Η αναπαραγωγή της καρδερίνας σε περιβάλλον εκτροφής είναι ένα εγχείρημα με αρκετές ιδιαιτερότητες. Μάθετε γι' αυτές και δείτε πώς μπορείτε να την ολοκληρώσετε με επιτυχία μέσα από το άρθρο - οδηγό που ακολουθεί.
Την περίοδο της αναπαραγωγής τα ζευγάρια μένουν μαζί και κάνουν μέχρι και 3 γέννες. Είναι προτιμότερο να μην τα αφήνουμε περισσότερες από 2 γέννες ώστε να μην εξαντλήσουμε το θηλυκό. Μια καλή λύση είναι να χρησιμοποιούμε έναν αρσενικό με δύο θηλυκές, σε περίπτωση που το αρσενικό είναι αξιόλογο ή αν θέλουμε να μεταβιβάσουμε κάποια μετάλλαξη γρηγορότερα στο κοπάδι μας.
Η αρσενική καρδερίνα κάθεται σε ένα ψηλό κλαδί κελαηδώντας για να προσελκύσει τη θηλυκή. Η θηλυκιά καρδερίνα πλησιάζει σιγά σιγά έως ότου βρεθούν στο ίδιο κλαδί. Κατεβάζει το ράμφος και κουνιέται πέρα δώθε, σηκώνοντας ταυτόχρονα τις φτερούγες ώστε να μην φαίνονται οι κίτρινες γραμμές τους. Το αρσενικό κάνει ακριβώς το αντίθετο. Κολλάει όλα τα φτερά του πάνω στο σώμα, ανοίγοντας τις φτερούγες, ώστε να διακρίνονται καθαρά οι κίτρινες γραμμές τους. Σηκώνει το σώμα, ανοίγει τα φτερά της ουράς και κελαηδά δυνατά κουνώντας το σώμα του πέρα δώθε, ρυθμικά.
Αν το ζευγάρι ταιριάξει, το θηλυκό ζητά τάισμα τρεμουλιάζοντας τα φτερά και κατεβάζοντας την ουρά, όπως οι νεοσσοί από τους γονείς τους. Ο αρσενικός ανταποκρίνεται και προχωρούν στην επόμενη φάση του ζευγαρώματος που περιλαμβάνει το χτίσιμο της φωλιάς και αρκετά ζευγαρώματα κατά την διάρκεια της μέρας, έως ότου ολοκληρωθεί η γέννηση 4-6 αυγών σ’ αυτήν.
Στην αρχή των ζευγαρωμάτων η κυριαρχία στην σχέση είναι του αρσενικού, από δω και πέρα περνά στο θηλυκό.
Η αναπαραγωγή της καρδερίνας επιτυγχάνεται ευκολότερα σε κλούβες πάνω από ένα μέτρο. Φυσικά αναφέρονται πολλά επιτυχημένα παραδείγματα και σε μικρότερες ζευγαρώστρες, αλλά αυτό δεν αποτελεί ακόμη κανόνα. Ο πιο σίγουρος και αποδοτικότερος τρόπος είναι οι μεγάλες κλούβες. Οι περισσότεροι συστηματικοί εκτροφείς που γνωρίζω, έχουν κλούβες που ξεκινούν από 1Χ1Χ2 μέτρα.
Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν οι κλούβες είναι εσωτερικές ή εξωτερικές. Επίσης, Στις καρδερίνες έχει λιγότερη σημασία η διαμόρφωση της κλούβας – ζευγαρώστρας, από την διατροφή της την περίοδο αναπαραγωγής. Παρ’ όλα αυτά, είναι χρήσιμη η ύπαρξη πράσινων φυλλωμάτων, φυτών κλπ, μέσα στην κλούβα. Φυσικά υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της απογύμνωσης τους από τα ίδια τα πουλιά. Με λίγο ψάξιμο θα βρούμε φυτά με σκληρά φύλλα που αντέχουν στην εμμονή των πουλιών. Τα ψεύτικα φυτά είναι μια λύση.
Στην εκτροφή μου, χρησιμοποιώ κλούβες, ως ζευγαρώστρες, διαστάσεων 1,20Χ0,40Χ0,50 σε εσωτερικό χώρο. Επίσης έχω και δύο κλούβες διαστάσεων 2Χ1Χ2 για τους απογαλακτισμένους νεοσσούς, οι οποίες έχουν την δυνατότητα να γίνου μια ενιαία και να χρησιμοποιηθεί την περίοδο διαχωρισμού αρσενικών – θηλυκών.
Φυσικά παίζει ρόλο και το πλήθος των πουλιών ανά κλούβα. Προσωπικά έχω μόνο ένα ζευγάρι ανά κλούβα την περίοδο αναπαραγωγής, ώστε ν αποφεύγω τσακωμούς και στρες Έπειτα από την περίοδο αναπαραγωγής, τα χωρίζω σε ομάδες αρσενικών – θηλυκών μέχρι τον επόμενο Φεβρουάριο.
Ως υλικό υγιεινής στο πάτωμα, χρησιμοποιώ χαλίκι της εταιρίας Versele. Αυτό απορροφά την υγρασία των περιττωμάτων μειώνοντας τον κίνδυνο κοκκιδιάσεων.
Στη φύση επιλέγει ψηλά, σταθερά, κλαδιά κοντά στον κορμό του δέντρου. Στην κλούβα, συνήθως, επιλέγει την εξωτερική φωλιά ειδικά αν είναι προστατευμένη από φυλλωσιές.
Στη φύση, βρίσκουμε φωλιές καρδερίνας ακόμη και σε απόσταση 3-4 μέτρων ανάμεσα τους, δίχως κανένα πρόβλημα. Στις κλούβες όμως, έπειτα από τις διαπιστώσεις εκτροφέων, υπάρχει μεγάλη ένταση και τσακωμοί μεταξύ των αρσενικών που έχει επίπτωση και στον αριθμό των απογόνων τους.
Τοποθετώ πάντα δύο φωλιές ανά ζευγάρι, ώστε να έχουν επιλογή, μια εσωτερική και μια εξωτερική. Από προσωπική εμπειρία, το 80% των φωλιών κατασκευάζονται στην εξωτερική θέση.
Το αρσενικό “προτείνει” κάποιες τοποθεσίες στο θηλυκό για την δημιουργία της φωλιάς κι αυτό επιλέγει κι αρχίζει την κατασκευή. Το χτίσιμο της φωλιάς είναι συνήθως εργασία του θηλυκού. Πάντως είχα στην εκτροφή μου αρσενικά που βοηθούσαν στην κατασκευή και σε μια περίπτωση, μάλιστα, την έφτιαξε εξ ολοκλήρου ο αρσενικός! Στην αρχή ξεκινά την κατασκευή του εξωτερικού μέρους με ξερά κλαδάκια και κλωστές.
Προχωρώντας στην κατασκευή του εσωτερικού τμήματος επιλέγει πιο μαλακά υλικά, όπως βαμβάκι και πούπουλα. Η κατασκευή διαρκεί συνήθως 4-6 μέρες αλλά μπορεί να ολοκληρωθεί και σε μικρότερο χρόνο. Πολύ πιθανό να την χαλάσει 2-3 φορές, μέχρι να μείνει ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα.
Δείτε ακόμη: Φωλιές και υλικό φωλιάς για καρδερίνες.
Το κλώσημα τους είναι αποκλειστική ευθύνη του θηλυκού. Το αρσενικό κοντεύει μόνο για να ταΐσει το θηλυκό ή να προστατεύσει την φωλιά την μοναδική φορά που σηκώνεται, κάθε πρωί. Το κλώσημα αρχίζει ουσιαστικά από την γέννηση του τρίτου αυγού κι έπειτα. Η φύση προνόησε αυτό το σύστημα ώστε να εκκολαφθούν τα 3 πρώτα την ίδια μέρα και να έχουν πιθανότητες ομοιόμορφης ανάπτυξης. Η τύχη των επόμενων 2 εξαρτάται από την αφθονία τροφής την συγκεκριμένη εποχή της γέννησης τους.
Επειδή η ανάπτυξη των νεοσσών θα είναι σαφώς πιο αργή, δίνεται η επιλογή στους γονείς να επιλέξουν εύκολα πιο θα ρίξουν έξω από την φωλιά ώστε να έχουν τα υπόλοιπα περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης. Φυσικά στην κλούβα μας τέτοιο πρόβλημα έλλειψης δεν υπάρχει γι αυτό και αφαιρώ τα 4 πρώτα αυγά, αντικαθιστώντας τα με πλαστικά και τοποθετώντας τα ξανά με την εμφάνιση του πέμπτου αυγού, ώστε να εκκολαφθούν όλα μαζί και να έχουν οι νεοσσοί ομοιόμορφη ανάπτυξη.
Τις πρώτες 3 μέρες οι νεοσσοί ξαπλώνουν ο ένας δίπλα στον άλλο με τα κεφάλια ψηλά, δημιουργώντας μια πυραμίδα στης οποίας το κέντρο καταφεύγει αυτός που κρυώνει περισσότερο. Τις πρώτες μέρες το θηλυκό δεν σηκώνεται καθόλου από τη φωλιά και είναι ευθύνη του αρσενικού η τροφοδοσία του θηλυκού ώστε με την σειρά του να το μοιράσει στους νεοσσούς.
Την πρώτη μέρα οι νεοσσοί δεν κουτσουλάνε. Από την δεύτερη έως την έκτη το θηλυκό κρατά καθαρή την φωλιά τρώγοντας τες. Από την έβδομη έως τη δωδέκατη μέρα τις απομακρύνει από την φωλιά πετώντας τες. Μετά τη δωδέκατη μέρα οι νεοσσοί μεγάλωσαν πλέον και βγάζοντας το πίσω μέρος του σώματος τους έξω από την φωλιά κουτσουλάνε στην άκρη της ή και γύρω από αυτήν.
Οι νεοσσοί ανοίγουν τα μάτια τους κάπου την πέμπτη με έκτη μέρα. Από δω και πέρα οι φωνές τους θα γίνονται αντιληπτές και η επιμονή τους για φαΐ θα είναι συνεχής και επιτακτική προς τους γονείς. Η έκτη μέρα είναι και η μέρα που επιλέγω να τους περάσω τα δακτυλίδια στα πόδια τους, επειδή έχουν πλέον δυναμώσει και μπορούν να τα κρατούν μαζεμένα κάτω από το σώμα τους. Μ αυτόν τον τρόπο μειώνεται ο κίνδυνος να θεωρήσουν οι γονείς το δακτυλίδι ως κουτσουλιά και να τραυματίσουν τον νεοσσό στην προσπάθεια τους να την πετάξουν.
Από την όγδοη μέρα κι έπειτα αποφεύγω την επαφή με τη φωλιά για να μην τρομάξουν οι νεοσσοί και πηδήξουν έξω από αυτήν και τραυματιστούν.
Από την 12η – 14η μέρα τα μικρά φεύγουν από την φωλιά και φωνάζοντας δείχνουν την θέση τους ώστε ο αρσενικός να συνεχίσει την ανατροφή τους. Το θηλυκό πλέον ξεκινά την κατασκευή νέας φωλιάς, αφού η παλιά είναι άχρηστη λόγω των ακαθαρσιών που συσσωρεύτηκαν πάνω της.
Τα μικρά ανεξαρτητοποιούνται πλήρως την 28η – 30η μέρα. Στην αρχή της προσπάθειας τους για να τραφούν μόνα πλέον τους παρέχω φυτρωμένους σπόρους που ξεφλουδίζονται πιο εύκολα και είναι πιο πλούσιοι σε θρεπτικά συστατικά. Τώρα θα πρέπει να τους απομακρύνουμε από τους γονείς που ήδη έχουν ξεκινήσει την κατασκευή της επόμενης φωλιάς και ο αρσενικός ήδη θα τα κυνηγά θεωρώντας τα αντιπάλους.
Όλα τα μικρά που απογαλακτίζω τα έχω μέσα σε μια μεγάλη κλούβα όπου μπορούν να πετάνε δυναμώνοντας τους μυς τους και να δημιουργήσουν νέο, ωραίο πτέρωμα. Η μάσκα δημιουργείται τον Αύγουστο – Σεπτέμβριο, περίοδος της ετήσιας πτερόροιας για όλες τις καρδερίνες.
Αναπαραγωγή καρδερίνας σε κλουβί
Συμβουλές για την αναπαραγωγή της καρδερίνας
Το περιεχόμενο του άρθρου αφορά αποκλειστικά σε καρδερίνες εκτροφής και όχι σε αιχμαλωτισμένα πουλιά ή νεαρά που πάρθηκαν από φωλιές, στην φύση. Απευθυνόμενος λοιπόν στους κατόχους πουλιών εκτροφής που σκοπεύουν να ασχοληθούν με την αναπαραγωγή τους, προτείνω να τα ζευγαρώνουν μετά την ηλικία των 12 μηνών, καθώς γίνονται γόνιμες από τον δέκατο μήνα της ζωής τους.Την περίοδο της αναπαραγωγής τα ζευγάρια μένουν μαζί και κάνουν μέχρι και 3 γέννες. Είναι προτιμότερο να μην τα αφήνουμε περισσότερες από 2 γέννες ώστε να μην εξαντλήσουμε το θηλυκό. Μια καλή λύση είναι να χρησιμοποιούμε έναν αρσενικό με δύο θηλυκές, σε περίπτωση που το αρσενικό είναι αξιόλογο ή αν θέλουμε να μεταβιβάσουμε κάποια μετάλλαξη γρηγορότερα στο κοπάδι μας.
Τα πρώτα σημάδια αναπαραγωγικής ετοιμότητας
Τέλη Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου οι αρσενικές καρδερίνες αρχίζουν να προπονούνται στο κελάηδισμα και στην πλήρη έκταση των φωνητικών τους δυνατοτήτων. Αυτή η διαδικασία διαρκεί 3-4 εβδομάδες, περίπου μέχρι τα τέλη Μαρτίου. Τώρα αρχίζουν και οι ερωτοτροπίες μεταξύ των ζευγαριών και ουσιαστικά και η αρχή της αναπαραγωγικής περιόδου.Η αρσενική καρδερίνα κάθεται σε ένα ψηλό κλαδί κελαηδώντας για να προσελκύσει τη θηλυκή. Η θηλυκιά καρδερίνα πλησιάζει σιγά σιγά έως ότου βρεθούν στο ίδιο κλαδί. Κατεβάζει το ράμφος και κουνιέται πέρα δώθε, σηκώνοντας ταυτόχρονα τις φτερούγες ώστε να μην φαίνονται οι κίτρινες γραμμές τους. Το αρσενικό κάνει ακριβώς το αντίθετο. Κολλάει όλα τα φτερά του πάνω στο σώμα, ανοίγοντας τις φτερούγες, ώστε να διακρίνονται καθαρά οι κίτρινες γραμμές τους. Σηκώνει το σώμα, ανοίγει τα φτερά της ουράς και κελαηδά δυνατά κουνώντας το σώμα του πέρα δώθε, ρυθμικά.
Αν το ζευγάρι ταιριάξει, το θηλυκό ζητά τάισμα τρεμουλιάζοντας τα φτερά και κατεβάζοντας την ουρά, όπως οι νεοσσοί από τους γονείς τους. Ο αρσενικός ανταποκρίνεται και προχωρούν στην επόμενη φάση του ζευγαρώματος που περιλαμβάνει το χτίσιμο της φωλιάς και αρκετά ζευγαρώματα κατά την διάρκεια της μέρας, έως ότου ολοκληρωθεί η γέννηση 4-6 αυγών σ’ αυτήν.
Στην αρχή των ζευγαρωμάτων η κυριαρχία στην σχέση είναι του αρσενικού, από δω και πέρα περνά στο θηλυκό.
Ο κατάλληλος χώρος για την αναπαραγωγή της καρδερίνας
Η αναπαραγωγή της καρδερίνας επιτυγχάνεται ευκολότερα σε κλούβες πάνω από ένα μέτρο. Φυσικά αναφέρονται πολλά επιτυχημένα παραδείγματα και σε μικρότερες ζευγαρώστρες, αλλά αυτό δεν αποτελεί ακόμη κανόνα. Ο πιο σίγουρος και αποδοτικότερος τρόπος είναι οι μεγάλες κλούβες. Οι περισσότεροι συστηματικοί εκτροφείς που γνωρίζω, έχουν κλούβες που ξεκινούν από 1Χ1Χ2 μέτρα.Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν οι κλούβες είναι εσωτερικές ή εξωτερικές. Επίσης, Στις καρδερίνες έχει λιγότερη σημασία η διαμόρφωση της κλούβας – ζευγαρώστρας, από την διατροφή της την περίοδο αναπαραγωγής. Παρ’ όλα αυτά, είναι χρήσιμη η ύπαρξη πράσινων φυλλωμάτων, φυτών κλπ, μέσα στην κλούβα. Φυσικά υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της απογύμνωσης τους από τα ίδια τα πουλιά. Με λίγο ψάξιμο θα βρούμε φυτά με σκληρά φύλλα που αντέχουν στην εμμονή των πουλιών. Τα ψεύτικα φυτά είναι μια λύση.
Στην εκτροφή μου, χρησιμοποιώ κλούβες, ως ζευγαρώστρες, διαστάσεων 1,20Χ0,40Χ0,50 σε εσωτερικό χώρο. Επίσης έχω και δύο κλούβες διαστάσεων 2Χ1Χ2 για τους απογαλακτισμένους νεοσσούς, οι οποίες έχουν την δυνατότητα να γίνου μια ενιαία και να χρησιμοποιηθεί την περίοδο διαχωρισμού αρσενικών – θηλυκών.
Φυσικά παίζει ρόλο και το πλήθος των πουλιών ανά κλούβα. Προσωπικά έχω μόνο ένα ζευγάρι ανά κλούβα την περίοδο αναπαραγωγής, ώστε ν αποφεύγω τσακωμούς και στρες Έπειτα από την περίοδο αναπαραγωγής, τα χωρίζω σε ομάδες αρσενικών – θηλυκών μέχρι τον επόμενο Φεβρουάριο.
Ως υλικό υγιεινής στο πάτωμα, χρησιμοποιώ χαλίκι της εταιρίας Versele. Αυτό απορροφά την υγρασία των περιττωμάτων μειώνοντας τον κίνδυνο κοκκιδιάσεων.
Η φωλιά
Στις καρδερίνες αρέσουν τα ψηλά σημεία, προστατευμένα από φύλλα, αλλά όχι τελείως κλειστά ώστε να μπορούν να ελέγχουν την γύρω περιοχή.Στη φύση επιλέγει ψηλά, σταθερά, κλαδιά κοντά στον κορμό του δέντρου. Στην κλούβα, συνήθως, επιλέγει την εξωτερική φωλιά ειδικά αν είναι προστατευμένη από φυλλωσιές.Στη φύση, βρίσκουμε φωλιές καρδερίνας ακόμη και σε απόσταση 3-4 μέτρων ανάμεσα τους, δίχως κανένα πρόβλημα. Στις κλούβες όμως, έπειτα από τις διαπιστώσεις εκτροφέων, υπάρχει μεγάλη ένταση και τσακωμοί μεταξύ των αρσενικών που έχει επίπτωση και στον αριθμό των απογόνων τους.
Τοποθετώ πάντα δύο φωλιές ανά ζευγάρι, ώστε να έχουν επιλογή, μια εσωτερική και μια εξωτερική. Από προσωπική εμπειρία, το 80% των φωλιών κατασκευάζονται στην εξωτερική θέση.
Το αρσενικό “προτείνει” κάποιες τοποθεσίες στο θηλυκό για την δημιουργία της φωλιάς κι αυτό επιλέγει κι αρχίζει την κατασκευή. Το χτίσιμο της φωλιάς είναι συνήθως εργασία του θηλυκού. Πάντως είχα στην εκτροφή μου αρσενικά που βοηθούσαν στην κατασκευή και σε μια περίπτωση, μάλιστα, την έφτιαξε εξ ολοκλήρου ο αρσενικός! Στην αρχή ξεκινά την κατασκευή του εξωτερικού μέρους με ξερά κλαδάκια και κλωστές.
Προχωρώντας στην κατασκευή του εσωτερικού τμήματος επιλέγει πιο μαλακά υλικά, όπως βαμβάκι και πούπουλα. Η κατασκευή διαρκεί συνήθως 4-6 μέρες αλλά μπορεί να ολοκληρωθεί και σε μικρότερο χρόνο. Πολύ πιθανό να την χαλάσει 2-3 φορές, μέχρι να μείνει ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα.
Δείτε ακόμη: Φωλιές και υλικό φωλιάς για καρδερίνες.
Τα αυγά
Τα αυγά της καρδερίνας έχουν ανοιχτό πράσινο χρώμα με καφέ – κόκκινα στίγματα και κηλίδες στο πίσω (φαρδύ) μέρος τους. Κάθε πρωί γεννάει ένα αυγό. Πολλές φορές η κατασκευή της φωλιάς ολοκληρώνεται και μετά την γέννηση του πρώτου αυγού. Ο συνηθισμένος αριθμός αυγών είναι 5, δίχως να αποκλείονται οι περιπτώσεις 4 ή 6 αυγών σε μια φωλιά.Το κλώσημα τους είναι αποκλειστική ευθύνη του θηλυκού. Το αρσενικό κοντεύει μόνο για να ταΐσει το θηλυκό ή να προστατεύσει την φωλιά την μοναδική φορά που σηκώνεται, κάθε πρωί. Το κλώσημα αρχίζει ουσιαστικά από την γέννηση του τρίτου αυγού κι έπειτα. Η φύση προνόησε αυτό το σύστημα ώστε να εκκολαφθούν τα 3 πρώτα την ίδια μέρα και να έχουν πιθανότητες ομοιόμορφης ανάπτυξης. Η τύχη των επόμενων 2 εξαρτάται από την αφθονία τροφής την συγκεκριμένη εποχή της γέννησης τους.
Οι νεοσσοί
Επειδή η ανάπτυξη των νεοσσών θα είναι σαφώς πιο αργή, δίνεται η επιλογή στους γονείς να επιλέξουν εύκολα πιο θα ρίξουν έξω από την φωλιά ώστε να έχουν τα υπόλοιπα περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης. Φυσικά στην κλούβα μας τέτοιο πρόβλημα έλλειψης δεν υπάρχει γι αυτό και αφαιρώ τα 4 πρώτα αυγά, αντικαθιστώντας τα με πλαστικά και τοποθετώντας τα ξανά με την εμφάνιση του πέμπτου αυγού, ώστε να εκκολαφθούν όλα μαζί και να έχουν οι νεοσσοί ομοιόμορφη ανάπτυξη.Τις πρώτες 3 μέρες οι νεοσσοί ξαπλώνουν ο ένας δίπλα στον άλλο με τα κεφάλια ψηλά, δημιουργώντας μια πυραμίδα στης οποίας το κέντρο καταφεύγει αυτός που κρυώνει περισσότερο. Τις πρώτες μέρες το θηλυκό δεν σηκώνεται καθόλου από τη φωλιά και είναι ευθύνη του αρσενικού η τροφοδοσία του θηλυκού ώστε με την σειρά του να το μοιράσει στους νεοσσούς.
Την πρώτη μέρα οι νεοσσοί δεν κουτσουλάνε. Από την δεύτερη έως την έκτη το θηλυκό κρατά καθαρή την φωλιά τρώγοντας τες. Από την έβδομη έως τη δωδέκατη μέρα τις απομακρύνει από την φωλιά πετώντας τες. Μετά τη δωδέκατη μέρα οι νεοσσοί μεγάλωσαν πλέον και βγάζοντας το πίσω μέρος του σώματος τους έξω από την φωλιά κουτσουλάνε στην άκρη της ή και γύρω από αυτήν.
Οι νεοσσοί ανοίγουν τα μάτια τους κάπου την πέμπτη με έκτη μέρα. Από δω και πέρα οι φωνές τους θα γίνονται αντιληπτές και η επιμονή τους για φαΐ θα είναι συνεχής και επιτακτική προς τους γονείς. Η έκτη μέρα είναι και η μέρα που επιλέγω να τους περάσω τα δακτυλίδια στα πόδια τους, επειδή έχουν πλέον δυναμώσει και μπορούν να τα κρατούν μαζεμένα κάτω από το σώμα τους. Μ αυτόν τον τρόπο μειώνεται ο κίνδυνος να θεωρήσουν οι γονείς το δακτυλίδι ως κουτσουλιά και να τραυματίσουν τον νεοσσό στην προσπάθεια τους να την πετάξουν.
Από την όγδοη μέρα κι έπειτα αποφεύγω την επαφή με τη φωλιά για να μην τρομάξουν οι νεοσσοί και πηδήξουν έξω από αυτήν και τραυματιστούν.
Από την 12η – 14η μέρα τα μικρά φεύγουν από την φωλιά και φωνάζοντας δείχνουν την θέση τους ώστε ο αρσενικός να συνεχίσει την ανατροφή τους. Το θηλυκό πλέον ξεκινά την κατασκευή νέας φωλιάς, αφού η παλιά είναι άχρηστη λόγω των ακαθαρσιών που συσσωρεύτηκαν πάνω της.
Τα μικρά ανεξαρτητοποιούνται πλήρως την 28η – 30η μέρα. Στην αρχή της προσπάθειας τους για να τραφούν μόνα πλέον τους παρέχω φυτρωμένους σπόρους που ξεφλουδίζονται πιο εύκολα και είναι πιο πλούσιοι σε θρεπτικά συστατικά. Τώρα θα πρέπει να τους απομακρύνουμε από τους γονείς που ήδη έχουν ξεκινήσει την κατασκευή της επόμενης φωλιάς και ο αρσενικός ήδη θα τα κυνηγά θεωρώντας τα αντιπάλους.
Όλα τα μικρά που απογαλακτίζω τα έχω μέσα σε μια μεγάλη κλούβα όπου μπορούν να πετάνε δυναμώνοντας τους μυς τους και να δημιουργήσουν νέο, ωραίο πτέρωμα. Η μάσκα δημιουργείται τον Αύγουστο – Σεπτέμβριο, περίοδος της ετήσιας πτερόροιας για όλες τις καρδερίνες.
Σχετικό περιεχόμενο
Εκτροφή και αναπαραγωγή καρδερίναςΑναπαραγωγή καρδερίνας σε κλουβί
