Παιδιά σήμερα μπορώ να πω ότι ανάσανα από ανακούφιση. Από το πρωί δεν ήταν καθόλου φουσκωμένο, έτρωγε με όρεξη και μάλιστα πήγε κι έκανε μπανάκι. Καθόμουν σαν τη χαζη και τον κοίταζα χαμογελώντας. Και μετά που του μιλούσα προσπαθούσε αδέξια να κελαηδήσει. Έκανε μερικές τριλιες αλλά τις σταμάταγε, σαν να μην ήξερε πώς να συνεχίσει. Παρόλα αυτά κάθε φορά που του σφύριζα προσπαθούσε. Ξέρω πως δεν ήταν λίγο αυτό που πέρασε και μόνο που προσπαθεί ξανά να βρει τη φωνούλα του με κάνει πολύ χαρούμενη. Αργά ή γρήγορα θα τα καταφέρει, απέδειξε άλλωστε ότι είναι μαχητής. Αυτά τα νέα. :)