O ξαφνικός θάνατος πάντα συγκλονίζει είτε πρόκειται για άνθρωπο είτε ζώο. Στην αρχή δεν θέλεις να το πιστέψεις, παρόλο που έρχεσαι αντιμέτωπος με το τραγικό αυτό γεγονός. 21:00 περίπου, 16/3/17 μια λευκή σκιά στον πάτο του κλουβιού παραπέμπει σε πεταμένο σουπιοκόκκαλο που για κακή μου τύχη δεν είναι... Είναι ο εφιάλτης κάθε εκτροφέα κατά την περίοδο της αναπαραγωγής. Μια μητέρα νεκρή και τα μωρά της λίγες μέρες πριν κλαρώσουν, στο έλεος του Θεού. Πανικός, ανείπωτος πόνος, στενοχώρια, θλίψη και θυμός. Ακόμη δεν το έχω συνειδητοποιήσει πως η αγαπημένη μου κανάρα έφυγε τόσο πρόωρα από τη ζωή και μάλιστα στην πιο ωραία περίοδο του έτους όπως η αναπαραγωγική. Το ίδιο απόγευμα φρόντιζε με τόσο ζήλο τα μικρά της χωρίς κανένα σημάδι αρρώστιας ή οποιουδήποτε άλλου προβλήματος. Ήταν μια κανάρα που κάθε εκτροφέας θα ήθελε να έχει. Πρότυπο μητέρας. Δεν φαντάζεστε πόσο πολύ μου λείπει...☹.