Jotsartsi
PB New Member
- Εγγραφή
- 20 Νοε 2019
- Μηνύματα
- 10
Γραφώ το παρόν post με πολύ βαριά καρδιά, και έχοντας στο μυαλό τίποτα πάρα το καλύτερο για τον παπαγάλο μου.
Πριν από 2 περίπου χρονιά, και μη γνωρίζοντας πολλά για παπαγάλους, αποφάσισα να ασχοληθώ με το είδος. Ωστόσο δεν είχα πολλά leads το που να απευθυνθώ. Θεώρησα λοιπόν με το φτωχό μου το μυαλό ότι θα έπρεπε να απευθυνθώ σε κάποιο Pet-shop, μεγάλο, θεωρώντας ότι με το μεγάλο τους όνομα, θα είχαν και την ανάλογη εμπειρία. Πήγα λοιπόν στο Quick στην Αριστοτέλους, και ρώτησα τον ¨¨¨ειδικό¨¨¨εκεί, για τα κοκατίλ που είχαν. Συγκεκριμένα ρώτησα τι ηλικία έχουν, Μου απάντησε λιγότερο από 1 χρόνου. Ρώτησα αν είναι ταϊσμένα στο χέρι και μου απάντησε ναι. Και στην ερώτηση ποσό καιρό θα χρειαστεί το πουλάκι για να με συνηθίσει και να μπορέσω π.χ. να παίξω μαζί του μου απάντησε 2 εβδομάδες.
Λίγο καιρό μετρά έφερα το πουλάκι στο σπίτι. Ακολούθησα πιστά οδηγίες που μου έδωσαν στο κατάστημα, και που μπόρεσα να βρω στο διαδίκτυο, προκειμένου να καλλιεργήσω την εμπιστοσύνη του. Πέρασαν πολλές εβδομάδες, ίσως και κάποιοι μήνες, και όταν ξαναπήγα να ρωτήσω στο κατάστημα, αλλάξαν τις 2 εβδομάδες που μου είπαν στην αρχή σε 6 μήνες.
Γραφώ λοιπόν την παρούσα ανάρτηση μετρά από πάνω από 2 χρονιά οπού το κοκατίλ ακόμα με φοβάται, δεν δέχεται να τον πλησιάσω κλπ. Όταν τον βλέπω κάθε φορά που περνάνε πουλιά από το παράθυρο να φωνάζει, να τραγουδάει και να κάνει παρέα οπού βρει καθρέπτη μέσα στο σπίτι κλπ., νιώθω πως το πουλάκι είναι δυστυχισμένο και πως θέλει να είναι με άλλους του είδους του. Σκεφτόμουν, και θα ήθελα την άποψη σας: θα ήταν καλό για τον παπαγάλο, να τον δώσω για υιοθεσία σε κάποιον εκτροφέα? Σκέφτηκα πως ίσως θα ήταν καλύτερο να ζήσει με άλλους του είδους του, εφόσον δεν μπορεί να συνηθίσει την ανθρώπινη επαφή…
Θέλω να υπογραμμίσω πως ούτε το κόστος ούτε ο χρόνος φροντίδας του κοκατίλ μου είναι πρόβλημα. Το αντίθετο, μου αρέσει πολύ να τον φροντίζω, οπότε δεν σκέφτομαι αν τον δώσω επειδή μου προκαλεί πρόβλημα. Ο μονός λόγος που το σκέφτομαι είναι για το καλό του.
Πριν από 2 περίπου χρονιά, και μη γνωρίζοντας πολλά για παπαγάλους, αποφάσισα να ασχοληθώ με το είδος. Ωστόσο δεν είχα πολλά leads το που να απευθυνθώ. Θεώρησα λοιπόν με το φτωχό μου το μυαλό ότι θα έπρεπε να απευθυνθώ σε κάποιο Pet-shop, μεγάλο, θεωρώντας ότι με το μεγάλο τους όνομα, θα είχαν και την ανάλογη εμπειρία. Πήγα λοιπόν στο Quick στην Αριστοτέλους, και ρώτησα τον ¨¨¨ειδικό¨¨¨εκεί, για τα κοκατίλ που είχαν. Συγκεκριμένα ρώτησα τι ηλικία έχουν, Μου απάντησε λιγότερο από 1 χρόνου. Ρώτησα αν είναι ταϊσμένα στο χέρι και μου απάντησε ναι. Και στην ερώτηση ποσό καιρό θα χρειαστεί το πουλάκι για να με συνηθίσει και να μπορέσω π.χ. να παίξω μαζί του μου απάντησε 2 εβδομάδες.
Λίγο καιρό μετρά έφερα το πουλάκι στο σπίτι. Ακολούθησα πιστά οδηγίες που μου έδωσαν στο κατάστημα, και που μπόρεσα να βρω στο διαδίκτυο, προκειμένου να καλλιεργήσω την εμπιστοσύνη του. Πέρασαν πολλές εβδομάδες, ίσως και κάποιοι μήνες, και όταν ξαναπήγα να ρωτήσω στο κατάστημα, αλλάξαν τις 2 εβδομάδες που μου είπαν στην αρχή σε 6 μήνες.
Γραφώ λοιπόν την παρούσα ανάρτηση μετρά από πάνω από 2 χρονιά οπού το κοκατίλ ακόμα με φοβάται, δεν δέχεται να τον πλησιάσω κλπ. Όταν τον βλέπω κάθε φορά που περνάνε πουλιά από το παράθυρο να φωνάζει, να τραγουδάει και να κάνει παρέα οπού βρει καθρέπτη μέσα στο σπίτι κλπ., νιώθω πως το πουλάκι είναι δυστυχισμένο και πως θέλει να είναι με άλλους του είδους του. Σκεφτόμουν, και θα ήθελα την άποψη σας: θα ήταν καλό για τον παπαγάλο, να τον δώσω για υιοθεσία σε κάποιον εκτροφέα? Σκέφτηκα πως ίσως θα ήταν καλύτερο να ζήσει με άλλους του είδους του, εφόσον δεν μπορεί να συνηθίσει την ανθρώπινη επαφή…
Θέλω να υπογραμμίσω πως ούτε το κόστος ούτε ο χρόνος φροντίδας του κοκατίλ μου είναι πρόβλημα. Το αντίθετο, μου αρέσει πολύ να τον φροντίζω, οπότε δεν σκέφτομαι αν τον δώσω επειδή μου προκαλεί πρόβλημα. Ο μονός λόγος που το σκέφτομαι είναι για το καλό του.