Σε αυτό το κεφάλαιο του οδηγού μας για τη διαχείριση και εκτροφή της καρδερίνας θα ασχοληθούμε με την αναπαραγωγή σε κλουβί ζευγαρώστρα του ενός μέτρου.
Η θέση τοποθέτησης τους θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν ψηλότερα, να μη μετακινούνται συχνά. Οι δε πατήθρες να είναι λίγες και στο ίδιο ύψος, ώστε να διευκολύνεται ο αρσενικός να επιτελέσει το καθήκον του.
Περισσότερα για τα κλουβιά και τις ζευγαρώστρες.
Εξίσου σημαντικό είναι και το ταίριασμα του ζευγαριού. Εδώ εφαρμόζονται δύο τρόποι:
Σε μεγάλες κλούβες η προσθήκη κυπαρισσοειδών ή εσπεριδοειδών, ευνοεί την προσομοίωση του περιβάλλοντος με τη φύση και λόγω των φυτικών αρωμάτων που εκλύονται, ευνοεί τον αναπαραγωγικό οίστρο. Όσο πάντως πιο κοινωνικοποιημένη είναι η καρδερίνα, τόσο λιγότερη κάλυψη φαίνεται να χρειάζεται.
Θα πρέπει να έχουμε στα υπ' όψιν, ότι θηλυκή καρδερίνα 2 ή 3 χρόνων, έχει περισσότερες πιθανότητες να φέρει σε πέρας την αναπαραγωγική διαδικασία, απ’ότι μια "πρωτάρα".
Χρησιμοποιούμε οποιοδήποτε από τα γνωστά νήματα (λινάτσα, βαμβάκι, τρίχες ζώων κλπ.) ή συνδυασμό τους, με έμφαση στα ανοιχτόχρωμα.
Αν έχουμε βάλει μπάνιο (βοηθάει με την απαραίτητη υγρασία τα θηλυκά και τα αυγά σε περιόδους υψηλών θερμοκρασιών), το αφαιρούμε πριν την εκκόλαψη και επανατοποθετείται όταν τα μικρά φτάσουν στο στάδιο απογαλακτισμού-ανεξαρτητοποίησης (περίπου 30 ημερών) για να αποφύγουμε πιθανότητα πνιγμού των νεοσσών.
Πολλοί εκτροφείς καταφεύγουν και στα πολυβιταμινούχα σκευάσματα με υψηλή συγκέντρωση βιταμίνης Ε (π.χ. ferti-vit) ή σκέτη υδατοδιαλυτή βιταμίνη Ε, με σκοπό να βελτιστοποιήσουν τα αποτελέσματα. Αν όμως προσφέρουμε καλό μείγμα τροφής και όλα τα προαναφερόμενα, είναι μάλλον υπερβολή η χρήση πολυβιταμίνης.
Από τη στιγμή της ωοτοκίας και μετά, παρατηρούμε τη συμπεριφορά του αρσενικού. Αν παρενοχλεί τη θηλυκιά τον αφαιρούμε και την αφήνουμε μόνη της. Η σωστή μάνα τα καταφέρνει περίφημα και μόνη της.
Στην περίπτωση όμως που η θηλυκιά σταματήσει να ταΐζει ή παρατήσει τους νεοσσούς τότε ή θα πρέπει να αναλάβουμε εμείς το τάισμα με χρήση σύριγγας και ειδική κρέμα ανάπτυξης νεοσσών ή θα πρέπει να έχουμε έτοιμη "παραμάνα" (βασική προϋπόθεση να κλωσσάει δικά της αυγά ή να είναι πολύ πυρωμένη ώστε να δεχθεί τα ξένα).
Αποδεδειγμένα η καλύτερη παραμάνα είναι η κανάρα και σύμφωνα με παρατηρήσεις έμπειρων και αξιόπιστων εκτροφέων, κοινές κανάρες, μαλινουά, η fifefancy αλλά και τα θηλυκά καρδερινοκάναρα, αποτελούν αξιόπιστες και δοκιμασμένες λύσεις.
Μεταξύ 4ης και 7ης μέρας (συνηθέστερα 5η η 6η) τοποθετούμε τα δαχτυλίδια (για balcanica 2,5 χιλ. -για major 2,7 χιλ- για υβρίδιο με καναρίνι 2,9χιλ.). Για να αποφύγουμε τυχόν αντιδράσεις από τη θηλυκιά (μερικές φορές αναγνωρίζονται σαν κουτσουλιές και στην προσπάθεια τους να τα αποβάλλουν δημιουργούν πρόβλημα στο πόδι ή πετάνε από τη φωλιά τα μικρά), καλύπτουμε με λευκοπλάστ ίδιου πλάτους το δαχτυλίδι.
To δαχτυλίδωμα είναι προτιμότερο να γίνεται το απόγευμα ώστε να μην έχει πολύ χρόνο μέχρι το σούρουπο η θηλυκιά να ασχοληθεί με την καθαριότητα της φωλιάς, ενώ καλό τρικ είναι η διασπορά σπόρων στα τοιχώματα της φωλιάς με σκοπό να απασχοληθεί με τον καθαρισμό τους και να "ξεχάσει" τα δαχτυλίδια.
Περισσότερα για τα δαχτυλίδια των πουλιών.
Σ'όλο το διάστημα κλωσσήματος, αποφεύγουμε οποιαδήποτε παρέμβαση πέραν των απαραίτητων και όταν το κάνουμε (αλλαγή τροφής, καθαρισμός) αυτό γίνεται με σταθερές και ήρεμες κινήσεις.
Την ίδια περίοδο έχουν μεγάλη θρεπτική αξία (μεγαλύτερη από τους σπόρους τους) και λειτουργούν και σα λιχουδιά, οι φυτρωμένοι σπόροι. Προσέχουμε όμως ιδιαίτερα να μην ξεφεύγουμε πολύ από τους προσδοκώμενους χρόνους φυτρώματος, ώστε να αποφύγουμε την εμφάνιση αποικίας μυκήτων.
Η θηλυκιά μας είναι πάλι έτοιμη για τον 2ο κύκλο αναπαραγωγής, αφού αλλάξουμε το νήμα και καθαρίσουμε, απολυμάνουμε καλά το χώρο.
Η εκπαίδευση των μικρών είναι καλύτερα να γίνεται νωρίς το πρωί ή το απόγευμα με χρήση cd ή δασκάλου (ο πιο ενδεδειγμένος και σωστός τρόπος) και τα ακούσματα πρέπει να προέρχονται από διάφορες φωνές αγρίων (τουρλί, παπαδίτσα, αηδόνι, τσοπανάκο κλπ.).
Οι λάτρεις των φωνητικών ικανοτήτων της καρδερίνας θα πρέπει να λάβουν υπ'όψιν τους, ότι τα πουλιά εκτροφής συνήθως δεν φθάνουν τις φωνητικές δεξιοτεχνίες των πουλιών που έχουν μεγαλώσει στη φύση, κάτι απόλυτα φυσιολογικό αφού αυτά ακούνε και εκπαιδεύονται με φωνές από πολλά πουλιά του δάσους και της φύσης.
Η καρδερίνα έχει ένα σχετικά μικρό εύρος δικού της ρεπερτορίου. Έχει όμως δύο βασικά πλεονεκτήματα που ορίζουν και τη μοναδικότητά της σαν ωδικό πουλί. Μπορεί και μιμείται -αναπαράγει φωνές από άλλα πουλιά της φύσης με αποτέλεσμα πολλοί εκτροφείς να λογίζουν ξένες, δανεισμένες φωνές σαν δικές της φτιάχνοντας ένα πλούσιο και όμορφο ρεπερτόριο και 2ον, λόγω της διπλής "σύριγγας" που διαθέτει το λαρύγγι της, μπορεί να πλέκει-αποδίδει δυο φωνές ταυτόχρονα, μπερδεύοντας και εναλλάσσοντας διάφορες φωνές μεταξύ τους.
Αναλόγως δε του βιότοπου που η άγρια καρδερίνα διαβιώνει και κινείται, διαμορφώνει ανάλογα και το ρεπερτόριο, κάνοντας πουλιά του ίδιου είδους, να έχουν πολύ διαφορετικές φωνές στο κελάηδισμά τους και στην απόδοση των φωνών.
Περιεχόμενα Οδηγού
Αναπαραγωγή καρδερίνας σε ζευγαρώστρες
Για να επιτευχθεί αναπαραγωγή θα πρέπει να συνυπάρχουν 3 παράμετροι που ισχύουν και για αναπαραγωγή στη φύση:- 12-13 ώρες ημερήσιο φως
- πλούσια διατροφή
- θερμοκρασία άνω των 20 βαθμών
Ζευγαρώστρες
Αν χρησιμοποιούμε ζευγαρώστρες, το μέγεθος τους θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν μεγαλύτερο (90 εκ.), χωρίς όμως να αποκλείονται και οι πιο διαδεδομένες των 60 εκ.Η θέση τοποθέτησης τους θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν ψηλότερα, να μη μετακινούνται συχνά. Οι δε πατήθρες να είναι λίγες και στο ίδιο ύψος, ώστε να διευκολύνεται ο αρσενικός να επιτελέσει το καθήκον του.
Περισσότερα για τα κλουβιά και τις ζευγαρώστρες.
Φωλιές και υλικό φωλιάς
Τοποθετούμε 2-3 φωλιές σε διαφορετικά σημεία (η και περισσότερες σε μεγάλες κλούβες), εσωτερικές και εξωτερικές για να διαλέξει η θηλυκιά αυτή που την ικανοποιεί και τη βολεύει.Εξίσου σημαντικό είναι και το ταίριασμα του ζευγαριού. Εδώ εφαρμόζονται δύο τρόποι:
- ένωση ζευγαριού από τον Οκτώβρη, ώστε να συνηθίσει και να δεχθεί το ένα την παρουσία του άλλου
- ένωση την άνοιξη αφού έχει προηγηθεί το πύρωμα και υπάρχει οπτική η όχι επαφή (με χώρισμα)
Σε μεγάλες κλούβες η προσθήκη κυπαρισσοειδών ή εσπεριδοειδών, ευνοεί την προσομοίωση του περιβάλλοντος με τη φύση και λόγω των φυτικών αρωμάτων που εκλύονται, ευνοεί τον αναπαραγωγικό οίστρο. Όσο πάντως πιο κοινωνικοποιημένη είναι η καρδερίνα, τόσο λιγότερη κάλυψη φαίνεται να χρειάζεται.
Θα πρέπει να έχουμε στα υπ' όψιν, ότι θηλυκή καρδερίνα 2 ή 3 χρόνων, έχει περισσότερες πιθανότητες να φέρει σε πέρας την αναπαραγωγική διαδικασία, απ’ότι μια "πρωτάρα".
Χρησιμοποιούμε οποιοδήποτε από τα γνωστά νήματα (λινάτσα, βαμβάκι, τρίχες ζώων κλπ.) ή συνδυασμό τους, με έμφαση στα ανοιχτόχρωμα.
Αν έχουμε βάλει μπάνιο (βοηθάει με την απαραίτητη υγρασία τα θηλυκά και τα αυγά σε περιόδους υψηλών θερμοκρασιών), το αφαιρούμε πριν την εκκόλαψη και επανατοποθετείται όταν τα μικρά φτάσουν στο στάδιο απογαλακτισμού-ανεξαρτητοποίησης (περίπου 30 ημερών) για να αποφύγουμε πιθανότητα πνιγμού των νεοσσών.
Διατροφή
Εκτός του αυγού (που μετά την πάροδο μερικών ωρών αφαιρείται για να αποφύγουμε τυχόν αλλοίωση), βάζουμε συμπλήρωμα σκουληκιών ή αυγά μυρμηγκιών ή προνύμφες εντόμων ή εντομοτροφές (insect patee) που περιέχουν σκουλήκια, έντομα και μερικές φορές μικρά ψάρια, γαρίδες κ. Α. Η ζωική πρωτεΐνη που περιέχουν σε μεγάλο ποσοστό, είναι απαραίτητη για τη σωστή ανάπτυξη των νεοσσών.Πολλοί εκτροφείς καταφεύγουν και στα πολυβιταμινούχα σκευάσματα με υψηλή συγκέντρωση βιταμίνης Ε (π.χ. ferti-vit) ή σκέτη υδατοδιαλυτή βιταμίνη Ε, με σκοπό να βελτιστοποιήσουν τα αποτελέσματα. Αν όμως προσφέρουμε καλό μείγμα τροφής και όλα τα προαναφερόμενα, είναι μάλλον υπερβολή η χρήση πολυβιταμίνης.
Από τη στιγμή της ωοτοκίας και μετά, παρατηρούμε τη συμπεριφορά του αρσενικού. Αν παρενοχλεί τη θηλυκιά τον αφαιρούμε και την αφήνουμε μόνη της. Η σωστή μάνα τα καταφέρνει περίφημα και μόνη της.
Στην περίπτωση όμως που η θηλυκιά σταματήσει να ταΐζει ή παρατήσει τους νεοσσούς τότε ή θα πρέπει να αναλάβουμε εμείς το τάισμα με χρήση σύριγγας και ειδική κρέμα ανάπτυξης νεοσσών ή θα πρέπει να έχουμε έτοιμη "παραμάνα" (βασική προϋπόθεση να κλωσσάει δικά της αυγά ή να είναι πολύ πυρωμένη ώστε να δεχθεί τα ξένα).
Αποδεδειγμένα η καλύτερη παραμάνα είναι η κανάρα και σύμφωνα με παρατηρήσεις έμπειρων και αξιόπιστων εκτροφέων, κοινές κανάρες, μαλινουά, η fifefancy αλλά και τα θηλυκά καρδερινοκάναρα, αποτελούν αξιόπιστες και δοκιμασμένες λύσεις.
Μεταξύ 4ης και 7ης μέρας (συνηθέστερα 5η η 6η) τοποθετούμε τα δαχτυλίδια (για balcanica 2,5 χιλ. -για major 2,7 χιλ- για υβρίδιο με καναρίνι 2,9χιλ.). Για να αποφύγουμε τυχόν αντιδράσεις από τη θηλυκιά (μερικές φορές αναγνωρίζονται σαν κουτσουλιές και στην προσπάθεια τους να τα αποβάλλουν δημιουργούν πρόβλημα στο πόδι ή πετάνε από τη φωλιά τα μικρά), καλύπτουμε με λευκοπλάστ ίδιου πλάτους το δαχτυλίδι.
To δαχτυλίδωμα είναι προτιμότερο να γίνεται το απόγευμα ώστε να μην έχει πολύ χρόνο μέχρι το σούρουπο η θηλυκιά να ασχοληθεί με την καθαριότητα της φωλιάς, ενώ καλό τρικ είναι η διασπορά σπόρων στα τοιχώματα της φωλιάς με σκοπό να απασχοληθεί με τον καθαρισμό τους και να "ξεχάσει" τα δαχτυλίδια.
Περισσότερα για τα δαχτυλίδια των πουλιών.
Σ'όλο το διάστημα κλωσσήματος, αποφεύγουμε οποιαδήποτε παρέμβαση πέραν των απαραίτητων και όταν το κάνουμε (αλλαγή τροφής, καθαρισμός) αυτό γίνεται με σταθερές και ήρεμες κινήσεις.
Την ίδια περίοδο έχουν μεγάλη θρεπτική αξία (μεγαλύτερη από τους σπόρους τους) και λειτουργούν και σα λιχουδιά, οι φυτρωμένοι σπόροι. Προσέχουμε όμως ιδιαίτερα να μην ξεφεύγουμε πολύ από τους προσδοκώμενους χρόνους φυτρώματος, ώστε να αποφύγουμε την εμφάνιση αποικίας μυκήτων.
Ανεξαρτητοποίηση των μικρών πουλιών
Μετά την πάροδο 25-30 ημερών, οι νεοσσοί είναι ανεξάρτητοι και έτοιμοι να μεταφερθούν σε δικό τους χώρο (χρειάζεται επαγρύπνηση και παρατήρηση μήπως τυχόν ο χωρισμός δημιουργήσει επιπλέον στρες στα μικρά -σε τέτοια περίπτωση θα πρέπει να βλέπονται με χώρισμα με τους γονείς η να μείνουν για λίγο ακόμα με τον πατέρα).Η θηλυκιά μας είναι πάλι έτοιμη για τον 2ο κύκλο αναπαραγωγής, αφού αλλάξουμε το νήμα και καθαρίσουμε, απολυμάνουμε καλά το χώρο.
Η εκπαίδευση των μικρών είναι καλύτερα να γίνεται νωρίς το πρωί ή το απόγευμα με χρήση cd ή δασκάλου (ο πιο ενδεδειγμένος και σωστός τρόπος) και τα ακούσματα πρέπει να προέρχονται από διάφορες φωνές αγρίων (τουρλί, παπαδίτσα, αηδόνι, τσοπανάκο κλπ.).
Οι λάτρεις των φωνητικών ικανοτήτων της καρδερίνας θα πρέπει να λάβουν υπ'όψιν τους, ότι τα πουλιά εκτροφής συνήθως δεν φθάνουν τις φωνητικές δεξιοτεχνίες των πουλιών που έχουν μεγαλώσει στη φύση, κάτι απόλυτα φυσιολογικό αφού αυτά ακούνε και εκπαιδεύονται με φωνές από πολλά πουλιά του δάσους και της φύσης.
Η καρδερίνα έχει ένα σχετικά μικρό εύρος δικού της ρεπερτορίου. Έχει όμως δύο βασικά πλεονεκτήματα που ορίζουν και τη μοναδικότητά της σαν ωδικό πουλί. Μπορεί και μιμείται -αναπαράγει φωνές από άλλα πουλιά της φύσης με αποτέλεσμα πολλοί εκτροφείς να λογίζουν ξένες, δανεισμένες φωνές σαν δικές της φτιάχνοντας ένα πλούσιο και όμορφο ρεπερτόριο και 2ον, λόγω της διπλής "σύριγγας" που διαθέτει το λαρύγγι της, μπορεί να πλέκει-αποδίδει δυο φωνές ταυτόχρονα, μπερδεύοντας και εναλλάσσοντας διάφορες φωνές μεταξύ τους.
Αναλόγως δε του βιότοπου που η άγρια καρδερίνα διαβιώνει και κινείται, διαμορφώνει ανάλογα και το ρεπερτόριο, κάνοντας πουλιά του ίδιου είδους, να έχουν πολύ διαφορετικές φωνές στο κελάηδισμά τους και στην απόδοση των φωνών.
Περιεχόμενα Οδηγού
- Οδηγός διαχείρισης και εκτροφής καρδερίνας
- Αγορά καρδερίνας, ζευγαριών ή μεμονωμένων πουλιών
- Η διατροφή της καρδερίνας σε συνθήκες εκτροφής
- Πτερόρροια Καρδερίνας
- Προληπτικές αγωγές στις καρδερίνες
