Οι αιτίες που κάνουν τον παπαγάλο επιθετικό μπορεί να είναι πολλές. Θα εξετάσουμε τους λόγους της επιθετικότητας και θα προτείνουμε τρόπους αντιμετώπισης.
Οι αιτίες που κάνουν τον παπαγάλο μας επιθετικό μπορεί να είναι πολλές. Ο φόβος, η κυριαρχία, η κτητική συμπεριφορά, η εδαφική κτητικότητα, η απογοήτευση, ο υπερβολικός ενθουσιασμός που μετατρέπεται σε επιθετικότητα, κοινωνική επιθετικότητα, ορμονική επιθετικότητα είναι κάποιες από αυτές.
Εμείς πρέπει να εντοπίσουμε το λόγο που ο δικός μας παπαγάλος είναι επιθετικός ώστε να μπορέσουμε να τον βοηθήσουμε και να διορθώσουμε αυτή τη συμπεριφορά. Πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί το κάνει αυτό, τι προκάλεσε αυτή τη συμπεριφορά και τι ρόλο παίξαμε εμείς σε όλο αυτό.
Το να δαγκώνουν για να επιτεθούν ή αμυνθούν το έχουν μάθει στην αιχμαλωσία και σε κάποιες περιπτώσεις είναι κάτι έμφυτο. Σε άλλες περιπτώσεις πρόκειται για κάτι που τους μάθαμε εμείς, είτε πάνω στο παιχνίδι, είτε με το τρόπο που προσεγγίζουμε το πουλί.
Όταν ο παπαγάλος μας δεν έχει την επιλογή να απομακρυνθεί και να πετάξει (πχ λόγω των κομμένων φτερών), ο μόνος τρόπος για να αμυνθεί είναι να δαγκώσει. Σε αυτό το θέμα θα επικεντρωθούμε στην εδαφική επιθετικότητα και στους τρόπους αντιμετώπισης της.
Τα πουλιά στη φύση αλλά και στην αιχμαλωσία ενστικτωδώς προστατεύουν το χώρο τους. Στη φύση θα προστατεύσουν τη φωλιά τους ή το ταίρι τους αλλά και αντίστοιχα στην αιχμαλωσία το κλουβί τους ή το άτομο με το οποίο έχουν δεθεί από τους ανεπιθύμητους επισκέπτες.
Όλη αυτή η επιθετική συμπεριφορά συμβαίνει όταν το πουλί είναι στο χώρο του, δηλαδή στο κλουβί του, στο μέρος που μπορεί να του έχουμε για να παίζει και γενικά στο χώρο που ζει. Αν αυτή η αρνητική συμπεριφορά παρατηρείται και σε άλλες περιπτώσεις τότε δε μπορούμε να μιλάμε για εδαφική επιθετικότητα αλλά θα πρέπει να δούμε γιατί παρουσιάζει αυτή τη συμπεριφορά για να μπορέσουμε να τη καταπολεμήσουμε.
Πτηνά που δε μπορούν να μετακινηθούν από το κλουβί τους με τη θέληση τους, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να τα απομακρύνουμε από αυτό, πχ με τη χρήση πετσέτας. Μπορούμε να χρησιμοποιούμε λεκτικές επιπλήξεις αλλά για να έχουν αποτέλεσμα θα πρέπει ο τόνος της φωνής μας να είναι αυστηρός αλλά και ήρεμος ταυτόχρονα.
Τα πουλιά στη φύση κατά τη διάρκεια της ημέρας ταξιδεύουν σε διάφορα μέρη για αναζήτηση τροφής παρέα με το κοπάδι τους, ενώ κάθε βράδυ κουρνιάζουν στην ίδια περιοχή. Ένα πουλί που περνάει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του σε ένα κλουβί αρχίζει να αναπτύσσει σημάδια επιθετικότητας γιατί θέλει να υπερασπιστεί το χώρο του. Το να μπορούμε να παρέχουμε στο πτηνό μας τουλάχιστον δυο κλούβια, πλησιάζει πιο πολύ στο τρόπο ζωής του πουλιού στη φύση.
Μπορούμε να παρέχουμε ένα μεγάλο κλουβί καλά εξοπλισμένο με παιχνίδια και δραστηριότητες ώστε να μπορεί να απασχολείται και να περνάει το χρόνο του κατά τη διάρκεια της ημέρας, το οποίο κατά τακτά χρονικά διαστήματα θα πρέπει να τροποποιούμε αλλάζοντας θέση στα παιχνίδια αλλά και στη διάταξη του χώρου του ώστε να αυξήσουμε τη προσαρμοστικότητα του πουλιού στις αλλαγές αλλά και συνάμα για να μην βαριέται.
Κατά τη διάρκεια της νύχτας μπορούμε να μεταφέρουμε τον παπαγάλο μας σε ένα μικρότερο κλουβί στο οποίο θα μπορεί να κουρνιάζει και να κοιμάται. Έτσι κάθε πρωί το πουλί θα μεταφέρεται στο μεγαλύτερο κλουβί στο οποίο θα δραστηριοποιείται, ενώ το βράδυ στο μικρότερο θα μπορεί να χαλαρώνει και να κοιμάται.
Θα πρέπει να έχουμε στη διάθεση μας κάποιο σταντ ώστε ο παπαγάλος μας να μπορεί να είναι κοντά μας και να παρακολουθεί τις δραστηριότητες μας. Κατά αυτόν το τρόπο εξοικειώνεται με εμάς αλλά και με τη καθημερινότητα μας. Αυτό σε συνδυασμό με τη καθημερινή εκπαίδευση αλλά και το σωστό χειρισμό από εμάς παρέχει στο πουλί τη δυνατότητα να γίνει ένα καλά προσαρμοσμένο κατοικίδιο.
Ένας παπαγάλος χρειάζεται έναν πολύ καλό λόγο για να αφήσει τον οποιοδήποτε να εισβάλει στο χώρο του. Το πουλί θα σας επιτρέψει να πλησιάσετε στο κλουβί του, αν γνωρίζει ότι κάτι καλό πρόκειται να συμβεί. Μπορούμε να αποφύγουμε την επιθετικότητα επιτρέποντας τον παπαγάλο να βγει σε ένα σταντ από μόνος του και στη συνέχεια μπορούμε να μετακινήσουμε το σταντ μακρυά από το κλουβί πριν ξεκινήσουμε την εκπαίδευση με το πουλί.
Μπορούμε επίσης να διδάξουμε τον παπαγάλο, ότι κάθε φορά που πλησιάζουμε κοντά στο κλουβί κάτι καλό συμβαίνει, έτσι ώστε όταν μπαίνουμε στο δικό του χώρο του να γνωρίζει ότι θα του προσφέρουμε κάτι που του αρέσει. Με υπομονή, η επιθετικότητα σύντομα θα μετατραπεί σε αναμονή. Είναι πολύ ευφυή πλάσματα που με αρκετή υπομονή και εκπαίδευση θα δούμε αποτελέσματα πραγματικά γρήγορα.
Χορήγηση διαφόρων φαρμάκων για ψυχιατρική χρήση δεν συστήνεται για τη αντιμετώπιση και τη θεραπεία της εδαφικής επιθετικότητας. Η πρόγνωση και η τροποποίηση της συμπεριφοράς μας είναι η ευνοϊκότερη λύση.
Όπως σε κάθε διαταραχή συμπεριφοράς, η βελτίωση δε θα φανεί άμεσα, αλλά αργά και σταδιακά, για αυτό καλό είναι να κρατάμε ένα ημερολόγιο για τη συμπεριφορά του παπαγάλου μας. Δηλαδή να καταγράφουμε τη συχνότητα, τη φύση αλλά και τη σοβαρότητα της επιθετικότητας. Έτσι μια μείωση της συχνότητας ή του βαθμού επιθετικότητας θα μας κάνει να δούμε ότι το πρόγραμμα θεραπείας λειτουργεί και ότι έχουμε αποτελέσματα.
Η επιτυχία στην αλλαγή της συμπεριφοράς βελτιώνεται όταν προσδιορίσουμε τα αληθινά αίτια για τη συμπεριφορά αυτή. Αν χρησιμοποιούμε τη σωστή προσέγγιση το πρόβλημα μπορεί να προληφθεί άλλα και να αντιμετωπιστεί επιτυχώς τις περισσότερες φόρες.
Ποτέ δε φωνάζουμε στον παπαγάλο, ούτε και τον τιμωρούμε, ούτε φυσικά χρησιμοποιούμε σωματική βία. Δεν ενθαρρύνουμε τον παπαγάλο μας όταν έχει άσχημη συμπεριφορά. Αγνοούμε την αρνητική συμπεριφορά και επιβραβεύουμε τη θετική.
Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα αν γνωρίζουμε και παρακολουθούμε τον παπαγάλο μας και φυσικά μπορούμε να ερμηνεύσουμε τη γλώσσα του σώματος του. Θα πρέπει να δεχτούμε τον παπαγάλο μας με το χαρακτήρα που έχει. Δεν είναι όλοι χαδιάρηδες, ο καθένας έχει το δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα!
Συμπεριφορά και επικοινωνία των παπαγάλων
Η διακήρυξη των δικαιωμάτων ενός παπαγάλου
Αναγνωρίζοντας τη γλώσσα του σώματος των πουλιών
5 λόγοι για τους οποίους εγκαταλείπονται οι παπαγάλοι
Γιατί οι παπαγάλοι γίνονται επιθετικοί
Οι αιτίες που κάνουν τον παπαγάλο μας επιθετικό μπορεί να είναι πολλές. Ο φόβος, η κυριαρχία, η κτητική συμπεριφορά, η εδαφική κτητικότητα, η απογοήτευση, ο υπερβολικός ενθουσιασμός που μετατρέπεται σε επιθετικότητα, κοινωνική επιθετικότητα, ορμονική επιθετικότητα είναι κάποιες από αυτές.
Εμείς πρέπει να εντοπίσουμε το λόγο που ο δικός μας παπαγάλος είναι επιθετικός ώστε να μπορέσουμε να τον βοηθήσουμε και να διορθώσουμε αυτή τη συμπεριφορά. Πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί το κάνει αυτό, τι προκάλεσε αυτή τη συμπεριφορά και τι ρόλο παίξαμε εμείς σε όλο αυτό.
Γλώσσα του σώματος
Για να καταλάβουμε αν ο παπαγάλος μας είναι επιθετικός, υπάρχουν σημάδια και συμπεριφορές που πρέπει να εντοπίσουμε και να μας κάνουν πιο προσεκτικούς τη δεδομένη χρονική στιγμή. Ανασηκωμένο λοφίο, φουντωμένο φτέρωμα, μικραίνει η κόρη του ματιού, το ράμφος είναι ελαφρώς ανοιχτό, η ουρά είναι ανοιχτή σαν βεντάλια, αλλά και οι κραυγές, είναι κάποια από τα σημάδια που μας δείχνουν ότι ο παπαγάλος μας δεν έχει διάθεση για χάδια.Δάγκωμα
Στη φύση οι λόγοι που οι παπαγάλοι χρησιμοποιούν το ράμφος τους είναι για να τραφούν, να σκαρφαλώσουν, να φτιάξουν το φτέρωμα τους αλλά και για να επικοινωνήσουν μεταξύ τους. Για τα νεαρά πουλιά είναι ένα μέσο να δοκιμάσουν πράγματα και να γνωρίσουν το περιβάλλον τους. Ένα νεαρό πουλί για παράδειγμα, δαγκώνει το δάχτυλο μας.Το να δαγκώνουν για να επιτεθούν ή αμυνθούν το έχουν μάθει στην αιχμαλωσία και σε κάποιες περιπτώσεις είναι κάτι έμφυτο. Σε άλλες περιπτώσεις πρόκειται για κάτι που τους μάθαμε εμείς, είτε πάνω στο παιχνίδι, είτε με το τρόπο που προσεγγίζουμε το πουλί.
Όταν ο παπαγάλος μας δεν έχει την επιλογή να απομακρυνθεί και να πετάξει (πχ λόγω των κομμένων φτερών), ο μόνος τρόπος για να αμυνθεί είναι να δαγκώσει. Σε αυτό το θέμα θα επικεντρωθούμε στην εδαφική επιθετικότητα και στους τρόπους αντιμετώπισης της.
Εδαφική επιθετικότητα
Η εδαφική επιθετικότητα είναι ιδιαίτερα συχνή σε κάποια είδη όπως οι κονούρες, οι african grey, οι macaw (συνήθως οι mini macaw), οι αμαζόνες άλλα και τα monk. Αυτά τα είδη είναι πιο επιρρεπή στο να αναπτύξουν μια τέτοια συμπεριφορά σε σχέση με άλλα. Συνήθως το φύλο του πουλιού παίζει ρόλο και έχει παρατηρηθεί ότι στα αρσενικά είναι πιο συχνό να υφίσταται μια τέτοια συμπεριφορά σε σχέση με τα θηλυκά.Τα πουλιά στη φύση αλλά και στην αιχμαλωσία ενστικτωδώς προστατεύουν το χώρο τους. Στη φύση θα προστατεύσουν τη φωλιά τους ή το ταίρι τους αλλά και αντίστοιχα στην αιχμαλωσία το κλουβί τους ή το άτομο με το οποίο έχουν δεθεί από τους ανεπιθύμητους επισκέπτες.
Όλη αυτή η επιθετική συμπεριφορά συμβαίνει όταν το πουλί είναι στο χώρο του, δηλαδή στο κλουβί του, στο μέρος που μπορεί να του έχουμε για να παίζει και γενικά στο χώρο που ζει. Αν αυτή η αρνητική συμπεριφορά παρατηρείται και σε άλλες περιπτώσεις τότε δε μπορούμε να μιλάμε για εδαφική επιθετικότητα αλλά θα πρέπει να δούμε γιατί παρουσιάζει αυτή τη συμπεριφορά για να μπορέσουμε να τη καταπολεμήσουμε.
Τρόποι αντιμετώπισης της επιθετικότητας
Για να μπορέσουμε να διορθώσουμε αυτή την αρνητική - επιθετική συμπεριφορά θα πρέπει να έχουμε τη δυνατότητα να μετακινήσουμε το πουλί από το κλουβί του κι αυτό βεβαία να μας το επιτρέπει. Πολύ βασικό είναι να γνωρίζει το πουλί μια εντολή για να ανεβαίνει απευθείας στο χέρι μας (πχ up), εντολή η οποία θα μας βοηθήσει πολύ και στην περαιτέρω εκπαίδευση.Πτηνά που δε μπορούν να μετακινηθούν από το κλουβί τους με τη θέληση τους, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να τα απομακρύνουμε από αυτό, πχ με τη χρήση πετσέτας. Μπορούμε να χρησιμοποιούμε λεκτικές επιπλήξεις αλλά για να έχουν αποτέλεσμα θα πρέπει ο τόνος της φωνής μας να είναι αυστηρός αλλά και ήρεμος ταυτόχρονα.
Τα πουλιά στη φύση κατά τη διάρκεια της ημέρας ταξιδεύουν σε διάφορα μέρη για αναζήτηση τροφής παρέα με το κοπάδι τους, ενώ κάθε βράδυ κουρνιάζουν στην ίδια περιοχή. Ένα πουλί που περνάει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του σε ένα κλουβί αρχίζει να αναπτύσσει σημάδια επιθετικότητας γιατί θέλει να υπερασπιστεί το χώρο του. Το να μπορούμε να παρέχουμε στο πτηνό μας τουλάχιστον δυο κλούβια, πλησιάζει πιο πολύ στο τρόπο ζωής του πουλιού στη φύση.
Μπορούμε να παρέχουμε ένα μεγάλο κλουβί καλά εξοπλισμένο με παιχνίδια και δραστηριότητες ώστε να μπορεί να απασχολείται και να περνάει το χρόνο του κατά τη διάρκεια της ημέρας, το οποίο κατά τακτά χρονικά διαστήματα θα πρέπει να τροποποιούμε αλλάζοντας θέση στα παιχνίδια αλλά και στη διάταξη του χώρου του ώστε να αυξήσουμε τη προσαρμοστικότητα του πουλιού στις αλλαγές αλλά και συνάμα για να μην βαριέται.
Κατά τη διάρκεια της νύχτας μπορούμε να μεταφέρουμε τον παπαγάλο μας σε ένα μικρότερο κλουβί στο οποίο θα μπορεί να κουρνιάζει και να κοιμάται. Έτσι κάθε πρωί το πουλί θα μεταφέρεται στο μεγαλύτερο κλουβί στο οποίο θα δραστηριοποιείται, ενώ το βράδυ στο μικρότερο θα μπορεί να χαλαρώνει και να κοιμάται.
Θα πρέπει να έχουμε στη διάθεση μας κάποιο σταντ ώστε ο παπαγάλος μας να μπορεί να είναι κοντά μας και να παρακολουθεί τις δραστηριότητες μας. Κατά αυτόν το τρόπο εξοικειώνεται με εμάς αλλά και με τη καθημερινότητα μας. Αυτό σε συνδυασμό με τη καθημερινή εκπαίδευση αλλά και το σωστό χειρισμό από εμάς παρέχει στο πουλί τη δυνατότητα να γίνει ένα καλά προσαρμοσμένο κατοικίδιο.
Ένας παπαγάλος χρειάζεται έναν πολύ καλό λόγο για να αφήσει τον οποιοδήποτε να εισβάλει στο χώρο του. Το πουλί θα σας επιτρέψει να πλησιάσετε στο κλουβί του, αν γνωρίζει ότι κάτι καλό πρόκειται να συμβεί. Μπορούμε να αποφύγουμε την επιθετικότητα επιτρέποντας τον παπαγάλο να βγει σε ένα σταντ από μόνος του και στη συνέχεια μπορούμε να μετακινήσουμε το σταντ μακρυά από το κλουβί πριν ξεκινήσουμε την εκπαίδευση με το πουλί.
Μπορούμε επίσης να διδάξουμε τον παπαγάλο, ότι κάθε φορά που πλησιάζουμε κοντά στο κλουβί κάτι καλό συμβαίνει, έτσι ώστε όταν μπαίνουμε στο δικό του χώρο του να γνωρίζει ότι θα του προσφέρουμε κάτι που του αρέσει. Με υπομονή, η επιθετικότητα σύντομα θα μετατραπεί σε αναμονή. Είναι πολύ ευφυή πλάσματα που με αρκετή υπομονή και εκπαίδευση θα δούμε αποτελέσματα πραγματικά γρήγορα.
Χορήγηση διαφόρων φαρμάκων για ψυχιατρική χρήση δεν συστήνεται για τη αντιμετώπιση και τη θεραπεία της εδαφικής επιθετικότητας. Η πρόγνωση και η τροποποίηση της συμπεριφοράς μας είναι η ευνοϊκότερη λύση.
Όπως σε κάθε διαταραχή συμπεριφοράς, η βελτίωση δε θα φανεί άμεσα, αλλά αργά και σταδιακά, για αυτό καλό είναι να κρατάμε ένα ημερολόγιο για τη συμπεριφορά του παπαγάλου μας. Δηλαδή να καταγράφουμε τη συχνότητα, τη φύση αλλά και τη σοβαρότητα της επιθετικότητας. Έτσι μια μείωση της συχνότητας ή του βαθμού επιθετικότητας θα μας κάνει να δούμε ότι το πρόγραμμα θεραπείας λειτουργεί και ότι έχουμε αποτελέσματα.
Η επιτυχία στην αλλαγή της συμπεριφοράς βελτιώνεται όταν προσδιορίσουμε τα αληθινά αίτια για τη συμπεριφορά αυτή. Αν χρησιμοποιούμε τη σωστή προσέγγιση το πρόβλημα μπορεί να προληφθεί άλλα και να αντιμετωπιστεί επιτυχώς τις περισσότερες φόρες.
Ποτέ δε φωνάζουμε στον παπαγάλο, ούτε και τον τιμωρούμε, ούτε φυσικά χρησιμοποιούμε σωματική βία. Δεν ενθαρρύνουμε τον παπαγάλο μας όταν έχει άσχημη συμπεριφορά. Αγνοούμε την αρνητική συμπεριφορά και επιβραβεύουμε τη θετική.
Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα αν γνωρίζουμε και παρακολουθούμε τον παπαγάλο μας και φυσικά μπορούμε να ερμηνεύσουμε τη γλώσσα του σώματος του. Θα πρέπει να δεχτούμε τον παπαγάλο μας με το χαρακτήρα που έχει. Δεν είναι όλοι χαδιάρηδες, ο καθένας έχει το δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα!
Σχετικό περιεχόμενο
Η επιθετικότητα των παπαγάλωνΣυμπεριφορά και επικοινωνία των παπαγάλων
Η διακήρυξη των δικαιωμάτων ενός παπαγάλου
Αναγνωρίζοντας τη γλώσσα του σώματος των πουλιών
5 λόγοι για τους οποίους εγκαταλείπονται οι παπαγάλοι