Στο διάστημα της επαναλειτουργίας του forum του Petbirds και στις μεταξύ μας συζητήσεις, εύκολα διαπιστώνει κάποιος μια ανυπόμονη αγωνία, μεγάλου ποσοστού μελών μας, για το ζευγάρωμα των πτηνών που κατέχουν.
Δεν το βρίσκω αδικαιολόγητο, είναι πολύ όμορφο να παρακολουθείς το ερωτικό ζευγάρωμα δύο μικρών πλασμάτων, τα αυγουλάκια, τα σαμιαμίδια που ξεπετάγονται από αυτά και σιγά σιγά μεταμορφώνονται σε όμορφα πουλάκια.
Αυτά τα νέα πουλάκια έχοντας γεννηθεί κοντά μας, συνήθως είναι πιο ήμερα και φιλικά στην παρουσία μας, δίνοντάς μας μια επιπλέον ικανοποίηση.
Αγοράζουμε ένα ζευγάρι και μαζί και μια φωλιά. Πως σκεφτόμαστε όταν κάνουμε αυτή την κίνηση;
Περνάει ένας μήνας και γεμάτοι αγωνία ρωτάμε, «γιατί δεν ζευγαρώνουν;»
Ή γιατί να μην τα ζευγαρώσω το καλοκαίρι, τον χειμώνα, όποτε να 'ναι τέλος πάντων;
Για μένα η απάντηση που έχω στο μυαλό μου είναι «ευτυχώς που δεν ζευγαρώνουν».
Γιατί να θέλουμε να γεννήσει ένα ζευγάρι που μόλις αποκτήσαμε; Που δεν ξέρουμε την κατάσταση της υγείας του, που δεν το έχουμε φροντίσει και καλοταΐσει, ώστε κι αυτά ν’ αντέξουν και οι απόγονοι να είναι υγιείς;
Όμως...
Ένα πουλάκι ζει αναλόγως του είδους του, τα μεν μικρά γύρω από τα 10 χρόνια, λίγο πάνω λίγο κάτω, οι δε μεγάλοι παπαγάλοι πολλαπλάσια του 10 εξαρτουμένου από το είδος. Πάντως τα γόνιμα και αναπαραγωγικά χρόνια είναι λίγα σε σχέση με την συνολική φυσιολογική διάρκεια ζωής του πουλιού.
Συνδυάζουμε το πουλί συντροφιάς με τις γέννες;
Είμαστε διατεθειμένοι να μας συντροφεύει και μετά από αυτή την περίοδο; Ή στο μυαλό μας έχουμε την αίσθηση του «άχρηστου» όταν θα είναι παραγωγικά αδύναμο το πουλάκι;
Από τις ειλικρινείς απαντήσεις που θα δώσουμε μόνοι μας στον εαυτό μας, εξαρτάται η καλή ή κακή ζωή που θα έχουν τα πουλιά στα χέρια μας.
Μια γέννα και μια γέννηση είναι πολύ σοβαρή υπόθεση από πολλές απόψεις, τόσο για τους γονείς όσο και για τους νεοσσούς που θα προκύψουν.
Πέρα από τις ειδικές απαιτήσεις του κάθε είδους, υπάρχουν κάποια στοιχεία απολύτως κοινά σε όλα τα είδη.
Το ζευγάρι που θα διαλέξουμε πρέπει να είναι απόλυτα υγιές, να έχει προηγηθεί κατάλληλη διατροφική προετοιμασία όχι με σκοπό να «πυρώσει» όπως κατά κόρον συζητιέται αλλά για να μπορέσει το ζευγάρι να ανταπεξέλθει στην οργανική δοκιμασία της αναπαραγωγής, κυρίως το θηλυκό μας.
Σωστή προετοιμασία είναι η συνεχής και μόνιμη καλή διατροφή και συνθήκες διαβίωσης των πουλιών μας, η γενική διασφάλιση της καλής του υγείας.
Η αναπαραγωγική προετοιμασία που ακολουθούμε τον τελευταίο ένα με ενάμιση μήνα στόχο έχει να δώσει κάτι επιπλέον και συνηγορούσης της εποχής, διάρκειας ημέρας και θερμοκρασίας, να στείλει το σωστό μήνυμα της εποχής στα πουλιά και να τα οδηγήσει σ’ ένα επιτυχημένο αποτέλεσμα.
Με λίγα λόγια ένα πουλί που 11 μήνες κακοταΐζεται, μην περιμένουμε με έναν μήνα προετοιμασίας να βγάλει 3-4 γέννες.
Επειδή κίνητρο και στόχος μου δεν είναι να συνεισφέρω απόψεις περί αναπαραγωγής δεν θα επεκταθώ σ’ αυτά για τα οποία άλλωστε υπάρχουν άπειρα αξιόλογα άρθρα στο forum Άρθρα για την Αναπαραγωγή - Νεοσσούς των Πουλιών.
Επίσης δεν απευθύνομαι στον παραγωγικό εκτροφέα αλλά στον ερασιτέχνη κάτοχο ενός ζευγαριού πουλιών συντροφιάς. Η χαρά της αναπαραγωγής είναι για μας μια από τις πολλές χαρές που θα ζήσουμε στην συντροφιά με τα οικόσιτα πτηνά μας.
Δεν το βρίσκω αδικαιολόγητο, είναι πολύ όμορφο να παρακολουθείς το ερωτικό ζευγάρωμα δύο μικρών πλασμάτων, τα αυγουλάκια, τα σαμιαμίδια που ξεπετάγονται από αυτά και σιγά σιγά μεταμορφώνονται σε όμορφα πουλάκια.
Αυτά τα νέα πουλάκια έχοντας γεννηθεί κοντά μας, συνήθως είναι πιο ήμερα και φιλικά στην παρουσία μας, δίνοντάς μας μια επιπλέον ικανοποίηση.
Αγοράζουμε ένα ζευγάρι και μαζί και μια φωλιά. Πως σκεφτόμαστε όταν κάνουμε αυτή την κίνηση;
Περνάει ένας μήνας και γεμάτοι αγωνία ρωτάμε, «γιατί δεν ζευγαρώνουν;»
Ή γιατί να μην τα ζευγαρώσω το καλοκαίρι, τον χειμώνα, όποτε να 'ναι τέλος πάντων;
Για μένα η απάντηση που έχω στο μυαλό μου είναι «ευτυχώς που δεν ζευγαρώνουν».
Γιατί να θέλουμε να γεννήσει ένα ζευγάρι που μόλις αποκτήσαμε; Που δεν ξέρουμε την κατάσταση της υγείας του, που δεν το έχουμε φροντίσει και καλοταΐσει, ώστε κι αυτά ν’ αντέξουν και οι απόγονοι να είναι υγιείς;
Όμως...
Ένα πουλάκι ζει αναλόγως του είδους του, τα μεν μικρά γύρω από τα 10 χρόνια, λίγο πάνω λίγο κάτω, οι δε μεγάλοι παπαγάλοι πολλαπλάσια του 10 εξαρτουμένου από το είδος. Πάντως τα γόνιμα και αναπαραγωγικά χρόνια είναι λίγα σε σχέση με την συνολική φυσιολογική διάρκεια ζωής του πουλιού.
Συνδυάζουμε το πουλί συντροφιάς με τις γέννες;
Είμαστε διατεθειμένοι να μας συντροφεύει και μετά από αυτή την περίοδο; Ή στο μυαλό μας έχουμε την αίσθηση του «άχρηστου» όταν θα είναι παραγωγικά αδύναμο το πουλάκι;
Από τις ειλικρινείς απαντήσεις που θα δώσουμε μόνοι μας στον εαυτό μας, εξαρτάται η καλή ή κακή ζωή που θα έχουν τα πουλιά στα χέρια μας.
Μια γέννα και μια γέννηση είναι πολύ σοβαρή υπόθεση από πολλές απόψεις, τόσο για τους γονείς όσο και για τους νεοσσούς που θα προκύψουν.
Πέρα από τις ειδικές απαιτήσεις του κάθε είδους, υπάρχουν κάποια στοιχεία απολύτως κοινά σε όλα τα είδη.
Το ζευγάρι που θα διαλέξουμε πρέπει να είναι απόλυτα υγιές, να έχει προηγηθεί κατάλληλη διατροφική προετοιμασία όχι με σκοπό να «πυρώσει» όπως κατά κόρον συζητιέται αλλά για να μπορέσει το ζευγάρι να ανταπεξέλθει στην οργανική δοκιμασία της αναπαραγωγής, κυρίως το θηλυκό μας.
Σωστή προετοιμασία είναι η συνεχής και μόνιμη καλή διατροφή και συνθήκες διαβίωσης των πουλιών μας, η γενική διασφάλιση της καλής του υγείας.
Η αναπαραγωγική προετοιμασία που ακολουθούμε τον τελευταίο ένα με ενάμιση μήνα στόχο έχει να δώσει κάτι επιπλέον και συνηγορούσης της εποχής, διάρκειας ημέρας και θερμοκρασίας, να στείλει το σωστό μήνυμα της εποχής στα πουλιά και να τα οδηγήσει σ’ ένα επιτυχημένο αποτέλεσμα.
Με λίγα λόγια ένα πουλί που 11 μήνες κακοταΐζεται, μην περιμένουμε με έναν μήνα προετοιμασίας να βγάλει 3-4 γέννες.
Επειδή κίνητρο και στόχος μου δεν είναι να συνεισφέρω απόψεις περί αναπαραγωγής δεν θα επεκταθώ σ’ αυτά για τα οποία άλλωστε υπάρχουν άπειρα αξιόλογα άρθρα στο forum Άρθρα για την Αναπαραγωγή - Νεοσσούς των Πουλιών.
Επίσης δεν απευθύνομαι στον παραγωγικό εκτροφέα αλλά στον ερασιτέχνη κάτοχο ενός ζευγαριού πουλιών συντροφιάς. Η χαρά της αναπαραγωγής είναι για μας μια από τις πολλές χαρές που θα ζήσουμε στην συντροφιά με τα οικόσιτα πτηνά μας.
- Γιατί να βιαστούμε;
- Πόσες γέννες θέλουμε να ζήσουμε ως ερασιτέχνες, κπλοί κάτοχοι πουλιών συντροφιάς;
- Θέλουμε να ταλαιπωρήσουμε τα πουλιά που έχουμε;
- Θέλουμε να τα μετατρέψουμε σε παραγωγικές μηχανές;
- Τι θα κάνουμε τα πουλάκια που θα προκύπτουν από τις πολλές γέννες;
- Πόσους φίλους και γνωστούς έχουμε που θα ήθελαν ένα πουλάκι και είναι όλοι ικανοί να είναι υπεύθυνοι ανάδοχοι των νεοσσών;
![WP_20160627_010[1].webp](https://community.petbirds.gr/data/attachments/31/31309-31148ab05c5658ac2241c25bc9aeb875.jpg?hash=fLI491rJSw "WP_20160627_010[1].webp")
![WP_20160627_010[1].webp](/data/attachments/31/31308-31148ab05c5658ac2241c25bc9aeb875.jpg?hash=fLI491rJSw)
