Εδώ και πολλά χρόνια δίνω συσκευασμένη τροφή κάτι που δεν το διαπραγματεύομαι. Βέβαια το ιδανικότερο είναι η παρασκευή δικού σου μίγματος αλλά αυτό προϋποθέτει άνετη πρόσβαση στην αγορά πράγμα, που στην επαρχία "δεν"... Κάποτε μου ζήτησε ένας συνάδελφος καναρινάς, λίγη τροφή επειδή από τότε που του χάρισα ένα πουλάκι του είχα δώσει λίγη από την δική μου, για αρχή και συμβουλές για την συνέχεια... Κάποια στιγμή αυτό έγινε ρουτίνα και εγώ πάντα τον προμήθευω με κάνα κιλό τροφής. Στην μεταξύ μας στιχομυθία "θα μου φέρεις " ,"πότε θα βολέψει να σου φέρω κλπ" βρέθηκε και ένας άλλος φίλος καναρινάς. Αυτός ψώνιζε την χύμα κελαϊδίνη, απο ένα πετ σοπ συγνώμη για τον χαραχτηρισμο αλλά είναι "σκουπίδια". Μπήκε στην κουβέντα "τι δίνεις " , "τι δίνω εγώ " και η φυσική κατάληξη ήταν η γνωστή, που πάντα καταλήγουν τέτοιες συζητήσεις, "άσε ρε, μ@κ@ς είμαι να πληρώνω τόσα το κιλό ενώ το βρίσκω 1,20Ε ". Δεν θέλησα να τον τσιγκλήσω και έδωσα τόπο... Αυτός όμως το εξέλαβε ως απόδειξη της θέσης του και έτσι αναγκάστηκα να τον "συμμορφώσω"... Του εξήγησα διάφορα πράγματα και ειδικότερα το ποσοστό τροφής που το πουλί αποδοκιμάζει και πάει στα σκουπίδια, πράγμα που κάνει το φτηνό ακριβό και αρκετά μάλιστα. Μετά τον ρώτησα αυτό που όλοι δεν μπορούμε να καταλάβουμε δηλαδή "αυτά τα χρωματιστά μπιχλιμπίδια τι είναι;". Το αποτέλεσμα ήταν να κατεβάσει το κεφάλι και να μην ξαναδώσει πλέον τέτοια τροφή. Σας ζάλισα λίγο με την πολυλογία αλλά δεν μπορούσα να μην σας το πω ... καλή συνέχεια και να θυμάστε "το φτηνό κρέας το τρώνε οι σκύλοι"...
