακωμένο χαρτάκι μέσα στο οποίο θα έχεις βάλει μια λιχουδιά. Δεν ξέρω κατά πόσο αποτελεσματικό θα ήταν κάτι τέτοιο, αλλά για να γίνει προφανώς θα βάλεις μια λιχουδιά σε ένα τσαλακωμένο μπαλάκι χαρτιού και πρώτα θα πρέπει να του δείξεις, έως να το καταλάβει ότι ανοίγοντας αυτό το μπαλάκι θα βρει τον μεζέ του. Αν πράγματι μάθει (υποπτεύομαι ότι θα χρειαστεί καιρός) τότε θα μπορείς να εκτοξεύσεις το μπαλάκι μερικές φορές και εκείνο να το ακολουθεί και φυσικά μετά από λίγες φορές, να το αφήνεις σε ησυχία να το ανοίγει και να τρώει.
ο ιβαν για να πετάξει πρέπει να τον δελεάσω με κάτι , να τον φωνάξω η να κρεμάσω καινούργιο παιχνίδι κάπου μακριά από το πάρκο του και να πάει να το εξερευνήσει!
