anatolia
PB Member
Σήμερα είμαστε πολύ ευτυχισμένοι! Φέραμε, επιτέλους, τον Τάσο σπίτι, όπου ελπίζουμε πως θα περάσει ευτυχισμένος το υπόλοιπο της ζωής του. Φωτογραφίες θα ανεβάσω αύριο, το υπόσχομαι!)
Στο ταξίδι από το μαγαζί μέχρι ιατρό είχε πανικοβληθεί και φρίκαρε λίγο, μετά, όμως εξοικειώθηκε με την κίνηση και ηρέμισε. Με τα πολλά και με τα λίγα, μόλις τον φέραμε σπίτι, του δώσαμε μία μία να δοκιμάσει διάφορες γεύσεις από φρούτα και λαχανικά. Μόλις δοκίμασε το σταφύλι, άρχισε να χορεύει και μας ξετρέλανε!) Εγώ ανησυχούσα πολύ ότι θα στεναχωρηθεί και μην πέσει σε κατάθλιψη και μην τυχόν αρχίσει να μαδιέται. Αλλά, ο κύριος έφαγε και ήπιε (του έδωσα λίγο Αντιστρες στο νερό για σήμερα) και άρχισε να εξερευνά τον κόσμο γύρω του και τους συγκατοίκους του τους Αλεξανδρινούς που είναι απέναντι το κλουβί τους. Ο Ρόκκο ήταν πολύ επιφυλακτικός με τον νέο συγκάτοικο, πήγε στην άλλη άκρη του κλουβιού και καθόταν ώρα να παρατηρεί. Η Κοκό ξετρελάθηκε και άρχισε αμέσως να κακαρίζει και να τσιρίζει για να του τραβήξει την προσοχή, όπου το πέτυχε πολύ καλά!) Ο Τάσος όλο τους παρατηρούσε και δεν έδειχνε σημάδια άγχους ή φόβου.
Μάλιστα, όταν ήρθε η ώρα για το μπάνιο τους και μόλις είδε το ψεκαστήρι, άρχισε πάλι να χορεύει μέσα στο κλουβί!) Μπανιαρίστηκαν όλα και καθόταν ώρα και καθαρίζονταν ενώ παρατηρούσε ο ένας τον άλλον. Το καλό είναι ότι δεν μας φοβάται και επιτρέπει σε εμένα πολύ διακριτικά να βάζω χέρι στο κλουβί, ενώ το ιδιοκτήτης του είχε προειδοποιήσει ότι μπορεί να αρπάξει απότομα και χωρίς προειδοποίηση! Του έβαλα τροφή και καινούρια παιχνίδια χωρίς να προσπαθήσει να μου επιτεθεί καθόλου, αλλά ούτε και τραβήχτηκε από φόβο, απλά καθόταν και με κοιτούσε τι κάνω.
Φυσικά, και εγώ τον παίρνω με το μαλακό και του μιλάω με ήρεμη φωνή και του κάνω φιλάκια στον αέρα και του χαμογελάω, και νομίζω μια χαρά θα τα πάει μαζί μας.
Τώρα δουλεύω στον υπολογιστή και είπα να μοιραστώ την απέραντη χαρά μου μαζί σας, και εκείνος είναι ακριβώς πίσω μου και παρατηρεί ήρεμος την οθόνη. Εκπληκτική ηρεμία!) Καμία σχέση με το όταν πρωτοφέραμε τον Ρόκκο σπίτι. Εκείνος ήταν πολύ αγχωμένος και μισή μέρα έκανε να πάει να φάει. Και μάλιστα, εμένα ένα χρόνο με κυνηγούσε, αν θυμάστε, δεν τολμούσα να πλησιάσω το κλουβί του να του βάλω φαί άφοβα!)
Θέλω να είμαι συγκρατημένη, να μην τρελαίνομαι, αλλά δεν γίνεται!) Ελπίζω μόνο να μην φάω δαγκωνιές και από τον Τάσο! Το βραδάκι, μόλις μαζέψουμε τα άλλα πουλάκια μας για ύπνο, θα τον βγάλουμε για λίγη ώρα έξω να καθαρίσουμε το κλουβί του και θα δούμε πως θα μας φερθεί. Θα έχει πολύ-πολύ ενδιαφέρον το όλο πράγμα!)
Ευχαριστώ πολύ, παιδιά, που μπορώ να μοιραστώ αυτά τα υπέροχα συναισθήματα μαζί σας! Να είστε όλοι καλά!)
Στο ταξίδι από το μαγαζί μέχρι ιατρό είχε πανικοβληθεί και φρίκαρε λίγο, μετά, όμως εξοικειώθηκε με την κίνηση και ηρέμισε. Με τα πολλά και με τα λίγα, μόλις τον φέραμε σπίτι, του δώσαμε μία μία να δοκιμάσει διάφορες γεύσεις από φρούτα και λαχανικά. Μόλις δοκίμασε το σταφύλι, άρχισε να χορεύει και μας ξετρέλανε!) Εγώ ανησυχούσα πολύ ότι θα στεναχωρηθεί και μην πέσει σε κατάθλιψη και μην τυχόν αρχίσει να μαδιέται. Αλλά, ο κύριος έφαγε και ήπιε (του έδωσα λίγο Αντιστρες στο νερό για σήμερα) και άρχισε να εξερευνά τον κόσμο γύρω του και τους συγκατοίκους του τους Αλεξανδρινούς που είναι απέναντι το κλουβί τους. Ο Ρόκκο ήταν πολύ επιφυλακτικός με τον νέο συγκάτοικο, πήγε στην άλλη άκρη του κλουβιού και καθόταν ώρα να παρατηρεί. Η Κοκό ξετρελάθηκε και άρχισε αμέσως να κακαρίζει και να τσιρίζει για να του τραβήξει την προσοχή, όπου το πέτυχε πολύ καλά!) Ο Τάσος όλο τους παρατηρούσε και δεν έδειχνε σημάδια άγχους ή φόβου.
Μάλιστα, όταν ήρθε η ώρα για το μπάνιο τους και μόλις είδε το ψεκαστήρι, άρχισε πάλι να χορεύει μέσα στο κλουβί!) Μπανιαρίστηκαν όλα και καθόταν ώρα και καθαρίζονταν ενώ παρατηρούσε ο ένας τον άλλον. Το καλό είναι ότι δεν μας φοβάται και επιτρέπει σε εμένα πολύ διακριτικά να βάζω χέρι στο κλουβί, ενώ το ιδιοκτήτης του είχε προειδοποιήσει ότι μπορεί να αρπάξει απότομα και χωρίς προειδοποίηση! Του έβαλα τροφή και καινούρια παιχνίδια χωρίς να προσπαθήσει να μου επιτεθεί καθόλου, αλλά ούτε και τραβήχτηκε από φόβο, απλά καθόταν και με κοιτούσε τι κάνω.
Φυσικά, και εγώ τον παίρνω με το μαλακό και του μιλάω με ήρεμη φωνή και του κάνω φιλάκια στον αέρα και του χαμογελάω, και νομίζω μια χαρά θα τα πάει μαζί μας.
Τώρα δουλεύω στον υπολογιστή και είπα να μοιραστώ την απέραντη χαρά μου μαζί σας, και εκείνος είναι ακριβώς πίσω μου και παρατηρεί ήρεμος την οθόνη. Εκπληκτική ηρεμία!) Καμία σχέση με το όταν πρωτοφέραμε τον Ρόκκο σπίτι. Εκείνος ήταν πολύ αγχωμένος και μισή μέρα έκανε να πάει να φάει. Και μάλιστα, εμένα ένα χρόνο με κυνηγούσε, αν θυμάστε, δεν τολμούσα να πλησιάσω το κλουβί του να του βάλω φαί άφοβα!)
Θέλω να είμαι συγκρατημένη, να μην τρελαίνομαι, αλλά δεν γίνεται!) Ελπίζω μόνο να μην φάω δαγκωνιές και από τον Τάσο! Το βραδάκι, μόλις μαζέψουμε τα άλλα πουλάκια μας για ύπνο, θα τον βγάλουμε για λίγη ώρα έξω να καθαρίσουμε το κλουβί του και θα δούμε πως θα μας φερθεί. Θα έχει πολύ-πολύ ενδιαφέρον το όλο πράγμα!)
Ευχαριστώ πολύ, παιδιά, που μπορώ να μοιραστώ αυτά τα υπέροχα συναισθήματα μαζί σας! Να είστε όλοι καλά!)
Καλως τον δεχτηκες να σου ζησει λοιπον το νεο μελος 
