Γενικά Ο Ρικο μάς αφησε στο δρομο για το γιατρο

  • Θεματοθέτης Θεματοθέτης Myra
  • Ημερομηνία Ημερομηνία
μηπως τοτε επαθε κατι πχ να εφαγε κατι κατα λαθος η μηπως ειχε καποια ασθενεια η μηπως απο καποιο αλλο πουλι... Το ειχες μαζι και με αλλα πουλια η μονο του;
 
Ναι μικρό ήταν το πουλί. Γι αυτό ίσως και πιο ευαίσθητο. Θα περιμένουμε αύριο τις εξετάσεις, ας μην κάνουμε αυθαίρετες εικασίες.
 
ισως να εφαγε κατι που ειχε πεσει στην τρωφη καταλαθος η κατι τετοιο... αλλα δεν αποκλιουμε οτι μπωρει να ηταν και αρρωστο
Τιποτα δεν αποκλειεται, μεχρι να παρω τα αποτελεσματα.
 
Λυπάμαι πολύ Μιράντα... Να θυμάσαι πως ήταν ευτυχισμένος μαζί σου και ήσουν μαζί του στη τελευταία του στιγμή... Και πάλι λυπάμαι...
 
  • Like
Αντιδράσεις: Myra
Να συμπάσχω μαζί σου με μια ευχή: Να σου μείνει αξέχαστο και να μην σκεφτείς ότι κάποιο άλλο θα πάρει την θέση του... Το κάθε ζώο κοντά μας είναι απόλυτα μοναδικό σαν αποτύπωμα... Και την φωτό του κάντην μεγένθυση και βάλτην σε ένα αγαπημένο σου χώρο, σίγουρα αξίζει να βρίσκεται πάντα μέσα στο οπτικό σου πεδίο όσο μελαγχολικό και να είναι αυτό... Και να είσαι σίγουρη ότι και αυτό σε βλέπει από κάπου...όσο μικρό και να ήταν αλλά η αγάπη του για σένα ήταν μοναδική... Και ξέρω πάρα πολύ καλά τι σου λέω...ζωή σε εσένα και να είσαι καλά να τον θυμάσαι...

https://community.petbirds.gr/threads/Αντιο-Μητσο.25664/
 
καλή μου Μιράντα..λυπάμαι πάρα μα πάρα πολύ! ☹κράτα τις καλύτερες στιγμές σας καλά μέσα στην καρδιά σου!
είμαστε στην διάθεση σου.. Ανά πάσα στιγμή.. όλοι μας! Δίπλα σου!
 
Ελα βρε και με κανεις και κλαιω.
Το κλάμα είναι η απόδειξη το πόσο πολύ τον αγαπούσες.
Δεν είναι καθόλου ντροπή!
Πριν μερικά χρόνια όταν έβγαλα το πρώτο καναρινάκι, το οποίο ήταν αρσενικό, στους 2-3 πρώτους μήνες άρχισε να κάνει τους πρώτους του ήχους. Ένα βράδυ το βρήκα νεκρό στο πάτωμα του κλουβιού. Κανένα σημάδι ασθένειας.
Τότε έκλαψα σαν μικρο παιδάκι. Θα το θυμάμαι πάντα.
 
Το κλάμα είναι η απόδειξη το πόσο πολύ τον αγαπούσες.
Δεν είναι καθόλου ντροπή!
Πριν μερικά χρόνια όταν έβγαλα το πρώτο καναρινάκι, το οποίο ήταν αρσενικό, στους 2-3 πρώτους μήνες άρχισε να κάνει τους πρώτους του ήχους. Ένα βράδυ το βρήκα νεκρό στο πάτωμα του κλουβιού. Κανένα σημάδι ασθένειας.
Τότε έκλαψα σαν μικρο παιδάκι. Θα το θυμάμαι πάντα.
Δεν ειπα πως ντρεπομαι, φυσικα. Απλα ξερεις, μολις παει το μυαλο να ξεφυγει τσουπ να βγαλεις το κλουβι, θα δεις μια φωτο, τεσπα κατι να ξανακλαψεις..
 
Σταματήστε παιδιά την κλαψα την κάνετε χειρότερα...η ζωή συνεχίζεται, ας πάρει ένα ίδιο πάλι με την ευχή να το προσέχει περισσότερο
 
Δημήτρη, ( Leon cupra), όντως η ζωη συνεχίζεται, και σεβαστή η άποψή σου, όμως η κλάψα όπως την ονομάζεις είναι μια φυσική, αναμενόμενη και πλήρως αποδεκτή συναισθηματική αντίδραση σε κάθε απώλεια, και ως τέτοια θα πρέπει να γίνεται αντιληπτή. Δεν ασχολείται κανείς με το κλάμα ως γεγονός, αλλα με το πένθος.
Όσον αφορά τη φράση σου να το προσέχει περισσότερο, ποιος σου είπε εσένα οτι δεν το πρόσεξε ή οτι έκανε αβλεψία ή οτιδήποτε ανάλογο; Άσε τον καθένα να αποδώσει ευθύνες στον εαυτό του, όταν, αν κι εφόσον τις εχει και μην εξακοντίζεις απερίσκεπτες φράσεις, που παρεπιπτόντως δεν έχουν νόημα.
Σταματήστε παιδιά την κλαψα την κάνετε χειρότερα...η ζωή συνεχίζεται, ας πάρει ένα ίδιο πάλι με την ευχή να το προσέχει περισσότερο
 
Καταλαβαινω τον τροπο που θες να το πεις Δημητρη και τι εννοεις. Ομως θελω να το βιωσω. Γιατι ακομα και αν το ειχα λιγο καιρο, το αγαπησα το πλασματακι. Ο θρηνος μου ειναι φυσιολογικος και αν δεν τον κλαψω θα μου μεινει μεσα μου.
Ενταξει στεναχωριεμαι αλλα με τον τροπο αυτο θα μου περασει.

Δεν ξερω αν ιδιο πουλι, ή αλλο πουλι, ή καθολου πουλι θα βοηθησει, ειναι νωρις ακομα. Για την προσοχη, μπορει και να εχεις δικιο, δεν ξερουμε.

Γιαννη, σε ευχαριστω γιατι προσπαθησες να υπερασπιστεις την κατασταση,το εκτιμω αφανταστα.
 
Back
Top