Νομίζω πως η Elenie δίνει την αφορμή με την ερώτησή της να σκεφθούμε σφαιρικά για το θέμα της φωνής των καναρινιών και να προσπαθήσουμε βάσει της έρευνας, της εμπειρίας και των γνώσεών μας να διατυπώσουμε ολοκληρωμένες και εμπεριστατωμένες θέσεις. Συγκεκριμένα, γνωρίζουμε όλοι ότι το καναρίνι είναι φύσει ωδικό πτηνό. Από την άλλη, γνωρίζουμε βέβαια ότι το κελάηδημα του άγριου καναρινιού είναι πιο φτωχό από το κελάηδημα των καναρινιών σε αιχμαλωσία και ειδικά των καναρινιών φωνής. Επίσης, ξέρουμε ότι σε ορισμένες ράτσες καναρινιών (όπως στα Μαλινουά) το τραγούδι έχει διαμορφωθεί και από την πρόσμιξη εξωγενών ήχων (όπως το κελάρισμα του νερού). Από τα ανωτέρω προκύπτει το συμπέρασμα ότι τα καναρίνια έχουν τη δυνατότητα να κελαηδούν αλλά και να ενσωματώνουν ήχους στο τραγούδι τους παράγοντας πολυπλοκότερα και πιο ωραία στο άκουσμά τους ρεπερτόρια. Είναι ακόμη αξιοπρόσεκτο ότι το τραγούδι στα καναρίνια φωνής έχει διαμορφωθεί σταδιακά. Για παράδειγμα ξέρουμε ότι τα ρεπερτόρια των Τιμπράντος και των Μαλινουά διαμορφώνονταν στο πέρασμα πολλών γενεών των συγκεκριμένων τύπων καναρινιών. Η διαμόρφωση δε αυτή είχε συνέχεια, πράγμα, που κατά τη γνώμη μου, πιστοποιεί ότι ποιοτικά το κελάηδημα κάθε νέας γενιάς πουλιών βρισκόταν στη στάθμη του αντίστοιχου της προηγούμενης γενιάς με τάση βελτίωσης. Πιο συγκεκριμένα, νομίζω ότι το πνεύμα που διήπε την όλη διαδικασία ήταν ότι το τα νέα πουλιά έπρεπε να έχουν οπωσδήποτε το τραγούδι των παλιών (ώστε να μην χαθούν οι μέχρι τότε προσπάθειες μορφοποίησης της φωνής) με κάποιες νέες μορφοποιήσεις. Αυτό σε συνδυασμό με την επιστημονικά τεκμηριωμένη θέση ότι τα επίκτητα χαρακτηριστικά δεν κληρονομούνται, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα νέα πουλιά μπορούν να υιοθετήσουν τις φωνές των γονέων τους. Ίσως αυτό στη φύση να μην επιτυγχάνεται σε μεγάλο βαθμό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στη φύση τα νεαρά δεν συνυπάρχουν τόσο πολύ με τα ενήλικα και στο γεγονός ότι τα πουλιά εκεί δεν έχουν τη δυνατότητα να ασχοληθούν τόσο με το τραγούδι τους, λόγω της δυσκολίας επιβίωσης. Συμπερασματικά, τα καναρινάκια μας στην αιχμαλωσία αναπτύσσουν σίγουρα κάποιο βασικό τραγούδι που δεν προέρχεται από κάποια εκπαίδευση, αλλά υφιστάμενα εκπαίδευση μπορούν να αποδώσουν ωραιότερο τραγούδι.
Όμως αυτό δεν είναι το εκπαιδευτικό στάδιο.. Θα το έλεγα περισσότερο σαν στάδιο συντήρησης..
