Bob+Fatme
PB New Member
- Εγγραφή
- 25 Ιαν 2018
- Μηνύματα
- 78
Καλησπέρα σας.
Πρόσφατα είχα ένα συμβάν με τα καναρίνια μου. Τα είχα έξω στο μπαλκόνι με το κλουβί τους να είναι ενωμένο με την κλούβα. Η Φατμέ λοιπόν σε κάποια φάση, το έσκασε από την κλούβα. Κατά λάθος της συνέβη και ήταν και αμέλεια δική μου, μια και είχε χαλαρώσει το δύχτι σε κάποια σημεία και δεν το είδα.
Η Φατμέ, από τη στιγμή που βγήκε από την κλούβα, προσπαθούσε να ξαναμπεί πάλι μέσα για αρκετή ώρα, αλλά δεν τα κατάφερνε και κάποτε άνοιξε τα φτεράκια της και εξαφανήστηκε στο απέραντο γαλάζιο του ουρανού.
Δεν ήμουν στο σπίτι εκείνη τη στιγμή, αλλά έτυχε να τεσκάρω μία κάμερα που είχα στραμμέμη επάνω τους και το αντιλήφθηκα. Έσπευσα λοιπόν στο σπίτι και τοποθέτησα ένα δεύτερο ανοιχτό κλουβί με νερό και φαγητό και ήλπιζα να γυρίσει πίσω. Αν και το θεωρούσα πολύ απίθανο.
Και όμως, μετά από 5 ολόκληρες ώρες γύρισε. Αφού παιδευόταν για κάνα τέταρτο πάλι να μπει μέσα στην κλούβα, τελικά το παράτησε και μπήκε μέσα στο ανοιχτό κλουβί για να φάει (ασταμάτητα για καμία ώρα). Πλησιάζοντας το σούροπο και μια και δεν ήταν κανείς στο σπίτι να την βάλει πάλι μέσα με τον Μπομπ, έκανε μία τελευταία προσπάθεια να ξαναμπεί. Αφού και πάλι δεν τα κατάφερε, βρήκε το ομολογουμένως ασφαλέστερο μέρος στο μπαλκόνι για να διανυκτερεύσει. Εκτός του ανοιχτού κλουβιού, σε ένα στενό μέρος μεταξύ της κλούβας και του παραθύρου, επάνω σε μία ράβδο που προεξείχε.
Όταν γύρισα σπίτι αποφάσησα να μην την ενοχλείσω και την άφησα όμορφα και ήσυχα να κοιμηθεί. Το πρωί σηκώθηκε η κυρία, πήγε στο ανοιχτό κλουβί να πάρει το πρωινό της, ξυπνάω εγώ μετά από ένα τέταρτο, πάω της κλείνω την πόρτα και όλα καλά. Δεν ενοχλήθηκε καθόλου που κάποιος τόλμησε και της έκλησε την πόρτα.
Μελέτησα της λήψεις της κάμερας εκ των υστέρων και υποθέτω ότι μπόρεσε να γυρίσει επειδή άκουσε τον Μπόμπ, ο οπόιος δεν είχε σταματήσει να κελαηδά όσο έλειπε η Φατμέ. Επίσης την παρακολουθούσε με μεγάλη αφοσίωση και σασπένς στις προσπάθειές της να ξαναμπέι μέσα.
Όπως και νά χει, παρακουλουθώντας τα βίντεο διαπίστωσα ότι η Φατμέ πρέπει να τη χάρηκε πολύ την εμπειρία αυτή. Υπήρχαν διάφορες στίγμες που πηδάει από γωνία σε γωνία στο μπαλκόνι και αγναντεύει αριστερά - δεξιά. Σε κάποιες στιγμές βέβαια υπέφερε επειδή ήθελε να μπει και δεν μπορούσε, αλλά ήταν επίσης πολλές οι στιγμές που έκοβε τις βόλτες της. Και μάλλιστα όχι πανικοβλημένα αλλά ήρεμα-ήρεμα. Σε κάποια φάση που πλησίασαν δύο περιστέρια και λογικά θα ένιωσε απροστάτευτη, ακινητοποιήθηκε και τα παρακολουθούσε με προσοχή. Γενικά φαινόταν να τη χειρίζεται καλά την κατάσταση.
Περιττό να σας πώ ότι η Φατμέ μετά από αυτό το συμβάν με έχει κερδίσει για τα καλά. Ενώ μέχρι τότε η αποκλειστηκή αδυναμία μου ήταν ο Μπομπ.
Εν πάση περιπτώση, δεν μου βγαίνει τώρα από το μυαλό να κάνω μία κατασκευή έτσι ώστε να μπορούν να βγαίνουν όποτε θέλουν όχι μόνο στην κλούβα αλλά και σε ολόκληρο το μπαλκόνι. Η κατασκευή θα είναι τέτοια ώστε ίσα να μπορούν αυτά να μπαινοβγαίνουνε, αλλά όχι κάποιο μεγαλύτερο πουλί. Και φυσικά η δυνατότητα θα παρέχεται μόνο με ανθρώπινη επίβλεψη (μέσα από το παράθυρο για να μην τρομάζουν κιόλας). Το μπαλκόνι είναι στον τέταρτο και γύρω γύρω έχει μόνο χαμηλότερες οικοδομές, οπότε δε θα υπάρχει άλλος κίνδυνος εκτός των άλλων πουλιών.
Αν και έχω τους ενδιασμούς μου, έντονα, πιστεύω ότι μπορεί να είναι και μία πολλή καλή ιδέα ίσως. Έχετε κάποια συμβουλή; Βέβαια κανείς δε θα μου πει, ναι βέβαια άστα ελεύθερα, αλλά οι σκέψεις σας θα με βοηθήσουν, μια και οι περισσότεροι έχετε μεγαλύτερη εμπειρία στην ψυχολογία και συμπεριφορά των καναρινιών.
Πρόσφατα είχα ένα συμβάν με τα καναρίνια μου. Τα είχα έξω στο μπαλκόνι με το κλουβί τους να είναι ενωμένο με την κλούβα. Η Φατμέ λοιπόν σε κάποια φάση, το έσκασε από την κλούβα. Κατά λάθος της συνέβη και ήταν και αμέλεια δική μου, μια και είχε χαλαρώσει το δύχτι σε κάποια σημεία και δεν το είδα.
Η Φατμέ, από τη στιγμή που βγήκε από την κλούβα, προσπαθούσε να ξαναμπεί πάλι μέσα για αρκετή ώρα, αλλά δεν τα κατάφερνε και κάποτε άνοιξε τα φτεράκια της και εξαφανήστηκε στο απέραντο γαλάζιο του ουρανού.
Δεν ήμουν στο σπίτι εκείνη τη στιγμή, αλλά έτυχε να τεσκάρω μία κάμερα που είχα στραμμέμη επάνω τους και το αντιλήφθηκα. Έσπευσα λοιπόν στο σπίτι και τοποθέτησα ένα δεύτερο ανοιχτό κλουβί με νερό και φαγητό και ήλπιζα να γυρίσει πίσω. Αν και το θεωρούσα πολύ απίθανο.
Και όμως, μετά από 5 ολόκληρες ώρες γύρισε. Αφού παιδευόταν για κάνα τέταρτο πάλι να μπει μέσα στην κλούβα, τελικά το παράτησε και μπήκε μέσα στο ανοιχτό κλουβί για να φάει (ασταμάτητα για καμία ώρα). Πλησιάζοντας το σούροπο και μια και δεν ήταν κανείς στο σπίτι να την βάλει πάλι μέσα με τον Μπομπ, έκανε μία τελευταία προσπάθεια να ξαναμπεί. Αφού και πάλι δεν τα κατάφερε, βρήκε το ομολογουμένως ασφαλέστερο μέρος στο μπαλκόνι για να διανυκτερεύσει. Εκτός του ανοιχτού κλουβιού, σε ένα στενό μέρος μεταξύ της κλούβας και του παραθύρου, επάνω σε μία ράβδο που προεξείχε.
Όταν γύρισα σπίτι αποφάσησα να μην την ενοχλείσω και την άφησα όμορφα και ήσυχα να κοιμηθεί. Το πρωί σηκώθηκε η κυρία, πήγε στο ανοιχτό κλουβί να πάρει το πρωινό της, ξυπνάω εγώ μετά από ένα τέταρτο, πάω της κλείνω την πόρτα και όλα καλά. Δεν ενοχλήθηκε καθόλου που κάποιος τόλμησε και της έκλησε την πόρτα.
Μελέτησα της λήψεις της κάμερας εκ των υστέρων και υποθέτω ότι μπόρεσε να γυρίσει επειδή άκουσε τον Μπόμπ, ο οπόιος δεν είχε σταματήσει να κελαηδά όσο έλειπε η Φατμέ. Επίσης την παρακολουθούσε με μεγάλη αφοσίωση και σασπένς στις προσπάθειές της να ξαναμπέι μέσα.
Όπως και νά χει, παρακουλουθώντας τα βίντεο διαπίστωσα ότι η Φατμέ πρέπει να τη χάρηκε πολύ την εμπειρία αυτή. Υπήρχαν διάφορες στίγμες που πηδάει από γωνία σε γωνία στο μπαλκόνι και αγναντεύει αριστερά - δεξιά. Σε κάποιες στιγμές βέβαια υπέφερε επειδή ήθελε να μπει και δεν μπορούσε, αλλά ήταν επίσης πολλές οι στιγμές που έκοβε τις βόλτες της. Και μάλλιστα όχι πανικοβλημένα αλλά ήρεμα-ήρεμα. Σε κάποια φάση που πλησίασαν δύο περιστέρια και λογικά θα ένιωσε απροστάτευτη, ακινητοποιήθηκε και τα παρακολουθούσε με προσοχή. Γενικά φαινόταν να τη χειρίζεται καλά την κατάσταση.
Περιττό να σας πώ ότι η Φατμέ μετά από αυτό το συμβάν με έχει κερδίσει για τα καλά. Ενώ μέχρι τότε η αποκλειστηκή αδυναμία μου ήταν ο Μπομπ.
Εν πάση περιπτώση, δεν μου βγαίνει τώρα από το μυαλό να κάνω μία κατασκευή έτσι ώστε να μπορούν να βγαίνουν όποτε θέλουν όχι μόνο στην κλούβα αλλά και σε ολόκληρο το μπαλκόνι. Η κατασκευή θα είναι τέτοια ώστε ίσα να μπορούν αυτά να μπαινοβγαίνουνε, αλλά όχι κάποιο μεγαλύτερο πουλί. Και φυσικά η δυνατότητα θα παρέχεται μόνο με ανθρώπινη επίβλεψη (μέσα από το παράθυρο για να μην τρομάζουν κιόλας). Το μπαλκόνι είναι στον τέταρτο και γύρω γύρω έχει μόνο χαμηλότερες οικοδομές, οπότε δε θα υπάρχει άλλος κίνδυνος εκτός των άλλων πουλιών.
Αν και έχω τους ενδιασμούς μου, έντονα, πιστεύω ότι μπορεί να είναι και μία πολλή καλή ιδέα ίσως. Έχετε κάποια συμβουλή; Βέβαια κανείς δε θα μου πει, ναι βέβαια άστα ελεύθερα, αλλά οι σκέψεις σας θα με βοηθήσουν, μια και οι περισσότεροι έχετε μεγαλύτερη εμπειρία στην ψυχολογία και συμπεριφορά των καναρινιών.