Οι ψείρες, τα εξωτερικά ακάρεα γενικά μπορούν να δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα στα πουλιά. Μάθετε να τα ξεχωρίζετε αλλά και να τα αντιμετωπίζετε εφόσον χρειαστεί.
Τα ακάρεα του γένους Knemidokoptes είναι παράσιτα του δέρματος και του ράμφους των πτηνών και δημιουργούν στα πουλιά μια κατάσταση γνωστή κοινώς με τις ονομασίες Scaly leg ή Scaly face.
Τα ακάρεα Knemidocoptes προσβάλλουν κυρίως τα ορνιθόμορφα πτηνά (κοτόπουλα, γαλοπούλες κ.λπ.), τα στρουθιόμορφα (καναρινία, καρδερίνες κ.λπ.), τα Ψιττακόμορφα (παπαγάλοι, parakeets, budgerigars κ.λπ.) σπανιότερα αλλά είδη όπως οι δρυοκολάπτες, οι πάπιες, οι χήνες κ.λπ.
Η διάγνωση γίνεται συνήθως με απόξεση του δέρματος που εκτελείται στο κτηνιατρείο και κατόπιν εξέταση του προϊόντος της απόξεσης κάτω από το μικροσκόπιο.
Η θεραπεία γίνεται συνήθως με την εφαρμογή αλοιφής epithol στην προσβεβλημένη περιο
χή, 2 φορές την ημέρα για 7 μέρες.
Εάν τα ακάρεα έχουν παραμορφώσει το ράμφος, τότε αυτό πρέπει να λιμαριστεί προσεκτικά από έναν κτηνίατρο για να αποκτήσει ξανά το σωστό σχήμα.
Αν και αυτά τα ακάρεα δεν μεταδίδονται εύκολα, είναι καλύτερο να εφαρμοσθεί θεραπεία σε όλα τα πουλιά που βρισκόταν στο ίδιο κλουβί με ένα προσβεβλημένο πουλί.
Τα ακάρεα δεν μπορούν να ζήσουν μακριά από τα πουλιά και δεν μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα στους ανθρώπους ή άλλα είδη ζώων.
Ένας μικρός αριθμός ακάρεων δεν μπορεί να προκαλέσει εμφανή συμπτώματα, αλλά εάν ένα πουλί αναπνέει με ανοιχτό στόμα, ή έχει δυσκολία στην αναπνοή τότε ίσως νοσεί πλέον.
Η μετάδοση τους μπορεί να γίνει μέσω της τροφής, από τον βήχα του πουλιού ή από την η ύπαρξη ακάρεων στο ράμφος που κατόπιν σκουπίζονται πάνω στις πατήθρες και μεταφέρονται σε ένα άλλο πουλί. Επίσης, οι γονείς μπορεί να μεταφέρουν τα ακάρεα στους νεοσσούς τους μέσω της σίτισης.
Η αντιμετώπιση τους γίνεται από έναν ειδικευμένο στα πτηνά κτηνίατρο με χρήση Ιβερμεκτίνης στην κατάλληλη δόση. Πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι αν υπάρχει μεγάλος αριθμός ακάρεων στην τραχεία, είναι πιθανό να προκληθεί δυσφορία ή και θάνατος του πουλιού όταν τα ακάραια αρχίσουν να εξοντώνονται μαζικά από την επίδραση του φαρμάκου.
Τα κλουβιά των άρρωστων πουλιών πρέπει να απολυμαίνονται σχολαστικά.
Τα ακάρεα της τραχείας εντοπίζονται με βεβαιότητα στη νεκροψία.
Διαβάστε περισσότερα για τα ακάρεα της τραχείας των πουλιών.
Η κόκκινη ψείρα (Dermanyssus gallinae) είναι ένα εξωπαράσιτο που μπορεί να εμφανιστεί στα κατοικίδια ζώα και πουλιά.
Ο ζεστός καιρός (10-35˚C και 70% υγρασία) δημιουργεί ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξη των παρασιτώσεων που δημιουργούν απειλές για την υγεία των πτηνών και των ανθρώπων.
Δυστυχώς, το κόκκινο άκαρι δεν είναι πολύ επιλεκτικό στο γεύμα του. Μπορεί να τραφεί τόσο με το αίμα των πτηνών και των ζώων, όσο και με το αίμα των ανθρώπων.
Προσκολλάται στο δέρμα του ξενιστή και απορροφά το αίμα του. Μπορεί να βρεθεί σε οποιοδήποτε είδος πουλιού. Δραστηριοποιείται τη νύχτα δημιουργώντας έτσι συχνά ανησυχία και φαγούρα στα πουλιά.
Αφού τραφούν με το αίμα του πουλιού, σύρονται μακριά του σε ρωγμές του κλουβιού, σε πατήθρες ή ακόμα και σε μέρη του σπιτιού για να φωλιάσουν το πρωί.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας, οι κόκκινες ψείρες μπορούν να βρεθούν σε σχισμές επίπλων, σε χαλιά ή ξύλινες επενδύσεις, όπου και γεννούν τα αυγά τους. Ο σωστός καθαρισμός, απαιτεί την εξαφάνισή τους από το πουλί - κλουβί αλλά και από τον περιβάλλον χώρο.
Ο ευκολότερος τρόπος να εντοπίσετε την κόκκινη ψείρα, είναι να καλύψετε το κλουβί τη νύχτα με ένα άσπρο πανί. Νωρίς το πρωί, ελέγχετε προσεκτικά το σκέπασμα ή και πάνω στο πουλί εξωτερικά, προσπαθώντας να εντοπίσετε μικροσκοπικά καφε-κόκκινα ζωύφια.
Επίσης, μπορείτε αποβραδίς να βρέξτε ελαφρά μια χαρτοπετσέτα και αφού τη διπλώσετε μερικές φορές, να τη στερεώσετε ανάμεσα στα κάγκελα του κλουβιού. Αν υπάρχουν κόκκινες ψείρες, τότε κατά πάσα πιθανότητα θα τις δείτε μέσα στην χαρτοπετσέτα όταν την ξεδιπλώσετε το πρωί.
Οι κύριες κατηγορίες προϊόντων που επηρεάστηκαν ήταν τα καρβαμιδικά (carbaryl, methomyl, propoxur), οργανοφωσφορικά (dichlorvos, fenitrothion, chlorpyrifos, diazinon) και πυρεθροειδή (cyhalothrin).
Αυτή τη στιγμή, το organophosphate phoxim (Byemite®, Bayer) είναι το μόνο κτηνιατρικό φαρμακευτικό προϊόν που έχει καταχωρηθεί στην Ευρώπη για τη θεραπεία παρασιτώσεων από D. gallinae.
Ωστόσο, χορηγείται μόνο για εφαρμογή στους χώρους του εκτροφείου ΧΩΡΙΣ την παρουσία πουλιών και όχι για να ψεκάζεται πάνω στα πουλιά. [1]
Δείτε προτάσεις θεραπείας και περισσότερες πληροφορίες για τις κόκκινες ψείρες στα πουλιά.
Το χαρακτηριστικό αυτής είναι το δάγκωμα - μάσημα. Τρέφονται με φτερά, δέρμα ή και αίμα. Δεν έχουν φτερά και η ανατομία του στόματός του που φτιάχτηκε για να μασάει είναι ένα χαρακτηριστικό διάκρισής της από τις ψείρες που ρουφούν αίμα.
Τις εντοπίζουμε συνήθως στα καλάμια των φτερών, προσκολλημένες στο κάτω μέρος κατά μήκος της ρίζας. Δεν μετακινούνται εύκολα σε άλλα μέρη του πουλιού.
Τρώνε μικρά κομμάτια φτερών, με συνέπεια την κακή ποιότητα του φτερώματος σε καταστάσεις σοβαρής προσβολής. Όταν ο πληθυσμός των ψειρών είναι μικρός, το αποτέλεσμα της δράσης τους δεν είναι εμφανές στο πτέρωμα.
Οι μαύρες ψείρες μεταδίδονται με τη στενή επαφή των πουλιών. Έτσι, μπορούν να μεταφερθούν στους νεοσσούς στη φωλιά από τους γονείς τους
Η διάγνωση γίνεται με παρατήρηση κάτω από τα φτερά, την ουρά και στο βάθος της φωλιάς όταν υπάρχουν νεοσσοί.
Όταν δεν βρίσκονται στο πουλί είναι πολύ κινητικές και εξαπλώνονται εύκολα, σε αντίθεση με την κόκκινη ψείρα (άκαρι) που δρα σε περιορισμένη έκταση.
Αυτές οι ψείρες αντιμετωπίζονται με την χρήση κοινών αντιφθειρικών προϊόντων και απολύμανση του εξοπλισμού. Η εφαρμογή πρέπει να επαναλαμβάνεται σε 7-10 μέρες προκειμένου να εξοντωθούν οι ψείρες που θα εκκολαφθούν από τα αυγά των ψειρών που εξοντώθηκαν από την πρώτη εφαρμογή.
Η μαύρη ψείρα των πτηνών ολοκληρώνει τον κύκλο της ζωής της στο πουλί και δεν δημιουργούν πρόβλημα σε άλλα ζώα.
Οι περιπτώσεις αυτές αφορούν συνήθως πτηνά που ζουν έξω από το κλουβί και περπατούν στο πάτωμα σπιτιού που υπάρχουν ήδη ψύλλοι από άλλα κατοικίδια (σκύλους, γάτες).
Γενικά, δεν είναι καλή ιδέα να αφήνετε το πουλί να περπατά στο πάτωμα. Το πάτωμα είναι γεμάτο μικρόβια και το πτηνό σας είναι πιο ευαίσθητο σε αυτά, απ' ότι είναι τα σκυλιά ή οι γάτες σας.
Ανιχνεύοντας την κόκκινη ψείραfart
Τα ακάρεα και οι ψείρες στα κατοικίδια πτηνά
Τα ακάρεα και οι ψείρες προσβάλλουν κυρίως την τραχεία, τα πόδια, το ράμφος και το φτέρωμα των πουλιών. Ακολουθούν πληροφορίες για αυτά που ταλαιπωρούν συχνότερα τα πτηνά μας, ώστε να μπορείτε να αναγνωρίσετε τα συμπτώματα και να δράσετε έγκαιρα, μειώνοντας έτσι την ταλαιπωρία των πουλιών.Το άκαρι Knemidοkoptes
Τα ακάρεα του γένους Knemidokoptes είναι παράσιτα του δέρματος και του ράμφους των πτηνών και δημιουργούν στα πουλιά μια κατάσταση γνωστή κοινώς με τις ονομασίες Scaly leg ή Scaly face.
Τα ακάρεα Knemidocoptes προσβάλλουν κυρίως τα ορνιθόμορφα πτηνά (κοτόπουλα, γαλοπούλες κ.λπ.), τα στρουθιόμορφα (καναρινία, καρδερίνες κ.λπ.), τα Ψιττακόμορφα (παπαγάλοι, parakeets, budgerigars κ.λπ.) σπανιότερα αλλά είδη όπως οι δρυοκολάπτες, οι πάπιες, οι χήνες κ.λπ.
Η διάγνωση γίνεται συνήθως με απόξεση του δέρματος που εκτελείται στο κτηνιατρείο και κατόπιν εξέταση του προϊόντος της απόξεσης κάτω από το μικροσκόπιο.
Η θεραπεία γίνεται συνήθως με την εφαρμογή αλοιφής epithol στην προσβεβλημένη περιο
χή, 2 φορές την ημέρα για 7 μέρες.Εάν τα ακάρεα έχουν παραμορφώσει το ράμφος, τότε αυτό πρέπει να λιμαριστεί προσεκτικά από έναν κτηνίατρο για να αποκτήσει ξανά το σωστό σχήμα.
Αν και αυτά τα ακάρεα δεν μεταδίδονται εύκολα, είναι καλύτερο να εφαρμοσθεί θεραπεία σε όλα τα πουλιά που βρισκόταν στο ίδιο κλουβί με ένα προσβεβλημένο πουλί.
Τα ακάρεα δεν μπορούν να ζήσουν μακριά από τα πουλιά και δεν μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα στους ανθρώπους ή άλλα είδη ζώων.
Τα ακάρεα της τραχείας
Το άκαρι που προσβάλει την τραχεία ή τους αεροσάκους των πτηνών είναι το Sternostoma tracheacolum. Τα ακάρεα αυτά παρασιτούν τα αναπνευστικά όργανα των πουλιών και μπορούν να γίνουν ορατά με την εκπομπή εστιασμένου φωτός από ειδικό φακό κατά μήκος της τραχείας. Τα ακάρεα εμφανίζονται ως μικροί κόκκοι πιπεριού μέσα στην τραχεία. Βρίσκονται επίσης και στους πνεύμονες.Ένας μικρός αριθμός ακάρεων δεν μπορεί να προκαλέσει εμφανή συμπτώματα, αλλά εάν ένα πουλί αναπνέει με ανοιχτό στόμα, ή έχει δυσκολία στην αναπνοή τότε ίσως νοσεί πλέον.
Η μετάδοση τους μπορεί να γίνει μέσω της τροφής, από τον βήχα του πουλιού ή από την η ύπαρξη ακάρεων στο ράμφος που κατόπιν σκουπίζονται πάνω στις πατήθρες και μεταφέρονται σε ένα άλλο πουλί. Επίσης, οι γονείς μπορεί να μεταφέρουν τα ακάρεα στους νεοσσούς τους μέσω της σίτισης.
Η αντιμετώπιση τους γίνεται από έναν ειδικευμένο στα πτηνά κτηνίατρο με χρήση Ιβερμεκτίνης στην κατάλληλη δόση. Πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι αν υπάρχει μεγάλος αριθμός ακάρεων στην τραχεία, είναι πιθανό να προκληθεί δυσφορία ή και θάνατος του πουλιού όταν τα ακάραια αρχίσουν να εξοντώνονται μαζικά από την επίδραση του φαρμάκου.
Τα κλουβιά των άρρωστων πουλιών πρέπει να απολυμαίνονται σχολαστικά.
Τα ακάρεα της τραχείας εντοπίζονται με βεβαιότητα στη νεκροψία.
Διαβάστε περισσότερα για τα ακάρεα της τραχείας των πουλιών.
Η κόκκινη ψείρα ή κόκκινο άκαρι
Η κόκκινη ψείρα (Dermanyssus gallinae) είναι ένα εξωπαράσιτο που μπορεί να εμφανιστεί στα κατοικίδια ζώα και πουλιά.Ο ζεστός καιρός (10-35˚C και 70% υγρασία) δημιουργεί ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξη των παρασιτώσεων που δημιουργούν απειλές για την υγεία των πτηνών και των ανθρώπων.
Δυστυχώς, το κόκκινο άκαρι δεν είναι πολύ επιλεκτικό στο γεύμα του. Μπορεί να τραφεί τόσο με το αίμα των πτηνών και των ζώων, όσο και με το αίμα των ανθρώπων.
Προσκολλάται στο δέρμα του ξενιστή και απορροφά το αίμα του. Μπορεί να βρεθεί σε οποιοδήποτε είδος πουλιού. Δραστηριοποιείται τη νύχτα δημιουργώντας έτσι συχνά ανησυχία και φαγούρα στα πουλιά.
Αφού τραφούν με το αίμα του πουλιού, σύρονται μακριά του σε ρωγμές του κλουβιού, σε πατήθρες ή ακόμα και σε μέρη του σπιτιού για να φωλιάσουν το πρωί.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας, οι κόκκινες ψείρες μπορούν να βρεθούν σε σχισμές επίπλων, σε χαλιά ή ξύλινες επενδύσεις, όπου και γεννούν τα αυγά τους. Ο σωστός καθαρισμός, απαιτεί την εξαφάνισή τους από το πουλί - κλουβί αλλά και από τον περιβάλλον χώρο.
Εντοπισμός του κόκκινου ακάρεως
Οι κόκκινες ψείρες μπορούν να εντοπιστούν μόνο κατά τη διάρκεια της νύχτας πάνω στο δέρμα ή τα φτερά του πουλιού. Εάν ένα πουλί εξεταστεί κατά τη διάρκεια της ημέρας, οι ψείρες δεν πρόκειται να βρεθούν.Ο ευκολότερος τρόπος να εντοπίσετε την κόκκινη ψείρα, είναι να καλύψετε το κλουβί τη νύχτα με ένα άσπρο πανί. Νωρίς το πρωί, ελέγχετε προσεκτικά το σκέπασμα ή και πάνω στο πουλί εξωτερικά, προσπαθώντας να εντοπίσετε μικροσκοπικά καφε-κόκκινα ζωύφια.
Επίσης, μπορείτε αποβραδίς να βρέξτε ελαφρά μια χαρτοπετσέτα και αφού τη διπλώσετε μερικές φορές, να τη στερεώσετε ανάμεσα στα κάγκελα του κλουβιού. Αν υπάρχουν κόκκινες ψείρες, τότε κατά πάσα πιθανότητα θα τις δείτε μέσα στην χαρτοπετσέτα όταν την ξεδιπλώσετε το πρωί.
Αντιμετώπιση της κόκκινης ψείρας
Ο αριθμός των χημικών φαρμάκων για την αντιμετώπιση της κόκκινης ψείρας είναι περιορισμένος. Πολλά προϊόντα έχουν αποσυρθεί από τις ευρωπαϊκές αγορές ή έχουν απαγορευθεί τα τελευταία χρόνια επειδή δεν πληρούν τις ευρωπαϊκές ή εθνικές κανονιστικές διατάξεις για την ασφάλεια των καταναλωτών και των χρηστών.Οι κύριες κατηγορίες προϊόντων που επηρεάστηκαν ήταν τα καρβαμιδικά (carbaryl, methomyl, propoxur), οργανοφωσφορικά (dichlorvos, fenitrothion, chlorpyrifos, diazinon) και πυρεθροειδή (cyhalothrin).
Αυτή τη στιγμή, το organophosphate phoxim (Byemite®, Bayer) είναι το μόνο κτηνιατρικό φαρμακευτικό προϊόν που έχει καταχωρηθεί στην Ευρώπη για τη θεραπεία παρασιτώσεων από D. gallinae.
Ωστόσο, χορηγείται μόνο για εφαρμογή στους χώρους του εκτροφείου ΧΩΡΙΣ την παρουσία πουλιών και όχι για να ψεκάζεται πάνω στα πουλιά. [1]
Δείτε προτάσεις θεραπείας και περισσότερες πληροφορίες για τις κόκκινες ψείρες στα πουλιά.
Η μαύρη ψείρα των πτηνών
Εκτός από την κόκκινη υπάρχει και η μαύρη ψείρα των πτηνών που μπορεί να παρατηρηθεί περιστασιακά στα φτερά των πουλιών. Γενικά, οι μαύρες ψείρες δεν είναι τόσο επικίνδυνες όσο οι κόκκινες για τα πουλιά.Το χαρακτηριστικό αυτής είναι το δάγκωμα - μάσημα. Τρέφονται με φτερά, δέρμα ή και αίμα. Δεν έχουν φτερά και η ανατομία του στόματός του που φτιάχτηκε για να μασάει είναι ένα χαρακτηριστικό διάκρισής της από τις ψείρες που ρουφούν αίμα.
Τις εντοπίζουμε συνήθως στα καλάμια των φτερών, προσκολλημένες στο κάτω μέρος κατά μήκος της ρίζας. Δεν μετακινούνται εύκολα σε άλλα μέρη του πουλιού.
Τρώνε μικρά κομμάτια φτερών, με συνέπεια την κακή ποιότητα του φτερώματος σε καταστάσεις σοβαρής προσβολής. Όταν ο πληθυσμός των ψειρών είναι μικρός, το αποτέλεσμα της δράσης τους δεν είναι εμφανές στο πτέρωμα.
Οι μαύρες ψείρες μεταδίδονται με τη στενή επαφή των πουλιών. Έτσι, μπορούν να μεταφερθούν στους νεοσσούς στη φωλιά από τους γονείς τους
Η διάγνωση γίνεται με παρατήρηση κάτω από τα φτερά, την ουρά και στο βάθος της φωλιάς όταν υπάρχουν νεοσσοί.
Όταν δεν βρίσκονται στο πουλί είναι πολύ κινητικές και εξαπλώνονται εύκολα, σε αντίθεση με την κόκκινη ψείρα (άκαρι) που δρα σε περιορισμένη έκταση.
Αυτές οι ψείρες αντιμετωπίζονται με την χρήση κοινών αντιφθειρικών προϊόντων και απολύμανση του εξοπλισμού. Η εφαρμογή πρέπει να επαναλαμβάνεται σε 7-10 μέρες προκειμένου να εξοντωθούν οι ψείρες που θα εκκολαφθούν από τα αυγά των ψειρών που εξοντώθηκαν από την πρώτη εφαρμογή.
Η μαύρη ψείρα των πτηνών ολοκληρώνει τον κύκλο της ζωής της στο πουλί και δεν δημιουργούν πρόβλημα σε άλλα ζώα.
Ψύλλοι
Ο ψύλλος είναι ένα ακόμη παράσιτο που ευτυχώς δεν προσβάλει τα πτηνά. Ωστόσο, υπάρχουν μερικές σπάνιες περιπτώσεις όπου μπορεί να βρεθούν ψύλλοι, κυρίως σε παπαγάλους.Οι περιπτώσεις αυτές αφορούν συνήθως πτηνά που ζουν έξω από το κλουβί και περπατούν στο πάτωμα σπιτιού που υπάρχουν ήδη ψύλλοι από άλλα κατοικίδια (σκύλους, γάτες).
Γενικά, δεν είναι καλή ιδέα να αφήνετε το πουλί να περπατά στο πάτωμα. Το πάτωμα είναι γεμάτο μικρόβια και το πτηνό σας είναι πιο ευαίσθητο σε αυτά, απ' ότι είναι τα σκυλιά ή οι γάτες σας.
Σχετικό περιεχόμενο
Ακάρεα της τραχείαςΑνιχνεύοντας την κόκκινη ψείραfart
