Γενικά Γιατί έχουμε Πουλιά;

[kentars]

Θυμαμαι τον εαυτο μου απο τοτε που ημουν 6 χρονων περιπου, να υπαρχει παντα ενα κιτρινο πουλακι στο σπιτι - ετσι μεγαλωσα, με ενα καναρινακι παντα μεσα στο σπιτι.

Τα χρονια περασαν, αλλα αυτο δεν αλλαξε. Υπηρξε περιοδος που ειχα περιπου 25 πουλια - καναρινια, καρδερινοκαναρα και παπαγαλους. Τωρα εχω 4. Βλεπω τον 'Γερακο', ενα καρδερινοκαναρο που εχω 15 χρονια. Γερασε κι αυτος, τα ποδαρακια του - τα δαχτυλακια του συγκεκριμενα δεν μπορει πλεον να τα κλεισει λογω ηλικιας - και χαμογελαω γιατι τον εχω ακομα. Του εχω κι ενα θηλυκο μαζι, αλλα δεν τη... Θελει και τοσο πολυ. Θελει την 'ησυχια' του οπως οι μεγαλοι ανθρωποι οταν γερνανε...

Περασα πολλα, γελασα, 'λυγισα' οταν ειδα τη μανα μου να χαιδευει μια αφισα που ειχαμε κολλησει στο σουπερ μαρκετ οταν ειχαμε χασει ενα κοκατιλ, εκλαψα...

Παντα ομως ημουν εκει γι αυτα.

Δεν εδινα σημασια σε λογια 'ρε φιλε πληρωσες διακοσια τοσα ευρω για κοκατιλ, πας καλα;', οταν χρειαστηκε να ναρκωθει πουλι για να παρουν δειγμα επειδη ειχε κυστη και χρειαστηκε κυτταρολογικη.

Ενα απλο καλαμακι... Παιχνιδι για ενα μικρο παπαγαλακι που θα ασχοληθει μαζι του - ακομα κι ενα απλο καλαμακι μπορει να τα κανει 'χαρουμενα'... Δεν ζητανε και πολλα.


Ακουω τη 'Μπεμπα' να γουργουριζει σαν γατι οταν ειναι στον ωμο μου και ξαπλωνουμε μια ωριτσα το μεσημερι - ειναι ευτυχισμενη - σηκωνει το ενα ποδαρακι και γουργουριζει...

Ειναι αυτη η 'αγνοτητα' αραγε που εχουν αυτα τα πλασματα και δεν μπορουμε να ζησουμε χωρις αυτα; Η αγαπη που μας προσφερουν μερικα 'γραμμαρια' ζωης και το βλεπεις στα ματια και στις πραξεις τους; Το ποσο 'απλα' ειναι - λιγο φαγακι, νερακι δεν ζητανε τιποτε αλλο... εκτος απο αγαπη φυσικα και φροντιδα. Ουτε νοιαζονται εαν εισα ψηλος, κοντος η χοντρος - μονο να εισαι διπλα τους.

Ειναι πολλα που θα ηθελα να γραψω, αλλα δεν θελω να κουρασω.

Το μονο που θα ηθελα να ρωτησω εσας, ειναι γιατι εχετε φτερωτα. Τι σημαινουν για εσας;

Με εκτιμηση,

Νεκταριος.

 

[valasia]

Υπεροχα λογια Νεκταριε! Αν δεν ειχα πουλακι θα με εβαζες στην διαδικασια να παρω.
Εγω παλι ειχα γατες, σκυλους, ψαρια, χελωνες αλλα ποτε πουλακι. Μας εβαλε στην διαδικασια ο μικρος μας να παρουμε ενα παπαγαλο και ειλικρινα δεν περιμενα ποτε πως θα ερθω τοσο κοντα οσο με τον σκυλο μου.
Παρ'ολο που με εχει απο αποσταση καθε φορα που θα μπω στο σπιτι με κανει να χαμογελαω με τις φωνουλες του και το καλωσορισμα του. Δεν περιμενα να καταλαβενει αλλα ξερει ποτε φευγουμε και αρχιζει τις φωνες, οταν καθηστερω να γυρησω σπιτι το μυαλο μου ειναι εκει μηπως νιωθει μοναξια.
Πραγματικα ειναι υπεροχα αυτα τα πλασματα.

 

[vasilis@]

Συγκινητικό το άρθρο σου Νεκτάριε. Κάπως έτσι ξεκινήσαμε όλοι. Οι περιγραφές σου μου θύμισαν πολύ την δική μου παιδική ζωή...
Το μικρό εκείνο κίτρινο πουλάκι με την υπέροχη φωνή, ήταν πάντα εκεί στο σπίτι, και με περίμενε να σχολάσω απο το σχολείο, για να του βάλω λίγο μήλο στα κάγκελα του κλουβιού, ή την μπανιέρα για να κάνει μπάνιο. Στο μεταξύ εγώ να προσπαθώ με μια φωτογραφική μηχανή kodak, με φίλμ φυσικά, να βγάλω φωτογραφία... Μεταξύ μας ποτέ δεν τα κατάφερα...Αξέχαστες παιδικές στιγμές...

 

[kentars]

Ευχαριστω για τις απαντησεις παιδια :)

 

[misalouris]

Ειναι πολλα που θα ηθελα να γραψω, αλλα δεν θελω να κουρασω.

Κακώς σταμάτησες...
Γράψε όλα όσα αισθάνεσαι.
Αν κάποιος κουραστεί... σταματά το διάβασμα.
Λίγο πολύ όμως όλοι καταλαβαίνουμε αυτά που γράφεις...

Ειναι αυτη η 'αγνοτητα' αραγε που εχουν αυτα τα πλασματα και δεν μπορουμε να ζησουμε χωρις αυτα;

Είναι όλα μαζί...
Σήμερα... μετά από αρκετές δεκαετίες με τα πουλιά δεν μπορώ να απαντήσω περιληπτικά στο αρχικό σου ερώτημα.
Απλά ζω με τα πουλιά. Γιατί με αυτά ζω σωστά!

 

[fortunatos]

Πολύ όμορφα λόγια... Πανω κάτω μας έχεις καλύψει όλους :)

 

[lambrini_93]

Καλησπέρα!
Πόσο όμορφα λόγια! Πραγματικα, πιστεύω είναι λίγοι όσοι δεν θυμούνται τον εαυτό τους με ένα καναρινάκι στο μπαλκόνι να κελαηδαει ασταματητα.Ας πω κι εγώ την δική μου, μικρή, εμπειρία. Η αλήθεια είναι πως είμαι φιλοζωη, πολύ φιλοζωη. Για εμένα το ιδανικό πάντα ήταν ένα σκυλάκι.Αλλα καμιά φορά στη συγκατοίκηση με έναν άνθρωπο υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και γνώμες που ακούγονται και ευτυχώς. Οποτε, μιας και έπρεπε να βρεθεί μια μέση λύση, αποφασίσαμε ότι η καλύτερη μέση λύση για εμάς θα ήταν ένα πτηνό.Αλλα όχι, εγώ εκεί,ήθελα ένα πτηνό αλλα όχι καναρίνι,ένα πτηνό να καλύπτει και το αίσθημα μου ότι υπάρχει ένα ζωάκι στο σπίτι που μπορώ να του μιλάω και να έχω ανταπόκριση. Ετσι,ύστερα από τον Πιτσι, τον καναρίνο μας(από Πετσοπ αγορασμενος, αλλά με πολύ αγαπη μεγαλωμενος) και για να μάθω περισσότερα γράφτηκα στο σάιτ. Και εκεί τρελάθηκα!Έτσι, αποφάσισα να αποκτήσω κοκατιλ.. Και μέχρι να έρθει αυτό στο σπίτι,ήρθε η Μελα, το μπατζακι μας(κι αυτό από Πετσοπ αλλά εξίσου με πολλή αγάπη φροντισμένο). Και εκεί ήρθε το κοκατιλ μου και τρελάθηκα. Επαθα πλάκα με το πώς ένα πουλάκι νιώθει κάποιον για αφεντικό. Επαθα πλάκα με το πώς "με φώναζε" όταν κάτι είχε. Με το πώς γκρινιαζε για να βγει από το κλουβί του. Με το πώς με είχε μάθει τόσο που όταν κάτι φοβόταν πετούσε πάνω μου και όχι πανικόβλητος παντού. Πιστευα ότι ποτέ ένα άλλο ζωάκικαι δη πουλάκι,θα μπορούσε να ήταν καλύτερη παρέα από σκύλο! Να ζητάει τα χάδια που τόσο ήθελα να δώσω, να μη χορταινω να τον χαϊδεύω και αυτός να το απολαμβάνει! Δυστυχώς,έχοντας ένα πρόβλημα εκ γενετης,έφυγε νωρίς. Παρολα αυτά, δεν σκέφτομαι να αποκτήσω κάτι άλλο πέρα από κοκατιλ ξανά. Καλυψε πλήρως τα κενα που είχα και πήρε όση αγάπη δε θυμάμαι να έχω δώσει ποτέ ούτε σε σκυλάκι!
Γι αυτό το λόγο και έχω πτηνά. Γιατι με εξέπληξε το τι σημαίνει να έχεις πτηνά! Και τι σημαίνει και για αυτά να τα αγαπάς και να τα φροντίζεις. Επιστροφη αγάπης στο 1000%.

 

[lina]

Εγώ πάλι απέκτησα το πρώτο μου πουλάκι πριν 12 χρόνια την Λίνα (παπαγάλος}. Ενώ πάντα μου άρεσαν δεν ήθελα να πάρω γιατί με έπιανε κατάθλιψη να τα βλέπω φυλακισμένα κ τα λυπόμουν. Μέχρι που χάρισαν σε έναν φίλο μου φιλόζωο την Λίνα γιατί την.. Είχαν βαρεθει κ όλη την ώρα πετούσε σπόρους. Ο φίλος μου περνούσε κάθε μέρα από εκεί κ της μιλούσε βρε του λένε θες να σου το δώσουμε; Μην της ανοίξουμε την πόρτα να φύγει; κάπως έτσι την πήρε ο φίλος μου μόλις την είδα έρωτας κεραυνοβολος τον έπεισα να μου την χαρίσει δέσαμε είμαστε κολλητοί την αγαπάω κ μ αγαπάει σαν δεν βρίσκαμε ταίρι της πήρα για παρέα 1 καναρινακι τον μπαμπικο μας να ακούει φωνουλες όσο έλειπα για δουλειά. Έγινε το μωρό μας. Κ πριν κάποιους μήνες επιτέλους χάρη του Ζαχαρία βρίκαμε ταίρι τον Οdy σχεδόν η παρέα ολοκληρώθηκε. Νοιώθω κάπως σαν μάνα που όσα παιδιά κ να χει τα αγαπάει όλα το ίδιο. Αγωνιώ να γυρίσω σπίτι κάθε μέρα να κάνουμε χαδακια. Είναι τόσο μικρούλικα κ όμως περνεις τόσο αγάπη όσο αυτή που δίνεις. Τα βλέπεις Χαρούμενα κ χαίρεσαι κ συ μαζί τους

 

[Φοίβος]

Αξίζει να το δούμε όλοι όσοι έχουμε πουλιά.

Για να δείτε αυτό το περιεχόμενο χρειάζεται η συγκατάθεσή σας για τον ορισμό cookie τρίτων.
Για πιο λεπτομερείς πληροφορίες, ανατρέξτε στη σελίδα μας για τη χρήση cookies.

Αποδοχή των cookies τρίτων

 

[maxi]

Εγώ πουλάκι δικό μου δεν είχα αλλά είχαν οι γονείς μου ένα παπαγαλάκι όταν ήμουν μικρή. Είχα όμως ένα σκυλάκι 14 χρόνια και μου πέθανε πέρισυ. Για μένα ήταν ένα κανονικό μέλος της οικογένειας.
Το διάστημα που έχω τα πουλάκια είναι μικρό συγκριτικά με το διάστημα που είχα το σκυλάκι μου αλλά έχω δεθεί αρκετά. Είναι σα να έχω ξανα μωρό στο σπίτι. Είναι συντροφιά μεγάλη όλα τα ζωντανά πλασματάκια και το μόνο σίγουρο είναι ότι με τον τρόπο τους όση ΑΓΆΠΗ τους δίνεις στην ανταποδίδουν.