anatolia
PB Member
Παιδιά, καλησπέρα!
Όπως ήδη καταλάβατε, εκτός από την Ρόζι τη ροζέλα πρόσφατα αποκτήσαμε (σώσαμε) ένα νέο μέλος – ένα κοκατίλ που το ονομάσαμε Λόκι (από τον Σκανδιναβικό θεό)
Ο Λόκι ζούσε κάποτε σε μια κυρία με τη σύντροφό του, η οποία πέθανε γιατί έκανε συνέχεια αυγά – εξαντλήθηκε δηλαδή η καημένη…
Ζούσε τα τελευταία 3 χρόνια ο Λόκι σε μια φάρμα με ένα σωρό ζωάκια, αλλά ήταν μόνος και δεν βγήκε ποτέ μια βόλτα από το κλουβί του, φοβόταν τους ανθρώπους και έτρωγε ότι να’ναι, τσίριζε και ήταν πολύ ανάστατος, αλλά ποτέ κανείς δεν σκέφτηκε να του κάνει ένα μπανάκι…Μόνο έξω στη λιακάδα που και που του επιτρεπόταν να βγει και να φάει τα άχρηστα στικς από τα πετσόπ…Ούτε επικοινωνία, ούτε και παιχνίδια, ούτε και φρούτα-λαχανικά, τίποτε…
Και έτυχε, τέλος πάντων, και μας τον έδωσε η γυναίκα (ευτυχώς και τον πήγαμε αμέσως στην ιατρό μας. Το πουλί εμφανισιακά ήταν οκ, αλλά στο σπίτι πια παρατηρήσαμε ότι μερικές στιγμές έριχνε μπροστά το κεφάλι και ήταν σαν νυσταγμένος, σαν να μην μπορούσε να κρατήσει το κεφάλι του από τη νύστα. Το κατέβαζε τέρμα κάτω για λίγες στιγμές και μετά συνερχόταν…Επίσης, δεν είχε καθόλου καλή στάση του σώματος, κρατούσε περίεργα τα φτερά του και έβγαζε μόνο έναν συγκεκριμένο σιγανό ήχο. Μετά από πολύ διάβασμα, διαβουλεύσεις με την ιατρό μας, περιποίηση, βιταμίνες, κλπ., κλπ., καταλήξαμε ότι όλα αυτά είναι λόγω του ότι δεν είχε ποτέ στην ουσία επαφή με άλλα πουλιά και ότι η «νύστα» είναι από νευρικότητα και με τον καιρό θα του περάσει. Τώρα ο Λόκι ενσωματώθηκε σχεδόν πλήρως, είναι μαζί με τα άλλα μας πουλάκια, αλλά ακόμη που και που το κάνει. Μαθαίνει να πετά και να συναναστρέφεται, να επικοινωνεί. Μάλιστα, τις τελευταίες μέρες βγαίνει από το κλουβί του μόνος του και αναζητά την παρέα τους. Τρώει πια τα πάντα, αν και ακόμη είναι νευρικός και φοβητσιάρης! Ξέρει κάποιος, εάν τυχόν, τι θα ήταν αυτό το πράγμα με το κεφάλι του; Και επίσης, παρατήρησα ότι προτιμά την παρέα των αρσενικών, παρά των κοριτσιών μας προς ώρας… Προτιμά να παίζει με τα νεαρά κοκατίλ μας, κορδώνεται και προσπαθεί να τα ακολουθήσει, ενώ δεν δίνει και τόση σημασία στα θηλυκά…. Προσπαθεί να κερδίσει την εύνοια τους στο κοπάδι;
Ευχαριστώ!
Όπως ήδη καταλάβατε, εκτός από την Ρόζι τη ροζέλα πρόσφατα αποκτήσαμε (σώσαμε) ένα νέο μέλος – ένα κοκατίλ που το ονομάσαμε Λόκι (από τον Σκανδιναβικό θεό)
Ο Λόκι ζούσε κάποτε σε μια κυρία με τη σύντροφό του, η οποία πέθανε γιατί έκανε συνέχεια αυγά – εξαντλήθηκε δηλαδή η καημένη…
Ζούσε τα τελευταία 3 χρόνια ο Λόκι σε μια φάρμα με ένα σωρό ζωάκια, αλλά ήταν μόνος και δεν βγήκε ποτέ μια βόλτα από το κλουβί του, φοβόταν τους ανθρώπους και έτρωγε ότι να’ναι, τσίριζε και ήταν πολύ ανάστατος, αλλά ποτέ κανείς δεν σκέφτηκε να του κάνει ένα μπανάκι…Μόνο έξω στη λιακάδα που και που του επιτρεπόταν να βγει και να φάει τα άχρηστα στικς από τα πετσόπ…Ούτε επικοινωνία, ούτε και παιχνίδια, ούτε και φρούτα-λαχανικά, τίποτε…
Και έτυχε, τέλος πάντων, και μας τον έδωσε η γυναίκα (ευτυχώς και τον πήγαμε αμέσως στην ιατρό μας. Το πουλί εμφανισιακά ήταν οκ, αλλά στο σπίτι πια παρατηρήσαμε ότι μερικές στιγμές έριχνε μπροστά το κεφάλι και ήταν σαν νυσταγμένος, σαν να μην μπορούσε να κρατήσει το κεφάλι του από τη νύστα. Το κατέβαζε τέρμα κάτω για λίγες στιγμές και μετά συνερχόταν…Επίσης, δεν είχε καθόλου καλή στάση του σώματος, κρατούσε περίεργα τα φτερά του και έβγαζε μόνο έναν συγκεκριμένο σιγανό ήχο. Μετά από πολύ διάβασμα, διαβουλεύσεις με την ιατρό μας, περιποίηση, βιταμίνες, κλπ., κλπ., καταλήξαμε ότι όλα αυτά είναι λόγω του ότι δεν είχε ποτέ στην ουσία επαφή με άλλα πουλιά και ότι η «νύστα» είναι από νευρικότητα και με τον καιρό θα του περάσει. Τώρα ο Λόκι ενσωματώθηκε σχεδόν πλήρως, είναι μαζί με τα άλλα μας πουλάκια, αλλά ακόμη που και που το κάνει. Μαθαίνει να πετά και να συναναστρέφεται, να επικοινωνεί. Μάλιστα, τις τελευταίες μέρες βγαίνει από το κλουβί του μόνος του και αναζητά την παρέα τους. Τρώει πια τα πάντα, αν και ακόμη είναι νευρικός και φοβητσιάρης! Ξέρει κάποιος, εάν τυχόν, τι θα ήταν αυτό το πράγμα με το κεφάλι του; Και επίσης, παρατήρησα ότι προτιμά την παρέα των αρσενικών, παρά των κοριτσιών μας προς ώρας… Προτιμά να παίζει με τα νεαρά κοκατίλ μας, κορδώνεται και προσπαθεί να τα ακολουθήσει, ενώ δεν δίνει και τόση σημασία στα θηλυκά…. Προσπαθεί να κερδίσει την εύνοια τους στο κοπάδι;
Ευχαριστώ!
! Αυτό ακριβώς με ρώτησε και η ιατρός μας σήμερα Μόλις πιάσω το Τζόκερ και θα κάνω και εγκαίνια να σας καλέσω όλους
