Καλησπέρα,
Είμαι η Βίκυ, 27 και καινούρια στη φιλοσοφία των πτηνών!
Όταν ήμουν 4-5 χρονών είχαμε καναρίνια, αλλά δεν πρόλαβα να εμπεδώσω το τι σημαίνει να έχεις καναρίνι, γιατί ο αδερφός μου, επιχειρηματικό πνεύμα από μικρός, έπιανε και τα πούλαγε! 2 μας έδινε ο παππούς, το ένα αμέσως έβρισκε νέο σπίτι για ένα χιλιάρικο!
Τώρα που μεγάλωσα, παντρεύτηκα και πήγα σε νέο σπίτι, ζήλεψα τα πουλάκια της πεθεράς μου. ΄Εχει ένα αρσενικό καναρίνι κι ένα λουγαράκι. Κάθε φορά που πήγαινα, όλοι μου έλεγαν πόσο με συμπαθούσε το καναρινάκι που προτιμούσε να σκάσει, παρά να μην απαντήσει στο σφύριγμά μου.
Και για να μην τα πολυλογώ, δεδομένης της λίγης φροντίδας που απαιτούν σε σχέση με άλλα ζώα και δεδομένου ότι (σωστά) επέμεναν όλοι ότι το κελάιδημα όλη την ώρα θα πάψει να είναι ενοχλητικό αλλά θα μου αρέσει κιόλας, πήραμε το Πουλάκι την Κυριακή πριν από την Καθαρά Δευτέρα 2015. Ούτε ενός χρόνου (γεννημένο Μάιο του '14), έδωσε ρέστα.
Έχω ακούσει ότι τα καναρίνια, και ειδικά τα αρσενικά δεν είναι πολύ κοινωνικά και προτιμούν να είναι μόνα τους, όμως ο Ζάχος και ο Κίτσος της πεθεράς μου και η αντίδραση του δικού μου κάθε φορά που τον παίρνουμε μαζί μας βόλτα και γίνονται τρεις, το διαψεύδει.
Έτσι αποφάσισα (δημοκρατικά πάντα) να πάρω και μία παρέα, αλλά προτίμησα θηλυκό. Δεν έχει κλείσει βδομάδα που πήρα τη Μπουλίτσα. Καλά τα πάνε ως τώρα, πολύ καλά θα έλεγα, αλλά ως νέα σε όλα, έχω μπόλικες ερωτήσεις. Καλώς σας βρήκα λοιπόν! Και να μας ζήσουν, σε όλους!
Είμαι η Βίκυ, 27 και καινούρια στη φιλοσοφία των πτηνών!
Όταν ήμουν 4-5 χρονών είχαμε καναρίνια, αλλά δεν πρόλαβα να εμπεδώσω το τι σημαίνει να έχεις καναρίνι, γιατί ο αδερφός μου, επιχειρηματικό πνεύμα από μικρός, έπιανε και τα πούλαγε! 2 μας έδινε ο παππούς, το ένα αμέσως έβρισκε νέο σπίτι για ένα χιλιάρικο!
Τώρα που μεγάλωσα, παντρεύτηκα και πήγα σε νέο σπίτι, ζήλεψα τα πουλάκια της πεθεράς μου. ΄Εχει ένα αρσενικό καναρίνι κι ένα λουγαράκι. Κάθε φορά που πήγαινα, όλοι μου έλεγαν πόσο με συμπαθούσε το καναρινάκι που προτιμούσε να σκάσει, παρά να μην απαντήσει στο σφύριγμά μου.
Και για να μην τα πολυλογώ, δεδομένης της λίγης φροντίδας που απαιτούν σε σχέση με άλλα ζώα και δεδομένου ότι (σωστά) επέμεναν όλοι ότι το κελάιδημα όλη την ώρα θα πάψει να είναι ενοχλητικό αλλά θα μου αρέσει κιόλας, πήραμε το Πουλάκι την Κυριακή πριν από την Καθαρά Δευτέρα 2015. Ούτε ενός χρόνου (γεννημένο Μάιο του '14), έδωσε ρέστα.
Έχω ακούσει ότι τα καναρίνια, και ειδικά τα αρσενικά δεν είναι πολύ κοινωνικά και προτιμούν να είναι μόνα τους, όμως ο Ζάχος και ο Κίτσος της πεθεράς μου και η αντίδραση του δικού μου κάθε φορά που τον παίρνουμε μαζί μας βόλτα και γίνονται τρεις, το διαψεύδει.
Έτσι αποφάσισα (δημοκρατικά πάντα) να πάρω και μία παρέα, αλλά προτίμησα θηλυκό. Δεν έχει κλείσει βδομάδα που πήρα τη Μπουλίτσα. Καλά τα πάνε ως τώρα, πολύ καλά θα έλεγα, αλλά ως νέα σε όλα, έχω μπόλικες ερωτήσεις. Καλώς σας βρήκα λοιπόν! Και να μας ζήσουν, σε όλους!
~ Εμένα είναι πλέον χωριστά... με κάθε μορφής πτερόρροια... αλλά οι θηλυκές κόβουν χαρτάκια, κάνουν φωλίτσες στις ταίστρες... η μία κάνει και αυγά... Ο κάναρος κελαιδά σε κάθε ευκαιρία... και το ένα τσεκάρει το φαγητό του άλλου μέσα από τα κάγκελα, μήπως αδίκησα κάποιο... Οπότε καταλαβαίνω απόλυτα τα όσα γράφεις!
