Δεν ξέρω, αν μπορείς να το αποχωριστεις και θελεις να το κανείς αυτο, τότε θα βρεις κάπου να το χαρίσεις, κάπου που θα το φροντίζουν όπως ακριβώς χρειάζεται. Αν οχι, θα το κρατήσεις.
Προσωπικά έχω καναρινακια Τιμπραντο, διότι μου αρέσει το κελαϊδισμά τους. Όταν μου τα χάρισαν, είχα ένα αρσενικο καναρινακι κουκλάκι πορτοκαλί,τον οποίο εφόσον τον είχα και τον αγαπούσα, και είχα αναλάβει και την ευθύνη του, τον κράτησα.
Η ιστορία με τις ράτσες μου είναι πλήρως κατανοητή: προκειται για την επιθυμία του να διατηρεί κανείς πληθυσμό που να φέρει κάποια παρόμοια χαρακτηριστικά, τα οποία συνάμα είναι και επιθυμητά. Αλλά και είναι και μια ιδέα του μυαλού κατα τη γνώμη μου. Είναι δλδ και τι θεωρείς οτι αξίζει η οχι. Τα κοινά καναρινακια πιστεύω αξίζουν το ιδιο. Γιατι αν μιλάμε για κάτι άγνωστο, πράγματι θα εντοπίσουμε στο χρωμα, στη χροιά της φωνής κλπ, αλλά όταν έχεις ένα πουλάκι, ε, τότε έχεις έναν συγκεκριμένο σύντροφο, και το βλέπεις σαν πρόσωπο και σαν σύνολοκαι οχι, σαν εκπρόσωπο του υπό είδους του.
