Μια που συζητάμε για ταιριάσματα, θα ήθελα να ρωτήσω τη γνώμη σας:
Ο καναρίνος μου διασώθηκε από "χομπίστα" (σε πολλά εισαγωγικά ο όρος) κι έχει αναπηρία που καθιστά αδύνατο το πέταγμα. Είναι πολύ κοινωνικός (ακόμα και με τους ανθρώπους) και, παρά τις δυσκολίες της κατάστασής του, τραγουδάει κι εν γένει προσφέρει αγάπη πολλαπλάσια του μεγέθους του.
Λόγω της αναπηρίας του δε θα επιτρέψω την αναπαραγωγή του, αλλά επειδή βλέπω ότι φέρεται με μεγάλη τρυφερότητα σε ένα καθρεφτάκι στο κλουβί του (του πηγαίνει φτερά και νήμα που τυχόν βρίσκει, κοιμάται δίπλα του το βράδυ, ασχολείται μαζί του τη μέρα), μετά από πολύ παρατήρηση και σκέψη πιστεύω ότι θα ήθελε παρέα, μια υγιή καναρίνα με καλό χαρακτήρα.
Σε άλλη συζήτηση εξέφρασα την απορία μου για το αν αυτό είναι θεμιτό και μέλος του forum του οποίου τη γνώμη εκτιμώ, παρατήρησε ότι η παρουσία της καναρίνας σε συνδυασμό με την αδυναμία του να ζευγαρώσει μαζί της, ίσως τελικά εντείνει τη σεξουαλική του δυσφορία, επιτυγχάνοντας δηλαδή το αντίθετο αποτέλεσμα από το επιθυμητό.
Είχα την ελπίδα ότι η συμπεριφορά του αυτή θα ήταν εποχιακή και θα έφτανε η εποχή όπου θα ηρεμούσε, αλλά διαψεύστηκα. Έτσι οι ενοχές (για το ότι του επιβάλλω μια μοναχική ζωή ενώ ο καημένος είναι εμφανώς αγαπησιάρης) συνεχίζουν να με βασανίζουν.
Οι σκέψεις σας;
Ο καναρίνος μου διασώθηκε από "χομπίστα" (σε πολλά εισαγωγικά ο όρος) κι έχει αναπηρία που καθιστά αδύνατο το πέταγμα. Είναι πολύ κοινωνικός (ακόμα και με τους ανθρώπους) και, παρά τις δυσκολίες της κατάστασής του, τραγουδάει κι εν γένει προσφέρει αγάπη πολλαπλάσια του μεγέθους του.
Λόγω της αναπηρίας του δε θα επιτρέψω την αναπαραγωγή του, αλλά επειδή βλέπω ότι φέρεται με μεγάλη τρυφερότητα σε ένα καθρεφτάκι στο κλουβί του (του πηγαίνει φτερά και νήμα που τυχόν βρίσκει, κοιμάται δίπλα του το βράδυ, ασχολείται μαζί του τη μέρα), μετά από πολύ παρατήρηση και σκέψη πιστεύω ότι θα ήθελε παρέα, μια υγιή καναρίνα με καλό χαρακτήρα.
Σε άλλη συζήτηση εξέφρασα την απορία μου για το αν αυτό είναι θεμιτό και μέλος του forum του οποίου τη γνώμη εκτιμώ, παρατήρησε ότι η παρουσία της καναρίνας σε συνδυασμό με την αδυναμία του να ζευγαρώσει μαζί της, ίσως τελικά εντείνει τη σεξουαλική του δυσφορία, επιτυγχάνοντας δηλαδή το αντίθετο αποτέλεσμα από το επιθυμητό.
Είχα την ελπίδα ότι η συμπεριφορά του αυτή θα ήταν εποχιακή και θα έφτανε η εποχή όπου θα ηρεμούσε, αλλά διαψεύστηκα. Έτσι οι ενοχές (για το ότι του επιβάλλω μια μοναχική ζωή ενώ ο καημένος είναι εμφανώς αγαπησιάρης) συνεχίζουν να με βασανίζουν.
Οι σκέψεις σας;