Το 25% του δείγματος δεν είναι καθόλου μικρό ποσοστό Αντώνη. Αν 1 στους 4 αρρωσταίνει απο κάτι το βρίσκω τρομερά μεγάλο. Εδώ ασθένειες που εντοπίζονται στο 1% του πληθυσμού προκαλούν το ενδιαφέρον της έρευνας μιας κι αν αυτό το 1% το ανάγεις στο σύνολο του πληθυσμού το νούμερο γίνεται τεράστιο.
Φροντίδα Πλαστικό & Παπαγάλοι
- Θεματοθέτης ianos
- Ημερομηνία
Το 25% του δείγματος δεν είναι καθόλου μικρό ποσοστό Αντώνη. Αν 1 στους 4 αρρωσταίνει απο κάτι το βρίσκω τρομερά μεγάλο. Εδώ ασθένειες που εντοπίζονται στο 1% του πληθυσμού προκαλούν το ενδιαφέρον της έρευνας μιας κι αν αυτό το 1% το ανάγεις στο σύνολο του πληθυσμού το νούμερο γίνεται τεράστιο.
Μεταξύ τους, τσακωμοί, χτενίσματα, φιλάκια κτλ
Όπως αποφεύγουμε και εμείς γενικά τα πλαστικά, ναι προσπαθώ να τα αποφεύγω λόγω επικινδυνότητας...
Σωστα Ανεστη,την συγκριση την κανω παντα σε σχεση με το γεγονος οτι η βιομηχανια και τα κρατη συστηματικα banαρουν κακες ουσιες των πλαστικων.
Εκτιμω οτι θα ειχαμε τελειως διαφορετικα αποτελεσματα σε αντιθετη περιπτωση και πολυ μεγαλυτερο ποσοστο.
Οπως ειπα και πιο πανω ομως αυτο αφορα ενα περιβαλλον που κουβαλα ενα βαρυ και παλαιο φορτιο ρυπανσης.
Σε ενα πλαστικο αντικειμενο τωρινης κατασκευης δεν θα συναντησουμε τετοιες ουσιες, συν το γεγονος οτι δεν ξερουμε με λεπτομερεια σε ποια αντικειμενα γινοταν χρηση.
Εχουν παθει ανοσια, ολα τα σφαζουν ολα τα μαχαιρωνουν ! Ως τωρα το χειροτερο ειναι η τοξικωση και αν σκεφτεις ποσα σκουριασμενα κλουβια βλεπουμε, η ποσα ξεφλουδισμενα, πραγματικα τα περιστατικα που ακουμε απο τα μελη ειναι λιγα! Οποτε μαλλον ειναι και θεμα ευπαθειας οργανισμου!
Εγώ θα το προσεγγισω λίγο.. Πρωτόγονα το θέμα εαν μου επιτρεπεται.. Είχα γράψει και παλιότερα ότι δεν θα έδινα ποτέ στα πουλάκια να φάνε κάτι που δεν θα έτρωγα εγώ.. Και είχα πει και το ανάποδο.. Ότι μπορώ να φάω οτιδήποτε τρώνε και αυτά..
Με αυτή την λογική το οποιο πλαστικό τίθεται εκτός για μένα με συνοπτικές διαδικασίες εφόσον μετατρέπεται σε.. Μεζέ ή σε τσίχλα..
Με αυτή την λογική το οποιο πλαστικό τίθεται εκτός για μένα με συνοπτικές διαδικασίες εφόσον μετατρέπεται σε.. Μεζέ ή σε τσίχλα..
Ενδιαφέρον θέμα και απαντήσεις. Κατ' αρχήν να πω ότι έχω μόνο ενα κοκατίλ(άρα μικρό ράμφος, όχι πολύ καταστροφικό), το οποίο ευτυχώς εκτιμάει τα παιχνίδια, αλλά δεν κόβει κομμάτια (μόνο απο ξύλο ή χαρτί, και τα κομματάκια τα βρίσκω κάτω, άρα δεν τα τρώει σε ποσότητες τουλάχιστον).
Προσωπικά για κάποια παιχνίδια χρησιμοποιώ πλαστικά PET(για τρόφιμα) ή πλαστικά από παιχνίδια για μωρά, ποτέ όμως μαλακά (εκτός από επικίνδυνα να κόψει κομμάτι, έχουν κατηγορηθεί για ορμονικες διαταραχές και διάφορες τοξικότητες λόγω των phthalates που προστίθενται για να "μαλακώσουν" κάποια πλαστικά όπως το βινύλιο για πχ βρεφικές πιπίλες).
Δηλαδή χρησιμοποιώ πχ Καλαμάκια, καπάκια μπουκαλιών και μεγάλες χάντρες, αφου αφαιρέσω οτιδήποτε θα μπορούσε να καταπωθεί και λειάνω αιχμηρές/ ανόμαλες επιφάνειες. Αν διαπίστωνα ότι τα καταπίνει ή έστω τα σπάει θα έψαχνα για εναλλακτική (βέβαια και το ξύλο, τα σχοινιά και άλλα υλικά μπορεί να δημιουργήσουν σοβαρά μηχανικά προβλήματα). Ως ζωοτέχνης θεωρώ τον εμπλουτισμό και την έκθεση σε διαφορετικά ερεθίσματα από μικρή ηλικία πολύ σημαντικά για την ποιότητα ζωής των ζώων(και των ανθρώπων), οπότε προσπαθώ να ενημερώνομαι και να διαλέγω υλικά και κατασκευές με οσο γίνεται μικρό ρίσκο (ποτέ δεν είναι ανύπαρκτο φυσικά). Συγνώμη για το τεράστιο κείμενο
Προσωπικά για κάποια παιχνίδια χρησιμοποιώ πλαστικά PET(για τρόφιμα) ή πλαστικά από παιχνίδια για μωρά, ποτέ όμως μαλακά (εκτός από επικίνδυνα να κόψει κομμάτι, έχουν κατηγορηθεί για ορμονικες διαταραχές και διάφορες τοξικότητες λόγω των phthalates που προστίθενται για να "μαλακώσουν" κάποια πλαστικά όπως το βινύλιο για πχ βρεφικές πιπίλες).
Δηλαδή χρησιμοποιώ πχ Καλαμάκια, καπάκια μπουκαλιών και μεγάλες χάντρες, αφου αφαιρέσω οτιδήποτε θα μπορούσε να καταπωθεί και λειάνω αιχμηρές/ ανόμαλες επιφάνειες. Αν διαπίστωνα ότι τα καταπίνει ή έστω τα σπάει θα έψαχνα για εναλλακτική (βέβαια και το ξύλο, τα σχοινιά και άλλα υλικά μπορεί να δημιουργήσουν σοβαρά μηχανικά προβλήματα). Ως ζωοτέχνης θεωρώ τον εμπλουτισμό και την έκθεση σε διαφορετικά ερεθίσματα από μικρή ηλικία πολύ σημαντικά για την ποιότητα ζωής των ζώων(και των ανθρώπων), οπότε προσπαθώ να ενημερώνομαι και να διαλέγω υλικά και κατασκευές με οσο γίνεται μικρό ρίσκο (ποτέ δεν είναι ανύπαρκτο φυσικά). Συγνώμη για το τεράστιο κείμενο
Αν και σε γενικές γραμμές το θεωρώ αρκετά ασφαλές αυτό που λες, υπάρχουν και εξαιρέσεις πχ. το αβοκάντο νομίζω.
Το θέμα μου δεν είναι ακριβώς τι τρώνε, αλλά τι δαγκώνουν / τσιμπούν / κόβουν και λόγω αυτού τι τελικά μπαίνει στον οργανισμό τους.
Ως έναν βαθμό θα μπορούσε να είναι ασφαλές ως προς τη μη - κατάποση αλλά.στο περίγραμμα του τι μπαίνει στο σώμα τους, ίσως να μην είναι τελείως.
Θα μπορούσε Τάκη και να είναι η κακή στιγμή ή το επικίνδυνο τμήμα που καταπόθηκε. Και το ξύλο εμφανίζει επικινδυνότητα, εφόσον καρφωθεί μια σχίζα στο στόμα, στο λαρύγγι κλπ. Σαφέστατα είναι και το θέμα της ευπάθειας του οργανισμού, αλλά με δεδομένο ότι τα πουλιά είναι μικρότερα ως οργανισμοί από τους ανθρώπους, πιστεύω ότι είναι πιο ευπαθή. Ας πούμε για τους μη μεταβολιζόμενους, μη απεκκρινόμενους ρύπους όπως τα βαρέα μέταλλα, υπάρχει το φαινόμενο της βιολογικής μεγένθυνσης, δλδ, εφόσον η ουσία ούτε μεταβολίζεται από τον οργανισμό, αλλά και δεν μπορεί να απεκκριθεί σε κάθε κατάποση παραμένει μέσα του. Μετά υπάρχει το θέμα της τροφικής αλυσίδας, το να φας δλδ κάτι που περιέχει έναν μη αποικοδομήσιμο ρύπο, σημαίνει ότι ο ρύπος αυτός μένει και στο δικό σου σώμα μέσα και όσο τρως τέτοια, τόσο συσσωρεύονται. Έπειτα έρχεται το ζήτημα της συγκέντρωσης...άλλο είναι πχ να καταναλώσεις μια ελάχιστη ποσότητα υδροκυανίου, και άλλο να αυξηθεί η συγκέντρωσή του στο σώμα σου πέραν μια οριακής τιμής... Τότε θα σημάνει ο θάνατος. Έτσι λοιπόν, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και πάει λέγοντας με αποτέλεσμα οι μη αποικοδομήσιμοι ρύποι να συσσωρεύονται στο σώμα των καταναλωτών ανώτερης τάξης, η συγκέντρωσή τους να αυξάνεται πάνω από ένα όριο και η τοξικότητα να χτυπάει κόκκινο. Ίσως κάτι ανάλογο θα μπορούσε να ισχύει και με τα πουλιά μας όταν "εκτίθενται" σε προϊόντα του μη φυσικού τους περιβάλλοντος.
Αυτη ειναι σωστη παρατηρηση, δεν υπαρχει ποτε περιπτωση να πλησιασουμε το φυσικο περιβαλλον ενος πτηνου καθως και εμεις οι ιδιοι δεν βρισκομαστε στο φυσικο μας περιβαλλον.
Ισως οι ηλεκτρονικοι "ρυποι" που τα πτηνα μας δεχονται (και εμεις φυσικα) εχουν σοβαροτερες επιπτωσεις και απο το πλαστικο.
Ποιο είναι το φυσικό μας περιβάλλον; Πώς ξέρεις με σιγουριά ότι εξελικτικά δεν βρισκόμαστε ακριβώς εδώ που πρέπει να είμαστε; (Μην μου απαντήσεις εδώ και διαλύσουμε το θέμα
. Αν θέλεις τέτοια κουβέντα άνοιξε ένα νέο θέμα)
Γιάννη, ίσως να μην έγινα σαφής.. λέγοντας "τρώνε" δεν μιλώ για τις τροφές τους αυτές καθαυτές μιας και το πολύ ενδιαφέρον αυτό θέμα δεν πραγματεύεται τις τροφές άλλα τα πλαστικά.
Δεν είπα ότι τους δίνω να φάνε ότι τρώω εγώ(άσε που απεχθάνομαι το αβοκάντο
) αλλά ότι μπορώ να φάω ότι τρώνε αυτά. Με άλλα λόγια.. Επειδή δεν τρώω και δεν μασουλάω πλαστικό (πέρα από τα στύλο που μασούλαγα στο σχολείο) δεν θα έβαζα ένα πλαστικό σκεύος ή παιχνίδι που θα έβλεπα ότι θα ήθελαν να το..ροκανίσουν γιατί δεν θα μου άρεσε να το ροκανίζω εγώ..Από την άλλη και για να προσεγγίσουμε το θέμα σε πρακτικό επίπεδο, υπάρχουν ήδη ζωντανές μαρτυρίες από μέλη μας που τα πουλάκια τους έχουν ροκανίσει, μασουλήσει, τραγανήσει πλαστικά, και η ζωή τους καλά κρατεί έως τώρα και εύχομαι για πολύ πάνω από το προσδόκιμο.
Επομένως τελικά τι ισχύει; Και θα επαναφέρω το ερώτημα που έκανα στην αρχή.. Εαν και κατά πόσο επηρεάζεται από όλα αυτά το προσδόκιμο ζωής των πουλιών.
Το θέμα είναι πως αν κάτι από αυτά τα ροκανίσματα, μασουλήματα, τραγανίσματα πλαστικών, τα επηρεάσει ''κάπου, κάποτε'' θα αποδειχθεί;
δηλ θα γίνει νεκροψία, ο γιατρός αντιληφθεί τι μπορεί να έφταιξε; οι εξετάσεις θα το αποδείξουν;
... Δύσκολα πράγματα! στην Ελλάδα ζούμε... Πιστεύω πως αυτοί οι θάνατοι δεν είναι απαραίτητο να συμβούν άμεσα.
Μπορεί να μεσολαβήσουν κάποια χρόνια... Να δημιουργηθούν πχ καρκίνοι κτλ κτλ
Πόσοι πάνε για νεκροψία τα πεθαμένα πουλιά;
Πόσοι έχουν κοντά τους ''ειδικευμένο'' γιατρό, ώστε να είναι σε θέση να κάνει νεκροψία σε πουλιά;
Πόσοι ''ειδικευμένοι'' γιατροί υπάρχουν;
Εκτός λοιπόν μιας-δύο μελετών (του εξωτερικού) που θα διαβάσουμε, δεν πιστεύω να βρεθεί άλλη ''άκρη''
Άκρη δεν πρόκειται να βρεθεί Σίσσυ, γιατί τα πράγματα είναι ακριβώς όπως τα λες... Διότι από τη μία πλευρά δεν υπάρχουν επιστημονικές μελέτες που να συσχετίζουν βλάβη στην υγεία παπαγάλων με π.χ. συνθετικά υλικά από τα καλαμάκια με τα οποία έπαιζαν ενώ από την άλλη υπάρχει και η κοινή λογική, που πολύ ωραία διατυπώνεται από μέλος μας σε άλλο θέμα ☹ποστ 32, https://community.petbirds.gr/threa...βί-τα-καναρίνια-μου.33948/page-2#post-2376621
Ειναι αποδεδειγμενο απο τις ερευνες που αφορουν τον ανθρωπο οτι το πλαστικο ειναι επιβλαβες σε καθε του μορφη, δεν χρειαζεται να ερθει καποιος να μας το επιβεβαιωσει αντιστοιχα για τα ζωα... Ειναι προφανες
Καλήμερα!
Άρα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι, δεν φέρνουμε τα πουλιά σε επαφή με πλαστικά για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο(?)
Άρα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι, δεν φέρνουμε τα πουλιά σε επαφή με πλαστικά για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο(?)
- Εγγραφή
- 7 Απρ 2006
- Μηνύματα
- 20.534
Το θέμα αναφέρεται σε παπαγάλους. Αν το ανοίξουμε και συμπεριλάβουμε τις σπίζες για παράδειγμα, το πλαστικό δεν είναι κάτι που θα μπορούσε να ανησυχήσει τους ιδιοκτήτες των πουλιών.
Οι έρευνες που υπάρχουν, αυτές που γνωρίζω τουλάχιστον, αναφέρονται στις επιπτώσεις των πλαστικών στον οργανισμό, σε βάθος χρόνου. Αυτό το "βάθος χρόνου" δεν είναι αρκετά... Βαθύ για τις σπίζες.
Για να γυρίσω όμως στο θέμα και στους παπαγάλους, από τη στιγμή που δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι η χρήση πλαστικού έχει σκοτώσει παπαγάλο, τότε νομίζω ότι γινόμαστε υπερβολικοί για να μην πω υποχόνδριοι, όταν αφαιρούμε κάθε τι πλαστικό, ακόμη και τα πιστοποιημένα για χρήση ως δοχεία τροφής, από το χώρο που βρίσκεται ο παπαγάλος.
Προφανώς και λέγοντας πουλιά αναφέρομαι στους παπαγάλους για τους οποίους και έχει ανοιχθεί το θέμα Σταύρο.
- Εγγραφή
- 7 Απρ 2006
- Μηνύματα
- 20.534
Παρέθεσα την αφορμή που με έκανε να καταθέσω τη σκέψη μου για αυτό που θεωρώ προσωπικά ως την ουσία του θέματος. Δεν ήταν παρατήρηση η παράθεση μου.
Παιδιά αρκετά παπαγαλάκια ζούνε έξω ελεύθερα και έρχονται σε επαφή με σκουπίδια, αράζουν σε σκουριασμένα κάγκελα, τσιμπολογάνε ότι βρίσκουν και ζουν και βασιλεύουν. Εμείς που τα προσέχουμε και με τις μικροποσότητες που μπορούν να φάνε από πλαστικά, γλυκά, και οτιδήποτε άλλο απαγορεύεται δεν νομίζω να πάθουν ποτέ κάτι. Αν κάποιο πουλάκι έχει πρόβλημα με τον οργανισμό του πιστεύω ότι είναι θέμα γιατρού ή χρόνου να φύγει από την ζωή...
Και κάποιες φυλές ανθρώπων ζουν πρωτόγονα, σε αντίξοες συνθήκες, χωρίς εμβόλια, με βρώμικο νερό κτλ και τα καταφέρνουν ανεξαρτήτως ποσοστών θνησιμότητας.
Τα πουλιά των κλουβιών είναι εκφυλισμένα, όπως κ΄εμείς, οι ''προφυλαγμένοι'' και '' καλομαθημένοι'', άνθρωποι των πόλεων...
