καθαρό νερό:
Το νερό μας κάνει καλό αν είναι καλό νερό
Γνωρίζεις τον πιθανό κίνδυνο, που αντιμετωπίζει η υγεία τόσο η δική σου όσο και της οικογένειά σου, λόγω της ακαταλληλότητας του νερού που πίνεις; Έχουμε λόγο σε ότι αφορά την υγεία τη δική μας και των παιδιών μας
Πόσο καλό είναι το νερό που πίνουμε;
Το νερό κατά το ταξίδι του από τη φύση στη βρύση μας προέρχεται από δύο κύριες πηγές τις επιφανειακές πηγές (λίμνες ποτάμια) και τις πηγές στο υπέδαφος (γεωτρήσεις και φυσικές πηγές).
Η Ατμόσφαιρα, το έδαφος, το υπέδαφος, η χημική επεξεργασία, το δημόσιο δίκτυο ύδρευσης, οι σωληνώσεις του σπιτιού μας προσθέτουν εκατοντάδες ΡΥΠΑΝΤΕΣ στο νερού μας. Ιδιαίτερα, κατά το πέρασμα του από το έδαφος και το υπέδαφος έρχεται σε επαφή με βιομηχανικά ή αστικά λύματα τα οποία συνιστούν μια από τις μεγαλύτερες απειλές για το νερό.
Ο υδράργυρος, ο μόλυβδος, ο αμίαντος, το ραδόνιο και άλλοι επικίνδυνοι ρυπαντές περνούν όλοι απαρατήρητοι από το ανθρώπινο μάτι. Κατά τη διαδικασία επεξεργασίας του νερού συνήθως γίνεται προσθήκη χλωρίου, για να καταστραφούν επικίνδυνοι ιοί και βακτήρια. Ακόμα και σε αυτό το στάδιο το χλώριο μπορεί να αντιδράσει με τη φυσική οργανική ύλη με αποτέλεσμα το σχηματισμό βλαβερών παραπροϊόντων, όπως τριαλογονάνθρακες.
Στο τελικό στάδιο της πορείας του νερού προς το σπίτι μας οι παλιές σωληνώσεις του δικτύου ύδρευσης συνιστούν απειλή. Ο μόλυβδος από τους συνδέσμους, η σκουριά και υλικά διάβρωσης ρυπαίνουν το νερό, πριν τρέξει από τη βρύση μας.
Οι ρυπαντές που μπορεί να συναντήσουμε στο νερό είναι:
- σωματίδια (π.χ. άμμος, λάσπη, πουρί, σκουριά, προϊόντα διάβρωσης, χλωριούχο Βινύλιο από σωλήνες PVC) τα οποία μαζεύουμε από την σχαρούλα της βρύσης ή κατακάθονται στο ποτήρι μετά από λίγο ή τα βλέπουμε στις σήτες του πλυντηρίου.
- οργανικές και ανόργανες χημικές ουσίες όπως:
Μόλυβδος: είναι το υλικό που χρησιμοποιούμε για την ένωση των χυτοσωλήνων, μολυβδοσωλήνων, χαλκοσωλήνων κλπ. Επίσης εντοπίζεται στην βενζίνη, υδραυλικά υλικά, μπαταρίες, εκρηκτικά, υφαντουργία, μελάνια, χρώματα, διύλιση πετρελαίου, κρύσταλλα, πορσελάνες, ελαστικά κ. Α. Εισχωρεί στο νερό μας από τις μολύβδινες σωληνώσεις, ή από τις ενώσεις των χάλκινων σωληνώσεων και γενικά των υδραυλικών εγκαταστάσεων.
Προκαλεί: σοβαρότατα προβλήματα στο νευρικό μας σύστημα, υψηλή πίεση του αίματος, εγκεφαλικά επεισόδια, καρδιακές προσβολές, παθήσεις των νεφρών, στειρότητα, αποβολές κλπ. Σε σοβαρότατες περιπτώσεις παρατηρούνται εγκεφαλικές βλάβες, μολυβδίαση, κλπ. Ο μόλυβδος καθώς κυκλοφορεί στο αίμα σπέρνει την καταστροφή από όπου και αν περάσει.
Αμίαντος: Οι ίνες αμιάντου εύκολα μπορούν να εμφανιστούν στο νερό μας, από την διάβρωση των αμιαντοσωλήνων.
Προκαλούν: στην αρχή καταστροφή της μεμβράνης του κυττάρου και στη συνέχεια ανοίγουν το δρόμο για το καρκίνο. Το κακό είναι ότι δεν φαίνονται με γυμνό μάτι, αλλά εντοπίζονται μόνο με ειδικό ηλεκτρονικό μικροσκόπιο.
Νιτρικά: Εισχωρούν στο νερό και στη συνέχεια στο στομάχι του ανθρώπου, με τη βοήθεια βακτηριδίων, μετατρέπονται σε νιτρίδια που αντιδρούν με το υδροχλωρικό οξύ του στομάχου και σχηματίζουν νιτρώδες οξύ. Αυτό ενώνεται με αμίνες και δίνει τις νιτρισαμίνες οι οποίες προκαλούν τον καρκίνο του στομάχου, των εντέρων και αλλού. Ο κίνδυνος είναι ιδιαίτερα μεγάλος για τα νεογνά καθώς προκαλούν είδος αναιμίας, τη μεθαιμογλοβιναιμία, γνωστή και ως κυάνωση του βρέφους.
Επίσης τα νιτρίδια αντιδρούν με την αιμοσφαιρίνη του αίματος και την καθιστούν αδύναμη να μεταφέρει οξυγόνο στο ποσοστό που χρειαζόμαστε.
Χημικά εντομοκτόνα: Αρκεί για τα περισσότερα μια μικρή ποσότητα της τάξεως 3 μέρη στο εκατομμύριο (3ppm) να βλάψουν τους μυς της καρδιάς και (5 ppm) να νεκρώσουν τα κύτταρα του συκωτιού.
Τα εντομοκτόνα καταστρέφουν το μυελό των οστών που παράγει το αίμα όπως και πολλά άλλα ένζυμα. Επίσης ευθύνονται για τη δημιουργία του καρκίνου, βλάβη στα νεφρά κλπ. Γενικά από τα εντομοκτόνα αρκούν να υπάρχουν στο νερό μερικά μέρη στο τρισεκατομμύριο (ppt) ώστε να καθίστανται επικίνδυνα για την υγεία μας.
Ραδόνιο: Αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο του στομάχου.
Υδράργυρος: Μπορεί να προκαλέσει βλάβη στα νεφρά.
3. Παθογόνοι μικροοργανισμοί (π.χ. ιοί, βακτήρια, πρωτόζωα κ. Α) ένοχοι για διάρροια, γαστρεντερίτιδα, λοιμώδεις και ιογενείς νόσους, ηπατίτιδα Α και E.
Οι ιοί εντερικής προέλευσης βρίσκονται σε όλο το υδάτινο περιβάλλον. Περιέχονται στα κόπρανα και από εκεί καταλήγουν στα λύματα, όπου απενεργοποιούνται αρκετά δύσκολα, ακόμα και μετά την επεξεργασία των λυμάτων στους βιολογικούς καθαρισμούς. Στα επιφανειακά νερά (για παράδειγμα ποτάμια, λίμνες) που δέχονται λύματα, μπορεί να υπάρχουν ιοί εντερικής προέλευσης αλλά συχνά δεν είναι ανιχνεύσιμοι, γιατί βρίσκονται σε μικρό αριθμό η συνδέονται με αιωρούμενα σωματίδια. Οι ιοί εντερικής προέλευσης βρίσκονται πολλές φορές και στο πόσιμο νερό, λόγω της αντοχής τους στις μεθόδους επεξεργασίας αυτού.
Τα πρωτόζωα είναι παρασιτικοί οργανισμοί που δημιουργούν λοιμώδεις επιδημίες στον άνθρωπο αλλά και στα ζώα. Μολύνουν το πόσιμο νερό με τις κύστες τους και προκαλούν τεράστια γαστρεντερικά προβλήματα. Εχουν μέγεθος 5μ-10μ και αντοχή στο χλώριο. Τα πιο συχνά είναι τα Cryptosporidium & τα Giardia.
Ακόμα και το χλώριο που προστίθεται για την καταστροφή των ιών και βακτηρίων, μπορεί να σχηματίσει βλαβερά παραπροϊόντα με συνέπεια, βλάβες στα νεφρά και στο συκώτι, νευρικές παθήσεις, βλάβες στο ανοσοποιητικό σύστημα, αρτηριοσκλήρυνση, προσβολή του μυϊκού συστήματος, κλπ.
(Aντιγραφή από διαφημιστικό site εταιρείας φίλτρων καθαρισμού νερού. Στα γραφόμενα εμπεριέχεται και μια μικρή δόση υπερβολής;Ίσως! Τα συμπεράσματα δικά σας.)
