Αναπαραγωγή Να ταΐζουμε ή όχι τους νεοσσούς των πτηνών μας;

misalouris

PB Supporter
Εγγραφή
22 Οκτ 2011
Μηνύματα
19.254
Πόλη
Ν. Ιωνία Μαγνησίας
Βρισκόμαστε στην αναπαραγωγική περίοδο.
Σχεδόν οι περισσότεροι από μας είτε ξεκίνησαν είτε ξεκινούν να πραγματοποιούν τα εκτροφικά τους σχέδια, τις εκτροφικές τους προσδοκίες...
Μέσα από τις συζητήσεις στην μεγάλη παρέα μας, έχουν κατά καιρούς ακουστεί πολλές απόψεις για την "παρέμβαση" του ανθρώπου στη σίτιση των νεοσσών και διατρανώνουν και οι "υποστηρικτές" αλλά και οι "αντίθετοι" με αυτό τις θέσεις τους. Είναι τελικά αυτό σωστό ή λάθος;
Θα πρέπει πρώτα να επιλέξετε την απάντηση στο ερώτημα μου και μετά να τεκμηριώσετε τη θέση σας γράφοντας κάποιο σχετικό κείμενο..
Να είστε όλοι σίγουροι πως με τις απαντήσεις μας θα μπορέσουμε να διαμορφώσουμε ακόμη και να αλλάξουμε τις απόψεις μας.
Γιατί ένα σωστά ενημερωμένο κοινό, αυτό πρέπει να κάνει.
 
Νομίζω οτι θα πρέπει να βοηθάμε στο τάισμα των νεοσσών, επιλεκτικά όμως.Ανάλογα δηλαδή με την ικανότητα της κανάρας αν πχ τα ταΐζει και το μικρότερο της παρέας δεν προλαβαίνει ούτε φτάνει το κεφάλι του να βγει πάνω άπω τα άλλα μεγαλύτερα θέλει μια ενίσχυση για να έχει δίκαιες πιθανότητες να επιβιώσει.
Επίσης, αν μία ''πρωτάρα'' δεν αρχίσει να τα ταΐζει από την πρώτη μέρα, το λίγο φαγητό που έχουν στο στομάχι τους δεν θα τα βοηθήσει να βγάλουν τη δεύτερη, εκεί νομίζω θέλει παρέμβαση για τάισμα.
 
Πολύ ενδιαφέρον και πολύ πολυσυζητημένο θέμα Γιάννη, με πολλές και διαφορετικές απόψεις.
Όσον αφορά τους παπαγάλους που ασχολούμαι, θεωρώ άριστη την τακτική που περιγράφεται στο άρθρο του Ανέστη @Φοίβος για την μικτή μέθοδο Ανατροφή νεοσσών με τη μέθοδο του co-parenting και θα ψηφίσω θετικά, στην δημοσκόπηση.
Αλλά και για τα υπόλοιπα οικόσιτα πτηνά μας, πιστεύω πως μια φιλική σχέση εμπιστοσύνης μαζί τους είναι πάντα ευχάριστη για μας και επ' ωφελεία της δικής τους ψυχολογίας, επίσης μας δίνει την δυνατότητα της πιο εύκολης παρέμβασης σε αναγκαστικές περιπτώσεις, όπως περιποίηση νυχιών ή ράμφους, θεραπείες κτλ, ώστε να πιστεύω πως μερικό τάϊσμα δεν βλάπτει παρά ωφελεί.
Φυσικά δεν τίθεται ερώτημα πιστεύω σε περίπτωση που κρίνεται η επιβίωση ενός νεοσσού, εκεί επιβάλλεται να παρέμβουμε ταίζοντας εμείς.
Ψηφίζω θετικά :)
 
Θα πάρω κι εγώ θέση ώστε να μην υπάρχει η θετική ψήφος μου χωρίς την αιτιολόγηση... Καλό είναι να το κάνουμε όλοι. Γιατί πιστεύω πως η αξία δεν είναι τόσο στην ψήφο.. όσο στην αιτιολόγηση γιατί έτσι στεκόμαστε σωστά σε κάθε δίλημμα...
Η θέση μου λοιπόν...
Καλό είναι να μην επεμβαίνουμε στα της φωλιάς... και γενικά στα της φύσης προστάγματα.
Για μένα όμως ίσως είναι ένας από τους 4-5 σημαντικούς λόγους που εκτρέφω τα καναρίνια μου...
Είναι η χαρά αυτής της επαφής, η χαρά ή καλύτερα η ψυχοθεραπεία μου που λέει και η @maria p.
Για μένα είναι κάτι περισσότερο από ανάγκη... είναι στόχος.
Φυσικά δε μιλάμε για πουλιά που θα ζήσουν σε άγριο περιβάλλον που οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να συνδεθούν με την τροφοδοσία τους, αλλά πιθανόν με τους εχθρούς τους. Μιλάμε για καθαρά οικόσιτα πουλιά... Που στην καλύτερη θα έχουν ένα άνετο περιβάλλον διαβίωσης, έναν καθαρό χώρο και τα απαραίτητα για την σωστή και ολοκληρωμένη εκτροφή τους.
Μιλάμε για πτηνά που θα ζήσουν με τον άνθρωπο...
Δεν σας κρύβω πως το θέμα το καλλιέργησε στο μυαλό μου ο Lucky ... ένα τελικά (μάλλον) τυχερό πουλάκι που επέζησε μετά την αρρώστια και τελικά το θάνατο της μητέρας του.
Είναι αυτό που τοποθετήθηκε σε μια φωλιά με τρεις νεοσσούς 5 και 6 ημερών μεγαλύτερους...
Είναι ο νεοσσός στη φωτογραφία του ποστ Ποιοι είναι οι λόγοι θανάτου 11 ημερών νεοσσού;
Υπάρχει όμως και τίμημα...
Η μητέρα θεωρώντας σωστά πως τα μικρά της μεγάλωσαν μπήκε στη διαδικασία και τελικά έφτιαξε νέα φωλιά... Τα μεγαλύτερα τρώνε μόνα τους... όχι όμως και ο Lucky που εκλιπαρούσε για λίγη τροφή...
Αναγκαστικά το φορτίο επιστρέφει σε μένα... και στ' αλήθεια το δέχομαι ευχάριστα.
Δεν ξέρω αν τελικά τα καταφέρει... Ξέρω όμως πως δε θα ζούσε σήμερα αν δεν τον τάιζα...

Για να δείτε αυτό το περιεχόμενο χρειάζεται η συγκατάθεσή σας για τον ορισμό cookie τρίτων.
Για πιο λεπτομερείς πληροφορίες, ανατρέξτε στη σελίδα μας για τη χρήση cookies.
 
Οχι.

Να μην ταίζουμε τους νεοσούς αν δεν υπάρχει λόγος.

Να βαλεις κάτω τον κώλο σου να μάθεις πέντε δέκα πραγματάκια περί σωστής προετοιμασίας των πουλιών πριν την αναπαραγωγική περίοδο και όλα θα πάνε περίφημα.

Ναι μωρέ να βάλω και γω ένα χεράκι να την βοηθήσω να μην κουραστει.

Και γιατί θα κουραστεί η μάνα;

Αυτή είναι η δουλείά της... Την συγκεκριμένη περίοδο.

Εχετε σκεφτεί ποτέ πως ταίζοντας και σεις βάζετε σε κίνδυνο όλη τη φωλιά; (Θέλει πολύ συζήτηση)

Ποιος ξέρει άραγε να ταίζει σωστά;

Στο διαδίκτυο βλέπετε πολύ συχνά τέτοια βιντεάκια που ταίζουμε τα πουλιά.

Στο διαδίκτιο όμως δεν μας λένε πόσα πουλιά σκοτώνουν από αυτό που αποφάσισαν να κάνουν.

Γιάννη είδα στο βιντεάκι που ταιζεις το πουλάκι.

Μόνο έτσι δεν ταίζουν.Λάθος τρόπος. (Δεν θα μπω σε λεπτομέριες... Μην το ζητήσετε)

Πριν καιρό μου έτυχε και μένα ένα τέτοιο περιστατικό με μία καρδερίνα όπως ξέρετε οι περισότεροι εδώ μέσα. Ετσι ταιζα και γω και ήμουν τυχερός που έζησε το πουλάκι.Βέβαια με πολλά προβλήματα στην αρχή που αν δεν είχα την βοήθεια του Μιχάλη κυρίως... Δεν θα ζούσε τώρα. Και όχι μόνο του Μιχάλη αλλά και αρκετών φίλων (εδώ ξέρετε μόνο τον Δημήτρη jk21

Και επανέρχομαι...

Για να μην κουράζεται η μάνα... Να μην την βάλετε να κάνει τρεις και τέσσερις γέννες κύριοι.

Να κάνει δύο και αν δεν επιμείνει την κόβετε. (για να μην κουραστεί και να την έχετε και του χρόνου σε φόρμα)

Και στην τελική ρε παλικάρια τι δεν έχει απώλειες σ αυτή την ζωή όταν μιλάμε για ζωντανούς οργανισμούς;

Και σταματώ εδώ γιατί θα μπορούσα να γράφω σελίδες.
 
Να πω κι γω την άποψή μου επί του θέματος...

Όπως ειπώθηκε προηγουμένως προφανώς αν υπάρχουν σοβαροί λόγοι (δεν ταίζουν οι γονείς, κάποιο μικρό έχει μείνει πίσω στην ανάπτυξη, όταν υπάρχουν πολλά μικρά στη φωλιά κτλ) τότε το τάισμα από εμάς είναι επιτακτικό ή τουλάχιστον πρέπει να προσφέρουμε στο ζευγάρι κάποια βοήθεια αν χρειάζεται!

Από κει και πέρα το να ταίζουμε τα μικρά για ψύλλου πήδημα θεωρώ πως είναι πολύ μεγάλο ρίσκο για αυτά. Θέλει πολύ εμπειρία και προσοχή. Εγώ ναι θέλω να βοηθάω στο τάισμα με στόχο μόνο και μόνο να εξοικειωθούν μαζί μου τα μικρά και να μην είναι άγρια.. Να μην με φοβούνται.. Δε θέλω όμως να τα μεγαλώσω εξ ολοκλήρου εγώ. Είναι ένα δύσκολο εγχείρημα που θέλει πολύ χρόνο και μεγάλη αφιέρωση και πολλές θυσίες. Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι αφού έχουν ανοίξει τα ματάκια τους οι νεοσσοί (7 ημερών και μετά) και είναι σε μια ηλικία που μπορούν να αποθηκεύουν φαγητό στον λαιμό τους (άρα μειώνεται ο κίνδυνος πνιγμού) είναι να τα ταίζω από πολύ λίγο, αραιά και που (πριν νυχτώσει ας πούμε) μόνο και μόνο για να τα εξημερώσω. Το έχω προσπαθήσει σε 7 πουλάκια και μόνο το ένα άνοιγε το στοματάκι του και αυτό μόνο έχει εξημερωθεί μαζί μου. Πραγματικά το αίσθημα είναι μοναδικό! Να τραγουδάει στο χέρι σου, να ανεβαίνει πάνω μου και να κάθεται στον ώμο μου... Μοναδική η σχέση μας και μακάρι να την είχα με όλα μου τα καναρινάκια! Αλλά φυσικά πρώτα προέχουν η υγεία τους και η ασφάλεια τους και μετά η εξημέρωση! Αν δεν ανοίγουν στοματάκι και με φοβούνται τότε δεν τα πιέζω και μεγαλώνοντας γίνονται αγριμάκια! 😛

Έτσι λοιπόν οι θετική μου ψήφος είναι μόνο για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω και με προϋπόθεση να υπάρχει εμπειρία και πάνω απ όλα προέχουν η υγεία και ασφάλεια (ξαναλέω) των νεοσσών και όχι το να τα εξημερώσουμε! Φυσικά πρέπει και η μαμά να είναι ήμερη και να δέχεται τόσες παρεμβάσεις στη φωλιά! Και δεν ταίζουμε πολύ γιατί δε θέλουμε να τα παρατήσουν οι γονείς τους! Οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές!
 
Μόνο έτσι δεν ταίζουν.Λάθος τρόπος. (Δεν θα μπω σε λεπτομέριες... Μην το ζητήσετε)
Αυτή η φράση δεν μπορεί να σταθεί όχι μόνο ως άποψη αλλά ούτε καν ως προσωπική εντύπωση. Άποψη που δεν τεκμηριώνεται έχει ελάχιστη εγκυρότητα όπως και ενδιαφέρον.
 
Με το τάισμα των νεοσσών δεν επεμβαίνουμε στην φυσική επιλογή; Όταν μια κανάρα επιλέγει να μην ταΐσει ένα μωρό πάντα έχει κάποιο λόγο. Επιλέγοντας να κρατήσουμε στη ζωή ένα ζώο που η ίδια του η μάνα αποφάσισε ότι δεν πρέπει να ζήσει, ίσως διαιωνίζουμε γενετικά προβλήματα που διαφορετικά θα εξαφανίζονταν. Εγώ προσωπικά δεν επεμβαίνω ούτε και στις φωλιές με πολλά μικρά, ούτε καν αλλάζω το αυγά με πλαστικά.
 
Με το τάισμα των νεοσσών δεν επεμβαίνουμε στην φυσική επιλογή;
Το δικαίωμα αυτής της επιλογής χάνεται λίγο ως πολύ όταν μιλάμε για πουλιά που ζουν σε κλουβιά. Δεν "επιτρέπεται" δηλαδή ούτως ή άλλως στην Εξέλιξη και στη φυσική επιλογή να λειτουργήσουν φυσιολογικά όταν οι συνθήκες ζωής δεν είναι φυσικές.
 
Όσο και να χάνεται αυτό το δικαίωμα (που προσωπικά δεν το πιστεύω, η φύση πάντα βρίσκει τον τρόπο της να επιβληθεί), θεωρώ επικίνδυνο να κρατάμε στη ζωή ζώα με γενετικά προβλήματα. Βέβαια θα μου πεις, δεν μου έχει συμβεί, άρα δε ξέρω πως θα αντιδρούσα σε μια τέτοια περίπτωση.
 
Δεν ξέρω αν τελικά τα καταφέρει... Ξέρω όμως πως δε θα ζούσε σήμερα αν δεν τον τάιζα...

Έδωσα θετική ψήφο και θα συμφωνήσω ότι πρέπει να ταΐζουμε τα μικρά όταν βλέπουμε κάποιο να μένει πίσω ή να μην ταΐζεται σωστά από τους γονείς.

Επίσης μου αρέσει και η ιδέα ενός καναρινιού που δεν θα με φοβάται. Δεν θεωρώ ότι κάνουμε κάποιο έγκλημα ταΐζοντας τα καναρίνια, ούτε ότι βοηθάμε να επιβιώσει το άρρωστο. Απλά τους δίνουμε μια ευκαιρία ακόμα, που πιθανόν η μητέρα τους δεν μπορούσε να τους δώσει.

Στην φύση οι κανόνες είναι διαφορετικοί αλλά τα δικά μας καναρίνια δεν μεγαλώνουν στην φύση.

Δεν το έχω δοκιμάσει αλλά είναι στα άμεσα σχέδια μου.
 
Έδωσα αρνητική ψήφο. Γιατι την έχω πατήσει από τάισμα. Πολλές κανάρες ''παρεξηγούνται'' και εγκαταλείπουν τα μικρά. Εκτός αν το τάισμα γίνει όταν οι νεοσσοί είναι σχετικά μεγάλοι, αλλά και πάλι τότε αναλαμβάνει για τα καλά ο πατέρας οπότε και πάλι είναι περιττό το τάισμα.

Γενικά, όμως, ο ενδοιασμός μου είναι ο φόβος ότι η κανάρα θα ενοχληθεί και θα τα παρατήσει
 
που προσωπικά δεν το πιστεύω, η φύση πάντα βρίσκει τον τρόπο της να επιβληθεί
Μπορείς να εξηγήσεις πως το εννοείς αυτό όταν αναφέρεσαι στα οικόσιτα πτηνά συντροφιάς;

Και κάτι γενικότερο παιδιά. Αγαπάμε την φύση. Ας μην κάνουμε διαγωνισμό, όλοι την αγαπάμε. Τι είναι αυτή η εμμονή με την πανσοφία της; Η φύση είναι δράση και αντίδραση και ενδιαμέσως απώλειες. Δηλαδή πόσο βλαβερή είναι η παρέμβαση υπέρ του αδύναμου; Μου θυμίζει θρησκοληψία και δόγμα η όλη ιστορία και δεν θέλω η αγάπη μου να έχει τέτοια μορφή.
 
Αναφέρομαι κυρίως στα ένστικτα των οικόσιτων ζώων, όχι απαραίτητα μόνο των πουλιών. Όταν μια κανάρα πετάξει ένα μωρό από την φωλιά, εγώ το ξαναβάλω αυτή το ξαναπετάξει και γίνεται το ίδιο μέχρι να το πάρω στο χέρι και να το ταΐζω, το λάθος το κάνω εγώ η το πουλί;

Η κάθε παρέμβαση, όσο καλός και να είναι ο σκοπός, είναι παρέμβαση. Ιστορικά οι περισσότερες παρεμβάσεις των ανθρώπων είχαν αρνητικά αποτελέσματα ακόμα και όταν ο σκοπός ήταν καλός. (παράδειγμα η Αυστραλία)

Τέλος δεν μίλησα για πανσοφία της φύσης, μίλησα για εξέλιξη και φυσική επιλογή. Το μόνο ζώο του πλανήτη που έχει ξεφύγει από την φυσική επιλογή είναι ο άνθρωπος. Όλα τα άλλα ακολουθούν τους κανόνες της άσχετα από της συνθήκες διαβίωσης τους. Ακόμα και μέσα σε ένα κλουβί κάθε θηλυκιά θέλει να επιλέξει το δυνατότερο/ομορφότερο αρσενικό, τα δυνατότερα μωρά θα επιβιώσουν εις βάρος των ασθενέστερων κλπ.
 
Αναφέρομαι κυρίως στα ένστικτα των οικόσιτων ζώων, όχι απαραίτητα μόνο των πουλιών. Όταν μια κανάρα πετάξει ένα μωρό από την φωλιά, εγώ το ξαναβάλω αυτή το ξαναπετάξει και γίνεται το ίδιο μέχρι να το πάρω στο χέρι και να το ταΐζω, το λάθος το κάνω εγώ η το πουλί;
Αν η μάνα το πετάξει λοιπόν το αφήνουμε και πεθαίνει το οικόσιτο;
Να το αναγάγουμε σε ανθρώπους όλο αυτό και να μου απαντήσεις... Τι θα κάνεις;
 
  • Like
Αντιδράσεις: nina 2
Στους ανθρώπους η σωστή αναγωγή έχει ως εξής. Η γυναίκα κάνει αμνιοπαρακέντηση και βλέπει ότι το έμβρυο πάσχει από σύνδρομο Down. Τι κάνει; Ανοίγουμε μεγάλη κουβέντα. Όπως έγραψα πιο πάνω δεν ξέρω τι θα έκανα, δεν μου έχει συμβεί ποτέ. Πιθανώς θα προσπαθούσα να το σώσω. Θα ήταν σωστή κίνηση; Δε ξέρω. Δεν ψήφισα ούτε ναι ούτε όχι για το τάισμα, απλά αναρωτιέμαι τι επιπτώσεις έχουν οι παρεμβάσεις μας στην αναπαραγωγή των ζώων μας όταν το παίζουμε θεοί.
 
αναρωτιέμαι τι επιπτώσεις έχουν οι παρεμβάσεις μας στην αναπαραγωγή των ζώων μας όταν το παίζουμε θεοί
Γιάννη, αυτό που είπα σε προηγούμενο μήνυμα είχε να κάνει κατά κάποιον τρόπο με αυτό που λες. Από τη στιγμή που αποφασίσαμε να το παίξουμε θεοί αναγκάζοντας τα πουλιά να εξαρτώνται από εμάς, τότε παύει να υφίσταται η φυσική επιλογή. Τα πάντα περνάνε στο πλαίσιο της ευθύνης μας να τους προσφέρουμε τη μεγαλύτερη δυνατή βοήθεια.

Ακόμη και η τροφή τους η ποιότητα της η περιεκτικότητα της και ο τρόπος που θα την προσφέρουμε είναι δική μας ευθύνη και δεν μπορούμε να λέμε, ας φάνε ότι μπορέσουν και ας επιβιώσουν τα πιο δυνατά άτομα. Δεν έχει καν νόημα μια τέτοια κίνηση μιας και θα συνεχίσουν να εξαρτώνται από εμάς για να ζήσουν.
 
Μιλάμε για παρεμβάσεις που κρίνει κάθε εκτροφέας ότι χρειάζεται να κάνει. Δεν θεωρώ ότι κάποιος εδώ μέσα θέλει να παρέμβει στην φωλιά για να κάνει κακό.

Για να μην μπλέκουμε τα πράγματα … Όταν αρρωστήσεις ή όταν γεννηθείς, παίρνεις φάρμακα, βιταμίνες, κάνεις εξετάσεις. Δεν αφήνεις το παιδί στην τύχη του όπως έκαναν πολύ παλιά που υπήρχε άγνοια.
 
Όχι το κέφι μου κάνω, δεν με ενδιαφέρουν οι αριθμοί, το μόνο που θα έκανα είναι να το μετέφερα σε παρένθετη μάνα εάν είχα. Όπως τα τρόφιμα που χορηγεί ο Νίκος αγνά φυσικά, έτσι και εγώ τα αφήνω στην φύση.
 
Και κάτι γενικότερο παιδιά. Αγαπάμε την φύση. Ας μην κάνουμε διαγωνισμό, όλοι την αγαπάμε. Τι είναι αυτή η εμμονή με την πανσοφία της; Η φύση είναι δράση και αντίδραση και ενδιαμέσως απώλειες. Δηλαδή πόσο βλαβερή είναι η παρέμβαση υπέρ του αδύναμου; Μου θυμίζει θρησκοληψία και δόγμα η όλη ιστορία και δεν θέλω η αγάπη μου να έχει τέτοια μορφή.
Και να συμπληρώσω... Αφού τα αφήνεται όλα στη φύση γιατί τα έχετε σε κλουβιά και δεν τα αφήνετε ελεύθερα; Δεν λέω να παρεμβαίνουμε στη φύση και στις φωλιές συνεχώς, αλλά και να ταίζουμε λιγάκι τους νεοσσούς για να εξημερωθούν μαζί μας δεν το θεωρώ εγκληματικό! Μέτρον άριστον σε όλα παιδιά!
 
Back
Top