Η θνησιμότητα των νεοσσών καναρινιών στη φωλιά είναι ένα από τα πλέον σοβαρά προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς κατά την διάρκεια της ανάπτυξης των νεοσσών.
Προέρχονται κυρίως από το πεπτικό σύστημα κάποιου εκ των γονέων που ταΐζει τα μικρά καναρινάκια και έτσι η μεταφορά τους είναι εύκολη.
Το πρώτο δείγμα ότι κάτι δεν πάει καλά στην φωλιά είναι μια γενικότερη "κιτρινίλα" στο υλικό της, αλλά και ένα παρόμοιο λέρωμα στην κοιλιά του θηλυκού.
Το θηλυκό σε φυσιολογικές συνθήκες διατηρεί καθαρό το εσωτερικό της φωλιάς τις πρώτες μέρες, άλλοτε απομακρύνοντας και άλλοτε τρώγοντας τις κουτσουλιές των μικρών ενοίκων, έως ότου αρχίσουν οι ίδιοι να οπισθοχωρούν στο χείλος της φωλιάς και να "εκτοξεύουν" μακριά το περιεχόμενό των εντέρων τους.
Όταν όμως οι κενώσεις των νεοσσών είναι υγρές (διάρροια) στις πρώτες μέρες, δεν μπορεί να γίνει σωστός καθαρισμός από το θηλυκό. Η παραμονή αυτών στο εσωτερικό της φωλιάς επιδεινώνει την κατάσταση, ανεβάζοντας την υγρασία και τον κίνδυνο δημιουργίας πρόσθετων πιθανών εστιών μόλυνσης.
Η διάρροια συνεχίζεται, δημιουργείται αφυδάτωση και εμφανίζεται αδυναμία. Έτσι, δεν αργεί να έλθει το τέλος.
Σε λίγο οι νεοσσοί παύουν να ζητούν επίμονα και αργότερα καθόλου, τροφή από τους γονείς και μοιραία η κανάρα αρχίζει να αδιαφορεί μη βλέποντας τους απαιτητικά τεντωμένους λαιμούς των νεοσσών της.
Σε αυτή τη φάση, πολλές φορές γίνεται μια παρεξήγηση της συμπεριφοράς του θηλυκού και νομίζουμε ότι αυτή είναι που δεν ταΐζει σωστά (τα παράτησε). Πόσο λάθος κάνουμε!
Το πιθανότερο βέβαια είναι ότι αυτοί παρ' ότι είναι υγιείς είναι και φορείς μικροβίων. Αυτός είναι και ο λόγος που σε μεγάλες εκτροφές, οι διαχειριστές τους καταφεύγουν σε προληπτικές φαρμακευτικές αγωγές 1 ή και 2 μήνες πριν το ζευγάρωμα.
Για μας, μια καθημερινή, προσεκτική παρατήρηση των πουλιών μας αλλά και η σχολαστική καθαριότητα, είναι ότι καλύτερο. Αν έχουμε στην κατοχή μας πουλάκια που βλέπουμε συνεχώς να έχουν την ίδια ζωηρή και ευχάριστη συμπεριφορά, αλλά και αν κρατάμε ψηλά, τα στάνταρ καθαριότητας, το πιθανότερο είναι ότι θα έχουμε αναπαραγωγική περίοδο χωρίς εκπλήξεις.
Η θνησιμότητα των νεοσσών μειώνεται κάνοντας όσο λιγότερα λάθη και όσο καλύτερη προετοιμασία μπορούμε στους γονείς. Έτσι θα έχουμε περισσότερα νέα πουλάκια για συντροφιά το επόμενο διάστημα.
Συνήθως εμφανίζεται τη νύχτα στα ενήλικα πουλιά, αλλά κατά την περίοδο της επώασης “επιτίθεται” και την ημέρα στα θηλυκά και στους νεοσσούς αργότερα πίνοντας τους το αίμα.
Ένας ακόμα μεγαλύτερος κίνδυνος που προκύπτει από την παρουσία της, είναι η εξάπλωση μιας σοβαρής, ιδιαίτερα για τα νέα πουλιά, ασθένειας, της Lankesterella – atoxoplasma. Είναι γνωστή σήμερα με την ονομασία Toxoplasma.
Οι νεοσσοί μας που δεν έχουν αποκτήσει ακόμα ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα, είναι πολύ πιθανόν να μολυνθούν με αυτήν την ασθένεια από την δράση της κόκκινης ψείρας και οι απώλειες να είναι μεγάλες.
Τα γνωστά αντικοκκιδιακά όπως το baycox, esb3, finicoc είναι αυτά που υπόσχονται κάποιες λύσεις. Το καλύτερο όμως μέτρο κι εδώ είναι η πρόληψη με τους σχολαστικούς καθαρισμό.
Ποιοι παράγοντες ευθύνονται για τη θνησιμότητα νεοσσών;
Εμβρυϊκή νέκρωση στα πτηνά
Νεκρά πουλάκια μέσα στο αυγό
Που οφείλονται οι θάνατοι των νεοσσών καναρινιών
Ένα μεγάλο μέρος από αυτούς τους θανάτους προέρχονται από βακτηριακές λοιμώξεις. Πολλές φορές τα μικρόβια εντοπίζονται στο γαστρεντερικό σύστημα και οι θάνατοι εμφανίζονται ανάμεσα στις 5-10 ημέρες ζωής των νεοσσών.Προέρχονται κυρίως από το πεπτικό σύστημα κάποιου εκ των γονέων που ταΐζει τα μικρά καναρινάκια και έτσι η μεταφορά τους είναι εύκολη.
Το πρώτο δείγμα ότι κάτι δεν πάει καλά στην φωλιά είναι μια γενικότερη "κιτρινίλα" στο υλικό της, αλλά και ένα παρόμοιο λέρωμα στην κοιλιά του θηλυκού.
Το θηλυκό σε φυσιολογικές συνθήκες διατηρεί καθαρό το εσωτερικό της φωλιάς τις πρώτες μέρες, άλλοτε απομακρύνοντας και άλλοτε τρώγοντας τις κουτσουλιές των μικρών ενοίκων, έως ότου αρχίσουν οι ίδιοι να οπισθοχωρούν στο χείλος της φωλιάς και να "εκτοξεύουν" μακριά το περιεχόμενό των εντέρων τους.
Όταν όμως οι κενώσεις των νεοσσών είναι υγρές (διάρροια) στις πρώτες μέρες, δεν μπορεί να γίνει σωστός καθαρισμός από το θηλυκό. Η παραμονή αυτών στο εσωτερικό της φωλιάς επιδεινώνει την κατάσταση, ανεβάζοντας την υγρασία και τον κίνδυνο δημιουργίας πρόσθετων πιθανών εστιών μόλυνσης.
Η διάρροια συνεχίζεται, δημιουργείται αφυδάτωση και εμφανίζεται αδυναμία. Έτσι, δεν αργεί να έλθει το τέλος.
Σε λίγο οι νεοσσοί παύουν να ζητούν επίμονα και αργότερα καθόλου, τροφή από τους γονείς και μοιραία η κανάρα αρχίζει να αδιαφορεί μη βλέποντας τους απαιτητικά τεντωμένους λαιμούς των νεοσσών της.
Σε αυτή τη φάση, πολλές φορές γίνεται μια παρεξήγηση της συμπεριφοράς του θηλυκού και νομίζουμε ότι αυτή είναι που δεν ταΐζει σωστά (τα παράτησε). Πόσο λάθος κάνουμε!
Γιατί πεθαίνουν μόνο οι νεοσσοί;
Αλλά γιατί οι νεοσσοί πεθαίνουν από μια ασθένεια που μεταφέρθηκε από τους γονείς τους, χωρίς οι ίδιοι οι γονείς να παθαίνουν τίποτε;Το πιθανότερο βέβαια είναι ότι αυτοί παρ' ότι είναι υγιείς είναι και φορείς μικροβίων. Αυτός είναι και ο λόγος που σε μεγάλες εκτροφές, οι διαχειριστές τους καταφεύγουν σε προληπτικές φαρμακευτικές αγωγές 1 ή και 2 μήνες πριν το ζευγάρωμα.
Για μας, μια καθημερινή, προσεκτική παρατήρηση των πουλιών μας αλλά και η σχολαστική καθαριότητα, είναι ότι καλύτερο. Αν έχουμε στην κατοχή μας πουλάκια που βλέπουμε συνεχώς να έχουν την ίδια ζωηρή και ευχάριστη συμπεριφορά, αλλά και αν κρατάμε ψηλά, τα στάνταρ καθαριότητας, το πιθανότερο είναι ότι θα έχουμε αναπαραγωγική περίοδο χωρίς εκπλήξεις.
Άλλοι παράγοντες θνησιμότητας, μικρότερης σημασίας
- Η υπερβολικά πλούσια σε πρωτεΐνες και λίπη διατροφή
- Η γέννηση των νεοσσών με διαφορά ημερών (αντικαταστήστε τα αυγά με πλαστικά ομοιώματα) που έχει σαν αποτέλεσμα να καθυστερούν κάποιοι να αναπτυχθούν
- Η εμφάνιση κάποιων ιών, που το μόνο που μας επιτρέπει είναι να μετράμε θύματα
Η θνησιμότητα των νεοσσών μειώνεται κάνοντας όσο λιγότερα λάθη και όσο καλύτερη προετοιμασία μπορούμε στους γονείς. Έτσι θα έχουμε περισσότερα νέα πουλάκια για συντροφιά το επόμενο διάστημα.
Η παρουσία παρασίτων
Ένας άλλος μεγάλος κίνδυνος για τα νεαρά πουλιά μας είναι η παρουσία της κόκκινης ψείρας. Πρόκειται για ένα εξωτερικό παράσιτο με πολύ μεγάλη δυνατότητα ταχείας εξάπλωσης. Την ημέρα κρύβεται σε σχισμές και πτυχές.Συνήθως εμφανίζεται τη νύχτα στα ενήλικα πουλιά, αλλά κατά την περίοδο της επώασης “επιτίθεται” και την ημέρα στα θηλυκά και στους νεοσσούς αργότερα πίνοντας τους το αίμα.
Ένας ακόμα μεγαλύτερος κίνδυνος που προκύπτει από την παρουσία της, είναι η εξάπλωση μιας σοβαρής, ιδιαίτερα για τα νέα πουλιά, ασθένειας, της Lankesterella – atoxoplasma. Είναι γνωστή σήμερα με την ονομασία Toxoplasma.
Οι νεοσσοί μας που δεν έχουν αποκτήσει ακόμα ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα, είναι πολύ πιθανόν να μολυνθούν με αυτήν την ασθένεια από την δράση της κόκκινης ψείρας και οι απώλειες να είναι μεγάλες.
Τα γνωστά αντικοκκιδιακά όπως το baycox, esb3, finicoc είναι αυτά που υπόσχονται κάποιες λύσεις. Το καλύτερο όμως μέτρο κι εδώ είναι η πρόληψη με τους σχολαστικούς καθαρισμό.
Σχετικό περιεχόμενο
Αιτίες που οδηγούν σε θνησιμότητα νεοσσώνΠοιοι παράγοντες ευθύνονται για τη θνησιμότητα νεοσσών;
Εμβρυϊκή νέκρωση στα πτηνά
Νεκρά πουλάκια μέσα στο αυγό
