Την περασμένη Παρασκευή σε βόλτα με φίλη στην Πεντέλη, προσπαθώντας να κάνω αναστροφή για να γυρίσω πίσω, εντοπίσαμε ένα κουταβάκι αποσκελετωμένο, σε κάπως αλλόφρονα κατάσταση, σε μη κατοικημένη περιοχή.
Δεν είχα τροφή μαζί μου και έτσι επέστρεψα αργότερα αλλά είχε πλέον νυχτώσει και παρόλο που το εντόπισα, θεώρησα πως φοβόταν τα φώτα του αυτοκινήτου, οπότε έφυγα άπραγη.
Από την επομένη ημέρα ξεκίνησα να πηγαίνω δύο φορές ημερησίως, προς το μεσημεράκι και αργά το απόγευμα για να το ταΐζω-ποτίζω.
Από εχθές το πρωί όπου συνάντησα ένα νεαρό ζευγαράκι, τα παιδιά πηγαίνουν το πρωί και εγώ το απόγευμα.
Το πρόβλημα είναι πως το σκυλάκι, είναι άκρως επιφυλακτικό, δεν πλησιάζεται, χωρίς βέβαια να αγριεύει.
Άλλα προβλήματα είναι πως το μέρος που το παράτησαν είναι άκρως αφιλόξενο, τώρα με τον δυνατό αέρα πασχίζω να κρατηθώ στα πόδια μου για να μην πέσω.
Φυσικά είναι κυνηγοσκυλάκι, κάποιου "φυσιολάτρη" κυνηγού, που το άφησε σε σημείο όπου θα είχε βέβαιο, αργό και φρικτό θάνατο πείνας και δίψας.
Την πρώτη φορά που έφαγε και κυρίως ήπιε νερό μέσα στην κάψα του μεσημεριού ήταν θέαμα για δάκρυα.
Είναι αγοράκι, υπολογίζω χωρίς να είμαι σίγουρη, 3 προς 4 μηνών.
Παρακαλώ όποιος μπορεί να βοηθήσει με γνώμες πως να το πλησιάσουμε αφού τόσες μέρες τροφή δεν το έχουν "μαλακώσει" ή έστω να το πιάσουμε δια της βίας ή τι άλλο να κάνουμε.
Εκεί που βρίσκεται του δίνουμε τροφή όση μπορεί να καταναλώσει ενώπιόν μας γιατί ανησυχούμε μήπως άλλα ενήλικα άγρια σκυλιά ή αλεπούδες του επιτεθούν αν υπάρχει διαθέσιμη τροφή.
Νερό φυσικά παραμένει.
Απευθυνθήκαμε σε δύο τοπικές φιλοζωϊκές όπου η μία ήδη απάντησε δηλώνοντας αδυναμία συνδρομής λόγω αντικειμενικών δυσκολιών και εκκρεμεί η δεύτερη.
Αν υπάρχει εθελοντής στην ευρύτερη περιοχή, Χαλάνδρι, Βριλήσσια, Μελίσσια, Πεντέλη ή ακόμα και Διόνυσο και μπορεί ας μας βοηθήσει.
Η τοποθεσία είναι μετά την κεντρική Πλατεία Παλαιάς Πεντέλης, στο δρόμο προς Ν. Μάκρη, μετά το ναυτικό νοσοκομείο, στο πρώτο πλάτωμα που πάνε τα ζευγαράκια.
Είναι κρίμα και απάνθρωπο να πάει χαμένη με ζωούλα που βιώνει τον τρόμο σε βρεφική ηλικία.
Βέβαια από το μόνο που το προστατεύει ο φόβος του είναι τα ατυχήματα με τ' αυτοκίνητα που περνούν με ταχύτητα από το σημείο.
Φυσικά αν όλα πάνε κατ' ευχήν, θα χρειαστούμε φιλοξενία ή άμεση υιοθεσία για το μικρό, γιατί τόσο εγώ προσωπικά όσο και τα παιδιά που ασχολούμαστε αυτή τη στιγμή είμαστε φουλ από ζώα, όλα πρώην αδέσποτα.
Μερικές φωτογραφίες του "μπέμπη" :)
