Πωπω παιδιά, τι να σάς πω... "Τα χρειάστηκα"! Κόντεψα να πάθω έμφραγμα! Σήμερα έπιασα ένα θηλυκό ζεμπράκι για να το βάλω σε άλλο κλουβί. Τη συνέχεια δεν την περίμενα με τίποτα! Έκανε μία προσπάθεια να φύγει, έκανε δύο και μετά άρχισε να χάνει τις αισθήσεις της! Έκλεισε τα μάτια σιγά-σιγά, μάζεψε τα ποδαράκια της και έμεινε ακίνητη! "Παναγία μου", λέω, "τη σκότωσα τη μικρή, ξεψυχάει στα χέρια μου!". Ανοίγω το χέρι μου, καμία αντίδραση. Την "ρίχνω" στο άλλο χέρι με ένα "βαρελάκι", στριφογυριστά, τίποτα! "Καρδιά μου, είσαι καλά;" της λέω (Καλή είμαι κι εγώ, περίμενα απάντηση!) Τη "ρίχνω" ξανά στο πρώτο χέρι και την ξαναρωτάω (ω, ναι, το έκανα...) "Είσαι καλά αγάπη μου;" Την κουνάω λίγο, τίποτα. Κοιτάζω την κοιλίτσα, η οποία κουνιέται. Καρδούλα ήτανε που χτύπαγε; Η αναπνοή της ήτανε; Δεν ξέρω. Μέσα στη σύγχυση πάντως σκέφτομαι "ζει ακόμα", και την πιέζω στην κοιλίτσα με τα δύο μου δάχτυλα 3 φορές. Τίποτα. Την κοιτάω σα χαμένη. Λέω "τι να κάνω τώρα;" Την ξαναπιέζω στην κοιλίτσα μία φορά και "φρρρ" παίρνει "δρόμο" και γίνεται "καπνός"! Ούτε να τη δω δεν πρόλαβα. "Εξαφανίστηκε"! Πήγε και χώθηκε πίσω από κάτι μολυβοθήκες που έχω στο γραφείο. Τι ήταν αυτό τώρα ρε παιδιά; Πήγε όντως να πάθει καμία συγκοπή το πουλί ή με "δούλευε" εξαρχής; Μήπως φταίω εγώ; Λέτε να την έσφιξα χωρίς να το καταλάβω; Από 5 χρονών πιάνω πουλιά, αυτό δεν το έχω ξαναπάθει! Δεν ξέρω! Πάντως η αλλαγή κλουβιού ακυρώθηκε και την άφησα στην ησυχία της. Προς στιγμήν φρίκαρα τελείως και είπα πως δε θα ξαναπιάσω πουλί! Μετά από 1-2 ώρες συνήλθα και μπήκα να ρωτήσω τι μπορεί να συμβαίνει... Καμία γνώμη;
Ασθένειες Ζεμπράκι λιποθύμησε στα χέρια μου
- Θεματοθέτης Sylvia
- Ημερομηνία
Sissy
PB Senior Member
Καταλαβαίνω την ταραχή σου! Η μητέρα μου είχε έναν καρδινάλιο του οποίου τα νύχια (λογικό) μεγάλωναν.
Κάθε φορά λοιπόν που το έπιανε για να τα κόψει, το πουλάκι λιποθυμούσε (της το είπε γιατρός).
Προσπαθούσε λοιπόν όσο γινόταν να καθυστερεί το κόψιμο των νυχιών του, αλλά όταν αυτό ήταν πια αναγκαίο το πουλάκι
'' έπεφτε ξερό'' και η αγωνία έδινε κι έπαιρνε, για το αν θα συνερχόταν...
Έζησε όμως για 15 χρόνια και πέθανε πλήρης ημερών (όπως αναφέρεται στις πληροφορίες).
Κάθε φορά λοιπόν που το έπιανε για να τα κόψει, το πουλάκι λιποθυμούσε (της το είπε γιατρός).
Προσπαθούσε λοιπόν όσο γινόταν να καθυστερεί το κόψιμο των νυχιών του, αλλά όταν αυτό ήταν πια αναγκαίο το πουλάκι
'' έπεφτε ξερό'' και η αγωνία έδινε κι έπαιρνε, για το αν θα συνερχόταν...
Έζησε όμως για 15 χρόνια και πέθανε πλήρης ημερών (όπως αναφέρεται στις πληροφορίες).
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Κι εγώ αυτά τα 2 ενδεχόμενα σκέφτηκα. Αναρωτιέμαι τι από τα δύο να έγινε τελικά. Μάλλον δε θα μάθω ποτέ. Το σίγουρο είναι ότι "τα έκανα πάνω μου"!
Τώρα θα το σκέφτομαι και δε θα τολμάω να την πιάσω καθόλου! :S ωραία! Τουλάχιστον ξέρω ότι αυτά τα "κουλά" δε συμβαίνουν μόνο σ' εμένα! Μπορεί να γελάω τώρα, αλλά εκείνη την ώρα "έχασα 10 χρόνια"!
Sissy
PB Senior Member
Εύχομαι να μη σας ξανασυμβεί. Αλλά εάν ξαναγίνει, είναι κάτι που πάντα θα σε κάνει ν΄αγωνιάς, πραγματικά σε ταράζει διότι δεν μπορείς να είσαι σίγουρη για την εξέλιξη (της κάθε φοράς)... Περαστικά κι αγύριστα!...
Ακριβώς αυτό! Ελπίζω να μη μού το ξανακάνει βέβαια... Όπως δεν το είχε κάνει και μέχρι τώρα.
Ευχαριστούμε!
ianos
PB Supporter
Σύλβια, πήγε λες και άραξε πίσω απο τη μολυβοθηκη. Δεν την έπιασες μετα για να τη βάλεις στο κλουβι;
Αυτό που περιγράφεις δεν πρέπει να είναι λιποθυμία. Το κάνουν τα ζεμπράκια που κι που, αλλα πιο συχνά το κάνουν οι κοινωνικοί σπίνοι, που μένουν παράλυτοι από το φόβο τους, αλλα στην ουσία παίζουν νεκροί για να χάσεις ενδιαφέρον σαν αρπακτικό / κυνηγός. Δεν λιποθυμάνε όμως. Περιμένουν τη κατάλληλη στιγμή να ανοίξεις το χέρι σου. Οι βεγγαλέζοι είναι ακόμα πιο πολύ παίκτες και καμια φορα ανοίγεις το χέρι να το αφήσεις και πέφτει στο πάτωμα σαν πετρα. Όμως τα ματια του ανοικτά... Κι μόλις θα απομακρυνθείς φρρρρρρ κι πέταξε.
Λιποθυμία μπορεί να πάθουν αν θα το κυνηγάς για πολύ ώρα στο κλουβί και το πουλί κουράζεται με συνδυασμό το φόβο του. Εκεί θα έχεις διαφορετική αισθυιση... σαν αν είναι ψόφιο... Δεν θα κρατάει το κεφάλι και τα φτερά του.
Επίσης προσωπικά τα δικά μου πουλια τα τσεκάρω σχετικά συχνά και αναγκαστικά η διαδικασία αυτή τη περνάνε όλα αρκετές φορες στο χρόνο. Και έχω προσέξει ότι αν τα πουλια δεν σας φοβούνται όταν είστε διπλα στο κλουβί, τότε κι στο χέρι σας θα είναι σχετικά ήρεμα. Ναι μεν δεν τους αρέσει να τα κρατάτε, αλλα δεν θα πάθει εγκεφαλικό από το φόβο του. Μετά από πολλές φορες έχει μάθει τη διαδικασία και ξέρει ότι δεν θα του κάνετε κακό. Ότι, ναι, μπορεί να αισθάνεται άβολα αλλα ξέρει ότι δεν θα πεθάνει. Αυτό το βλέπεις με σύγκριση με το πως φέρονται κάποια καινούρια πουλια στο χέρι σου. Άλλο πράγμα. Άλλη συμπεριφορά. Πολύ μεγαλύτερος τρόμος.
Άρα τα πουλια μαθαίνουν... Και ξεχωρίζουν τον άνθρωπο ο οποιος τα προσέχει.
Λιποθυμία μπορεί να πάθουν αν θα το κυνηγάς για πολύ ώρα στο κλουβί και το πουλί κουράζεται με συνδυασμό το φόβο του. Εκεί θα έχεις διαφορετική αισθυιση... σαν αν είναι ψόφιο... Δεν θα κρατάει το κεφάλι και τα φτερά του.
Επίσης προσωπικά τα δικά μου πουλια τα τσεκάρω σχετικά συχνά και αναγκαστικά η διαδικασία αυτή τη περνάνε όλα αρκετές φορες στο χρόνο. Και έχω προσέξει ότι αν τα πουλια δεν σας φοβούνται όταν είστε διπλα στο κλουβί, τότε κι στο χέρι σας θα είναι σχετικά ήρεμα. Ναι μεν δεν τους αρέσει να τα κρατάτε, αλλα δεν θα πάθει εγκεφαλικό από το φόβο του. Μετά από πολλές φορες έχει μάθει τη διαδικασία και ξέρει ότι δεν θα του κάνετε κακό. Ότι, ναι, μπορεί να αισθάνεται άβολα αλλα ξέρει ότι δεν θα πεθάνει. Αυτό το βλέπεις με σύγκριση με το πως φέρονται κάποια καινούρια πουλια στο χέρι σου. Άλλο πράγμα. Άλλη συμπεριφορά. Πολύ μεγαλύτερος τρόμος.
Άρα τα πουλια μαθαίνουν... Και ξεχωρίζουν τον άνθρωπο ο οποιος τα προσέχει.
Γλυκιά μου Σύλβια καταλαβαίνω την ταραχή και τον πανικό σου αλλά θεωρώ πως όλα αυτά που έκανες ήταν "λάθος κινήσεις" που το στρέσαραν ακόμα περισσότερο. Θα μου πεις δεν ήξερα τι έκανα εκείνη την στιγμή.. λογικό απλά τη επόμενη φορά απλά άστην σιγά σιγά στον πάτο του κλουβιού και σε λίγο θα πετάξει! Το να αλλάζεις χέρια και να πιέζεις την κοιλίτσα δεν κάνουν καλό!
Καλέ πάρε το ένα κλουβί άνοιξε την πόρτα η οποία πρέπει να εφάπτεται με την άλλη ανοιχτή όρτα του κλουβιού στο οποίο είναι το πουλί. Θα έχεις βάλει και 2 πατήθρες κοντά στις πόρτες και με λίγο χέρι ή με λίγο κεχρί/φαί να δεις πως θα περάσει μόνη της απ το ένα κλουβί στο άλλο! Ταλαιπωρήθηκες και εσύ και η μικρή ενώ θα μπορούσες να το κάνεις πολύ πιο απλά!
Sissy
PB Senior Member
Αυτό ίσχυε σε εμάς, ούτε η καρδούλα του φαινόταν να χτυπάει...
Εννοείται ότι την έπιασα ξανά! Έξω θα την άφηνα;
Αυτή την αίσθηση είχα και για το δικό μου. Αν το άφηνα θα "έσκαγε" κάτω σίγουρα. Και τα μάτια της ήταν κλειστά. Οπότε δεν μπορώ να πω ότι είχε το νου της να βρει ευκαιρία να φύγει.
Δεν την κυνήγησα πολλή ώρα. Σχεδόν αμέσως την έπιασα. Δεν μπορώ να πω ότι είχε αφήσει ελεύθερο το κεφάλι ή τα φτερά της. Τα φτερά της ήταν μαζεμένα στο σώμα της και το κεφάλι της στηριζότανε σε ευθεία με το υπόλοιπο σώμα.
Εγώ δεν τα πιάνω τόσο συχνά αλλά δε με φοβούνται καθόλου όταν κάθομαι δίπλα στο κλουβί. Τα αρσενικά κάθονται στο πιο κοντινό σε εμένα κλαδί και με κοιτάζουν όταν κελαηδάνε. Και μάλιστα η συγκεκριμένη θηλυκιά συνηθίζει να κάθεται πολύ κοντά μου και να με παρατηρεί. Αλλά τα πιάνω μόνο όταν κάποιο έχει ασυνήθιστη συμπεριφορά και μού φαίνεται ότι δεν είναι καλά, όταν θέλω να τα κάνω ζευγάρια ή όταν θέλω να βάψω τα κλουβιά. Γενικά, προληπτικά δεν τα πιάνω γιατί δεν ξέρω και να ξεχωρίσω μία υγιή κοιλίτσα. Αν κάποιο αρρωστήσει, το πιάνω για να τραβήξω φωτο και να την ανεβάσω εδώ.
Τώρα που το σκέφτομαι κι εγώ από "απόσταση" έχεις απόλυτο δίκιο! Αλλά δε μού είχε ξανατύχει και σάστισα. Την επόμενη φορά θα ξέρω. Και ελπίζω να μην υπάρξει επόμενη... Εκείνη την ώρα τα "έχασα" τελείως!
Καλά, μη φανταστείς ότι τής έκανα ανάνηψη
Δεν τη ζούπιξα κιόλας! Ίσα που τη σκούνταγα να δω αν θα φύγει. Όπως και να 'χει πάντως, και μόνο που την άλλαξα χέρια 2 φορές, μάλλον πιο πολύ τη ζάλισα...Καλέ πάρε το ένα κλουβί άνοιξε την πόρτα η οποία πρέπει να εφάπτεται με την άλλη ανοιχτή όρτα του κλουβιού στο οποίο είναι το πουλί. Θα έχεις βάλει και 2 πατήθρες κοντά στις πόρτες και με λίγο χέρι ή με λίγο κεχρί/φαί να δεις πως θα περάσει μόνη της απ το ένα κλουβί στο άλλο! Ταλαιπωρήθηκες και εσύ και η μικρή ενώ θα μπορούσες να το κάνεις πολύ πιο απλά!
Πολύ σωστά. Καλή ιδέα! Την επόμενη φορά θα την εφαρμόσω! Θα ετοιμάσω πλήρως το άλλο κλουβί, θα βάλω το φαγητό και το νερό σ' εκείνο και θα περιμένω από απόσταση. Είμαι σίγουρη ότι θα φύγει μόνη της!
