Θα ήθελα απλά να εμπλουτίσω λίστα θέματα περιστεριών και να μοιραστώ μαζί σας μερικές φωτογραφίες. Συχνά ακούω για τα περιστέρια και δεκαοχτούρες τα χειρότερα λόγια. Όμως είχα ζήσει μια εμπειρία η οποία έχει αλλάξει 180 μοίρες την γνώμη μου για τα περιστέρια.
Την άνοιξη 2018 έχω βρει στο δρόμο ένα γυμνό μωρό δεκαοχτουρακι περίπου 5 ημερών. Έχει πέσει από την φωλιά που ήταν στα καλώδια της ΔΕΗ και οι γονείς κοίταγαν από επάνω. Ήταν ακόμα αρκετά κρύο και το έφερα στο σπίτι κρατώντας το στο παλάμη για να μην κρυώσει.
Το μεγάλωσα στο χέρι ταΐζοντας το με κρέμα και αργότερα με τα σπόρια. Μεγάλωσε και έγινε ένα φανταστικό ήμερο πουλί. Πολύ χαδιάρικο με όρεξη για βόλτα εκτος κλουβιού και παρέα ανθρώπου. Κάπου εκεί κατάλαβα ότι με καλύπτει αρκετά ένα τέτοιο πουλάκι. Είναι ήσυχο δεν βγάζει καραυγες, είναι χαδιάρικο και αρκετά μεγαλόσωμο. Πιθανότατα είναι ιδανικό πουλί (γενικά τα περιστέρια) για αυτούς που έχουν θέμα με την φασαρία και κραυγές των παπαγάλων.
Όμως μια μέρα μπήκα στο δωμάτιο κρατώντας στο χέρι μια μεγάλη μπλε πλαστική σακούλα (που κάνει πολύ θόρυβο) την όποια τον τρόμαξε πολύ. Πέταξε στο δωμάτιο με μεγάλη ταχύτητα και χτύπησε στην κουρτίνα και άνοιξε και την σήτα που ήταν με μαγνήτες και έτσι βγήκε έξω.
Ήταν για κανένα μισάωρο ακόμα σε μια οικοδομή και προσπαθούσα απεγνωσμένα να τον καλέσω να έρθει πίσω. Όμως δεν ήρθε. Τα είχε χάσει. Καθόταν ακούνητα και μετά απλά πέταξε. Από τότε δεν τον έχω ξαναδεί. Θέλω να ελπίζω ότι προσαρμόστηκε και ζει κάπου με άλλες Δεκαοχτούρες. Όμως η λογική μου λέει ότι μάλλον τον έπιασε μια γάτα. Το πουλάκι αυτό δεν φοβόταν τίποτα (εκτος από τις σακούλες απ'όσα φάνηκε). Οπότε δεν θα έφευγε από την γάτα, σκύλο, άνθρωπο, αυτοκίνητο. Επίσης το φαγητό και το νερό του το είχε πάντα έτοιμο... Θα ήθελα πολύ να πιστέψω ότι επέζησε και ονειρεύομαι κάποια στιγμή να τον συναντήσω στο δρόμο (θα το αναγνωρίσω από το δακτυλίδι συλλόγου που του έβαλα).
Η τελευταία φωτογραφία του Βάλιαντ τραβηγμένη την ημέρα που τον έχασα.. 20 λεπτά πριν εξαφανιστεί στην τσεμεντενια πόλη. Τεταρτη 11/7/2018 χάθηκε στα Σεπόλια. Το μόνο που τον ξεχωρίζει από τα άγρια πουλιά είναι ένα κόκκινο δακτυλίδι συλλόγου στο πόδι.
Την άνοιξη 2018 έχω βρει στο δρόμο ένα γυμνό μωρό δεκαοχτουρακι περίπου 5 ημερών. Έχει πέσει από την φωλιά που ήταν στα καλώδια της ΔΕΗ και οι γονείς κοίταγαν από επάνω. Ήταν ακόμα αρκετά κρύο και το έφερα στο σπίτι κρατώντας το στο παλάμη για να μην κρυώσει.
Το μεγάλωσα στο χέρι ταΐζοντας το με κρέμα και αργότερα με τα σπόρια. Μεγάλωσε και έγινε ένα φανταστικό ήμερο πουλί. Πολύ χαδιάρικο με όρεξη για βόλτα εκτος κλουβιού και παρέα ανθρώπου. Κάπου εκεί κατάλαβα ότι με καλύπτει αρκετά ένα τέτοιο πουλάκι. Είναι ήσυχο δεν βγάζει καραυγες, είναι χαδιάρικο και αρκετά μεγαλόσωμο. Πιθανότατα είναι ιδανικό πουλί (γενικά τα περιστέρια) για αυτούς που έχουν θέμα με την φασαρία και κραυγές των παπαγάλων.
Όμως μια μέρα μπήκα στο δωμάτιο κρατώντας στο χέρι μια μεγάλη μπλε πλαστική σακούλα (που κάνει πολύ θόρυβο) την όποια τον τρόμαξε πολύ. Πέταξε στο δωμάτιο με μεγάλη ταχύτητα και χτύπησε στην κουρτίνα και άνοιξε και την σήτα που ήταν με μαγνήτες και έτσι βγήκε έξω.
Ήταν για κανένα μισάωρο ακόμα σε μια οικοδομή και προσπαθούσα απεγνωσμένα να τον καλέσω να έρθει πίσω. Όμως δεν ήρθε. Τα είχε χάσει. Καθόταν ακούνητα και μετά απλά πέταξε. Από τότε δεν τον έχω ξαναδεί. Θέλω να ελπίζω ότι προσαρμόστηκε και ζει κάπου με άλλες Δεκαοχτούρες. Όμως η λογική μου λέει ότι μάλλον τον έπιασε μια γάτα. Το πουλάκι αυτό δεν φοβόταν τίποτα (εκτος από τις σακούλες απ'όσα φάνηκε). Οπότε δεν θα έφευγε από την γάτα, σκύλο, άνθρωπο, αυτοκίνητο. Επίσης το φαγητό και το νερό του το είχε πάντα έτοιμο... Θα ήθελα πολύ να πιστέψω ότι επέζησε και ονειρεύομαι κάποια στιγμή να τον συναντήσω στο δρόμο (θα το αναγνωρίσω από το δακτυλίδι συλλόγου που του έβαλα).
Η τελευταία φωτογραφία του Βάλιαντ τραβηγμένη την ημέρα που τον έχασα.. 20 λεπτά πριν εξαφανιστεί στην τσεμεντενια πόλη. Τεταρτη 11/7/2018 χάθηκε στα Σεπόλια. Το μόνο που τον ξεχωρίζει από τα άγρια πουλιά είναι ένα κόκκινο δακτυλίδι συλλόγου στο πόδι.
