Γενικά Το κλουβί είναι φυλακή;

για σκέψου όμως και πόσο επιρρεπές θα είναι ένα καναρίνι σε μικρόβια εκτός του κλουβιού σε σχέση με ένα περιστέρι που πίνει νερό από το δρόμο...

Και πως εξηγείται ότι πάρα πολλά γυρίζουν στο κλουβί τους αν τα αφήσουμε ελεύθερα;
 
για σκέψου όμως και πόσο επιρρεπές θα είναι ένα καναρίνι σε μικρόβια εκτός του κλουβιού σε σχέση με ένα περιστέρι που πίνει νερό από το δρόμο...

Απ τη στιγμη που ανοιγεις το κλουβι, το τι θα κανει το πουλακι εγγειται στη θεληση του κ στο ενστικτο του. Δε ξερω για σενα, αλλα για μενα αυτο λεγγεται ελευθερια. Οσο για τα μικροβια ειναι ουτοπικο να μιλαμε, αφου κ που αναπνεουμε μονο εμεις στην πολη δηλητηριαζομαστε. Ειναι αποδεδειγμενο οτι αν παρεις του οιονδηποτεε απο μας κ τον βαλεις σε συνθηκες αποστειρωμενες με καθαρο αερα, σχεδον θα παθει ασφυξια. Επομενως κ στο κλουβι παθαινει τη ''μολυνση''που παθαινουμε κ εμεις. Η λυση θα ταν μια καψουλα καθαρου οξυγονου, αλλα δε νομιζω...

Και πως εξηγείται ότι πάρα πολλά γυρίζουν στο κλουβί τους αν τα αφήσουμε ελεύθερα;

Κ οι περιστεραδες που χουν κοπαδια τ αφηνουν κ αυτα γυριζουν πισω. Θα χεις δει ομως κ μονα περιστερεια να πετουν. Οπως επισης που κ οι δεκαοχτουρες που κατ εξοχην ειναι ελευθερα πουλια, οταν βρηκα εγω ενα πληγωμενο κ το πγρα στην ταρατσα σ ενα κλουβι αυτο για μια εβδομαδα σουλατσαριζε στην ταρατσα, ενω τα περιστερια που τα χα δυο χρονια, οταν ανοιξα την πορτα εφυγαν αμεσως. Θα διαφωνησω με το ''πολλα'', πρωτον γιατι δε νομιζω να χεις ντοκουμεντα ολων των πουλιων που χουν φυγει κ εχουν επιστρεψει, κ δευτερον γιατι κινητρο της επιστροφης τους δεν ειναι η αγαπη για τον ανθρωπο. Ειναι αυτο που ο Αριστοτελης ειπε ''εθος'', η συνηθεια δηλαδη.Αν το ζωντανο συνηθισει να ζει σ ενα συγκεκριμενο χωρο, συνηθισει να τρωει, να πινει, να βλεπει τα ιδια ατομα κ τους ιδιους χωρους,τοτε το να ζει σε κλουβι του γινεται''εξις'', μονιμο χαρακτηριστικο δηλαδη της προσωπικοτητας του κ της ζωης του.Αν το αφησεις κ επιστρεψει,θα το κανει για την τροφη που βρισκε ετοιμη,το νερο,την περιποιηση κ ολα τα οποια ανεφερα πιο πανω.

Ευχαριστω!
 
Εγώ πιστεύω ότι τα κοινωνικά και νοήμονα παραπάνω όντα δέχονται τον άνθρωπο που τα μεγάλωσε σαν μέλος της οικογένιας τους, του σμήνους τους, της αγέλης τους!
 
Απ τη στιγμη που ανοιγεις το κλουβι, το τι θα κανει το πουλακι εγγειται στη θεληση του κ στο ενστικτο του. Δε ξερω για σενα, αλλα για μενα αυτο λεγγεται ελευθερια. Οσο για τα μικροβια ειναι ουτοπικο να μιλαμε, αφου κ που αναπνεουμε μονο εμεις στην πολη δηλητηριαζομαστε. Ειναι αποδεδειγμενο οτι αν παρεις του οιονδηποτεε απο μας κ τον βαλεις σε συνθηκες αποστειρωμενες με καθαρο αερα, σχεδον θα παθει ασφυξια. Επομενως κ στο κλουβι παθαινει τη ''μολυνση''που παθαινουμε κ εμεις. Η λυση θα ταν μια καψουλα καθαρου οξυγονου, αλλα δε νομιζω...

οπότε αν αφήσουμε ένα καναρίνι ελεύθερο πιστεύεις ότι οι πιθανότητες να αρρωστήσει είναι οι ίδιες με το αν το αφήσουμε στο κλουβί του;

Θα διαφωνησω με το ''πολλα'', πρωτον γιατι δε νομιζω να χεις ντοκουμεντα ολων των πουλιων που χουν φυγει κ εχουν επιστρεψει, κ δευτερον γιατι κινητρο της επιστροφης τους δεν ειναι η αγαπη για τον ανθρωπο. Ειναι αυτο που ο Αριστοτελης ειπε ''εθος'', η συνηθεια δηλαδη.Αν το ζωντανο συνηθισει να ζει σ ενα συγκεκριμενο χωρο, συνηθισει να τρωει, να πινει, να βλεπει τα ιδια ατομα κ τους ιδιους χωρους,τοτε το να ζει σε κλουβι του γινεται''εξις'', μονιμο χαρακτηριστικο δηλαδη της προσωπικοτητας του κ της ζωης του.Αν το αφησεις κ επιστρεψει,θα το κανει για την τροφη που βρισκε ετοιμη,το νερο,την περιποιηση κ ολα τα οποια ανεφερα πιο πανω.
Ευχαριστω!

Δεν νομίζω ότι ένας ζωντανός οργανισμός συνηθίζει κάτι που δεν του αρέσει...
Να συνηθίσει κάτι που είναι αφύσικο (κλουβί) συμβαίνει... αλλά ακόμα και αυτό αν προσφέρει ασφάλεια, νομίζω τελικά το μαθαίνει εύκολα.

σαφώς και δεν πιστεύω ότι το κλουβί είναι ο φυσικός χώρος... αλλά ένα καναρίνι που έχει γεννηθεί σε κλουβί προσαρμόζει το ένστικτο του σχετικά εύκολα.
 
Δεν νομίζω ότι ένας ζωντανός οργανισμός συνηθίζει κάτι που δεν του αρέσει...
Να συνηθίσει κάτι που είναι αφύσικο (κλουβί) συμβαίνει... αλλά ακόμα και αυτό αν προσφέρει ασφάλεια, νομίζω τελικά το μαθαίνει εύκολα.

Εφοσον λες''ζωντανος οργανισμος''κ ''κατι'' κ δεν το συγκεκριμενοποιεις, εγω θα στηριχθω σ αυτο.Αν εσενα πχ δε σ αρεσει το σπανακι, αυτο δε σημαινει οτι δεν πρεπει να συνηθισεις στο να το τρως, ασχετα αν πρεπει να το τρως αν λχ εχει σιδηρο.
Τωρα, το τι αρεσει κ τι οχι στα ζωα νομιζω μονο ο Αδαμ κ η Ευα το ηξεραν πριν το αμαρτημα, αφου μπορουσαν κ μιλουσαν στα πλασματα, επομενως το τι τους αρεσει ειναι απροσδιοριστο. Μηπως νομιζουμε, αθελα μας, οτι τους αρεσει αυτο που αρεσει σε μας. Στο κατω-κατω εμεις σκεφτομαστε λογικα κ αυτο ειναι το λαθος μας στην προσπαθεια μας να προσεγγισουμε το σκεπτικο των ζωων, διοτι αυτα δρουν βασει ενστικτου, βασει θυμικου, κ οχι λογικης.

σαφώς και δεν πιστεύω ότι το κλουβί είναι ο φυσικός χώρος... αλλά ένα καναρίνι που έχει γεννηθεί σε κλουβί προσαρμόζει το ένστικτο του σχετικά εύκολα

Σ αυτο που λες τωρα θα ελθω να συμφωνησω κ πολυ καλα λες οτι, οντας γεννημενο σε κλουβι,''προσαρμοζει το ενστικτο του'', ακριβως γιατι οι συνθηκες του κλουβιου που του προσφερουμε ειναι ιδανικοτερες αυτων της φυσης.Αυτο ομως με βαζει σε σκεψεις. Γιατι το''οντως ειναι''δεν ταυτιζεται παντα με το ''δει γιγνεσθαι'', αυτο δλδ που στ αληθεια συμβαινει δε σημαινει οτι κ πρεπει να γινεται.Απλο επομενως το πειραμα:ανοιξε την πορτα του κλουβιου, αφου το βγαλεις στη βεραντα, κ παρατηρησε αν θα φυγει το πουλακι:D
 
Εφοσον λες''ζωντανος οργανισμος''κ ''κατι'' κ δεν το συγκεκριμενοποιεις, εγω θα στηριχθω σ αυτο.Αν εσενα πχ δε σ αρεσει το σπανακι, αυτο δε σημαινει οτι δεν πρεπει να συνηθισεις στο να το τρως, ασχετα αν πρεπει να το τρως αν λχ εχει σιδηρο.
Τωρα, το τι αρεσει κ τι οχι στα ζωα νομιζω μονο ο Αδαμ κ η Ευα το ηξεραν πριν το αμαρτημα, αφου μπορουσαν κ μιλουσαν στα πλασματα, επομενως το τι τους αρεσει ειναι απροσδιοριστο. Μηπως νομιζουμε, αθελα μας, οτι τους αρεσει αυτο που αρεσει σε μας. Στο κατω-κατω εμεις σκεφτομαστε λογικα κ αυτο ειναι το λαθος μας στην προσπαθεια μας να προσεγγισουμε το σκεπτικο των ζωων, διοτι αυτα δρουν βασει ενστικτου, βασει θυμικου, κ οχι λογικης.

δεν νομίζω ότι στα ζώα η λογική και η εμπειρία απέχει πολύ. Ένας σκύλος μπορεί να μην φύγει από το σπίτι γιατί θυμάται-γνωρίζει (και άρα θεωρεί "λογικό") ότι δεν είναι ασφαλές να κάνει κάτι τέτοιο.


Σ αυτο που λες τωρα θα ελθω να συμφωνησω κ πολυ καλα λες οτι, οντας γεννημενο σε κλουβι,''προσαρμοζει το ενστικτο του'', ακριβως γιατι οι συνθηκες του κλουβιου που του προσφερουμε ειναι ιδανικοτερες αυτων της φυσης.Αυτο ομως με βαζει σε σκεψεις. Γιατι το''οντως ειναι''δεν ταυτιζεται παντα με το ''δει γιγνεσθαι'', αυτο δλδ που στ αληθεια συμβαινει δε σημαινει οτι κ πρεπει να γινεται.Απλο επομενως το πειραμα:ανοιξε την πορτα του κλουβιου, αφου το βγαλεις στη βεραντα, κ παρατηρησε αν θα φυγει το πουλακι:D

σαφώς και κανείς δεν είπε ότι πρέπει ένα πτηνό να ζει σε κλουβί! Απλά -ίσως- να μην θεωρείται σαν περιβάλλον τόσο "πιεστικό" όσο θεωρείται από εμάς..

όσο για το πείραμα... Αν αφήσω την πόρτα του σπιτιού μου ανοιχτή τότε και ένα παιδί 4 ετών θα βγει, συμπέρασμα; Απλά δεν γνωρίζει τι το περιμένει έξω...
 
Ο σκύλος δεν φεύγει γιατί όπως και ο λύκος έχει μάθει να ζει σε αγέλες με μια ιεραρχία.. Εμάς λοιπόν μας θεωρεί ''αγέλη'' του!
Σκεφτείτε το και αλλιώς.. Υπάρχουν είδη διαφορετικά μεταξύ τους που εχουν αναπτύξει στενή σχέση αλληλεξάρτησης στη φύση.. Παραδείγματος χάρην τα μικρά ψαράκια που τρέφονται με τα βακτήρια των μεγάλων ψαριών και τα μεγάλα ψάρια τα αφήνουν χωρίς να τα κάνουν μια μπουκιά. Το ίδιο ισχύει και για τα πουλάκια που καθαρίζουν τα δόντια των κροκόδειλων..Αυτές λέγονται σχέσεις αμοιβαιότητας.. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η εξημέρωση του σκύλου, από σχέση αμοιβαιότητας! Ας πουμε λοιπόν ότι και με τα άλλα οικόσιτα είδη και εμάς υπάρχει μιαι σχέση αμοιβαιότητας. Τους δείνουμε τροφή και ασφάλεια, ενώ αυτά τη συνροφιά τους...)
Οι κότες γιατί νομίζετε ότι έχασαν την δυνατότητά τους να πετάνε; Λόγο ότι δεν τους χρειάζονταν από ένα σημείο και ύστερα. Τα είχαν εξασφαλήσει όλα.
 
Παιδιά μη μπερδεύεστε... Το ότι το παπαγαλάκι θα γυρίσει στο κλουβί του συμβαίνει διότι το έχουμε καταστήσει ανίκανο να φροντίσει τον εαυτό του στη φύση (εντάξει το παπαγαλάκι δε ζει έτσι κι αλλιώς στην ελληνική φύση, απλώς το παίρνω σαν παράδειγμα και ισχύει για όλα τα ζώα)... Σκεφτείτε να είσασταν κλεισμένοι σ' ένα κλουβί στενό και μικρό και ξαφνικά να σας άνοιγαν την πόρτα και να βλέπατε για πρώτη φορά έναν κόσμο τεράστιο και τρομακτικό... Το γεγονός ότι είναι πλέον ανίκανα να επιβιώσουν ελεύθερα, δε σημαίνει ότι δε θέλουν... Το ένα δεν αναιρεί το άλλο... Και πάλι οι περιπτώσεις πουλιών που γύρισαν πίσω είναι λίγες... Φανταστείτε πόσο πιο δυνατός είναι ο πόθος της ελευθερίας για να ξεπερνάει το φόβο... Όσο για το ότι τα βλέπουμε ευτυχισμένα με λίγη φρντίδα και αγάπη, αυτό συμβαίνει διότι τα κατοικίδιά μας έχουν μάθει να αρκούνται με λίγα... Το ερώτημα είναι: Εμείς το θεωρούμε σωστό που τους προσφέρουμε τόσα λίγα...
 
Back
Top