Γεια σας, έχω ένα εκπληκτικό περιστατικό να σας διηγηθώ.
Σαν νησιώτης που είμαι, φροντίζουν η γονείς μου και έχουν την φάρμα τους (ας το πούμε έτσι), την προηγούμενη δευτέρα πηγαίνοντας το πρωί για να ταΐσουν τα ζώα, ξαφνικά η μάνα μου είπε του πατέρα μου να σταματήσει γιατί κάτι είδε, κατεβηκαν από το αμάξι και αντίκρισαν ένα παπαγάλο πάνω σε μια πέτρα, έβγαλε την μπλούζα του ο πατέρας μου και την έριξε επάνω του, έτσι έπιασε τον παπαγάλο, με πήραν τηλ. Για να πάω να δω τι βρήκαν, έπαθα πλάκα, πήγα αμέσως στην πόλη του νησιού και αγόρασα το μεγαλύτερο κλουβί που είχε το κτηνιατρείο, είχε μέσα και τα παρελκόμενα του, πήρα και ηλιόσπορους.
Μέχρι να πάω σπίτι για να μην τους φύγει τον είχαν βάλει σε ένα καλαθάκι, φτάνω σπίτι, αρχίζω να συναρμολογώ τα παρελκόμενα του κλουβιού στο κλουβί, όσο άκουγε τον ήχο που έβγαζε το μεταλλικό κλουβί στης προσπάθειες μου να το συναρμολογήσω τρελαινόταν, λες και ήθελε να μπει μέσα, σκαρφάλωσε το καλάθι μέχρι επάνω αλλά το είχα καπακωμένο και δεν μπορούσε να βγει.
Όλα έτοιμα, ηρθε η ώρα να τον βάλω στο κλουβί, φοβόμουν να τον πιάσω, είναι και μεγαλούτσικος, δεν είναι σαν τα παπαγαλάκια τα μικρούλικα, βάζω τρία γάντια μια χρήσης για να μην νιώσω καμιά δαγκωματιά, τον έπιασα και τον έβαλα στο κλουβί.
Μετά από κανα δίωρο θέλησε η γάτα μου να γνωρίσει τον νέο της συγκάτοικο, δεν πήγε καλά η πρώτη γνωριμία, έχωσε το χέρι της μέσα στο κλουβί και προσπάθησε να τον αρπάξει, έφαγε μπόλικο χε.. Μο η γατούλα μου και ηρέμισε.
Της πρώτες μέρες νόμιζα ότι ήταν μουγκός, μάλλον λόγω φόβου δεν έκανε ούτε κιχ.
Τώρα όμως υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, κάθε μεσημέρι από της 4 μέχρι της 6 το απόγευμα χτυπάμε όλοι μας τα κεφάλια μας στον τοίχο, δεν ξέρω κι’εγω πόσα διαφορετικά κελαϊδίσματα βγάζει, μιλάμε για πολύ δυνατή φωνή, δεν μπορούμε να κλίσουμε μάτι, είναι οδυνηρό.
Σήμερα είπα να τον κρεμάσω έξω στο μπαλκόνι μήπως και του αρέσει το έξω και μπας και σταματήσει της φωνές, ξύπνησε όλη η γειτονιά και βγεικαν στον δρόμο, έψαχναν να δουν τη είναι αυτό που φωνάζει έτσι, βγεικα σιγά σιγά και βούτηξα το κλουβί πριν με δουν και το έβαλα πάλι μέσα στο σπίτι.
Τι να κάνω, τι θέλει πια;
Καταρχάς δεν ξέρω από πού έχει φύγει, δεν ξέρω αν τον έδιωξαν αυτοί που τον είχαν, έχω έναν παπαγάλο που δεν με ξέρει.
Έχει επιχειρήσει να με δαγκώσει πολλές φορές, δεν δέχεται κανέναν, λογικό είναι αυτό αλλά πιστεύω ότι ποτέ δεν θα δεχθεί κανέναν μας, μεγάλωσε από άλλους και απλά εγώ τώρα του έδωσα νέο σπίτι.
Επίσης κάτι σημαντικό, έχει μαδήσει στο αριστερό μάγουλο του, ακριβός κάτω από το μάτι, λέτε να του λύπη κάποια βιταμίνη η να φταίει το ότι είναι στρεσαρισμένος;
Πριν από τέσσερις μέρες του έβαλα ένα καθρέπτη μέσα στο κλουβί, του μίλαγε συνέχεια και έκανε και άλλα.
Κάτι τελευταίο για την ώρα, πόσο στοιχίζει ένας τέτοιος παπαγάλος, είναι περίπου 30 πόντους από το κεφάλι μέχρι την άκρη της ουράς.
Σαν νησιώτης που είμαι, φροντίζουν η γονείς μου και έχουν την φάρμα τους (ας το πούμε έτσι), την προηγούμενη δευτέρα πηγαίνοντας το πρωί για να ταΐσουν τα ζώα, ξαφνικά η μάνα μου είπε του πατέρα μου να σταματήσει γιατί κάτι είδε, κατεβηκαν από το αμάξι και αντίκρισαν ένα παπαγάλο πάνω σε μια πέτρα, έβγαλε την μπλούζα του ο πατέρας μου και την έριξε επάνω του, έτσι έπιασε τον παπαγάλο, με πήραν τηλ. Για να πάω να δω τι βρήκαν, έπαθα πλάκα, πήγα αμέσως στην πόλη του νησιού και αγόρασα το μεγαλύτερο κλουβί που είχε το κτηνιατρείο, είχε μέσα και τα παρελκόμενα του, πήρα και ηλιόσπορους.
Μέχρι να πάω σπίτι για να μην τους φύγει τον είχαν βάλει σε ένα καλαθάκι, φτάνω σπίτι, αρχίζω να συναρμολογώ τα παρελκόμενα του κλουβιού στο κλουβί, όσο άκουγε τον ήχο που έβγαζε το μεταλλικό κλουβί στης προσπάθειες μου να το συναρμολογήσω τρελαινόταν, λες και ήθελε να μπει μέσα, σκαρφάλωσε το καλάθι μέχρι επάνω αλλά το είχα καπακωμένο και δεν μπορούσε να βγει.
Όλα έτοιμα, ηρθε η ώρα να τον βάλω στο κλουβί, φοβόμουν να τον πιάσω, είναι και μεγαλούτσικος, δεν είναι σαν τα παπαγαλάκια τα μικρούλικα, βάζω τρία γάντια μια χρήσης για να μην νιώσω καμιά δαγκωματιά, τον έπιασα και τον έβαλα στο κλουβί.
Μετά από κανα δίωρο θέλησε η γάτα μου να γνωρίσει τον νέο της συγκάτοικο, δεν πήγε καλά η πρώτη γνωριμία, έχωσε το χέρι της μέσα στο κλουβί και προσπάθησε να τον αρπάξει, έφαγε μπόλικο χε.. Μο η γατούλα μου και ηρέμισε.
Της πρώτες μέρες νόμιζα ότι ήταν μουγκός, μάλλον λόγω φόβου δεν έκανε ούτε κιχ.
Τώρα όμως υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, κάθε μεσημέρι από της 4 μέχρι της 6 το απόγευμα χτυπάμε όλοι μας τα κεφάλια μας στον τοίχο, δεν ξέρω κι’εγω πόσα διαφορετικά κελαϊδίσματα βγάζει, μιλάμε για πολύ δυνατή φωνή, δεν μπορούμε να κλίσουμε μάτι, είναι οδυνηρό.
Σήμερα είπα να τον κρεμάσω έξω στο μπαλκόνι μήπως και του αρέσει το έξω και μπας και σταματήσει της φωνές, ξύπνησε όλη η γειτονιά και βγεικαν στον δρόμο, έψαχναν να δουν τη είναι αυτό που φωνάζει έτσι, βγεικα σιγά σιγά και βούτηξα το κλουβί πριν με δουν και το έβαλα πάλι μέσα στο σπίτι.
Τι να κάνω, τι θέλει πια;
Καταρχάς δεν ξέρω από πού έχει φύγει, δεν ξέρω αν τον έδιωξαν αυτοί που τον είχαν, έχω έναν παπαγάλο που δεν με ξέρει.
Έχει επιχειρήσει να με δαγκώσει πολλές φορές, δεν δέχεται κανέναν, λογικό είναι αυτό αλλά πιστεύω ότι ποτέ δεν θα δεχθεί κανέναν μας, μεγάλωσε από άλλους και απλά εγώ τώρα του έδωσα νέο σπίτι.
Επίσης κάτι σημαντικό, έχει μαδήσει στο αριστερό μάγουλο του, ακριβός κάτω από το μάτι, λέτε να του λύπη κάποια βιταμίνη η να φταίει το ότι είναι στρεσαρισμένος;
Πριν από τέσσερις μέρες του έβαλα ένα καθρέπτη μέσα στο κλουβί, του μίλαγε συνέχεια και έκανε και άλλα.
Κάτι τελευταίο για την ώρα, πόσο στοιχίζει ένας τέτοιος παπαγάλος, είναι περίπου 30 πόντους από το κεφάλι μέχρι την άκρη της ουράς.
