Γενικά Πάει ο Τιμολέων

Νικολλέτα μου εύχομαι να τον βρείς. Το είχα πάθει και γω με το καναρινάκι που είχα. Τελικά είχε πάει σε μια γειτόνισσα που είχε μια κανάρα. Μακάρι κάποιος να το έχει βρει το πουλάκι και στο δώσει όσο το δυνατόν πιο σύντομα.
 
Ερίνα μου το πορτάκι δεν το άνοιγε κανείς παρά μόνο εγώ. Τελευταία φορά του έκανα έλεγχο χες το βράδυ και ήταν όλα μια χαρά, και πάντα η μητέρα μου το πρωί που τα βγάζει έξω τα ελέγχει. Εξακολουθώ να μη μπορώ να το χωνέψω αυτό που έγινε..
 
Πω πω, τι να σου πω Νικολετα μου... Περονοσπορος επεσε; Θα πηγε να βρει τη δικια μου την Πιγκουινα...☹ Λυπαμαι παρα πολυ, ας ελπισουμε οτι θα τα βρει καποιος να τα φροντιζει τουλαχιστον.


Η πόρτα είναι συρόμενη προς τα πάνω αλλά διαπίστωσα πως σε όποιο ύψος κι αν την σηκώσεις, "μαγκώνει" και δεν κλεινει αυτομάτως.
Κι εμενα ακριβως ετσι γινοταν, και ο Πιγκο την ανοιγε κ τη στερωνε ωραια - ωραια ο κυριος! Αλλα ευτυχως ηταν ολο μεσα στο σπιτι, οποτε κ να εβγαινε δεν πηγαινε πουθενα. Ομως απο τοτε που τον ανακαλυψαμε, οταν θελαμε να τα βγαλουμε στη βεραντα, βαζαμε μανταλακι στο κλουβι.
Αυτο πιστευω πρεπει να το κανουμε παντα, εγω απο τοτε το εφαρμοζω ανελλειπως.
 
Καλημέρα σε όλους. Είδα στον ύπνο μου ότι βρήκα τον Τιμολέων μαζί με άλλα τρία καναρίνια: ένα κόκκινο, ένα γκρίζο κι ένα τελείως μπλε (!). Ήμουν πολύ χαρούμενη και σκεφτόμουν, λέει, ότι την ίδια μέρα το έσκασαν πολλά καναρίνια κι ότι ο Τιμολέων ήταν τυχερός που βρήκε αέσως παρέα. Τελικά τα έπιασα όλα και ξύπνησα πολύ αισιόδοξη. Πήγα στο κλουβάκι του αλλά ήταν άθικτο.. Δε γύρισε καθόλου από χθες.. Λες και άνοιξε η γη και τον κατάπιε.. Το έχω πάρει πολύ βαριά, δεν θέλω ούτε να μου μιλάνε..
 
Είναι πολύ κρίμα.. Κι αυτό που συνέβη, που τον εντόπισα αλλά δεν είχα πρόσβαση και μέχρι να γυρίσω το κεφάλι μου είχε εξαφανιστεί τελείως.. Μέχρι που φαντάστηκα ότι αν τον βρει κάποιος, μήπως συγκινηθει να ψάξει τον κ. Μάκη από τα στοιχεία του δαχτυλιδιού κλπ, αλλά δε το βλέπω.. Κοντεύω να σκάσω, αυτό που συνέβη το θεωρώ χειρότερο από τον θάνατο διότι αν δε το μάζεψε κάποιος, νομίζω πως δεν θ' αντέξει και θα πεθάνει διψασμένο και πεινασμένο.. ☹ Πώς έγινε αυτό, η απορία θα με φάει..
 
Στεναχωριεμαι μονο και που το σκεφτομαι. Ξερω πως εισαι τωρα, γιατι κι εμενα μου ειχε φυγει το παπαγαλακι μου... ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙΣ...

με συμπονια vic...
 
Πιστευω πως μετά απο δυομιση μηνες που εχουν περάσει, θα το έχει ξεπεράσει πια... 😉
 
Back
Top