fortunatos
PB Known Member
Πριν από 10 μέρες περίπου έκανα ένα τεράστιο ταξίδι με φορτηγά και πλοία από Κρήτη για Αθήνα. Στις εννέα το πρωί της προηγούμενης Τρίτης έφτασα Αθήνα, ήμουν σε ένα μικρό κλουβάκι και πάνω που είχα κάπως ηρεμήσει ήρθε ένα ψηλός και άχαρος, είπε το όνομά του και με πήρε. Με πήρε και με έβαλε στο αυτοκίνητο. Εκεί τα είδα όλα... Πήγαινα δεξιά-αριστερά σα τρελός και έκραζα, μήπως με βοηθήσει κάποιος. Πάλι καλά που του έκοψε και έβαλε λίγη μουσική και κάπως ηρέμησα...
Φτάνοντας σπίτι, ο ψηλός και άχαρος άνοιξε το μικρό κλουβάκι και χωρίς δεύτερη σκέψη, πήδηξα μέσα στο νέο μου σπίτι. Όχι κάτι τρομερό, αλλά είχε μέσα παιχνίδια, φαγητό, νερό, πατήθρες, μια σκάλα και μια κούνια. Πέρασα όλο το μεσημέρι στη μούγκα μέχρι να καταλάβω που βρισκόμουν και τι γινόταν. Κατά το απόγευμα πήγα στα πέλλετς και άρχισα να τα τσακίζω. Ο ψηλός και άχαρος μιλούσε στο τηλέφωνο και το ανακοίνωσε ότι έτρωγα γεμάτος χαρά. Αλλά ούτε που πλησίαζε το κλουβί, επειδή φοβόταν μήπως τρομάξω.
Από τη 2η μέρα άρχισα να του δείχνω κάποια συμπάθεια. Από όποια μεριά του κλουβιού και αν καθόταν, από κει πήγαινα και γω. Πήγε να καθαρίσει το κλουβί, να αλλάξει και τροφή και νερό κτλ και πήρε λίγο κεχρί να δει πως θα αντιδράσω. Και εκεί που έκανε σαν τρελός, ήταν όταν ανέβηκα στο δάχτυλό του.
Τις πρώτες μέρες βέβαια ο ψηλέας ήταν κάπως σα παλαβός. Όλη την ώρα έψαχνε στο ίντερνετ για ασθένειες κτλ, γιατί νόμιζε ότι έχω κάτι... Του πήρε 3-4 μέρες να καταλάβει ότι όλα μια χαρά..
Από την 6η ημέρα και μετά η αγαπημένη μου θέση είναι στον ώμο του... Κάνει βόλτες μέσα στο σπίτι, κάνει δουλειές και εγώ εκεί. Του δαγκώνω και ελαφρώς το αυτί και αυτός σα χαζός χαίρεται.
Γενικά τρώω σπόρους και πέλλετς, αλλά σήμερα έφαγα ρίγανη φρέσκια και καλαμπόκι. Κάτι άλλα λαχανικά που μου έδωσε (αρακάς, καρότο κτλ) ούτε να τα φτύσω. Ελπίζω να μου δώσει άλλα ή να τα προσφέρει αλλιώς, για να μην παραπαχύνω από τους σπόρους και να παίρνω και καμιά βιταμίνη...
Είμαι σχετικά ήσυχος, παίζω με τα παιχνίδια μου, αλλά δε μου αρέσει να κάθομαι καθόλου μέσα στο κλουβί. Τον παρακαλάω να με βγάζει στην εξ. Πατήθρα, για να κάνω και καμιά πτήση.
Φωτογραφίες έχω πολλές.. Εδώ μια μικρή επιλογή...
Ααα... Και με φωνάζει Σπύρο... Είναι δυνατόν; !meh
Φτάνοντας σπίτι, ο ψηλός και άχαρος άνοιξε το μικρό κλουβάκι και χωρίς δεύτερη σκέψη, πήδηξα μέσα στο νέο μου σπίτι. Όχι κάτι τρομερό, αλλά είχε μέσα παιχνίδια, φαγητό, νερό, πατήθρες, μια σκάλα και μια κούνια. Πέρασα όλο το μεσημέρι στη μούγκα μέχρι να καταλάβω που βρισκόμουν και τι γινόταν. Κατά το απόγευμα πήγα στα πέλλετς και άρχισα να τα τσακίζω. Ο ψηλός και άχαρος μιλούσε στο τηλέφωνο και το ανακοίνωσε ότι έτρωγα γεμάτος χαρά. Αλλά ούτε που πλησίαζε το κλουβί, επειδή φοβόταν μήπως τρομάξω.
Από τη 2η μέρα άρχισα να του δείχνω κάποια συμπάθεια. Από όποια μεριά του κλουβιού και αν καθόταν, από κει πήγαινα και γω. Πήγε να καθαρίσει το κλουβί, να αλλάξει και τροφή και νερό κτλ και πήρε λίγο κεχρί να δει πως θα αντιδράσω. Και εκεί που έκανε σαν τρελός, ήταν όταν ανέβηκα στο δάχτυλό του.
Τις πρώτες μέρες βέβαια ο ψηλέας ήταν κάπως σα παλαβός. Όλη την ώρα έψαχνε στο ίντερνετ για ασθένειες κτλ, γιατί νόμιζε ότι έχω κάτι... Του πήρε 3-4 μέρες να καταλάβει ότι όλα μια χαρά..
Από την 6η ημέρα και μετά η αγαπημένη μου θέση είναι στον ώμο του... Κάνει βόλτες μέσα στο σπίτι, κάνει δουλειές και εγώ εκεί. Του δαγκώνω και ελαφρώς το αυτί και αυτός σα χαζός χαίρεται.
Γενικά τρώω σπόρους και πέλλετς, αλλά σήμερα έφαγα ρίγανη φρέσκια και καλαμπόκι. Κάτι άλλα λαχανικά που μου έδωσε (αρακάς, καρότο κτλ) ούτε να τα φτύσω. Ελπίζω να μου δώσει άλλα ή να τα προσφέρει αλλιώς, για να μην παραπαχύνω από τους σπόρους και να παίρνω και καμιά βιταμίνη...
Είμαι σχετικά ήσυχος, παίζω με τα παιχνίδια μου, αλλά δε μου αρέσει να κάθομαι καθόλου μέσα στο κλουβί. Τον παρακαλάω να με βγάζει στην εξ. Πατήθρα, για να κάνω και καμιά πτήση.
Φωτογραφίες έχω πολλές.. Εδώ μια μικρή επιλογή...
Ααα... Και με φωνάζει Σπύρο... Είναι δυνατόν; !meh
:)
