Γενικά Εδώ και λίγες μέρες απεβίωσε ο 70 χρονος λευκός κακατούα μου

Nasos panival

PB New Member
Εγγραφή
14 Μαρ 2021
Μηνύματα
5
Πόλη
Ρέθυμνο
Ευχαριστώ πολυ για την αποδοχή στην ομαδα σας!Εδω και λιγες μερες απεβίωσε ο 70 χρονος λευκος κακατουα που ειχα στην κατοχη μου μετα απο 25 χρόνια στην κατοχη μου...εγινα μελος για να παριγορηθω και ίσως βρω κατι να παρω...ειναι ομορφη συντροφια και μια συνηθεια που ειναι ομοια με την ανθρωπινη σε πολλες περιπτωσεις!να είστε παντα καλα...

FB_IMG_1615551273839.webp
 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Νασο καλημερα οντως μετα απο τοσα χρονια που ειχες το φιλο σου η απωλεια ειναι μεγαλη!Με παπαγαλους δεν ασχολουμε αλλα αν θελεις σε λιγους μηνες μπορω να σου δωσω ενα καναρινακι και καθως ειμαστε και απο την ιδια πολη θα ειναι σχετικα ευκολο με την κατασταση που επικρατει !
 
Λυπάμαι πολύ Νάσο. Είναι μεγάλη η απώλεια και το κενό που μένει μετά απο τόσα πολλά χρόνια. Θα ήθελα να ακούσω τα πάντα που γνωρίζεις για το πουλί που είχες και να δω φωτογραφικό υλικό απο όσα χρόνια πριν κι αν είναι. Πώς κι απο που το απέκτησες? Πώς γνωρίζεις την ηλικία του? Τι έτρωγε και σε τι κλουβί ζούσε? Πώς ήταν η καθημερινότητα μαζί του? Τέλος απο τι πέθανε, είχε κάτι ή απο γεράματα μιας κι ήταν κοντά στο προσδόκιμο ζωής τους? 🙂
 
Λυπάμαι πολύ Νάσο. Είναι μεγάλη η απώλεια και το κενό που μένει μετά απο τόσα πολλά χρόνια. Θα ήθελα να ακούσω τα πάντα που γνωρίζεις για το πουλί που είχες και να δω φωτογραφικό υλικό απο όσα χρόνια πριν κι αν είναι. Πώς κι απο που το απέκτησες? Πώς γνωρίζεις την ηλικία του? Τι έτρωγε και σε τι κλουβί ζούσε? Πώς ήταν η καθημερινότητα μαζί του? Τέλος απο τι πέθανε, είχε κάτι ή απο γεράματα μιας κι ήταν κοντά στο προσδόκιμο ζωής τους? 🙂
Φοιβο καλημερα και χρονια πολλα,το συγκεκριμένο πουλι βρέθηκε στα χερια μου μετα το θάνατο απο γηρατειά του προηγούμενου ιδιοκτήτη που ετυχε και ηταν γνωστος μας...θα πεθαινε απο κατάθλιψη λογω "δεσίματος" που ειχε μαζι του...ασχολιομουν καθημερινα μαζι του μιας που τον ειχα στον χώρο μου και ημουν και πιτσιρικας,δεν ηταν ευκολο βεβαια να ερθουμε κοντα ο ενας με τον αλλο...υπηρχε φοβος και ανασφάλεια και απο τους δυο μας...μετα απο περιπου εναν χρονο(με πολλα επικίνδυνα δαγκώματα σε χερια,δάκτυλα,ρουθουνια,αυτια,πολυ αιμα γενικα)εστρωσε το πραγμα...το πουλι δεν ηταν σε κλουβι αλλα σε τριποδο ολα του τα χρονια,την ηλικία του την ηξερα απο τους συγγενείς του προηγούμενου ιδιοκτήτη...45χρονων ηταν οταν ηρθε στα χερια μου...η διατροφη του ηταν σποροι κυριως,μαρουλια,αγγουρι,μπανανες...ευκολο πουλι δεν ηταν,εκανε αρκετες ζημιες,λερωνε αρκετα,αλλα ηταν ο Πετρος της οικογένειας μου...τα τελευταια 6-7χρονια ηταν πιο κοντα με την γυναικα μου,παρά με εμενα...(η εξουσια του αρσενικου μεσα στο σπιτι μου ειπαν απο pet-shop)τους τελευταίους μήνες,παρατηρησα οτι παθαινε ενα ειδος εγκεφαλικου αραια και που, δεν ειχε ισορροπία,επεφτε κατω και εκανε αρκετη ωρα να συνελθει ..παραλληλα άρχισε να μην βλεπει και απο το δεξι του ματι ειχε κατεβει μια μεμβράνη σαν καταρράκτης μεσα στο ματι του...να σου πω την αλήθεια ηξερα οτι φτανουν μεχρι τα 100 αυτοι η παπαγαλοι και οχι τα 70 που διαβασα εδω...δεν το περιμενα γιατι ηταν σχετικα δραστηριος...οπως και να εχει ηταν ενα φοβερο πουλι που αγάπησε και αγαπηθηκε πολυ.
 
Νασο καλησπερα και σαρακοστή, Λυπηθηκα πολυ για την απώλεια του κακατουα σου. 25 χρονια ειναι παρα πολλα και ποτε δεν θα τον ξεχάσεις, ειμαι σίγουρη, καθώς είναι παπαγάλοι με πολύ έντονη προσωπικότητα. Απλά με το πέρασμα του καιρού φεύγει η πολλη θλίψη και θυμασαι τις όμορφες στιγμές.
 
@Nasos panival Δεν μπορώ να φανταστώ το πως έζησε 25 χρόνια στο σπίτι σας κι άλλα 45 σε άλλο σπίτι χωρίς κλουβί και χωρίς να διαλύσει τελείως τα σπίτια σας. 😄 Γνωρίζεις αν γεννήθηκε στην αιχμαλωσία (αμφιβάλλω για πριν 70 χρόνια) ή αν ήρθε στην Ελλάδα απο τη χώρα καταγωγής του όπως συνηθιζόταν κι επιτρεπόταν τόσο παλιότερα? Το πουλί αυτό απο την όψη του στην πρώτη φώτο δείχνει ότι ανήκει στο Αυστραλιανό βασικό είδος Cacatua galerita. Μιλούσε καθόλου, με τα παιδιά και με τους ξένους πώς τα πήγαινε? Έξω τον βγάζατε? Πετούσε?
 
Λυπηρό...πολύ...σε αντίστοιχη περίπτωση πέταξα τα πάντα (κράτησα όμως το σταντ του χωμένο στην αποθήκη μ νομίζω ήξερα ότι θα πέσω κ θα «λερωθώ» πάλι). Πέρασε ο καιρός ακόμα το παράπονο αλλά μια όμορφη ανάμνηση πια.
Με βεβαιότητα μπορώ να σ πω ότι σε «δίδαξε» πολλά το πουλακι αυτο. Ιςως να μη το έχεις συνειδητοποιήσει αλλά είναι πραγματικότητα. Είναι βέβαιο ότι θα γινεις ο ιδανικός «φροντιστής» για καποιο αλλο, μια και τα «σφλαματα» θα είναι ελάχιστα πια.
Γνώμη μ είναι να προσφέρεις αυτο το δώρο αυτή την εμπειρία π ήδη έχεις φυτεμένη μέσα πια, σε ένα αλλο πουλακι. Και Θα νοιωσεις πολύ καλύτερα :) Όταν έρθει η ώρα θα το καταλάβεις είμαι βεβαιος κ όλα θα πάρουν το δρόμο τους 🥰🙂
 
@Nikoletta να εισαι παντα καλα για τις ευχες και για τις σκεψεις σου! Ολοκληρο τομο γραφω με τις ιστοριες και τις ομορφες σκεψεις απο αυτον το φιλο που εχασα...ομως η ζωη συνεχιζεται!
[automerge]1615835953[/automerge]
@Φοίβος φιλε κοντεψε να τα διαλύσει,αλλα τον εβαζα παντα στην θεση του!Αλλιως ουτε πορτο-παραθυρα δεν θα ειχα απο τον πρωτο 6μηνο!τα ειχε φαει σχεδον ολα...νομιζω οτι αιχμαλωτηστηκε και ηρθε Ελλάδα,βεβαια δεν ειμαι σιγουρος...απο αυτα που εχω διαβάσει ξερω οτι αυτο του ειδους το πτηνό ηταν απο τα δαση της Αυστραλίας...δεν εμαθε ποτε να μηλαει,και με τους ξενους δεν ηταν καθολου φιλικος...τα τελευταια χρονια τον ελευθερωνα απο το αλησιδακι του και πετουσε απο σαλονι-κουζινα και απο καναπέ σε καναπέ.
[automerge]1615836372[/automerge]
@thunderfck φιλε μου ...στοιχίζει η απώλεια και καποια στιγμη θα γινει οπως ειπες μια γλυκιά ανάμνηση...ισως αν μου τυχει κατι καλο να "περασω"ολη την γνωση που απέκτησα σε κατι καινουργιο που θα βρεθεί στον δρομο μου...θα δειξει!
 
Τελευταία επεξεργασία:
Back
Top