Sissy
PB Senior Member
Η σχέση μου μαζί της ξεκίνησε έτσι:
Η νέα παρέα του Μάριου ένα πράσινο parrotlet η Lida
, αργότερα κατέληξε έτσι:
ΠΕΠΕΡ και ΛΗΔΑ, η γνωριμία τους
... Και τώρα συνεχίζουμε πάλι από 'την αρχή'' σχεδόν, αφού έλειψε εννέα μήνες και συζεί με τον... Πεπερόνι!
Η Ελένη (Eleni pepper) θα λείψει για κάποιους μήνες (εκτός Ελλάδος), οπότε προέκυψε το θέμα φιλοξενίας τους.
Όπως είχα γράψει...
Όλο αυτό το διάστημα αισθανόμουν άδειο το σπίτι χωρίς σκυλιά και πουλιά (για πρώτη φορά στη ζωή μου), αλλά απολάμβανα και την ελευθερία μου από την άλλη...Βασικά μου είχε φύγει το άγχος των ασθενειών-κτηνιάτρων-θεραπειών-απωλειών και στεναχώριας που με είχε ''πνίξει'' τα τελευταία 2+χρόνια με τα ζώα και πουλιά που φιλοξενούσα.
Ποτέ όμως δεν θα ''εγκατέλειπα'' την Λήδα και τον Πέπερ μια τέτοια στιγμή!Η Ελένη είχε εναλλακτικές λύσεις, αλλά αισθανόμουν-αισθάνομαι υπεύθυνη για το Ληδάκι και κατ΄επέκταση και για το Πεπερονάκι.
Την Τρίτη λοιπόν κάναμε μια εκδρομούλα με την μητέρα μου στην Εύβοια (εγκαινιάζοντας συγχρόνως το νέο μου αυτοκίνητο), για να παραλάβουμε τα παιδιά και την *προίκα τους (την οποία τελικά δεν χρειάζομαι διότι διαθέτω ακόμα όλα τα comfort ).
*στο κουβάλημα διαπίστωσα πόσο βαρύ είναι το... Ένα hi tech κλουβί!
Αυτές τις λίγες ώρες που πρόλαβα να τους ζήσω διαπίστωσα πως το Ληδάκι δεν είναι τόσο ήρεμη και υπάκουη όπως παλιά (θα πρέπει ν΄ασχοληθώ μαζί της).
Όσο για τον Πέπερ, πρόκειται για ένα τρελοparrotlet με χαρακτήρα τύπου Μάριου (αλλά χωρίς τις ''ελείψεις'' του Μάριου δηλ μαδημένα φτερά κτλ).
Είναι γενικά κυριαρχικός, στην Λήδα (συχνότατα επεμβαίνει και την διακόπτει όταν τρώει, θέλει τα ''επάνω διαμερίσματα'' μόνο για εκείνον. όποιος βάλει το χέρι του στο κλουβί (το έκανε και στην Ελένη) κάνει επιθέσεις-δαγκώνει-νευριάζει και κυνηγάει φωνάζοντας...
Που θα μου πάει, θα τον στρώσω...
Δεν είναι δυνατόν με πουλί ταϊσμένο στο χέρι, να σκέφτεσαι πως θα βγάλεις τις ταίστρες χωρίς, απώλειες! :D
Σαν πρώτη εντύπωση σκέφτομαι πως εγώ δεν θα τους άφηνα να ζήσουν μαζί με τις αντιδράσεις που βλέπω.. Σήμερα πχ έπεσαν από τα πάνω κλαδιά στον πάτο ενώ τσακώνονταν σώμα με σώμα...Φοβάμαι, αλλά από την άλλη σκέφτομαι πως έζησαν έτσι εννέα μήνες...Από την άλλη, το κακό δεν θέλει πολύ για να συμβεί...Αν τους χωρίσω, σίγουρα θα κάνουν σαν τρελά για να ξαναβρεθούν μαζί κτλ κτλ...
!Ένα έχω να σας πω...''έμπλεξα'' (με τα ψυχολογικά τους) πάλι!
Ίδωμεν, βλέποντας και κάνοντας δηλαδή...
άλλος στα ψηλά κι αυτή στα χαμηλά... Κατόπιν διαταγής!
άλλοτε όμως χτενισματάκια και αγκαλίτσες
Η νέα παρέα του Μάριου ένα πράσινο parrotlet η Lida
, αργότερα κατέληξε έτσι:
ΠΕΠΕΡ και ΛΗΔΑ, η γνωριμία τους
... Και τώρα συνεχίζουμε πάλι από 'την αρχή'' σχεδόν, αφού έλειψε εννέα μήνες και συζεί με τον... Πεπερόνι!
Η Ελένη (Eleni pepper) θα λείψει για κάποιους μήνες (εκτός Ελλάδος), οπότε προέκυψε το θέμα φιλοξενίας τους.
Όπως είχα γράψει...
Οι ''θέσεις'' στο σπίτι έγιναν δύο αφού Λήδα και Πέπερ έζησαν στο ίδιο κλουβί, επί 10μηνο.... Ελενάκι μου γνωρίζω την αγάπη και την φροντίδα που προσφέρεις στο πεπερονάκι και γι αυτό σου εμπιστεύομαι την Ληδούλα. Πιστεύω να γίνουν ένα αγαπημένο ζευγαράκι και να χαιρόσαστε-χαιρόμαστε για πολλά χρόνια την συντροφιά τους.
Και πάλι θέλω να επαναλάβω πως για οτιδήποτε χρειαστεί θα είμαι δίπλα σου, θέλω στο μέλλον να υπολογίζεις σ΄εμένα. Οτιδήποτε δεν πάει καλά ή κάτι αλλάξει την απόφαση σου να φιλοξενείς το Ληδάκι, να ξέρεις πως στο σπίτι μου θα υπάρχει πάντα μια ''θέση'' γι αυτήν...
Όλο αυτό το διάστημα αισθανόμουν άδειο το σπίτι χωρίς σκυλιά και πουλιά (για πρώτη φορά στη ζωή μου), αλλά απολάμβανα και την ελευθερία μου από την άλλη...Βασικά μου είχε φύγει το άγχος των ασθενειών-κτηνιάτρων-θεραπειών-απωλειών και στεναχώριας που με είχε ''πνίξει'' τα τελευταία 2+χρόνια με τα ζώα και πουλιά που φιλοξενούσα.
Ποτέ όμως δεν θα ''εγκατέλειπα'' την Λήδα και τον Πέπερ μια τέτοια στιγμή!Η Ελένη είχε εναλλακτικές λύσεις, αλλά αισθανόμουν-αισθάνομαι υπεύθυνη για το Ληδάκι και κατ΄επέκταση και για το Πεπερονάκι.
Την Τρίτη λοιπόν κάναμε μια εκδρομούλα με την μητέρα μου στην Εύβοια (εγκαινιάζοντας συγχρόνως το νέο μου αυτοκίνητο), για να παραλάβουμε τα παιδιά και την *προίκα τους (την οποία τελικά δεν χρειάζομαι διότι διαθέτω ακόμα όλα τα comfort ).
*στο κουβάλημα διαπίστωσα πόσο βαρύ είναι το... Ένα hi tech κλουβί!
Αυτές τις λίγες ώρες που πρόλαβα να τους ζήσω διαπίστωσα πως το Ληδάκι δεν είναι τόσο ήρεμη και υπάκουη όπως παλιά (θα πρέπει ν΄ασχοληθώ μαζί της).
Όσο για τον Πέπερ, πρόκειται για ένα τρελοparrotlet με χαρακτήρα τύπου Μάριου (αλλά χωρίς τις ''ελείψεις'' του Μάριου δηλ μαδημένα φτερά κτλ).
Είναι γενικά κυριαρχικός, στην Λήδα (συχνότατα επεμβαίνει και την διακόπτει όταν τρώει, θέλει τα ''επάνω διαμερίσματα'' μόνο για εκείνον. όποιος βάλει το χέρι του στο κλουβί (το έκανε και στην Ελένη) κάνει επιθέσεις-δαγκώνει-νευριάζει και κυνηγάει φωνάζοντας...
Που θα μου πάει, θα τον στρώσω...
Δεν είναι δυνατόν με πουλί ταϊσμένο στο χέρι, να σκέφτεσαι πως θα βγάλεις τις ταίστρες χωρίς, απώλειες! :D
Σαν πρώτη εντύπωση σκέφτομαι πως εγώ δεν θα τους άφηνα να ζήσουν μαζί με τις αντιδράσεις που βλέπω.. Σήμερα πχ έπεσαν από τα πάνω κλαδιά στον πάτο ενώ τσακώνονταν σώμα με σώμα...Φοβάμαι, αλλά από την άλλη σκέφτομαι πως έζησαν έτσι εννέα μήνες...Από την άλλη, το κακό δεν θέλει πολύ για να συμβεί...Αν τους χωρίσω, σίγουρα θα κάνουν σαν τρελά για να ξαναβρεθούν μαζί κτλ κτλ...
!Ένα έχω να σας πω...''έμπλεξα'' (με τα ψυχολογικά τους) πάλι!
Ίδωμεν, βλέποντας και κάνοντας δηλαδή...
άλλος στα ψηλά κι αυτή στα χαμηλά... Κατόπιν διαταγής!
άλλοτε όμως χτενισματάκια και αγκαλίτσες