Νίκη, η ερώτηση ήταν περίπου ρητορική, γιατί άνοιξε ένα θέμα, που όπως και πολλές άλλες φορές θα μείνει μετέωρο ή αναπάντητο και θα συζητάμε άλλα αντί άλλου. Και το κακό δεν είναι να μείνει μετέωρο, γιατί δεν είμαστε εδώ για να λύνουμε όλα τα ζητήματα επί παντός και επί στητού. Αλλά τουλάχιστον, να μην ακούγονται ανακρίβειες που μπορεί να χαρακτηρίσουν μια απόφαση, χωρίς να ευθύνεται αυτός που τα διαβάζει. Η ολική αναισθησία είναι έσχατη λύση και όσον αφορά το micro chip δεν έχει καμμία χρήση. Από εκεί και πέρα, επειδή γίνεται είτε με μερική νάρκωση, είτε με τοπική αναισθησία, δεν μπορεί να λέμε ότι κάνει πάντα κακό. Είναι εντελώς άλλο πράγμα η επιθυμία μας ή η γνώμη μας, άλλο πράγμα μια εμπειρία μας, άλλο μια διαπίστωση και άλλο η γνώση κάποιου ζητήματος. Το ότι κάποιος "λυπάται" να εμφυτεύσει microchip σε ένα ζώο ή να πάρει κάποιο σοβαρό μέτρο και ανατρέχει σε "κόλπα", εμπειρισμούς, "μου 'παν", "μπορεί να είναι και έτσι" κλπ. μετά μας οδηγεί σε οδυρμούς, κάποιους από εμάς σε κλαυσίγελους, βρίζουμε τον καταραμενο που μας έφαγε το ζώο, το κράτος που δεν λειτουργεί και τα γνωστά τριτοκοσμικά...
, παιδια εγω και παλι χωρις να θελω να φανω ΕΓΩΙΣΤΗΣ που μου ειπανε (γκουχου γκουχου. 
) πιστευω οτι ο φακελος στο ταχυδρομιο ειναι η πιο φτηνη λυση, και βγαζεις βεβαια ακρη.
- τέλος πάντων, με είδε που τον ρωτούσα διάφορα και αρκετά ψαγμένα πράγματα-δλδ κάτι που ένας απο αυτούς που βλέπουν ένα σκυλάκι στη βιτρίνα και λένε 'α θα το πάρω' δε θα ρωτούσε ποτε- και τη μέρα που πήρα το σκυλί με έβαλε και υπέγραψα κάτι χαρτιά που έλεγαν οτι θα είμαι υπεύθυνη για το σκύλο και μπλα μπλα και έβαλε και αυτός υπογραφή οτι το πήρα απο εκεί και αν το χάσω,ή μου το κλέψουν ή γινει τίποτα μπορεί να αποδείξει οτι είναι δικό μου, σε άλλα πετ ζητάς και δε σου βάζουν.
