Γεια σας
Ωραία παρέα έχετε εδώ. Συγχαρητήρια για το site κ το φόρουμ.
Συγνώμη για το εκτενές μήνυμα αλλά θέλω να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία μου.
Πριν μερικούς μήνες, τότε που έπεσαν τα χιόνια στην Αθήνα, είχε συμβεί το εξής: ήρθε η γιαγιά μου που μένει στο ισόγειο και μου δωσε ένα καναρίνι. Από κάπου ειχε φύγει και είχε προσγειωθεί στην βεράντα της. Την επόμενη μέρα το πρωί πήρα ένα κλουβάκι μαζί με τα βασικά σύνεργα και τροφή. Οι πιθανότεροι ιδιοκτήτες (απέναντι πολυκατοικία) έλειπαν οπότε θα φιλοξενούσα εγώ αυτό το πλασματάκι. Ιδέα δεν είχα από καναρινιά. Ήταν καφέ-κίτρινο και μετά από 1 μέρα τραγουδούσε σαν τρελό. Πολύ το χαιρόμουνα. Τότε άρχισα να αποκτώ επαφή με διάφορα site και φόρουμ σχετικά με τα καναρίνια.
Να μην σας κουράζω. Μετά από 4 μέρες βρέθηκαν οι ιδιοκτήτες και εγώ έμεινα με ένα άδειο κλουβάκι. Την επομένη πήγα στο πλησιέστερο pet shop και πήρα ένα νέο κάτοικο. Διάλεξα ένα στην τύχη. Κατακίτρινο με άσπρα τελειώματα στην ουρά. Αρσενικό μουπε ο καταστηματάρχης, και το έλεγξα και εγώ.
Της πρώτες μέρες φαινόταν αρκετά τρομαγμένο και μόνο έτρωγε σπόρους. Το τοποθέτησα στην πίσω βεράντα για να μην έχει πολύ θόρυβο και ήλιο. Μετά από 2 βδομάδες το πουλάκι ακόμα δεν είχε καταφέρει να τραγουδήσει. Βγάζει κάτι ήχους ‘κοινούς’ για πουλιά αλλά τίποτα παραπάνω. Έψαξα λίγο εδώ και εκεί και είδα για τις μιμητικές ικανότητες των καναρινιών και ότι χρειάζονται εκπαίδευση. Αποφάσισα να το βάλω στην μπροστινή βεράντα για να ακούει τα άλλα καναρίνια του γείτονα. Μετά από λίγες μέρες, και ενώ η άνοιξη είχε φτάσει, άρχισε να ‘γρυλίζει’ προσπαθώντας να κελαηδήσει αλλά πολύ σιγανά. Σαν να ντρεπόταν ή δεν έβαζε πολύ δύναμη. Τώρα που έχω ακούσει διάφορα κελαηδίσματα αναγνωρίζω ότι και το δικό του ήταν τέτοιο, έστω και σε αρχικά στάδια. Αλλά μέχρι εκεί, ποτέ δεν ‘φώναξε’ ένα ξεκάθαρο κελάηδισμα..
Πέρασαν 2 μήνες και από της αρχές Ιουνίου μπήκε σε περίοδο πτεόροιας. Ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η φάση. Όλο αυτό το καιρό περιστασιακά βγάζει αυτούς τους ‘συνηθισμένους ήχους πουλιών’ αλλά μόνο όταν το πλησιάζω ή του σφυρίζω – μιλάω. Μου φαίνεται τρομάζει εύκολα όταν πάω να του αλλάξω νερό και τροφή. Δεν του αρέσει το μπάνιο (αν και την πρώτη φορά που του έβαλα μια μπανιέρα το είχα βρει μούσκεμα... σαν βρεγμένη γάτα).
Από τροφή του δίνω έτοιμο μίγμα σπόρων (κελαηδίνη). Του αρέσει το μήλο, το καρότο, η καρδιά από το αγγουράκι, ο κρόκος από βρασμένο αυγό, δεν ασχολείται με την πέτρα που του έβαλα να ξύνει το ράμφος του (το κάνει ενώ κάθετε στο στήριγμα), δεν συμπάθησε ποτέ την κούνια (την αφαίρεσα). Τρωει συχνά (φυσιολογικό νομίζω) και έχει ‘παρέα’ 2-3 καναρίνια στην απέναντι πολυκατοικία, μία μάενα στην γειτονία που σφυράει πάρα πολύ, καθώς και αρκετά γαβγίσματα από τα τετράποδα της γειτονιάς. Ευτυχώς δεν έχει δεχτεί επίθεση από άλλο ζώο (πριν κατεβάσω τις τέντες είχα πετύχει 2 φορές ένα περιστέρι να κάθετε στο κάγκελο και αν το ζαχαρώνει), ενώ από τον δρόμο δεν περνάνε πολλά αυτοκίνητα. Τώρα με τις ζέστες το παίρνω μέσα στο σπίτι.
Θέλω να δημιουργήσω τις ιδανικές συνθήκες για αυτό το πλασματάκι. Δεν με απασχολεί που δεν τραγουδάει. Ίσως όμως είναι δείγμα κάποιας ασθένειας; Φταιει το περιβάλλον; Η διατροφή; Δεν κάνω κάτι καλά εγώ; Χρειάζεται κάποιο σύντροφο η εκπαιδευτή;
Προσπάθησα να σας δώσω μία αναλυτική περιγραφή του ιστορικού και των συνθηκών του καναρινιού μου. Ευχαρίστως να δώσω κι άλλες αν νομίζεται πως θα βοηθούσαν (πχ να το βιντεσκοπίσω για να το δείτε-ακούσετε
. Όποια πρόταση ευπρόσδεκτη. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Καλό καλοκαίρι να έχετε.
Ωραία παρέα έχετε εδώ. Συγχαρητήρια για το site κ το φόρουμ.
Συγνώμη για το εκτενές μήνυμα αλλά θέλω να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία μου.
Πριν μερικούς μήνες, τότε που έπεσαν τα χιόνια στην Αθήνα, είχε συμβεί το εξής: ήρθε η γιαγιά μου που μένει στο ισόγειο και μου δωσε ένα καναρίνι. Από κάπου ειχε φύγει και είχε προσγειωθεί στην βεράντα της. Την επόμενη μέρα το πρωί πήρα ένα κλουβάκι μαζί με τα βασικά σύνεργα και τροφή. Οι πιθανότεροι ιδιοκτήτες (απέναντι πολυκατοικία) έλειπαν οπότε θα φιλοξενούσα εγώ αυτό το πλασματάκι. Ιδέα δεν είχα από καναρινιά. Ήταν καφέ-κίτρινο και μετά από 1 μέρα τραγουδούσε σαν τρελό. Πολύ το χαιρόμουνα. Τότε άρχισα να αποκτώ επαφή με διάφορα site και φόρουμ σχετικά με τα καναρίνια.
Να μην σας κουράζω. Μετά από 4 μέρες βρέθηκαν οι ιδιοκτήτες και εγώ έμεινα με ένα άδειο κλουβάκι. Την επομένη πήγα στο πλησιέστερο pet shop και πήρα ένα νέο κάτοικο. Διάλεξα ένα στην τύχη. Κατακίτρινο με άσπρα τελειώματα στην ουρά. Αρσενικό μουπε ο καταστηματάρχης, και το έλεγξα και εγώ.
Της πρώτες μέρες φαινόταν αρκετά τρομαγμένο και μόνο έτρωγε σπόρους. Το τοποθέτησα στην πίσω βεράντα για να μην έχει πολύ θόρυβο και ήλιο. Μετά από 2 βδομάδες το πουλάκι ακόμα δεν είχε καταφέρει να τραγουδήσει. Βγάζει κάτι ήχους ‘κοινούς’ για πουλιά αλλά τίποτα παραπάνω. Έψαξα λίγο εδώ και εκεί και είδα για τις μιμητικές ικανότητες των καναρινιών και ότι χρειάζονται εκπαίδευση. Αποφάσισα να το βάλω στην μπροστινή βεράντα για να ακούει τα άλλα καναρίνια του γείτονα. Μετά από λίγες μέρες, και ενώ η άνοιξη είχε φτάσει, άρχισε να ‘γρυλίζει’ προσπαθώντας να κελαηδήσει αλλά πολύ σιγανά. Σαν να ντρεπόταν ή δεν έβαζε πολύ δύναμη. Τώρα που έχω ακούσει διάφορα κελαηδίσματα αναγνωρίζω ότι και το δικό του ήταν τέτοιο, έστω και σε αρχικά στάδια. Αλλά μέχρι εκεί, ποτέ δεν ‘φώναξε’ ένα ξεκάθαρο κελάηδισμα..
Πέρασαν 2 μήνες και από της αρχές Ιουνίου μπήκε σε περίοδο πτεόροιας. Ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η φάση. Όλο αυτό το καιρό περιστασιακά βγάζει αυτούς τους ‘συνηθισμένους ήχους πουλιών’ αλλά μόνο όταν το πλησιάζω ή του σφυρίζω – μιλάω. Μου φαίνεται τρομάζει εύκολα όταν πάω να του αλλάξω νερό και τροφή. Δεν του αρέσει το μπάνιο (αν και την πρώτη φορά που του έβαλα μια μπανιέρα το είχα βρει μούσκεμα... σαν βρεγμένη γάτα).
Από τροφή του δίνω έτοιμο μίγμα σπόρων (κελαηδίνη). Του αρέσει το μήλο, το καρότο, η καρδιά από το αγγουράκι, ο κρόκος από βρασμένο αυγό, δεν ασχολείται με την πέτρα που του έβαλα να ξύνει το ράμφος του (το κάνει ενώ κάθετε στο στήριγμα), δεν συμπάθησε ποτέ την κούνια (την αφαίρεσα). Τρωει συχνά (φυσιολογικό νομίζω) και έχει ‘παρέα’ 2-3 καναρίνια στην απέναντι πολυκατοικία, μία μάενα στην γειτονία που σφυράει πάρα πολύ, καθώς και αρκετά γαβγίσματα από τα τετράποδα της γειτονιάς. Ευτυχώς δεν έχει δεχτεί επίθεση από άλλο ζώο (πριν κατεβάσω τις τέντες είχα πετύχει 2 φορές ένα περιστέρι να κάθετε στο κάγκελο και αν το ζαχαρώνει), ενώ από τον δρόμο δεν περνάνε πολλά αυτοκίνητα. Τώρα με τις ζέστες το παίρνω μέσα στο σπίτι.
Θέλω να δημιουργήσω τις ιδανικές συνθήκες για αυτό το πλασματάκι. Δεν με απασχολεί που δεν τραγουδάει. Ίσως όμως είναι δείγμα κάποιας ασθένειας; Φταιει το περιβάλλον; Η διατροφή; Δεν κάνω κάτι καλά εγώ; Χρειάζεται κάποιο σύντροφο η εκπαιδευτή;
Προσπάθησα να σας δώσω μία αναλυτική περιγραφή του ιστορικού και των συνθηκών του καναρινιού μου. Ευχαρίστως να δώσω κι άλλες αν νομίζεται πως θα βοηθούσαν (πχ να το βιντεσκοπίσω για να το δείτε-ακούσετε
. Όποια πρόταση ευπρόσδεκτη. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.Καλό καλοκαίρι να έχετε.
REVENTION:::.
