Γενικά Μπορει να ταιζει το Ringneck αλλο ατομο χωρις να δεθει μαζι του;

[GreenRed]

Δεν είναι η πρώτη φορά, που αντιλαμβάνομαι την απόκτηση και συμβίωση ενός ζώου από κάποιον ως κτητική πράξη και ιδιοποίηση. Αν στο σπίτι υπάρχει κάποιος που στρυφογυρίζει αδιάκοπα για δουλειές, είναι ηλιου φαεινότερο ότι θα περάσει περισσότερες ώρες με το ζώο. Και που το κακό -για το ζώο πάντα- να αφεθεί ελεύθερο στην πραγματικότητα; Και επίσης, στα 30 σου, με τόσα ρεπό, τι θα κάνεις; Θα επενδύσεις ολο σου τον ελεέυθερο χρόνο σε ένα ζώο για να εξασφαλίσεις το μεγαλύτερο δέσιμο του μαζί σου;
Η θετική μου απάντηση είναι απλά να αφεθείς σε μια νορμάλ κατάσταση και να απολαμβάνεις το Ριγκνεκ σου φροντίζοντας το εσύ και μεταδίδοντας τις εμπειρίες, που καθημερινά αποκτάς και στη μητέρα σου. Ε, αν αγαπήσει και λίγο περισσότερο τη μητέρα σου, η αγάπη δεν επιβάλλεται, δεν μετριέται, απλά συμβαινει και εκδηλώνεται.
Σε σχέση με τον αριθμό των ποστ, μου δίνεις μια αφορμή. Ουκ εν τω πολλώ το ευ. Υπάρχουν λαμπροί συνομιλητές εδώ μέσα με πολλά καινοτόμα πράγματα αλλά πολύ λιγότερα πόστ, από άλλους που αναπαράγουν, αναμασούν, συμβουλεύοντας μάλιστα με λάθος τρόπο και που συχνά εμπλέκονται εκτός πεδίου γνώσης ή ενδιαφερόντων. Δεν πάει σε σένα, επαναλαμβάνω, αφορμή μου έδωσες

 

[theo40gr]

με οσους πιο πολλους ενας παπαγαλος εχει συνηθισει να ζει και να αγαπα
τοσο καλιτερα ειναι και για τον παπαγαλο και για το αφεντικο του
μαλλον ολους μας θα πρεπει να μας απασχολει ακριβως το αντιθετο απ αυτο που ρωτας
πως ειναι δυνατον να αγαπα και να συναναστρεφεται ολους στο σπιτι
ενας παπαγαλος

 

[Ladonna]

Θοδωρή, συμφωνώ με αυτό, αλλά δεν είναι πάντοτε στο χέρι μας. Για κάποια είδη είναι αναπόφευκτο το δέσιμο με ένα άτομο μόνο γιατί είναι στη φύση τους, παρόλο που -ακόμη κι αυτά- έχουν κάποια περιθώρια ανάπτυξης κοινωνικότητας. Άλλα είδη που έχουν δυνατότητες να αγαπήσουν πολλά άτομα εξίσου μπορεί να γίνουν κτητικά και να κολήσουν σε κάποιον, γιατί έτσι έμαθαν.

 

[Alexandros]

Συγγνώμη κάτι δεν μου πάει καλά εδώ.

Αν ένα παπαγαλάκι η παπαγάλο "αγαπάει" ένα άνθρωπος, κατά την γνώμη μου ο παπαγάλος/παπαγαλάκι είναι ΛΑΘΟΣ-ΔΙΑΜΟΡΦΩΜΕΝΟ.

Όταν χρησιμοποούμε την λέξη αγάπη μιλάμε μονο για άνθρωπος με άνθρωπος. Άντε με το ζόρι να λέμε ο αρσενικός παπαγάλος αγαπάει την θηλυκή, που δεν πιστεύω υπάρχει αγάπη ανάμεσα τα ζώα, αλλα να λέμε τώρα ένα πουλί αγαπάει έναν άνθρωπος..., τότε το επόμενο είναι να πάμε καλύτερο με του πουλί στο ψυχίατρο για να καταλαβαίνει είναι πουλί και όχι άνθρωπος.

 

[Ladonna]

Αλέξανδρε, ο παπαγάλος που είναι μεγαλωμένος στο χέρι συνήθως θεωρεί τον άνθρωπό του 'σύντροφο' (και πολλές φορές αντιδρά αναλόγως, όταν βρίσκεται στην αναπαραγωγική περίοδο).
Επίσης συχνά θεωρεί "μαμά" αυτόν που τον έχει ταϊσει κρέμα.
Αν δεν σου αρέσει να το ονομάσεις 'αγάπη' αυτό, επειδή για σένα μπορεί να παραπέμπει σε κάτι εντελώς ανθρώπινο, πες το όπως αλλιώς θες.

 

[maria p]

Αλέξανδρε "αλάφρωσες" λίγο την ατμόσφαιρα. Νάσαι καλά. Επειδή πρώτη "μάλωσα" κάπως τον Σωτήρη κι αισθάνομαι ότι του φρενάραμε τον ενθουσιασμό και δεν μ αρέσει αυτό, θεωρώ ως πιθανότερο οτι τον απασχολεί αν μια άλλη εμβόλιμη σχέση θα του δυσκολέψει την εκπαίδευση και όχι το συναισθηματικό σκέλος. Αλλοίμονο η μητέρα του είναι.

 

[Alexandros]

Αλέξανδρε, ο παπαγάλος που είναι μεγαλωμένος στο χέρι συνήθως θεωρεί τον άνθρωπό του 'σύντροφο' (και πολλές φορές αντιδρά αναλόγως, όταν βρίσκεται στην αναπαραγωγική περίοδο). Επίσης συχνά θεωρεί "μαμά" αυτόν που τον έχει ταϊσει κρέμα.

Το ξέρω αυτό.
Διάβασα αρκετές έρευνες για αυτό το θέμα. Για αυτό έλεγα αυτό το παπαγάλο είναι ΛΑΘΟΣ-ΔΙΑΜΟΡΦΩΜΕΝΟ. Με λίγα λόγια ο άνθρωπος να ευχάριστο το ΕΓΩ του η να κάνει αρκετά κέρδη ( οικονομικά)τον έκανε Ψυχολογικό-σακάτης. Και αυτά τα πουλια πολλές φορες δεν μπορούνε να ζευγαρώνουνε πια η να έχουνε κάποιο σχέση με αλλα παπαγαλάκια/παπαγάλος γιατί πιστεύουνε είναι ανθρώπους.

"Κοίτα πως με αγαπάει ο παπαγάλος μου "

 

[Ladonna]

Το που θεωρεί κανείς πως σταματά το φυσιολογικό είναι σχετικό.
Είναι κλισέ το ξέρω, αλλά είναι αλήθεια πως οι παπαγάλοι (και όλα τα πουλιά προφανώς) είναι φτιαγμένοι για να ζουν στη φύση...
Διάβολε! Ούτε εγώ είμαι φτιαγμένη για να ζώ σε ένα τσιμενταρισμένο κουτί των 80 τετραγωνικών!
Γι αυτό θεωρώ ότι είναι κάπως δραματοποιημένο το να θεωρώ έναν παπαγάλο 'συναισθηματικό σακάτη' επειδή αγαπάει έναν άνθρωπο. Για να κάνω κάτι τέτοιο θα πρέπει πρώτα να θεωρήσω τους ανθρώπους στρευλά πλάσματα.

 

[GreenRed]

Κλισέ, Κατερίνα μου, δεν είναι. Προφανώς, υπάρχει όριο στο φυσιολογικό και ακόμη προφανέστερα, εσύ έχεις την επιλογή να επιδιώξεις να βγεις από τα αφύσικα 80 τσιμενταρισμένα τετραγωνικά, ενώ οι οικόσιτοι φίλοι μας εξαρτώνται αποκλειστικά από εμάς. Φυσιολογικό, όπως είπε και ο Αλέξανδρος, δεν είναι να αντιμετωπίζει ένα πουλί ως ταίρι του τον άνθρωπο, αλλά ένα ομοειδές του πλάσμα (δεν ξέρω αν συμβαίνει, κάνω την παραδοχή επειδή το ξαναείδα κάπου στο φόρουμ). Προφανώς, υπάρχουν και στρεβλής κοινωνικοποίησης άνθρωποι και γιαυτό αναπαράγονται και παθολογικά φαινόμενα αφοσίωσης στα ζώα. Αλλοίμονο, αν αφήσουμε τα πάντα στη σχετικότητα. Τότε και οι κτηνοβάτες, αντί για υπόλογοι κακουργήματος θα θεωρηθούν φυσιολογικοί άνθρωποι. Σχετικό κι αυτό. Τι έκαναν; Ε, ένα βηματάκι παραπάνω στον έρωτα τους με το ζώο τους.

 

[melagio80]

Λοιπον...
"Μουρμουρηδες" ( :) )και "τσαντιλες"... Να σας πω και εγω τις δικες μου καθημερινες συνηθειες που ειχα με το Γιουτζακο μου.
Σωτηρη οταν τον πρωτοπηρα ημουν καθε μερα στο σπιτι, μαζι του στο ιδιο δωματιο. Δεν δουλευα μεχρι τελος Ιανουαριου και ετσι ειχα χρονο να ασχοληθω μαζι του, αν και υπηρχαν αρκετες ωρες μεσα στην μερα που τον αφηνα με την μητερα μου γιατι εγω ελειπα.
Οταν πλεον ξεκινησα την δουλεια και ελειπα απο το πρωι μεχρι το απογευμα, παλι εμενε με την μητερα μου η οποια σε καθε περιπτωση τον προσεχε,του μιλουσε κλπ.
Οταν παλι ξεκινησα τα ταξιδια ελειπα σχεδον ολη τη μερα και οταν γυριζα σπιτι το βραδυ τον ξυπνουσα να με δει, τον εβγαζα λιγο εξω και μετα παλι νανι.
Παρολ'αυτα, εκεινος μονο σε εμενα ερχοταν και καθοταν στο χερι μου, εμενα εμπιστευοταν και αν ακομα κ η μητερα μου πηγαινε πολυ κοντα του ερχοταν κατευθειαν πανω μου.

 

[Ladonna]

Συμφωνώ απολύτως με το ότι πιθανώς να υπάρχει αντίστοιχη παθογένεια από ανθρώπινης πλευράς. Το θέμα όμως είναι πως τουλάχιστο οι άνθρωποι γνωρίζουν διαφορετικές αποχρώσεις αγάπης ( "αγαπάω" δε σημαίνει για μας σώνει και ντε ότι αναφέρομαι είτε στη μάνα μου είτε στο σύντροφο), τα πουλιά όμως μάλλον όχι, συνεπώς αυτό που αισθάνονται εκφράζεται μέσα στα πλαίσια που γνωρίζουν.

Και το πόσο σχετικό μπορεί να είναι το 'σχετικό'... Πολύ, κατ'εμέ... Το αποδεικνύει η ιστορία. Απλά δεχόμαστε τελοσπάντων τα γενικότερα πλαίσια της εποχής και της κοινωνίας μας.

Αλλά ρε Πολύβιε... όλο στη φιλοσοφία με κάνεις και το ρίχνω... Τσκ τσκ τσκ...

 

[GreenRed]

Ας φιλοσοφούμε -έστω και διαφωνώντας- γιατί έτσι όπως πάμε σε λίγο άνθρωποι και ζώα θα παραληρούμε. Υπάρχουν όντως σχετικά πράγματα, αλλά δεν μπορεί να είναι όλα σχετικά. Προσωπικά, ξεκινάω τη σχέση μου με αυτά, με βασική -μη σχετική - παραδοχή, ότι τα ζώα δεν είναι άνθρωποι, κατά συνέπεια δεν είναι φυσιολογικό να παίρνουν θέση ανθρώπου και όποτε συμβαίνει κάτι τέτοιο, κοιτάω σε μένα να δω τι πάει στραβά. Και επειδή ζορίζομαι πάρα πολύ οικονομικά, αν φτάσω στα έσχατα θα εγκαταλείψω το χόμπι μου χαρίζοντας κάποια από τα πουλιά ή και όλα (μην πλακωθούν μερικοί στα pm, πλάκα κάνω), δεν σκοπεύω να κάνω το ίδιο με τα παιδιά μου, για τα οποία παρεμπιπτόντως δεν έχω βρει κάποιο περιλαίμιο με λουρί να τους ταιριάζει

 

[Ladonna]

ok... Δεν εντοπίζω κάτι παράλογο στη συγκεκριμένη συλλογιστική...

 

[Alexandros]

Μην πιστεύετα εγώ είμαι κόντρα τον πουλιών στο σπίτι. Εγώ εκτρέφω τώρα περίπου 35-38 χρονια πουλια. Και πάντα άρεσα να βλέπω τα πουλια μου και να έχω μια επαφή με αυτά.

ΟΜΩΣ εγώ πιστεύω πρέπει να σέβομαι τα πουλια, να σέβομαι το χαρακτήρα τους. Και κάπου κάπου πρέπει να έχουνε το δικαίωμα να παίρνουνε κάποιες αποφάσεις.

Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό που περιγραφει η Ιωάννα. Και έχω πολλές φίλους και γνωστούς που απασχολούν όλη μέρα με τα πουλια, έγραψα παλιότερα για την Αν Castro που απασχολείται πολύ με το Clicker. Αλλα όλη αυτή παλεύουν για να έχουν την επιστοσύνη τον πουλιών. Θα κάθουνται με τις ώρες για να είναι μαζί τους και έχουνε χαρά για κάθε μικρό βήμα που δείχνει λίγο παρα πάνω επιστοσύνη.

Σαν έγραψα όμως σε άλλο ένα post, μου σηκώνουνε τα μαλλιά αν από έλλειψης επιστοσύνη και από εγωισμό και μονο για show και ένα tik παρα πάνω κέρδη ξεκινήσουνε η άνθρωποι να κόβουνε φτερά η να κλέψουν τα μικρά από την μάνα η να ταΐσουνε αποκλειστικό με το χέρι τα πουλια. (δεν μιλάω για περιπτώσει που η μάνα δεν μπορεί η δεν θέλει να ταΐσει τα μικρά)
Η μαγκιά είναι να έχει το πουλί την επιστοσύνη όχι να μην μπορεί να φυγή η δεν καταλαβαίνει πια είναι ένα πουλι (ΛΑΘΟΣ-ΔΙΑΜΟΡΦΩΜΕΝΟ).

Κάτω 2-3 φωτογραφίες από πουλια δικά μου. Κανένα από αυτά τα πουλια ήτανε ταϊσμένο με το χέρι η είχε η έχει κομμένα φτερά. Έρθουν κοντά αν θέλουν και φύγουν ότι δεν θέλουν να κάθουνται κοντά.

[x]

 

[maria p]

παιδάκια εγώ θέλω να ρωτήσω το εξής:
πως μπορούν τα ζωάκια να ζηλεύουν... ενώ... Επειδή είναι ζωάκια δεν μπορούν ν αγαπούν; Γιατί δεν θα πούμε πως δεν ζηλεύουν. όλα ζηλεύουν χωρίς εξαιρέσεις

 

[blackholesun]

αχ τι να σας κανω...

Παιδια τωρα μπηκα μεσα... Βλεπω μερικοι το κανανε κυπριακο.. Οπως γινετε σε ολα τα κλασικα φορουμ... Βασιανα μου εγω διαφωνω σχεδον σε ολα οσα λες,
1 καταρχην ποιος σου ειπε οτι δεν βλεπω καθε μερα τον Τουιτι; . Απλα 3 μερες που εχω OFF τον βλεπω συνεχεια! Και οταν εννοω συνεχεια λεω ολη την μερα.
2 Ολοι μια παρεα δεν ειμαστε, αυτοι που ειναι ευγενικοι σαν εμενα και ανοιχτοι να βοηθησουν χωρις να δημιουργησουνε προβληματα, τοτε ΝΑΙ... αυτοι για μενα λεγονται φιλοι (εντος εισαγωγικων)
3 Οταν καποιος καποια με προσβαλει δεν συνιθηζω γλυκια μου να καθομαι και να μην υπερασπιζω τον εαυτο μου, oπως και ξερω να ζηταω συγνωμη, οπως ειδες και παρακατω τις εστειλα και αιτημα φιλιας σαν δειγμα καλου χαρακτηρα.
4 δεν ειπα κατι προσβλητικο ισα ισα ηταν που μπορει να ηταν μια ΨΥΧΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ.
5 Δεν καταλαβαινω ομως γιατι αυτο το θεμα συνεχιζεται ακομα, ειμαστε εδω για την καλυτερη εποικινωνια των πουλιων μας και μεταξι μας ακομη.
6 Οι τελευταιο φιλοι αναπτυξαν ωραιο θεμα (υπαρχει αγαπη στα ζωα...) μαρεσει πολυ, να σας πω και κατι, ο σκυλος μου ο πρωτος αν δεν πηγαινα σπιτι το βραδυ δεν κοιμοταν, και ταισμενος ηταν και βολτα ειχε βγει, ηταν κομπλε σε ολα. Γιατι αραγε ανησυχουσε... μηπωε επειδη τελικα μ αγαπουσε;

- Αυτόματη συγχώνευση post στις 19:32 - Το προηγούμενο post δημιουργήθηκε στις 19:28 -

Φιλε Πολύβιε σου εστειλα πμ , ελα πλακα κανω

 

[Ladonna]

πάντως όσο κι αν χτυπιόμαστε, ποτέ δεν θα μάθουμε τι πραγματικά νοιώθουν και πως το νοιώθουν...
εδώ καλά καλά δεν τα καταφέρνουμε με τους ανθρώπους...

Αυτό που έχω διαβάσει (κι έχει βγει από έρευνες) είναι πως κάποιοι παπαγάλοι έχουν το συναισθηματικό κόσμο ενός μικρού παιδιού, οπότε μπορώ να υποθέσω πως μπορούν να νοιώσουν πολλά.

 

[blackholesun]

καλο πολυ καλο!