Αν κατά τον περίπατό σας στο δάσος ή στο κοντινό πάρκο εντοπίσετε με το βλέμμα σας ένα μικρό πανέμορφο πουλάκι με χαρακτηριστική γαλάζια κορώνα να κρέμεται ανάποδα από τα κλαδιά των δέντρων ψάχνοντας για τροφή, τότε σίγουρα έχετε δει μια γαλαζοπαπαδίτσα.
Το μικρόσωμο, στρουμπουλό και ζωηρό αυτό στρουθιόμορφο πουλάκι με την ελκυστικότατη εμφάνιση, ανήκει στις παπαδίτσες. Πρόκειται για ένα ενδημικό είδος που συναντάται ευρύτατα και είναι διαδεδομένο όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη, την αλπική και δυτική Ασία και τα παράλια της Βορείου Αφρικής. Η Ευρωπαϊκή της ονομασία είναι Blue tit.
Παρόλο που το μέγεθός του δεν ξεπερνάει τα 12 εκατοστά είναι ένα πολύ ευκίνητο πουλί που σπάνια θα το δει κανείς να κινείται στο έδαφος. Τις περισσότερες φορές θα το εντοπίσουμε να πεταρίζει από κλαδί σε κλαδί αναζητώντας την τροφή του. Ο φυσικός του βιότοπος είναι τα φυλλοβόλα και μικτά δάση, κυρίως τα δάση βελανιδιάς, τα πάρκα, οι οπωρώνες και οι κήποι, ενώ σπανιότερα θα το συναντήσουμε σε θαμνώδεις εκτάσεις ή σε καλλιέργειες.
Το πολύχρωμο αυτό πουλάκι με τον κοντό λαιμό, τα μικρό ράμφος και το μαγευτικό φτέρωμα, πήρε το όνομά του από την ξεχωριστή γαλάζια κορώνα που έχει στο κατάλευκο κεφάλι του και την ουρά του. Η μαύρη οφθαλμική λωρίδα του προσδίδει μια ιδιαίτερη γοητεία. Το κάτω του μέρος είναι έντονο κίτρινο που διαχωρίζεται από μια γκριζόμαυρη κεντρική λωρίδα στο στήθος. Έχει φαρδύ μπλε κολάρο στον αυχένα, πρασινογάλαζο φτέρωμα στην πλάτη, και λαμπερό γαλάζιο στις φτερούγες και στην καμπή της ουράς. Αμυδρά διακρίνεται μια λευκή ρίγα φτερούγας. Το θηλυκό δεν έχει ουσιαστικές διαφορές με το αρσενικό παρά μόνο στην θαμπάδα των χρωμάτων. Τα νεαρά πουλιά έχουν γκρίζο μπερέ, ενώ τα φτερά στα καλυπτήρια των αυτιών είναι κιτρινωπά.
Του χειμωνιάτικους μήνες κινείται σε μικτά μεγάλα κοπάδια κελαηδώντας με λεπτά, καθαρά καλέσματα, με μακρόσυρτες νότες και γλυκές τρίλιες. Συχνά οι ήχοι τους θυμίζουν σταχτοσουσουράδες και βουνοδεντροβάτες. Κελαηδάει συνήθως από Φλεβάρη μέχρι Ιούνιο που είναι και μήνες που ξεκινά η αναπαραγωγική διαδικασία. Είναι κοινό φαινόμενο στις γαλαζοπαπαδίτσες να φωλιάζουν με ευκολία σε έτοιμες φωλιές - κουτιά και να διαπραγματεύονται συχνά την κατοχή τους με τους δεντροσπουργίτες, ειδικά όταν επικρατούν ακραίες καιρικές συνθήκες με πολύ κρύο και υγρασία. Μπορούν ακόμα να βρουν καταφύγιο σε οποιαδήποτε κατάλληλη τρύπα σε δέντρο ή σε τοίχωμα. Τοποθετούν στην φωλιά υλικά όπως βρύα, μαλλί, τρίχες, φτερά και κατά τον Απρίλιο ή Μάιο γεννούν φυσιολογικά 7-8 αυγά ενώ πολύ συχνά αγγίζουν και τα 12 αυγά.
Είναι κατεξοχήν εντομοφάγα πουλιά για αυτό και θεωρούνται ιδιαίτερα χρήσιμα στην γεωργία μιας και τρέφονται με έντομα, ζωύφια και παράσιτα που καταστρέφουν τα φυτά. Επίσης τρώνε συχνά μπουμπούκια δέντρων από τους οπωρώνες, ελπίζοντας να συλλέξουν μαζί και διάφορα έντομα αλλά επιλέγουν και κάποια μαλακά φρούτα και σε μικρότερο ποσοστό σπόρους. Εντυπωσιακές είναι οι ακροβατικές ικανότητες που επιδεικνύουν, αφού είναι από τα ευέλικτα εκείνα πουλιά που κρέμονται ανάποδα από τα κλαδιά προκειμένου να αναζητήσουν την τροφή τους.
Φυσικοί τους εχθροί είναι οι σκίουροι, οι δρυοκολάπτες, και διάφορα άλλα αρπαχτικά όπως νυφίτσες, γάτες κτλ
Τα τελευταία χρόνια ο αριθμός τους υφίσταται σημαντικές μειώσεις μιας και δεν υπάρχουν παντού οι κατάλληλες συνθήκες φωλιάσματος, η τροφή τους μειώνεται σταδιακά λόγω της χρήσης φυτοφαρμάκων και ο μέσος όρος ζωής τους αγγίζει σχεδόν τον ενάμιση χρόνο.
Η γοητευτική και ταυτόχρονα ελκυστική εμφάνισή του, το κάνει ιδιαίτερα αγαπητό στους ανθρώπους που στη προσπάθεια τους να βοηθήσουν αυτά τα πανέμορφα πουλάκια στην επιβίωσή τους, τους προσφέρουν όχι μόνο φαγητό σε εξωτερικές ταΐστρες κήπου, αλλά και τεχνητές φωλιές προκειμένου να αναπαραχθούν με επιτυχία και να τους εξασφαλίσουν ένα πρόσφορο περιβάλλον ζωής.
Το μικρόσωμο, στρουμπουλό και ζωηρό αυτό στρουθιόμορφο πουλάκι με την ελκυστικότατη εμφάνιση, ανήκει στις παπαδίτσες. Πρόκειται για ένα ενδημικό είδος που συναντάται ευρύτατα και είναι διαδεδομένο όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη, την αλπική και δυτική Ασία και τα παράλια της Βορείου Αφρικής. Η Ευρωπαϊκή της ονομασία είναι Blue tit.
Παρόλο που το μέγεθός του δεν ξεπερνάει τα 12 εκατοστά είναι ένα πολύ ευκίνητο πουλί που σπάνια θα το δει κανείς να κινείται στο έδαφος. Τις περισσότερες φορές θα το εντοπίσουμε να πεταρίζει από κλαδί σε κλαδί αναζητώντας την τροφή του. Ο φυσικός του βιότοπος είναι τα φυλλοβόλα και μικτά δάση, κυρίως τα δάση βελανιδιάς, τα πάρκα, οι οπωρώνες και οι κήποι, ενώ σπανιότερα θα το συναντήσουμε σε θαμνώδεις εκτάσεις ή σε καλλιέργειες.
Το πολύχρωμο αυτό πουλάκι με τον κοντό λαιμό, τα μικρό ράμφος και το μαγευτικό φτέρωμα, πήρε το όνομά του από την ξεχωριστή γαλάζια κορώνα που έχει στο κατάλευκο κεφάλι του και την ουρά του. Η μαύρη οφθαλμική λωρίδα του προσδίδει μια ιδιαίτερη γοητεία. Το κάτω του μέρος είναι έντονο κίτρινο που διαχωρίζεται από μια γκριζόμαυρη κεντρική λωρίδα στο στήθος. Έχει φαρδύ μπλε κολάρο στον αυχένα, πρασινογάλαζο φτέρωμα στην πλάτη, και λαμπερό γαλάζιο στις φτερούγες και στην καμπή της ουράς. Αμυδρά διακρίνεται μια λευκή ρίγα φτερούγας. Το θηλυκό δεν έχει ουσιαστικές διαφορές με το αρσενικό παρά μόνο στην θαμπάδα των χρωμάτων. Τα νεαρά πουλιά έχουν γκρίζο μπερέ, ενώ τα φτερά στα καλυπτήρια των αυτιών είναι κιτρινωπά.
Του χειμωνιάτικους μήνες κινείται σε μικτά μεγάλα κοπάδια κελαηδώντας με λεπτά, καθαρά καλέσματα, με μακρόσυρτες νότες και γλυκές τρίλιες. Συχνά οι ήχοι τους θυμίζουν σταχτοσουσουράδες και βουνοδεντροβάτες. Κελαηδάει συνήθως από Φλεβάρη μέχρι Ιούνιο που είναι και μήνες που ξεκινά η αναπαραγωγική διαδικασία. Είναι κοινό φαινόμενο στις γαλαζοπαπαδίτσες να φωλιάζουν με ευκολία σε έτοιμες φωλιές - κουτιά και να διαπραγματεύονται συχνά την κατοχή τους με τους δεντροσπουργίτες, ειδικά όταν επικρατούν ακραίες καιρικές συνθήκες με πολύ κρύο και υγρασία. Μπορούν ακόμα να βρουν καταφύγιο σε οποιαδήποτε κατάλληλη τρύπα σε δέντρο ή σε τοίχωμα. Τοποθετούν στην φωλιά υλικά όπως βρύα, μαλλί, τρίχες, φτερά και κατά τον Απρίλιο ή Μάιο γεννούν φυσιολογικά 7-8 αυγά ενώ πολύ συχνά αγγίζουν και τα 12 αυγά.
Είναι κατεξοχήν εντομοφάγα πουλιά για αυτό και θεωρούνται ιδιαίτερα χρήσιμα στην γεωργία μιας και τρέφονται με έντομα, ζωύφια και παράσιτα που καταστρέφουν τα φυτά. Επίσης τρώνε συχνά μπουμπούκια δέντρων από τους οπωρώνες, ελπίζοντας να συλλέξουν μαζί και διάφορα έντομα αλλά επιλέγουν και κάποια μαλακά φρούτα και σε μικρότερο ποσοστό σπόρους. Εντυπωσιακές είναι οι ακροβατικές ικανότητες που επιδεικνύουν, αφού είναι από τα ευέλικτα εκείνα πουλιά που κρέμονται ανάποδα από τα κλαδιά προκειμένου να αναζητήσουν την τροφή τους.
Φυσικοί τους εχθροί είναι οι σκίουροι, οι δρυοκολάπτες, και διάφορα άλλα αρπαχτικά όπως νυφίτσες, γάτες κτλ
Τα τελευταία χρόνια ο αριθμός τους υφίσταται σημαντικές μειώσεις μιας και δεν υπάρχουν παντού οι κατάλληλες συνθήκες φωλιάσματος, η τροφή τους μειώνεται σταδιακά λόγω της χρήσης φυτοφαρμάκων και ο μέσος όρος ζωής τους αγγίζει σχεδόν τον ενάμιση χρόνο.
Η γοητευτική και ταυτόχρονα ελκυστική εμφάνισή του, το κάνει ιδιαίτερα αγαπητό στους ανθρώπους που στη προσπάθεια τους να βοηθήσουν αυτά τα πανέμορφα πουλάκια στην επιβίωσή τους, τους προσφέρουν όχι μόνο φαγητό σε εξωτερικές ταΐστρες κήπου, αλλά και τεχνητές φωλιές προκειμένου να αναπαραχθούν με επιτυχία και να τους εξασφαλίσουν ένα πρόσφορο περιβάλλον ζωής.
