Γενικά Θα είναι καλύτερα για το άγριο κοκατίλ μου να πάει σε κάποιον εκτροφέα;

[ianos]

Η αλήθεια είναι ότι διαβάζοντας όλο το θέμα, δεν μπορώ να καταλάβω πού είναι το φλέγον ζήτημα...στο ότι δεν υπάρχει σωματική επαφή υποθέτω.Επίσης αυτό που συνάγω είναι ότι ο παπαγάλος περνάει "τζάμι" στο σπίτι σου και υπό την φροντίδα σου. Έχει την ελευθερία του, το φαγητό και την καθαριότητά του, την κατάλληλη φροντίδα εν' ολίγοις και φυσικά το νοιάξιμό σου. Νομίζω ότι για συνθήκες παπαγάλος ως πτηνό συντροφιάς, για εκείνον όλα είναι πολύ θετικά.
Εσύ όμως, έχεις αγχώδη διαταραχή καθώς είπες, το οποίο σημαίνει (μεταξύ άλλων, διότι δεν είμαι καθόλου ειδικός επί του θέματος) ότι κάποιες ανησυχίες σου διογκώνονται, συγκριτικά με άλλους ανθρώπους που δεν έχουν, και προφανώς πιστεύω ότι κατά τη διάρκεια των συνεδριών σου με τον θεραπευτή, μαθαίνεις, μεταξύ άλλων, και πως να χειρίζεσαι αυτήν την ενίσχυση - διόγκωση των κατά καιρούς ανησυχιών σου. Οπότε, σε αυτά τα πλαίσια, θα σου πρότεινα να το συζητήσεις εκτενέστερα με τον θεραπευτή, ώστε να αποτελέσει κι αυτό ένα εφαλτήριο από το οποίο θα μπορούσες να ξεκινήσεις μια νέα αρχή του πως βλέπουμε τις καταστάσεις (γιατί όλα μαθαίνονται σε αυτήν τη ζωή και σε κάθε στιγμή έχουμε ευκαιρία να αλλάξουμε ρότα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι αλλαγές είναι πάντοτε εύκολες, όπως και ότι δεν είναι αδύνατες).
Δίνοντας λοιπόν τον παπαγάλο, που όπως τα περιγράφεις, περνά καλά στο σπίτι σου, υποκύπτεις στην ιδέα ότι δεν περνά καλά, ενώ στην πραγματικότητα εσύ δεν περνάς καλά, υπό την έννοια ότι θα ήθελες κάτι άλλο που επί του παρόντος, και παρά τις προσπάθειες που έχεις κάνει, δεν έχεις. Μα η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να έχουμε όσα θέλουμε, και ακριβώς αυτό αποτελεί ένα κίνητρο για να προσπαθούμε, να αξιολογούμε, να δεχόμαστε και να απορρίπτουμε, να αλλάζουμε τις επιλογές μας κ.ο.κ.
Τέλος θα ήθελα να σου πω, ότι σύμφωνα με συμπεράσματα από μελέτες, εννοώ αυτά που κατά καιρούς διαβάζουμε σε διάφορα ζωοφιλικά άρθρα, θεωρείται ότι κυρίως η σωματική επαφή με ένα πετ μπορεί να μειώσει τα επίπεδα άγχους, να αυξήσει την έκκριση ωκυτοκίνης κλπ. Επομένως μάλλον σου χρειαζόταν ένα κουνέλι, σκύλος, γάτα, κάτι τέλος πάντων σε θηλαστικό, τα οποία οπωσδήποτε φαίνονται πιο δεκτικά στη σωματική επαφή από ό,τι ένα κοκατίλ.
Κλείνοντας, θα ήθελα να σου πω ότι ναι, δώσε το κοκατίλ, αρκεί να βεβαιωθείς ότι εκεί που θα πάει θα περνάει καλύτερα (δύσκολα όμως θα βρεις τον κατάλληλο φροντιστή, γιατί στις συγκρίσεις που θα κάνεις, θα υπερέχεις), πάρε ένα μικρό αδέσποτο γατάκι (το πιο φιλικό που θα βρεις, γιατί κι αυτά, αναλόγως με την ηλικία τους, χρειάζονται κοινωνικοποίηση με τους ανθρώπους) και πάρε απόφαση εσύ, με τη βοήθεια του θεραπευτή σου, να βρίσκεσαι on top του εαυτού σου, (να είσαι εσύ, αλλά και ο "ευρύτερος εσύ") ώστε να μάθεις να χειρίζεσαι τις καταστάσεις που πυροδοτούν τις ανησυχίες σου.

 

[Jotsartsi]

Αρα εκ περιγραφης μιλαμε για ενα πουλακι που μπορεις να χειριστεις αλλα δεν δεχεται χαδια κτλ?

Δεν μπορώ να κρίνω γιατί δεν γνωρίζω πολλά σχετικά με την συμπεριφορά του είδους, μιλάμε ωστόσο για έναν παπαγάλο που μόλις μπαίνω στο δωμάτιο που βρίσκετε τεντώνει τα φτερά του για να είναι έτοιμος να πετάξει, άμα πλησιάσω το κλουβί του υιοθετεί επιθετική στάση, και πχ το βράδυ όταν πάει για ύπνο, με την παραμικρή κίνηση που θα κάνω από, κυριολεκτικά, την άλλη άκρη του δωμάτιου, φωνάζει. Εμένα όλα αυτά με οδηγούν το να πιστεύω ότι δεν νιώθει άνετα μαζί μου. Τσ αισθάνεται απειλή. Ακόμα και την τροφή του πχ που το αλλάζω, πάλι θα υιοθετήσει αμυντική στάση.

@Jotsartsi Φαίνεται σαν να κάνεις όλα τα σωστά βήματα για την εξημέρωσή του. Ο χρόνος που απαιτεί για να εξημερωθεί και να νιώσει ασφάλεια το κάθε πουλί δεν μπορεί να προσδιοριστεί. Ο τίτλος άλλαξε για να ταιριάζει σε αυτό που έγραψες πιο πάνω.

Ευχαριστώ για την αλλαγή του τίτλου.

@Jotsartsi Η κατάσταση όπως την περιγράφεις κάθε άλλο παρά κακή είναι για το πουλάκι, επάνω σου έρχεται καθόλου; Όταν ασχολείσαι με κάτι σε πλησιάζει να δει τι κάνεις , αν φύγεις από το χώρο που βρίσκεται σε αναζητά;

Πάνω μου έχει έρθει σε υπερελάχιστες περιπτώσεις, λόγω ανώμαλης προσγείωσης. Μερικές φορές τα βραδιά όταν κάθομαι στον υπολογιστή έρχεται και κάθεται κάτω από το μπράτσο μου, στο χερούλι της καρέκλας, αλλά καθ’ όλη την παραμονή του "επιτίθεται" στο χέρι μου, το ίδιο και στην παραμικρή κίνηση, μετρά από την οποία απομακρύνεται και ξαναμπαίνει στο κλουβί του. Να με πλησιάζει να δω τι κάνω όχι, δεν θα το έλεγα. Όταν φεύγω από το δωμάτιο μερικές φορές ίσως αρχίσει να φωνάζει αλλά αυτό το κάνει και όταν είμαι μαζί του.

Συγγνώμη για την πολύ καθυστερημένη απάντηση, Από την επόμενη κιόλας μέρα που έκανα την ανάρτηση έχω αποφασίσει πως δεν θα τον δώσω. Όπως είπα 2+ χρονιά τώρα (τον Απρίλη μπήκαμε στα 3 χρονιά μαζί αν δεν κάνω λάθος), η ζωή μου περιστρέφεται γύρω από αυτόν. Δεν μπορώ να φανταστώ το κενό που θα άφηνε η αποχώρηση του...