Καλησπέρα! Θα ήθελα να ρωτήσω τη γνώμη σας σχετικά με ένα καναρίνι που έφτασε μετά από πολλές προσπάθειες στα χέρια μου. Μιλάμε για το πουλάκι της φωτογραφίας.
Αρχικά το είχε μία γειτόνισσα που όμως είχε και ένα μικρό παιδάκι το οποίο εμφάνισε κάποια στιγμή μία αλλεργία. Το πήγαν στο γιατρό και τους είπε ότι δεν πρέπει να έχουν στο σπίτι κατοικίδια έως ότου το παιδί να φτάσει 10 ετών. Έπρεπε λοιπόν κάπως να ΞΕΦΟΡΤΩΘΟΥΝ το καναρίνι τους. Και ποια μέθοδος θα μπορούσε να είναι καλύτερη από το να το πετάξουν στο δρόμο;! Η εν λόγω «κυρία» λοιπόν το έπιασε και το πέτασε (στην κυριολεξία) ψηλά για να το κάνει λέει να πετάξει! (Τι άλλο θα ακούσουμε πια…) Αυτό βέβαια έσκασε κάτω στο δρόμο και χωρίς να χάσει χρόνο μία γάτα του επιτέθηκε. Χώθηκε κάτω από ένα αυτοκίνητο και με τα χίλια ζόρια ένα παλικάρι από τη γειτονιά απομάκρυνε τη γάτα και έσωσε το δύσμοιρο πουλί.
Το παιδί αυτό λοιπόν αποφάσισε να κρατήσει το πουλί («φιλόζωος» γαρ) κι έτσι βρήκε ένα παλιό, σκουριασμένο κλουβάκι (10x20) και το έβαλε μέσα. Ρώτησα αν είναι θηλυκό ή αρσενικό και μου είπαν ότι η προηγούμενη ιδιοκτήτρια το φώναζε «Φρίγκο» άρα θα είναι αγόρι. Ρώτησα γιατί το πουλί έχει αυτό το χάλι (ξεπουπουλιασμένο και φουσκωμένο) και μου είπαν την παραπάνω ιστορία. Υπέθεσα λοιπόν ότι ήταν έτσι γιατί του είχε επιτεθεί η γάτα. Περνούσα συχνά από ‘κεί και το πουλί δεν έδειχνε καμία απολύτως βελτίωση. Άρχισα να τους λέω ότι το πουλί δεν είναι καλά και ότι χρειάζεται και καλύτερο κλουβί. Μου είπαν ότι το πουλί είναι μια χαρά γιατί όταν του φωνάζεις «πιιι» αυτό σου κάνει «τσίου» (ωραία λογική). (Τελικά πήραν κλουβί τουλάχιστον). Έκατσα και το παρατήρησα καλύτερα. Έκανε και ήχους σπασίματος σπόρων χωρίς να τρώει. Τα ποδαράκια του μου φαίνονταν άρρωστα. Τα νύχια του άκοπα. Κάποια δαχτυλάκια του ήταν σα νεκρά, δεν έπιαναν το κλαδί. Κάποιες φορές ξυνόταν για πολλές ώρες σα δαιμονισμένο και τιναζότανε. Προσπαθούσα να το επισημάνω αλλά θύμωναν μαζί μου και μου έλεγαν ότι ξέρουν τι κάνουν γιατί ή μητέρα του παιδιού που το μάζεψε είχε πουλιά παλιότερα και ότι το πουλί δεν έχει τίποτα. Ρώτησα ξανά αν είναι αρσενικό και μου απάντησαν θετικά. Λέω «κελαηδάει;» και μου λένε «ναι, αν του φωνάξεις «πιιι» κελαηδάει». Τώρα κατάλαβα πόσα ξέρει αυτή από πουλιά. Το «τσίου» που έκανε το πουλάκι όταν άκουγε κάποιο ήχο ήταν κατά τη γνώμη τους κελάηδημα… Σκέφτομαι από μέσα μου «θηλυκό θα είναι». Τέλος πάντων, και για να μην τα πολυλογώ, άρχισα να επιμένω ότι το πουλί έχει ψείρες (και ποιος ξέρει τι άλλο) και θέλει φάρμακο. Πήγαν λοιπόν και πήραν μία σκόνη που του την έριξαν μία φορά και προσωρινά σταμάτησε να ξύνεται σαν τρελό. Βελτίωση όμως γενικά καμία. Επέμεινα πάρα πολύ καιρό, τους είπα ότι θα ψοφήσει, με έγραψαν κανονικά και τέλος πάντων, μετά από πολύυυυ αγώνα και μετά από ένα χρόνο προσπάθειας και χίλια παρακάλια, κατάφερα και έπεισα το παιδί που το είχε «σώσει» να μου το δώσει να του κάνω θεραπεία.
Τελικά το πήρα σπίτι μου προχθές το βράδυ που έλειπε η μάνα του παιδιού και δε θα μου έφερνε πρόβλημα. Του είπα όταν γυρίσει να της πει ότι θα το κάνω καλά και θα το επιστρέψω. Μέχρι να βρω ειδικό πτηνολόγο, το έβαλα μακριά από τα άλλα μου πουλάκια, του έριξα σκόνη «Pinex powder (TAFARM)» στο κλουβί, στην ουρά και στα φτερά, του έβαλα στο νερό του «aviomycine» και έβαλα λευκό χαρτί για να δω τις κουτσουλιές του. Πάνω στην εξέταση το κοίταξα και είναι όντως αγοράκι. Δεν έχει όμως δαχτυλιδάκι και δεν ξέρω την ηλικία του. Ρώτησα και μου είπαν ότι η πρώτη ιδιοκτήτρια το είχε πολλά χρόνια (μπορεί και 10). Οι ερωτήσεις που θέλω να σας κάνω είναι οι εξής:
->1. Οι κουτσουλιές του μου φαίνονται πολύ κίτρινες. Έχω βέβαια πολλά χρόνια να ασχοληθώ με καναρίνια και δεν είμαι σίγουρη. Λέτε να έχει πρόβλημα στα νεφρά; Επίσης κάποιες μου φαίνονται πράσινες. Αν έχει πρόβλημα στο συκώτι λέτε τα φάρμακα που του έβαλα να κάνουν πιο πολύ κακό παρά καλό;
->2. Για να πάω την κουτσουλιά του για εξέταση χρειάζεται να κάνω κάτι άλλο εκτός από το να βάλω λευκό χαρτί κουζίνας και να το πάω στο γιατρό;
->3. Τις δύο μέρες που το έχω εδώ κάνει ήχους σπασίματος σπόρων ακόμα και τη νύχτα, μέσα στα σκοτάδια και τινάζεται. Παρόλη την κατάστασή του (εγώ προσωπικά δε νομίζω πως έχω δει πουλί σε χειρότερη κατάσταση αν και αυτό δεν αποτυπώνεται καλά στις φωτό, λάιβ είναι σε μαύρο χάλι) έχει πολλή όρεξη και τρώει κανονικά. Να του βάλω φρούτα, λαχανικά και αυγό; Του έβαλα και βιταμίνες «ήλιος». Λέτε αυτές να χρωμάτισαν την κουτσουλιά; Πρέπει να τις βγάλω; Μήπως κάνουν κακό σε συνδυασμό με τα άλλα φάρμακα;
->4. Τα πόδια του σας φαίνονται φυσιολογικά;
->5. Ξέρετε αν υπάρχει πτηνολόγος που να κάνει επισκέψεις κατ’ οίκον (Αθήνα); Δε θέλω να το ταλαιπωρήσω άλλο με μετακινήσεις, αρκετά πέρασε…
Και τέλος,
->6. Αν ποτέ συνέλθει, πιστεύετε ότι πρέπει να το επιστρέψω εκεί που ήταν; Εχθές με απείλησαν ότι αν δε γίνει καλά και ψοφήσει στα χέρια μου θα την πληρώσω εγώ και οι ιδέες μου, γιατί αυτοί το έχουν ένα χρόνο σε αυτή την κατάσταση και δεν έπαθε τίποτα. Τι θα κάνατε στη θέση μου;
Αρχικά το είχε μία γειτόνισσα που όμως είχε και ένα μικρό παιδάκι το οποίο εμφάνισε κάποια στιγμή μία αλλεργία. Το πήγαν στο γιατρό και τους είπε ότι δεν πρέπει να έχουν στο σπίτι κατοικίδια έως ότου το παιδί να φτάσει 10 ετών. Έπρεπε λοιπόν κάπως να ΞΕΦΟΡΤΩΘΟΥΝ το καναρίνι τους. Και ποια μέθοδος θα μπορούσε να είναι καλύτερη από το να το πετάξουν στο δρόμο;! Η εν λόγω «κυρία» λοιπόν το έπιασε και το πέτασε (στην κυριολεξία) ψηλά για να το κάνει λέει να πετάξει! (Τι άλλο θα ακούσουμε πια…) Αυτό βέβαια έσκασε κάτω στο δρόμο και χωρίς να χάσει χρόνο μία γάτα του επιτέθηκε. Χώθηκε κάτω από ένα αυτοκίνητο και με τα χίλια ζόρια ένα παλικάρι από τη γειτονιά απομάκρυνε τη γάτα και έσωσε το δύσμοιρο πουλί.
Το παιδί αυτό λοιπόν αποφάσισε να κρατήσει το πουλί («φιλόζωος» γαρ) κι έτσι βρήκε ένα παλιό, σκουριασμένο κλουβάκι (10x20) και το έβαλε μέσα. Ρώτησα αν είναι θηλυκό ή αρσενικό και μου είπαν ότι η προηγούμενη ιδιοκτήτρια το φώναζε «Φρίγκο» άρα θα είναι αγόρι. Ρώτησα γιατί το πουλί έχει αυτό το χάλι (ξεπουπουλιασμένο και φουσκωμένο) και μου είπαν την παραπάνω ιστορία. Υπέθεσα λοιπόν ότι ήταν έτσι γιατί του είχε επιτεθεί η γάτα. Περνούσα συχνά από ‘κεί και το πουλί δεν έδειχνε καμία απολύτως βελτίωση. Άρχισα να τους λέω ότι το πουλί δεν είναι καλά και ότι χρειάζεται και καλύτερο κλουβί. Μου είπαν ότι το πουλί είναι μια χαρά γιατί όταν του φωνάζεις «πιιι» αυτό σου κάνει «τσίου» (ωραία λογική). (Τελικά πήραν κλουβί τουλάχιστον). Έκατσα και το παρατήρησα καλύτερα. Έκανε και ήχους σπασίματος σπόρων χωρίς να τρώει. Τα ποδαράκια του μου φαίνονταν άρρωστα. Τα νύχια του άκοπα. Κάποια δαχτυλάκια του ήταν σα νεκρά, δεν έπιαναν το κλαδί. Κάποιες φορές ξυνόταν για πολλές ώρες σα δαιμονισμένο και τιναζότανε. Προσπαθούσα να το επισημάνω αλλά θύμωναν μαζί μου και μου έλεγαν ότι ξέρουν τι κάνουν γιατί ή μητέρα του παιδιού που το μάζεψε είχε πουλιά παλιότερα και ότι το πουλί δεν έχει τίποτα. Ρώτησα ξανά αν είναι αρσενικό και μου απάντησαν θετικά. Λέω «κελαηδάει;» και μου λένε «ναι, αν του φωνάξεις «πιιι» κελαηδάει». Τώρα κατάλαβα πόσα ξέρει αυτή από πουλιά. Το «τσίου» που έκανε το πουλάκι όταν άκουγε κάποιο ήχο ήταν κατά τη γνώμη τους κελάηδημα… Σκέφτομαι από μέσα μου «θηλυκό θα είναι». Τέλος πάντων, και για να μην τα πολυλογώ, άρχισα να επιμένω ότι το πουλί έχει ψείρες (και ποιος ξέρει τι άλλο) και θέλει φάρμακο. Πήγαν λοιπόν και πήραν μία σκόνη που του την έριξαν μία φορά και προσωρινά σταμάτησε να ξύνεται σαν τρελό. Βελτίωση όμως γενικά καμία. Επέμεινα πάρα πολύ καιρό, τους είπα ότι θα ψοφήσει, με έγραψαν κανονικά και τέλος πάντων, μετά από πολύυυυ αγώνα και μετά από ένα χρόνο προσπάθειας και χίλια παρακάλια, κατάφερα και έπεισα το παιδί που το είχε «σώσει» να μου το δώσει να του κάνω θεραπεία.
Τελικά το πήρα σπίτι μου προχθές το βράδυ που έλειπε η μάνα του παιδιού και δε θα μου έφερνε πρόβλημα. Του είπα όταν γυρίσει να της πει ότι θα το κάνω καλά και θα το επιστρέψω. Μέχρι να βρω ειδικό πτηνολόγο, το έβαλα μακριά από τα άλλα μου πουλάκια, του έριξα σκόνη «Pinex powder (TAFARM)» στο κλουβί, στην ουρά και στα φτερά, του έβαλα στο νερό του «aviomycine» και έβαλα λευκό χαρτί για να δω τις κουτσουλιές του. Πάνω στην εξέταση το κοίταξα και είναι όντως αγοράκι. Δεν έχει όμως δαχτυλιδάκι και δεν ξέρω την ηλικία του. Ρώτησα και μου είπαν ότι η πρώτη ιδιοκτήτρια το είχε πολλά χρόνια (μπορεί και 10). Οι ερωτήσεις που θέλω να σας κάνω είναι οι εξής:
->1. Οι κουτσουλιές του μου φαίνονται πολύ κίτρινες. Έχω βέβαια πολλά χρόνια να ασχοληθώ με καναρίνια και δεν είμαι σίγουρη. Λέτε να έχει πρόβλημα στα νεφρά; Επίσης κάποιες μου φαίνονται πράσινες. Αν έχει πρόβλημα στο συκώτι λέτε τα φάρμακα που του έβαλα να κάνουν πιο πολύ κακό παρά καλό;
->2. Για να πάω την κουτσουλιά του για εξέταση χρειάζεται να κάνω κάτι άλλο εκτός από το να βάλω λευκό χαρτί κουζίνας και να το πάω στο γιατρό;
->3. Τις δύο μέρες που το έχω εδώ κάνει ήχους σπασίματος σπόρων ακόμα και τη νύχτα, μέσα στα σκοτάδια και τινάζεται. Παρόλη την κατάστασή του (εγώ προσωπικά δε νομίζω πως έχω δει πουλί σε χειρότερη κατάσταση αν και αυτό δεν αποτυπώνεται καλά στις φωτό, λάιβ είναι σε μαύρο χάλι) έχει πολλή όρεξη και τρώει κανονικά. Να του βάλω φρούτα, λαχανικά και αυγό; Του έβαλα και βιταμίνες «ήλιος». Λέτε αυτές να χρωμάτισαν την κουτσουλιά; Πρέπει να τις βγάλω; Μήπως κάνουν κακό σε συνδυασμό με τα άλλα φάρμακα;
->4. Τα πόδια του σας φαίνονται φυσιολογικά;
->5. Ξέρετε αν υπάρχει πτηνολόγος που να κάνει επισκέψεις κατ’ οίκον (Αθήνα); Δε θέλω να το ταλαιπωρήσω άλλο με μετακινήσεις, αρκετά πέρασε…
Και τέλος,
->6. Αν ποτέ συνέλθει, πιστεύετε ότι πρέπει να το επιστρέψω εκεί που ήταν; Εχθές με απείλησαν ότι αν δε γίνει καλά και ψοφήσει στα χέρια μου θα την πληρώσω εγώ και οι ιδέες μου, γιατί αυτοί το έχουν ένα χρόνο σε αυτή την κατάσταση και δεν έπαθε τίποτα. Τι θα κάνατε στη θέση μου;
(αν θες να σου πω που πήγα τις κουτσουλιές των δικών μου και πόσο κόστισαν πολύ ευχαρίστως! )
