Φροντίδα Να πάρω το καναρίνι μου μαζί σε ταξίδι 10 ωρών με αυτοκίνητο;

[MARY58]

@mgerom κε Μάκη το ευχάριστο για το καναρίνι μου είναι ο ορισμός του ευχάριστου για εμένα. Δεν έχω την παραμικρή ανάγκη να καλύψω την δική μου επιφανειακή χαρά βάζοντας σε κίνδυνο το καναρινάκι μου. Τα εξωτερικά ερεθίσματα φυσικά κ θα είναι κάτω από τον έλεγχο μου κ για το λόγο αυτό θα σκεπάζω το κλουβί όταν νοιωθω ότι χρειάζεται. Κ σε αυτό σας ευχαριστώ για τις επισημάνσεις, θα πρέπει να είμαι ιδιαίτερα προσεκτική στον έλεγχο αυτών. Όμως να πω ότι κατά μέγιστο βαθμό τα εξωτερικά ερεθίσματα θα είναι ο εαυτός μου, που με ξέρει κ με εμπιστευεται.
Γι'αυτό για δέκα ώρες να το έχω σε ένα ασφαλές αλλά μικρουλι κλουβακι με χωρίς οπτική επαφή στον περιβάλλοντα χώρο στον οποίο είμαι εγώ που με εμπιστευεται κ θα το αγχωσω κ θα το τρομάξω. Θα φωνάζει σαν να μην υπάρχει αύριο. Κ καταθέτοντας την δική μου εμπειρία στο πτηνιατρειο, ο Σοφοκλής διαμαρτυρόταν όταν του έκλεινα την οπτική επαφη με την πρόσοψη του κλουβιού κ δεν έβλεπε έξω στο δρόμο.
Είμαι σίγουρη ότι τα κλουβακια αυτά βολεύουν τους εκτροφείς κ είναι δημιούργημα πολυετής εμπειρίας κ γνώσεων. Εδώ όμως μιλάμε για κατοικίδιο πουλάκι που ζει κ μας συντροφεύει κ απαιτεί την παρέα μας. Σας ευχαριστώ για την απάντηση, πολύ χρήσιμα αυτά που μας είπατε. Εγώ τουλάχιστον θα είμαι ακόμα πιο προσεκτική όταν ταξιδέψω μαζί του.

 

[myr]

Σαφώς και έχει να κάνει με τις συνήθειες του πτηνού και τις συνθήκες του ταξιδιού. Όπως ένα πουλάκι εκτροφείου από "αποστειρωμένο" απο εξωτερικά ερεθίσματα περιβάλλον, θα στρεσαριζόταν επικίνδυνα πρώτη φορά μόνο του σε μεγάλο κλουβί σε αμάξι με ανθρώπους και το χάος του έξω κόσμου τριγύρω, έτσι και ένα πτηνό συντροφιάς με εμπειρίες, κοινωνικοποίηση και εμπειρία θα στρεσαριζόταν απίστευτα αν το κλείναμε σε κουτακι δίπλα σε πλήθος άλλων, χωρίς τον άνθρωπο του και επαφή με τον έξω κόσμο.
Έχετε δηλαδή και οι δύο δίκιο θέλω να πω.


Γενικά τα ζώα (και οι άνθρωποι) που έχουν μάθει σε περιβάλλον με έλλειψη ερεθισμάτων τείνουν να αντιδρούν με υπερβολική ένταση σε οτιδήποτε νέο, σε ένα κατοικίδιο αυτό είναι κάτι που καλό είναι να το δουλεύουμε σταδιακά ώστε να ζήσει καλύτερα και με λιγότερο άγχος.

 

[Sissy]

Η αλήθεια βρίσκεται στο... από ποια πλευρά το βλέπει (η ουσιαστικά το ζει) ο καθένας μας.
πχ
Οι εκτροφείς δεν βρίσκουν λόγο (και λογικό είναι από την πλευρά τους) για κούνια στο κλουβί ενός καναρινιού.

Εγώ όμως όπως και οι περισσότεροι που έχουν ως pet "ένα" καναρίνι, (εφόσον το μέγεθος του κλουβιού το επιτρέπει), μπορούμε να διαβεβαιώσουμε πως δείχνουν χαρούμενα κάνοντας κούνια και στην αρχή, την αλλαγή συμπεριφοράς τους δηλ όταν την μάθουν-δεχτούν-αντιληφθούν την χρήση της!
Η οποία εντωμεταξύ δεν τους στερεί την κίνηση = πέταγμα από πατήθρα σε πατήθρα, απλά συμβάλει για κάποια "ώρα" καθημερινά στην ψυχολογία τους, αλλά και σε μια άλλου είδους άσκηση, όπως το να κουνούν την κούνια ή την εξάσκηση στην ισορροπία όση ώρα βρίσκονται πάνω σ' αυτή και κουνιούνται!

Όποιος ασχολείται μαζί τους (εκτός της καθαριότητας του κλουβιού και την προσφορά τροφής) μπορεί ν' αντιληφθεί ότι διαθέτουν κι άλλα χαρίσματα εκτός της εμφάνισης ή της φωνής τους

 

[xristianc]

3-5 φορές το χρόνο κάνω το ταξίδι Αθήνα - Λευκάδα.
Πάντα παίρνουμε το καναρινάκι μας μαζί. Κανονικά στο κλουβί του, δεμένος με τη ζώνη στο κάθισμα.
Στο κλουβί έχω κανονικά φαγητό, αλλά αντί για νερό του έχω λίγο μαρούλι ή αγγουράκι.
Ταξιδεύει κανονικά, τρώει, τραγουδάει και χαζεύει έξω από το παράθυρο
Φροντίζω να μην τον χτυπάει το air condition και τον προστατεύω από τον ήλιο.
Κάνουμε συνήθως μια στάση, και του βάζω τη μπανιέρα του για να χαλαρώσει. Σχεδόν πάντα κάνει μια βουτιά και μετά συνεχίζουμε το δρόμο μας.
Νομίζω πως μπορείτε να τον πάρετε μαζί σας και να περάσετε καλά.
Θυμηθείτε (αν πάτε σε εξοχή) να τον προστατεύεται από τα κουνούπια, γάτες, καρακάξες κλπ ζωντανά που πιθανόν να μην είστε συνηθισμένοι στην ύπαρξη τους μαζί με το καναρίνι
Καλό ταξίδι!

 

[kika]

@MARY58 συμφωνω, και ισως παραζεσταινεται κιολας,λογω μειωμενου αερισμου

 

[mpalitsas]

Από τη δική μου εμπειρία, όταν ένα καναρίνι φοβάται, φοβάται. Δεν έχει μεγάλη σημασία αν αυτόν που έχει δίπλα του εκείνη τη στιγμή τον εμπιστεύεται ή όχι. Ας πούμε μέσα στο αυτοκίνητο ή στη ρεσεψιόν του ιατρείου δεν πλησιάζει ποτέ το δάχτυλο μου στα κάγκελα, ενώ στο σπίτι που έχει την ηρεμία του σκαρφαλώνει και στον ώμο μου.
Στα ταξίδια το σετ απ μου είναι: 1) μήλο στη μια άκρη του κλαδιού που κάθεται περισσότερο, 2) ποτίστρα κενού αέρος στην άλλη, 3) ηλεκτρολύτες στο νερό, και 4) μισοσκέπασμα (στις σήραγγες είναι που φοβούνται περισσότερο).
So far so good. Βέβαια μιλάμε για 2.5-3 ώρες δρόμο...

Α, και ταΐστρα με σπόρια εννοείται, αν και δεν πάει πολύ εκεί στο ταξίδι.