Ειναι αρκετά περίπλοκο ζήτημα. Το ηθικό δίλλημα που τίθεται είναι: αφήνεις να σε κοροϊδεύουν και να ξεφορτώνονται το κατα τη γνώμη τους σκάρτο εμπόρευμα; Αρκείσαι στο γεγονός ότι ο έμπορος δεν έλεγξε αυτό που σου πούλησε για καλό, μη δινοντάς του τη γνώση ότι θα έπρεπε να το εχει εκ των προτέρων τσεκάρει; Αποδέχεσαι το να γυρίσεις πίσω το άρρωστο, γνωρίζοντας ότι δε θα τύχει της σωστότερης, καλύτερης, αποτελεσματικότερης φροντίδας; Αφήνεσαι στην τύχη, κρατώντας το άρρωστο που δεν έχεις ακόμη προλάβεις να αγαπήσεις και υποβάλλοντας τον εαυτό σου σε ένα εκ προοιμίου πένθος αόριστου χρόνου, και το οποίο η επίγνωση της ανθρωπιάς σου δεν είναι ικανή να το μετριάσει; Είναι ομολογουμένως δύσκολο και να το αναλύσεις περαιτέρω, αν και εδώ χρειάζεται σκέψη και πράξη άμεσα.
Μια ερώτηση μόνο: διάλεξες το καναρίνι μόνος σου ή σου το πρότειναν μεταξύ άλλων; Ρωτώ διότι αυτό θα αποτελέσει ισχυρό επιχείρημα.
Και μια κάπως ανορθόδοξη πρόταση, για γερά συκώτια και όχι μόνο: πας με το πουλί στο κατάστημα, εξηγείς το πρόβλημα και ζητάς όχι αντικατάσταση αλλά να διαλέξεις ένα ακόμα, οποίο ΕΣΥ θέλεις δωρεάν. Εξηγείς φυσικά ότι το εν λόγω πουλάκι πεθαίνει και αν θέλει ο έμπορας να το φροντίσει στα τελευταία του, με ο,τι αυτό συνεπάγεται του το επιστρέφεις. Αλλιώς διαχειρίζεσαι το ζήτημα απειλώντας με καταγγελία σε συνδέσμους καταναλωτών, διαδίκτυο και φορείς προστασίας ζώων. Εναλλακτικά και προκειμένου να ισχυροποιήσεις το να σου δώσει δωρεάν ένα ακόμα πουλάκι της αρεσκείας σου, και το τονίζω αυτό, λες ότι ήδη έχεις δώσει την αξία του καμαρινιού σε επίσκεψη στον πτηνίατρο, όποτε αν το πάρει πίσω να σου δώσει και τα χρήματα.
Σκέψου τα λίγο όλα τα παραπάνω