Γενικά Θα επιλέγατε για κατοικίδιο ένα καναρίνι - ζώο ράτσας ή ημίαιμο;

  • Θεματοθέτης Θεματοθέτης Stavros
  • Ημερομηνία Ημερομηνία

Stavros

Administrator
Staff member
Εγγραφή
7 Απρ 2006
Μηνύματα
20.400
Αποφασίσατε να πάρετε ένα πουλάκι, ένα καναρίνι για παράδειγμα ή κάποιο άλλο ζώο γενικότερα για κατοικίδιο. Με ποια κριτήρια θα επιλέγατε το είδος; Σας ενδιαφέρουν τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά μιας φυλής-ράτσας ή θέλετε απλά ένα "ζωντανό" χωρίς να σας ενδιαφέρουν τα χαρακτηριστικά του;

Οι περισσότερες ράτσες κατοικίδιων δημιουργήθηκαν, διαμορφώθηκαν από τον άνθρωπο για να καλύψουν συγκεκριμένες απαιτήσεις και ανάγκες του. Επομένως, υπάρχουν σήμερα περισσότερα από ένα είδη που μπορούν να ταιριάξουν με τις απαιτήσεις, τον τρόπο ζωής, την αισθητική-γούστο κάθε ανθρώπου. Σας ενδιαφέρει να ανταποκρίνεται και να καλύπτει τις ανάγκες σας το κατοικίδιο που θα επιλέξετε ή πιστεύετε ότι δεν θα πρέπει να τίθενται κριτήρια επιλογής όταν πρόκειται να υιοθετήσουμε ένα πουλάκι ή ζώο;

Και τέλος, πιστεύετε ότι αφού πάρουμε στο σπίτι το κατοικίδιό μας και αποφασίσουμε μετά από κάποιο διάστημα να το αναπαράγουμε, θα πρέπει να διατηρήσουμε τη μορφολογία και τα χαρακτηριστικά του ζευγαρώνοντάς το αποκλειστικά με ταίρι της ίδιας ράτσας ή ότι μπορούμε, έχουμε το δικαίωμα να το ζευγαρώσουμε με ένα ταίρι οποιασδήποτε ράτσας αφού όλα τα πουλάκια και τα ζώα είναι χαριτωμένα και άρα ο εκφυλισμός της ράτσας τους είναι δευτερευούσης σημασίας;
 
Δεν είμαι υπέρ ή κατά κάποιας τακτικής.
Η απόφαση εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και τις συγκυρίες της ζωής μας αν μιλάμε για μεγάλα ζώα.
Προσωπικά, έχω αποκτήσει και ζώα κάποιας συγκεκριμένης φυλής και ημίαιμα κάθε είδους.
Η σχέση με ένα ζώο είναι με κάποιο τρόπο "ερωτική". Σε μαγεύει, σε κερδίζει και θέλεις να κάνεις παρέα μαζί του.
Αυτό μπορεί να συμβεί ξαφνικά με ένα αδεσποτάκι που συνάντησες ή με κάποια ράτσα που θαύμασες και θα ήθελες κι εσύ να αποκτήσεις.
Η επιλογή μιας φυλής είναι μονόδρομος όταν για λόγους αντικειμενικούς θέλουμε το ζώο μας να πληρεί κάποιες προδιαγραφές.
Διαφορετικά είναι θέμα προσωπικού γούστου.
Η ουσία είναι η υπεύθυνη υιοθεσία ενός ζωντανού, η διασφάλιση των συνθηκών καλής ποιότητας ζωής του και η καλή του υγεία.
Αν είμαστε υπέρ κάποιας φυλής - ράτσας, θα πρέπει να βεβαιωθούμε για τα σωστά χαρακτηριστικά του ατόμου που θα επιλέξουμε, με όλα τα διαθέσιμα μέσα και κατά το δυνατόν για το γενεαλογικό του ιστορικό.
Αν θελήσουμε να προχωρήσουμε σε αναπαραγωγή, θα πρέπει με τα ίδια κριτήρια να επιλεγεί και το ταίρι του.
Γιατί;
Κατ' αρχήν από το ζευγάρωμα θα προκύψουν μωρά. Η προώθηση για υιοθεσία ημίαιμων ζώων δεν είναι τόσο εύκολη (είναι πολύ δύσκολη) όσο καθαρόαιμων.
Επίσης γιατί να αλλοιώσεις τα χαρακτηριστικά μιας ράτσας με μια ανεξέλεγκτη γέννα αφού αγαπάς αυτή την ράτσα και την επέλεξες;
Απ' ότι βλέπω για τα καναρίνια π.χ. υπάρχουν πολλά δεδομένα για την επιλογή ενός ζεύγους. Προφανώς το τυχαίο ζευγάρωμα πιθανόν εγκυμονεί κινδύνους για τους απογόνους.
Και τέλος, γενικά είμαι κατά των αναπαραγωγών από τους ιδιώτες, πλην ίσως περιστασιακών αραιών, σε όλα τα είδη του ζωϊκού βασιλείου, για την εμπειρία την δική μας αλλά και του ζευγαριού μας.
Σε κάθε γέννα προκύπτουν ζωές. Πριν προχωρήσουμε, πρέπει να σκεφτόμαστε τι θα γίνουν οι απόγονοι.
 
Εγώ πιστεύω ότι την πρώτη φορά που κάποιος αγοράζει καναρίνι δεν ξέρει και πολλά πράγματα και το αγοράζει είτε για την εμφάνισή του είτε για το τραγούδι του... Πολύ σταματούν εκεί...Άλλοι συνεχίζουν και ψάχνουν παραπάνω για το κατοικίδιό τους και έτσι έρχονται σε επαφή με τις διάφορες ράτσες (αφού συνήθως η αγορά γίνεται από κάποιο πετ σοπ που δεν έχουν όλες τις ράτσες καναρινιών)... Οπότε σε δεύτερο χρόνο καταλήγουν πραγματικά με ποια ράτσα θέλουν να ασχοληθούν
Όσον αφορά το θέμα ζευγαρώματος πιστεύω ότι αυτοί που είναι στο δεύτερο στάδιο ως επί το πλείστον θα ασχοληθούν με την διατήρηση της ράτσας. Προσωπικά εγώ αυτής της άποψης είμαι αλλά θα κάνω και πειραματισμούς...άλλωστε όλες οι νέες ράτσες από πειραματισμούς βγήκαν οπότε δεν το θεωρώ κακό.
 
Προσωπικά εγώ αυτής της άποψης είμαι αλλά θα κάνω και πειραματισμούς...άλλωστε όλες οι νέες ράτσες από πειραματισμούς βγήκαν οπότε δεν το θεωρώ κακό.
Σωστά βρίσκω τα προηγούμενα που είπες Βασίλη αλλά σ' αυτό το τελευταίο θεωρώ απαραίτητη μία διευκρίνηση.
Στην σωστή επιστημονική έρευνα προϋποτίθεται βαθιά γνώση του αντικειμένου και το πείραμα έρχεται να συμπληρώσει, να αμφισβητήσει ή να επιβεβαιώσει, μια υπόθεση.
Στα δικά μας θέματα, το πείραμα μετατρέπεται σε μια ευχάριστη ασχολία χωρίς προηγούμενη γνώση, αλλά προσδοκούμε την απόκτηση της γνώσης μέσω του πειράματος και στηρίζεται σε επιπόλαιες συζητήσεις μεταξύ χομπιστών και δεν σέβεται την ζωή. Έτσι δεν βγαίνουν νέες ράτσες αλλά ας μου επιτραπεί η έκφραση, ζωάκια φρικιά. Ο καθένας πρέπει να έχει το γνώθι σαυτόν και όχι να νομίζει ότι είναι ερευνητής επιστήμονας με πέντε κλουβιά και χωρίς ειδική μόρφωση επί των θεμάτων αυτών.
Εννοείται δεν αναφέρομαι σ' εσένα προσωπικά Βασίλη, που δεν γνωρίζω το επίπεδό σου και τις γνώσεις σου αλλά κάνω την διευκρίνηση για να μην δημιουργείται λάθος ενθουσιασμός σε νέους στην ασχολία μας.
 
Εννοώ διαφορετικές ράτσες καναρινιών Μαρία... Ε δεν νομίζω να βγουν φρικιά... Καναρίνια θα βγουν. 🙂 Άλλωστε το φρικιά είναι σχετικό... Προσωπικά τα σγουρά δεν μου αρέσουν καθόλου...άλλοι ξετρελλένονται. Γούστα είναι αυτά...
 
Λοιπόν ας αναφερθώ αρχικά στα σκυλιά έψαχνα μια μικρόσωμη φύλη να τρώει μικρή ποσότητα, να μην έχει τεράστιες ανάγκες άθλησης, ήθελα να μην μαδάει, να μπορώ να το έχω μαζί μου χωρίς προβλήματα, να είναι λευκο και φιλικό διαλεξα μαλτεζ μετά από πολύ σκέψη. Τώρα δεν θα με χάλαγε η συντροφιά ενός αδέσποτου αν είχα χώρο χρόνο και χρήμα να το συντηρώ.
Τώρα για τα πουλάκια ήθελα να είναι ωδικά ανεξάρτητα, καναρίνια λοιπόν.
Από τα καναρίνια ήθελα να έχουν δυνατή φωνή, φυσικά μετά από ψάξιμο διάλεξα τιμπραντο αυτό ήταν δεδομένο απλά ήθελα να ξεκαθάριζα γραμμή, συνεχόμενη ή ημισυνεχόμενη.Κατέληξα στα πρώτα χωρίς να έχω κλείσει οριστικά.
Είμαι κατά σε οποιοδήποτε μίξη ράτσας είτε είναι σκύλου είτε καναρινιού. Χάνονται χαρακτηριστικά. Ημίαιμα με ημίαιμα, κοινά με κοινά και ράτσας με ίδιας όχι διαφορετικής ράτσας. Κάνοντας κάτι τέτοιο καταστρέφουμε την ράτσα αφού καταστρέφουμε και το γενεαλογικό δέντρο του πουλιού ή σκύλου.
 
προσωπικα τα κριτηρια μου ειναι καθαρα εξωτερικου παραγοντα. Οταν ξεκινησα οτι μου αρεσε το επαιρνα.στη συνεχεια οταν ανακαλυψα τα καναρινια χρωματος, παλι οτι μου αρεσε το επαιρνα!
απο εκει και περα στην αναπαραγωγη, δε εχω πειραματιστει ακομα, παντα ταιριαζα τα χρωματα
 
Να δεις που στο τέλος θα καταλήξουμε φόρουμ φιλοσοφίας! 🙂
Μ' αρέσει! Υπάρχει στο ελληνικό αίμα. Απάντηση σε λίγο...
 
Εγώ επιλέγω ζώα με βάση το αν μπορούν να αναπαραχθούν στην αιχμαλωσία ή όχι. Πάντα μου άρεσαν τα νεαρά ζώα (ίσως λάθος λόγος για να έχεις ζώα). Κατά καιρούς έχω αναπαράγει και αρκετά ψάρια. Το πρόβλημα πιστεύω είναι βαθειά ηθικό και, (προσωπική γνώμη) αρκετά θεολογικό. Ο άνθρωπος, νομίζω, έχει εξουσία - ευθήνη απέναντι σε όλη το ζωικό βασίλειο. Πόσο μάλλον στα ζώα που επιλέγει ως κατικοίδια. Όταν επιλέγεις να έχεις κάποια ζώα πρέπει να φροντίζεις να καλύπτεις τις βασικές τους ανάγκες. Αυτές είναι λίγο πολύ γνωστές. Μια από αυτές είναι και η αναπαραγωγή! Τα ζώα έχουν έντονη την τάση για αναπαραγωγή του είδους τους. Δεν υπάρχει μοναχισμός / ασκητισμός στα ζώα (αν και πολλά κατοικίδια καταλήγουν εκεί). Τώρα πολύ εύλογα θα ρωτήσει κάποιος "Και οι απόγονοι; Τι φταίνε;" Μα αν φροντίζεις ζώα για αναπαραγωγή, ωφείλεις να φροντίσεις και για τους απογόνους τους. Και φυσικά όχι εις βάρος του τοπικού οικοσυστήματος (απελευθερώνοντας ζώα σε πλατείες, δάση, κλπ.). Η εξουσία - ευθήνη ανήκει στον άνθρωπο, οι επιλογές του όμως επειρεάζουν τα ζώα.
Πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζει και ένα πείραμα που ξεκίνησε τη δεκαετία του 50 για την δημιουργία οικόσιτων αλεπούδων (ώστε να δουν πως από τον λύκο προήλθαν τα σκυλιά). Να μη κουράσω, δείτε το εδώ: Domesticated silver fox - Wikipedia, the free encyclopedia

Ίσως αξίζει ολόκληρο θέμα για αυτό.

Και επειδή είπα πολλά αλλά δεν απάντησα: Ναι στην υιοθέτηση ημίαιμων, ναι στην διατήρηση καθαρών ποικιλιών, ναι στην υπεύθηνη αναπαραγωγή καθαρών και ημίαιμων. (Όταν λέω ημίαιμα δεν εννοώ διασταυρώσεις μεταξύ διαφορετικών ειδών. Εκεί δεν έχω κατασταλαγμένη άποψη ακόμα. Άλλο μείζων θέμα.)
 
θα το διαβάσω κάποια στιγμή, αλλά οι αλεπούδες πάνε γυρεύοντας να γίνουν κατοικίδια :)
εδώ στην Πεντέλη έρχονται να τις ταίσεις με το ζόρι
 
Εγώ προσωπικά όταν βλέπω ένα ζωάκι δεν το διακρίνω σε ράτσα ή σε ημίαιμο.. Είτε αυτό είναι σκυλάκι είτε καναρίνι.. Σ αυτό το κομμάτι είμαι πολύ "ρομαντική" 😛 Τα περισσότερα ζώα με το που τα δω τα έχω ήδη αγαπήσει! Τώρα όσον αφορά την επιλογή δεν κοιτάω ράτσα... Θέλω το ζωάκι να μου μιλήσει στην καρδιά... Είναι ένα είδους έρωτα κεραυνοβόλου με πολύ χαμηλά standars για μένα.. 😛 Οπότε η επιλογή μου είναι εντελώς άσχετη με ράτσες και χαρακτηριστικά. Θεωρώ ότι το κάθε ζωάκι είναι διαφορετικό και έχει διαφορετικό χαρακτήρα και αντιδράσεις και για μένα οι ράτσες υπακούν μόνο στα μορφολογικά χαρακτηριστικά που δεν με ενδιαφέρουν τόσο πολύ...

Τώρα όσον αφορά την αναπαραγωγή εμένα προσωπικά το μόνο που με ενδιαφέρει είναι η υγεία των ζώων που έχω και των απογόνων τους... Δηλαδή δε θα ζευγάρωνα ποτέ σκουφάτο με σκουφάτο με τόσο μεγάλο ποσοστό θνησιμότητας των εμβρύων... Ούτε δύο μαλακόφτερα που ένα τέτοιο ζευγάρωμα μπορεί να έχει συνέπειες στην υγεία των νεοσσών που θα γεννηθούν.. Αλλά ένα άσπρο καναρίνι θα το ζευγάρωνα με ένα πράσινο για να δω τι χρώμα θα βγουν οι νεοσσοί.. :)

Αυτά από μένα!
 
Θα ζευγαρώνατε ποτέ ένα αρσενικό καναρίνι Waterslager με ένα πολύχρωμο θηλυκό πολύ χαριτωμένο καναρινάκι επειδή όλα τα πλάσματα του θεού έχουν το δικαίωμα να ζευγαρώνουν και επειδή στην τελική αυτά τα δύο πουλιά έχετε και θέλετε και εσείς σαν άνθρωποι να χαρείτε αυτήν την εμπειρία;

Αυτή είναι η ουσία του θέματος.
 
Δεν θα ειμουν θετικος σε αυτο το ζευγαρωμα θα προτιμουσα να εβρισκα ενα ηδη μαλινουα να ζευγαρωνα τον αρσενικο και να επεστρεφα την θηλυκια πισως αργοτερα, το ιδιο και για το κοινο καναρινακι, τωρα ο καθενας πραττει οπως νομιζει σωστο. Περι ορέξεως...
 
τωρα ο καθενας πραττει οπως νομιζει σωστο. Περι ορέξεως...
Αυτό είναι σίγουρο Γιάννη. Τουλάχιστον εγώ δεν έχω καμία διάθεση κριτικής μέσα από τη συζήτηση.
 
Εσενα Σταυρο ποια η αποψη σου στο ερωτημα περι του μαλινουα που εθεσες τι θα εκανες;
 
Μόνο Malinois με Malinois και μάλιστα μόνο άτομα που διατηρούν όσο το δυνατόν ακέραια τα χαρακτηριστικά της φυλής. Ποτέ μα ποτέ αναπαραγωγές στην τύχη.

Επίσης, θεωρώ ότι οι ιδιοκτήτες κατοικίδιων θα έπρεπε να επιλέγουν τα πουλιά ή τα ζώα τους με βάση τις ανάγκες, τις απαιτήσεις, το γούστο και τις δυνατότητες που έχουν να αντεπεξέλθουν στη φροντίδα μιας συγκεκριμένης ράτσας και να επιλέγουν αυστηρά αυτήν.

Όσον αφορά την αναπαραγωγή των κατοικίδιων, να μην προβαίνουν σε αυτήν εάν δεν μπορούν για οποιοδήποτε λόγο να διατηρήσουν τα χαρακτηριστικά της φυλής και να μη χρησιμοποιούν φιλοζωικά άλλοθι για να δημιουργούν καινούργια αδέσποτα.

Μέσα στα πλαίσια της ευθύνης των ιδιοκτητών, συμπεριλαμβάνεται και η ευθύνη - δέσμευση να φροντίζουν τα κατοικίδια τους για όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Αν δεν είναι σίγουροι για την απόφασή τους να υιοθετήσουν ένα ζώο ή πουλί, να αγοράσουν ένα πιο καινούργιο κίνητο για να ασχολούνται μαζί του για κανα μήνα.

Τέλος, βρίσκω μερικές φορές αστείες κάποιες φιλοζωικές υστερίες που βασίζονται στη θεωρία ότι τα αδέσποτα μπορούν να σταματήσουν να υπάρχουν μόνο εάν συνεχίσουμε να παράγουμε καινούργια αδέσποτα.

Αυτή είναι η άποψή μου.
 
Μόνο Malinois με Malinois και μάλιστα μόνο άτομα που διατηρούν όσο το δυνατόν ακέραια τα χαρακτηριστικά της φυλής. Ποτέ μα ποτέ αναπαραγωγές στην τύχη.

Επίσης, θεωρώ ότι οι ιδιοκτήτες κατοικίδιων θα έπρεπε να επιλέγουν τα πουλιά ή τα ζώα τους με βάση τις ανάγκες, τις απαιτήσεις, το γούστο και τις δυνατότητες που έχουν να αντεπεξέλθουν στη φροντίδα μιας συγκεκριμένης ράτσας και να επιλέγουν αυστηρά αυτήν.

Όσον αφορά την αναπαραγωγή των κατοικίδιων, να μην προβαίνουν σε αυτήν εάν δεν μπορούν για οποιοδήποτε λόγο να διατηρήσουν τα χαρακτηριστικά της φυλής και να μη χρησιμοποιούν φιλοζωικά άλλοθι για να δημιουργούν καινούργια αδέσποτα.

Μέσα στα πλαίσια της ευθύνης των ιδιοκτητών, συμπεριλαμβάνεται και η ευθύνη - δέσμευση να φροντίζουν τα κατοικίδια τους για όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Αν δεν είναι σίγουροι για την απόφασή τους να υιοθετήσουν ένα ζώο ή πουλί, να αγοράσουν ένα πιο καινούργιο κίνητο για να ασχολούνται μαζί του για κανα μήνα.

Τέλος, βρίσκω μερικές φορές αστείες κάποιες φιλοζωικές υστερίες που βασίζονται στη θεωρία ότι τα αδέσποτα μπορούν να σταματήσουν να υπάρχουν μόνο εάν συνεχίσουμε να παράγουμε καινούργια αδέσποτα.

Αυτή είναι η άποψή μου.
Σωστά όλα αυτά Σταύρο αλλά αν δεν δοκίμαζε κανείς σήμερα θα είχαμε μόνο το αρχέγονα καναρίνι.
 
Σωστά όλα αυτά Σταύρο αλλά αν δεν δοκίμαζε κανείς σήμερα θα είχαμε μόνο το αρχέγονα καναρίνι.
Βασίλη, κανείς δεν δημιούργησε καινούργια ράσα αρπάζοντας από δεξιά και αριστερά όποιο ζωντανό έβρισκε βάζοντας το να ζευγαρώσει με ό,τι του ξέμεινε. Όλες οι φυλές κατοικίδιων προέκυψαν αφού είχε προηγηθεί η ανάγκη δημιουργίας τους.

Μόνο άσχετοι δεν ήταν όσοι ασχολήθηκαν σοβαρά με τη δημιουργία κάποιας ράτσας. Είχαν συγκεκριμένους στόχους και προσδοκούσαν σε πολύ συγκεκριμένα αποτελέσματα. Αφού μετά από πολλή προσπάθεια κατάφεραν να βάλουν τις βάσεις, το αποτέλεσμα της προσπάθειας τους βρήκε αποδοχή από τον κόσμο που στη συνέχεια μέσα από στο χρόνο προσπάθησε να βελτιώσει, να εξελίξει τα αποτελέσματα της αρχικής προσπάθειας χωρίς να τα αλλοιώσει.

Αυτή την προσπάθεια νομίζω ότι είμαστε υποχρεωμένοι να διατηρούμε και να συνεχίζουμε.
 
Δεν ξέρω αν έγινε ακριβώς έτσι. Λογικά κάποια χαρακτηριστικά προέκυψαν τυχαία και μετά οι άνθρωποι μέσω επιλεκτικής αναπαραγωγής τα απομόνωσαν και τα εξέλιξαν (αν υπάρχει αυτή η λέξη 🙂 ).
Από την άλλη γιατί να είναι πιο ηθικό να αναπαράγεις καναρίνια με σισκιν για να έχεις κόκκινα καναρίνια ( με όλα τα σκαρτα, τα άγονα και τα υπογόνιμα άτομα που προήλθαν στην αρχή) και να μην είναι ηθικό να αναπαράγεις δύο τυχαία άτομα του ιδιου είδους για να έχεις 5 καναρίνια αντί για 2; :-/
 
Back
Top