Γενικά Η οικειότητα ανάμεσα σε ανθρώπους και άγρια πτηνά

[Yiannis Ζavitsanakis]

Να ο μικρούλης φίλος, ένα από τα θαύματα εκείνης της ημέρας της ζωής μου...

Και μια φωτό ακόμα από το αρχείο μου. Το καναρινάκι μου, στο μπαλκονάκι μου στην Αθήνα. Δύο κλουβάκια - άνοιγα τις πόρτες και περνούσε από το ένα στο άλλο, για να ΄χει δύο σπιτάκια και να μην βαριέται, αλλά και για να μπορώ να πλένω και να καθαρίζω καλά τα σπιτάκια του, χωρίς να τον ταλαιπωρώ. Την ανεβάζω, στη μνήμη του.

 

[maria p]

Καλημέρα! Ευχαριστώ πολύ για την τόσο ωραία απάντησή σου :)
Θα την ξανά διαβάσω και αργότερα. Προς το παρόν, κρατάω την συγκίνηση από τις υπέροχες φωτογραφίες με το μικρό σπουργιτάκι.
Καλή μέρα να έχεις!
Υ. Γ. Πολύ ωραίο το blog σου Yiannis Ζavitsanakis !

 

[Yiannis Ζavitsanakis]

Σ' ευχαριστώ πολύ για το υστερόγραφο , Μαρία.

 

[ErnestoTheParrotlet]

Καλημέρα!
Υ. Γ. Πολύ ωραίο το blog σου Yiannis Ζavitsanakis !

A, Μαρία αυτά τα λένε :)
Όντως πολύ όμορφο μπλογκ με πολύ ενδιαφέρουσα θεματολογία. Αλλωστε δε θα μπορούσε η φύση να μην είναι ενδιαφέρουσα.

 

[Yiannis Ζavitsanakis]

Σ' ευχαριστώ πολύ, φίλε Διονύση.
:)

Μιας και αναφέρθηκε, να χαρίσω στον εδώ χώρο κάτι από τον εκεί -στον κόσμο των πουλιών και του φωτός, από τον κόσμο του σκότους. Ως ένα "ευχαριστώ", για τη ζεστή αποδοχή μου, την αποδοχή ενός κατοίκου του κάτω κόσμου.

Είναι μικρός, συμπαθέστατος..."άγριος" - αλλά φιλικότατος... φτερωτός φίλος...
αν και δεν είναι πτηνό. Σε στιγμές ανάπαυσης. Κρύβοντας κι αυτός το κεφαλάκι του μέσα στα φτερά του...
Μια παρασπονδία για τούτο το χώρο, αλλά... Το βλέπω σαν μια "γέφυρα" μεταξύ δύο ζωικών βασιλείων...

(Προέρχεται από εδώ
https://cavemania.blogspot.gr/2018/02/4-1-4-conglomerate-caves-1.html )

Κι εδώ η οικειότητα χρειάζεται προσοχή. Σεβασμό. Λίγος παραπάνω θόρυβος ή θερμότητα από τον επισκέπτη-ερευνητή ή από τα εργαλεία του, η δημιουργία ενός αφύσικου για τα δεδομένα του χώρου ρεύματος αέρα, θα διακόψει τον πολύμηνο ύπνο του και θα του στερήσει τη ζωή, οδηγώντας τον σε ασιτία μέσα στο χειμερινό ψύχος...
Και, η καταστροφή του περιβάλλοντος, η χρήση των ψεκαζόμενων δηλητηρίων, σημαίνει και το δικό του τέλος, για πολλούς λόγους αλλά και επειδή συνεπάγεται το τέλος της τροφής του, των εντόμων - όπως και αρκετών από τους υπόλοιπους φτερωτούς φίλους μας.
Όλη η φύση, την ίδια ακριβώς λεπτή και διακριτική, με σεβασμό και γνώση αντιμετώπιση έχει ανάγκη. Χρειάζεται αγάπη και, όσο το δυνατόν, λιγότερη παρεμβατικότητα στη λειτουργία της.

 

[maria p]

Ευχαριστούμε πολύ Γιάννη!
Ξέρεις το είδος αυτής της νυχτερίδας; Οι νυχτερίδες είναι προστατευόμενο είδος τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. Απαγορεύεται η θανάτωσή τους.

 

[maria p]

Γιάννη η πληθωρική και μεστή απάντησή σου με τιμά ιδιαίτερα.
Μου αρέσει που "ανοίγεσαι" και εκφράζεσαι ειλικρινά αλλά εγώ είμαι κάπως πιο εσωστρεφές άτομο, αν και δεν φαίνεται εκ πρώτης όψεως :)
Εννοείται πως συμφωνώ στα περισσότερα από τα γραφόμενά σου.
Μπορώ να σου πω ότι καλώς ή κακώς δεν έχω κανόνα αλλά ένα πλαίσιο αρχών προσωπικά επιλεγμένων και βάσει αυτών πορεύομαι.
Ίσως λόγω του φύλου μου ή της μητρικής μου ιδιότητας ή και της φοβιτσιάρικης προσωπικότητάς μου, το απόλυτο με τρομάζει.
Το απόλυτο συνοδεύεται από μία αυστηρότητα που την βρίσκω άχρηστη στη ζωή.
Πρέπει να δεχόμαστε τα λάθη και τις ατέλειες και να ζούμε βολικά μ' αυτά, δικά μας ή των άλλων.
Τώρα, ελευθερία. Τι σημαίνει ελευθερία για το κοράκι; Τίποτα. τίποτα; Πρέπει να γίνουμε κοράκια για ν' απαντήσουμε με βεβαιότητα (εδώ πάει το birdy του ianos ).
Με την μικρή παρατήρηση της φύσης ωστόσο και με όσο μυαλό διαθέτω, νομίζω πως τα ζώα δεν έχουν πνευματικά "πετάγματα" και ανησυχίες τέτοιου είδους. Όχι γιατί ίσως είναι κατώτερα, αφού πολλά απ' αυτά έχουν υψηλό δείκτη νοημοσύνης.
Απλά έχουν ταπεινότητα προσωπικότητας και όλες οι ενέργειες και σκέψεις τους αφορούν την ασφάλεια, την επιβίωση, την αναπαραγωγή.
Αλλά και για τον άνθρωπο, που εντάξει είναι ελεύθερος. Μέχρι πότε είναι ελεύθερος; Μέχρι να κάνει την πρώτη του επιλογή, από την οποία και μετά δεσμεύει μέρος της ελευθερίας του. Και μετά άλλη και πάει λέγοντας. Ελευθερία είναι μια ιδέα, ένας στόχος καλύτερης ποιότητας ζωής, καλύτερων κοινωνικών και προσωπικών σχέσεων. Είναι ρυθμιστικός κανόνας μεταξύ ξένων. Πόσο ελεύθερη θέλω να είμαι εγώ από τα μητρικά μου καθήκοντα και η κάθε μάνα; Πόσο ελεύθερος θέλει να είναι ο ερωτευμένος;
Ελευθερία για τους γονείς μου ήταν να φύγουν οι Γερμανοί. Ελευθερία για μένα ήταν να πάψουν να με καταπιέζουν οι γονείς μου.
Ως ελευθερία ελλείψει άλλης ίσως κατάλληλης λέξης, ονομάζουμε και τις λιγοστές στιγμές της ζωής μας που νιώθουμε την ένωσή μας με το σύμπαν.
Να διστάζουμε ν' αγαπήσουμε από τον φόβο της απωλείας; Κι ο άλλος που θέλει ν' αγαπηθεί; Γιατί να το στερήσουμε αν μπορούμε να το προσφέρουμε; Και τι άλλο είναι η ζωή παρά ό,τι αγαπήσαμε και μας αγάπησε;
Ασφαλώς άγρια πουλιά μπορεί ν' αποκτήσουν μια φιλική σχέση, ν' αναπτύξουν ένα κώδικα επικοινωνίας με άνθρωπο που θα είναι ικανός παρατηρητής και θα ερμηνεύει σωστά την συμπεριφορά τους.
Ακόμα και στις πόλεις το βλέπουμε εύκολα αυτό με άγριες δεκαοχτούρες, περιστέρια, κοτσύφια και κυρίως καρακάξες.
Τα περισσότερα μπορούν να διακρίνουν και να ξεχωρίσουν το άτομο ανάμεσα σε πολλά άλλα, ειδικά αυτά με τα ιδιαίτερα χαρίσματα και την εξαιρετική νοημοσύνη όπως οι καρακάξες.
Δεν είναι τυχαίο πως οι ειδικοί επιστήμονες χαρακτηρίζουν τα έξυπνα πουλιά ως "καιροσκόπους". Είναι πτηνά που μηχανεύονται και εκμεταλλεύονται τις συγκυρίες για να επιβιώσουν.
Ωστόσο, πάντα θα παραμένει ως φόβος, ο εντοπισμός της διαδρομής και των συνηθειών από κακοπροαίρετους άλλους ανθρώπους που ακόμα και χάριν γούστου μπορεί να στοχεύσουν το ανυπεράσπιστο πλάσμα.
Αυτά. καλά κούλουμα!

 

[Yiannis Ζavitsanakis]

Εγώ ευχαριστώ Μαρία, για τη φιλοξενία της φωτογραφίας του φίλου αυτού, στο forum.
:)
Χρειάζεται βιολόγος για μια τέτοια αναγνώριση, όχι σπηλαιολόγος-αρχαιολόγος όπως εγώ! Δεν είναι πολύ εύκολη. Στη χώρα μας, υπάρχουν καμιά 30ριά διαφορετικά είδη!

Βλέπεις, τα σπήλαια, είναι ολόκληροι κόσμοι. Ολόκληρα οικοσυστήματα.
Ένα σπήλαιο, παρουσιάζει - εν δυνάμει - γεωλογικό, ιστορικό, αρχαιολογικό, λαογραφικό, βιολογικό, υδρογεωλογικό, υδροβιολογικό, παλαιοντολογικό, παλαιοανθρωπολογικό κλπ κλπ ενδιαφέρον, οπότε αποτελεί και αντικείμενο μελέτης πάρα πολλών επιστημών και των επιμέρους κλάδων τους.
"Ετσι, οι σπηλαιολόγοι ερευνητές, εντοπίζουμε ένα σπήλαιο, διεισδύουμε ως το απώτερο και βαθύτερο σημείο του, το εξερευνούμε, καταγράφουμε κάθε στοιχείο του και λεπτομέρειά του που εντοπίζουμε και παρατηρούμε, μετρούμε το χώρο του και τον αποτυπώνουμε (κατόψεις, πλάγιες τομές), τον αποτυπώνουμε και οπτικά (φωτογραφικά και βιντεοσκοπικά)... Και αποχωρούμε. Στη συνέχεια, ενημερώνουμε την Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας Σπηλαιολογίας του Υπ. Πο. με σχετικό μας αρχείο (ενδιαφέρονται κυρίως για σπήλαια αρχαιολογικού-παλαιοανθρωπολογικού-ιστορικού ενδιαφέροντος) και αν-όποιο άλλο φορέα πιθανόν χρειάζεται, αναλόγως των ευρημάτων (Από πεπαλαιωμένο στρατιωτικό υλικό - όπλα και πυρομαχικά, ως ανθρώπινους σκελετούς - οποιασδήποτε περιόδου. Και από επιφανειακά αρχαιολογικά ευρήματα αλλά και σκάμματα λαθρανασκαφών - μέχρι κατάκοσμα σπήλαια κατάλληλα για τουριστική αξιοποίηση και σπηλαιοπηγές κατάλληλες για ύδρευση των κοντινών περιοχών).
Και, κάθε Αρχή και Φορέας, κάθε επιστημονικός τομέας, αξιοποιεί το υλικό μας και κάνει τη δουλειά του, ζητώντας μας ενίοτε περαιτέρω στοιχεία, βοήθεια για επιτόπια δική τους έρευνα, όπου η δυσκολία πρόσβασης το επιτρέπει κλπ.
Φυσικά, όταν συμβαίνει ο σπηλαιολόγος ερευνητής να έχει και επιστημονική κατάρτιση σχετική με το αντικείμενο - όπως ο γράφων που είναι αρχαιολόγος, μπορεί περισσότερο να εντρυφήσει στη συγκεκριμένη πλευρά ενδιαφέροντος του σπηλαίου.

Βεβαίως και είναι προστατευόμενο είδος οι νυχτερίδες..
Δυστυχώς, ο πληθυσμός έχει μειωθεί σημαντικά, στην Ελλάδα τουλάχιστον όπου έχω ιδία αντίληψη. Σε σπήλαια στα οποία συναντάμε ολόκληρους λόφους - ύψους μερικών μέτρων - από γουανό (περιττώματα) νυχτερίδων, λόφους δημιουργημένους στο παρελθόν, σήμερα δεν καταφεύγουν παρά ελάχιστες, συχνά μονοψήφιος αριθμός.

Είναι εξαιρετικά σπάνια πια τα σπήλαια του Ελληνικού χώρου, στα οποία έχουμε τη χαρά να πετούν χιλιάδες φτερωτοί φίλοι πάνω από τα κεφάλια μας τους καλοκαιρινούς μήνες κατά τη διάρκεια της ημέρας, συντροφεύοντάς μας στην ερευνητική διαδικασία μας με τον υπόκωφο βόμβο που προκαλούν και που πολλαπλασιάζεται από την αντανάκλαση των ηχητικών κυμάτων στα τοιχώματα του βράχου, μέσα στον περιορισμένο χώρο ενός σπηλαίου, θυμίζοντας τον υποβλητικό θόρυβο ενός επερχόμενου σεισμού!

Μια τέτοια χαρούμενη στιγμή, μπορείς να δεις στην επόμενη φωτό που προέρχεται από αυτό το σπηλαιοβάραθρο
https://www.facebook.com/pg/Giannes...ia/photos/?tab=album&album_id=387752738047286
(συχνά χρησιμοποιώ κωδικές ονομασίες ως ονόματα σπηλαίων, όπως Α2 γι΄αυτό, αντί για τα ονόματα με τα οποία οι οπές εισόδων τους αποκαλούνται από τους βοσκούς και τους κατοίκους των γύρω περιοχών, ώστε να μην είναι αναγνωρίσιμα και να μην τεθούν σε κίνδυνο - κατά περίπτωσιν - ως φυσικά μνημεία, ως αρχαιολογικοί χώροι, ως πηγές καθαρών υπόγειων υδάτων, ως βιοσυστήματα αναφορικά με την πανίδα τους και τη χλωρίδα τους, κλπ.)



ή σε αυτές τις φωτό



από αυτό το σπήλαιο, το σπήλαιο των Αγριοπερίστερων
http://cavemania.blogspot.gr/2014/09/2-cave-of-wild-pigeons-part-2.html

Επί τη ευκαιρία - και δένοντας τα θέματα, με αφορμή το όνομα αυτού του σπηλαίου, να αναφέρω πως τόσο - και κατ' εξοχήν - στην Αιτωλοακαρνανία, όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα,
ένας ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ αριθμός βαράθρων (κατακόρυφων σπηλαιωδών γεωλογικών σχηματισμών), σπηλαίων (οριζόντιων σπηλαιωδών γεωλογικών σχηματισμών) και σπηλαιοβαράθρων (σπηλαιωδών γεωλογικών σχηματισμών με οριζόντια και κατακόρυφα τμήματα), φέρουν το όνομα Περιστερότρυπες, αφού αποτελούσαν καταφύγια αυτών των πανέμορφων άγριων πτηνών. τα οποία, δυστυχέστατα, έχουν σχεδόν εξαφανισθεί από τα περισσότερα από τα σπήλαια αυτά, με κυριότατη αιτία το ανελέητο κυνήγι...

 

[Yiannis Ζavitsanakis]

(Προφανώς...όταν εσύ απαντούσες στο προηγούμενο δικό μου μήνυμα, εγώ απαντούσα στο τελευταίο - μέχρι πριν λίγο - δικό σου, Mαρία.

Καλά κούλουμα!
Kαι, κάποια στιγμή, θα σου απαντήσω σε κάτι ακόμα που θέλω, από τα τελευταία γραφόμενά σου!
)

 

[maria p]

Πολύ ενδιαφέροντα όλ' αυτά, ειλικρινά. Εδώ να μείνεις, να μας μάθεις κι άλλα :D
Για τις νυχτερίδες που να ομολογήσω δεν μου είχαν εξάψει την περιέργεια παλαιότερα, κατά πρώτο διάβασα μ' ενδιαφέρον σ' ένα άλλο blog, ανθρώπου που από το ίντερνετ επίσης ανακάλυψα του κ. Τσάμη με κοινή αγάπη μας τα ενυδρεία. Μπορείτε να ρίξετε μια ματιά http://www.tsamisaquarium.gr/Selides/Themata/Nuxterida.htm. Βέβαια υπάρχουν άλλες πολύ ενδιαφέρουσες επιστημονικές αναφορές, πιο εκτεταμένες και λεπτομερείς.

 

[Yiannis Ζavitsanakis]

Ε, αφού είμαι ευπρόσδεκτος.


Σ ευχαριστώ και για το Link. Διάβασα μόλις όσα πολύ ενδιαφέροντα ο κ. Τσάμης αναφέρει και η κ. Παπαδάτου συμπληρώνει!

Να συμπληρώσω κι εγώ μόνο κάτι, κλείνοντας το θέμα και αφού έγινε αναφορά σε αυτό.
Επειδή είναι θηλαστικό η νυχτερίδα και επειδή έχει τα τελευταία χρόνια επανεμφανισθεί λύσσα στην Ελλάδα - σύμφωνα και με σχετική ανακοίνωση του ΚΕΕΛΠΝΟ, καλό είναι να γνωρίζουμε πως η νυχτερίδα μπορεί να γίνει φορέας της. Αν συμβεί αυτό, με αμυχή μπορεί να τη μεταδώσει,
ΑΠΕΙΡΟΕΛΑΧΙΣΤΗ η πιθανότητα, πρέπει να πούμε.
Ωστόσο, καλό είναι, όποιος δεν γνωρίζει τον τρόπο, να μην προσπαθεί να αγγίξει ή να πιάσει μια νυχτερίδα - έτσι κι αλλιώς, επειδή θα της κάνει και κακό.
Αν αυτή κατά λάθος εισέλθει στο χώρο του - από κάποιο ανοικτό παράθυρο το βράδυ κλπ., απλά αφήνει ανοιχτά παράθυρα και πόρτες κι εκείνη σε λίγο θα βρει το άνοιγμα και θα αποχωρήσει μόνη της...
ΜΗΝ της κάνει κακό.
Και αν φωλιάσει σε κεραμίδια κλπ. και για κάποιο λόγο τον ενοχλεί, όταν θα αποχωρήσει - αναγκαστικά για να επιβιώσει - το χειμώνα, μετακομίζοντας σε κάποιο χώρο με κατάλληλη θερμοκρασία, όπως τα σπήλαια που στην Ελλάδα σχεδόν όλα (από αυτά που είναι αρκετά μεγάλα ώστε να αποτελούν κλειστό οικοσύστημα) έχουν χειμώνα-καλοκαίρι σταθερή θερμοκρασία περίπου 18 βαθμών Κελσίου...
τότε μπορεί να κλείσει το άνοιγμα εισόδου της ώστε να μην επιστρέψει την Άνοιξη.

Να θυμόμαστε πως είναι χρήσιμα και άκακα ζώα - και, για όποιον από κοντά τα γνωρίσει, συμπαθέστατα πραγματικά. Και πως μας απαλλάσσουν από αμέτρητα έντομα-κουνούπια, κάθε χρόνο!

 

[Yiannis Ζavitsanakis]

Μαρία, καλημέρα.

Όπως σου είχα πει, ήθελα να αναφέρω μερικές σκέψεις μου επάνω σε ορισμένες από τις πολύ ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις σου, κλείνοντας και αυτό το παρενθετικό θέμα, αφού διαπιστώσω πρώτα την δυνατότητά σου να προβαίνεις σε αντικειμενικές αυτοεκτιμήσεις - πολύ σημαντικό βήμα του ανθρώπου, εκτιμώ, στην πνευματική του πορεία.

Όσον αφορά στο απόλυτο.
Όλα, είναι θέμα βιοθεωρίας-κοσμοθεωρίας.
Άνθρωπος που πιστεύει πως, σκοπός του σε αυτή τη ζωή – άσχετα μέσω ποιου συγκεκριμένου δρόμου έχει επιλέξει να τη βιώσει, είναι η επίτευξη της μεγαλύτερης δυνατής πνευματικότητας, αντιλαμβάνεται δε πως αναπόσπαστο κομμάτι δε αυτής της διαδικασίας είναι και η στήριξη με κάθε τρόπο συνανθρώπων του στην ανάλογη πορεία της δικής τους ζωής και όχι ο ναρκισσιστικός αυτοπεριορισμός στην εξυπηρέτηση του «εγώ»,
αναπόφευκτα είναι εραστής του Απόλυτου.
Ποτέ δεν βολεύεται, ποτέ δεν συμβιβάζεται. Επιζητά, γαλήνια και ειρηνικά και όχι αγχωτικά και εναγώνια, δι’ εαυτόν και αλλήλους, την απόλυτη Δικαιοσύνη … Ειρήνη … Ενότητα – Ομόνοια … Ισότητα … κατάσταση Αγαπητικής σχέσης … Δύναμη … Ομορφιά … Σοφία … Ελευθερία.
Εκεί, στη στόχευση και στον αγώνα, έγκειται η απολυτότητα – και φυσικά όχι στην κρίση και κατάκριση των συνανθρώπων μας, ούτε καν του εαυτού μας γιατί, αν περιμέναμε το τέλειο από εμάς και μάλιστα με τη δική μας δύναμη, αυτό θα σήμαινε και τον απόλυτο εγωισμό, άρα, την απόλυτη εμπάθεια. Και, η εμπάθεια, είναι απόλυτα ασύμβατη με τον Έρωτα για την Ελευθερία – επειδή, Ελευθερία, είναι ακριβώς το αντίθετο της εμπάθειας, δηλαδή η απελευθέρωση από τα πάθη μας, που μας κάνουν σκλάβους και που είναι και οι μοναδικές αλυσίδες που μας δένουν στο χώμα, αφαιρώντας μας τη δυνατότητα της πτήσης στον ουρανό και εξουθενώνοντας ολόκληρη την ψυχοσωματική μας οντότητα. Απόλυτη έκφραση της Ελευθερίας, είναι η απόκτηση της δύναμης να προσφέρουμε - με σταθερή, ελεύθερη απόφασή μας - τον εαυτό μας θυσία και προσφορά στην Αγάπη. Αυτό είδαμε επί του Σταυρού. Εκείνος, που είναι η Ελευθερία και η Αγάπη, μας έδειξε το δρόμο τους. Ταπείνωση - υπακοή - θυσία.
Ο εραστής του Απόλυτου, ανα-γνωρίζοντας αυτό που έχεις αναφέρει κι εσύ – πως είμαστε άνθρωποι και όχι θεοί, αντιλαμβάνεται πως το –θετικά– απόλυτο ταυτίζεται με τον Δημιουργό – εξάλλου τα χαρακτηριστικά αυτής της θετικής απολυτότητας διακρίνουν και όλα τα έργα Του που μας περιβάλλουν, πως επιζητώντας το Απόλυτο επιζητά Εκείνον. Και, αναγνωρίζοντας την απόλυτη αδυναμία προσέγγισής Του, ζητά τη βοήθειά Του για να την επιτύχει και να ενωθεί με το(ν) Απόλυτο – όχι βεβαίως σε αυτό τον κόσμο, επειδή εδώ είναι η διαδρομή και εκεί ο προορισμός, στον οποίο για να φτάσει κάποιος, πρέπει να τον στοχεύει. Αντιλαμβάνεται πως, Εκείνος που είναι ο Δρόμος, Εκείνος είναι και ο πραγματικός Προορισμός. Αντιλαμβάνεται πως, "εδώ", είναι όλα προσωρινά-σχετικά-μάταια, γι' αυτό και δεν του αρκούν για να τα θέσει σαν σκοπό της ζωής του.

Και, ναι. Αυτό, αυτές οι αναζητήσεις, αφορούν μόνο στον άνθρωπο.
Υπάρχει νεκρή ύλη. Υπάρχουν ζώντες οργανισμοί, άψυχοι – τα φυτά και τα ζώα, που φυσικά αντιλαμβάνονται και δικαιούνται την καλή ποιότητα ζωής και που, όσο περνάει από το χέρι μας, είναι υποχρέωσή μας να τους τη διασφαλίζουμε και, θεωρώ, πως ο καλύτερος τρόπος είναι και ο λιγότερο παρεμβατικός στους κανόνες λειτουργίας, προσπαθώντας απλά να επουλώνουμε όσο μπορούμε τις πληγές που οι ίδιοι οι άνθρωποι ως είδος με τις δραστηριότητές μας και με τη στάση ζωή μας δημιουργούμε. Υπάρχουν ζώντες οργανισμοί έμψυχοι – ο άνθρωπος. Υπάρχουν πνευματικά όντα, φέροντα τόσο λεπτή ύλη που σε εμάς φαντάζουν μόνο πνευματικά.
Υπάρχει ο Δημιουργός όλων, ο πραγματικά Ων. Χωρίς αρχή και τέλος, φθορά, περιορισμούς.

Τα ζώα, δεν έχουν ηθικό κριτήριο. Ζουν, λειτουργούν, αισθάνονται. Αλλά δεν βιώνουν δίλημμα επιλογής καλού – κακού, γι΄ αυτό και δεν έχουν ηθική ευθύνη. Ούτε έχουν πνευματικές αναζητήσεις. Αυτές, είναι γενήμματα του τριμερούς – κατά όλους του εραστές της Σοφίας, από αρχαίους φιλοσόφους έως Χριστιανούς πατέρες – της ψυχής.

Αυτές οι ελάχιστες σκέψεις από εμένα, με σεβασμό στην ελευθερία κάθε ανθρώπου να τοποθετείται με το δικό του τρόπο στα ερωτήματα της ζωής...

Καλή Σαρακοστή και εύχομαι να ζήσουμε όλοι μας Ανάσταση.