Κάθε πουλί αντιδρά διαφορετικά.. Ο παλιός αρσενικός που είχα ήταν λίγο ατίθασος, κελαηδηρός και έκανε τα πάντα, εκτός από τον... Πατέρα! Ο μοναχογίος του (αυτός στη φωτό του άβαταρ) είναι το κάτι άλλο! Ίδιο κελάδησμα σαν τον πατέρα, εκτός από τη συμπεριφορά! Είναι ποιο γαλήνιος, ταϊζει και προσέχει την κανάρα και τα μικρά, με τόσο πάθος, που λέω να σκίσω τα πτυχία μου ως πατέρας! :D Ακόμη κι όταν βάζω φρέσκο αυγό και πετάγεται η θηλυκιά να φάει, αυτός περιμένει υπομονετικά να τελειώσει ή χώνει τη μουσούδα του από κάτω ή από το πλάϊ, ώστε να βάλει κάτι στο στόμα και να πάει να ταϊσει τα μικρά!
Και μάλιστα, πάει και κάθεται και πάνω στα αυγά μερικές φορές, όταν η θηλυκιά βγαίνει που και που να φάει μόνη της και καταλήγει να τον διώχνει με το έτσι θέλω, για να κάτσι η ίδια στα αυγά! Το ποιο ωραίο φίλε μου, είναι το βράδυ που πάει και κοιμάται πάνω /δίπλα από τη θηλυκιά ώστε να είναι ποιο ζεστά! Τώρα που γράφω, είναι δίπλα της, μέσα στη φωλιά! Ίσως αν ήταν ζευγάρι με άλλο πουλί ή συνέτρεχαν άλλοι λόγοι, να ήταν εντελώς διαφορετικά, αλλά αυτό θα το δείξει η πορεία...