Γενικά Δύο καναρίνια μαζί μόνο για παρέα

[Nikoskon854]

Σκεφτομαι σοβαρά να φέρω άλλο ένα καναρίνι να κάνει παρέα στην ασπρουλα
Κοιτάει το καναρίνι ενός γειτονα απέναντι και αυτό θέλω να το αλλάξω, θέλω να έχει παρεουλα, δίχως ζευγαρωματα, έχετε Κατι να μου προτείνετε; το κλουβί γίνεται και ζευγαρωστρα, βασίζομαι στην πείρα σας αν δεν διάβαζα τόσα θαυμαστά που γράφονται εδώ δεν θα είχα καν πάρει μέτρα προστασίας για την ασπρουλα μου, οι φίλοι μου με ρωτάνε που τα μαθαίνεις όλα αυτά; αλήθεια θα ήθελα άλλο ένα καναρίνι αλλά δίχως ζευγαρωματα δίχως καυγάδες θέλω την γνώμη σας! Είναι υπέροχα πλάσματα
Είναι υπέροχο συναίσθημα να ξυπνάς από το τραγούδι τους σταδιακά γίνεται εθιστικο

 

[ianos]

Νομίζω ότι τα καναρίνια δεν χρειάζονται παρέα, παρά μόνο στη φάση της αναπαραγωγής τους κατά την οποία αναζητούν σύντροφο. Μπορεί βέβαια και να κάνω λάθος, αλλά έχω την αίσθηση ότι αυτή είναι η επικρατούσα άποψη, που μάλλον βασίζεται στη "μοναχικότητα" που επιδεικνύουν τα άγρια καναρίνια σε όλες τις φάσεις της ζωής τους πλην της αναπαραγωγικής περιόδου.
Θα μπορούσες λοιπόν να πάρεις, εφόσον σου αρέσουν ένα ακόμα πουλάκι, για το οποίο θα κρατήσεις καραντίνα 40 ημερών, σε άλλο κλουβί (και ιδανικά σε ξεχωριστό χώρο), ώστε να διαπιστώσεις ότι δεν έχει προβλήματα υγείας. Αν αυτό θα είναι θηλυκό, όταν θα το βάλεις στη θέση του, θα κοιτά επίσης το καναρίνι του γείτονα, αν είναι αρσενικό και το βάλεις να έχει οπτική επαφή με την Ασπρούλα, θα πάψει να κελαηδά και θα θέλουν και τα δύο να ζευγαρώσουν, αν δεν έχει οπτική επαφή μαζί της, απλά το τραγούδι του θα επάγει ενδεχομένως ή για την ακρίβεια θα συμμετέχει στη γέννηση άσπορων αυγών από τη θηλυκιά, κάτι όμως που προφανώς δεν θα αποφύγεις ακόμα κι αν δεν υπήρχε αρσενικός στην περιοχή.
Τέλος θεωρώ για τα κλουβιά ότι όσο μεγαλύτερο τόσο και καλύτερο, οπότε αν τελικά αποφασίσεις να έχεις ένα ακόμα πουλάκι, καλύτερα να μην μοιράζονται ένα κλουβί χωρισμένο στα δύο, αλλά να έχει το καθένα το δικό του κλουβί.
Επίσης να σου πω ότι καυγάδες δεν υφίστανται σε όλα τα ζευγάρια καναρινιών, αλλά και όταν συμβαίνουν, σπανίως πρόκειται για κάτι το αξιοσημείωτο.